534
İnilti bizlərdə mahnı adlanır
Burlaklar oxuyur gəmi çəkərkən.
APALLON MAYKOV
(1821-1897)
Bizim nəğmələri oxu ona sən
Nəğməyə heç məhəl qoymayır görsən
Bir çəngə yovşanı uzat burnuna
Burnuna dəyəndə yovşanın ətri
Hər şeyi buraxıb dönəcək geri.
UOLT UİTMEN
(1819-1892, amerikan şairi)
"OT YARPAQLARI" kitabından
TƏRƏNNÜM EDİRƏM
Hər bir ayrı sadə fərdi mən tərənnüm edirəm
Təpədən dırnağa tam cismini mən
Tərənnüm eyləyirəm.
Yalnız sifəti deyil, yalnız şüuru deyil, bütün bədəni belə
İlham gətirir mənə,
Həm qadın bədənini, həm kişi bədənini
Tərənnüm eyləyirəm.
Ehtirasda, qüvvətdə, çırpınmada ölçüsüz
Həyatı alqışlayır, tərənnüm eyləyirəm.
Azad əməllər üçün sevinc içrə yaranmış
Yeni dövrün insanı
Mən səni
Tərənnüm eyləyirəm.
GƏLƏCƏK ŞAİRLƏRƏ
Ey gələcək şairlər! Müğənnilər, bəstəkarlar, natiqlər!
Nə və kim olduğumu bü gün kim təyin edər?.
535
Yox, yox, yeni nəsillər — güclü, sağlam insanlar
Sələflərindən böyük, şaqqalı mərd igidlər
Gəlin çıxın, ancaq siz
Məni anlayacaqsız
Mən özüm gələcəkçün bir-iki işarəylə mətləbi anladacam
Ancaq bir-iki anlıq.
Sonra yenə — qaranlıq
Udacaq məni.
Mən oyam ki, kütlənin içində gözləriylə sizləri axtaracaq
Sonra da ki, üzünü o yana çevirəcək.
Sizlərə qalır ancaq
Onun sirrlərin açmaq
Dəqiq surətini də sizlər yaradacaqsız
Bunu sizdən gözləyir, bunları umuram mən.
OXUCU, SƏNƏ
Oxucum sənin ürəyində də əlbət
Qaynayır həyat eşqi, qürur, sevgi, məhəbbət
Onünçün nəğmələrim
Sənindir, sənin…
ŞARL BODLER
(1821-1867, fransız şairi)
"ŞƏR ÇİÇƏKLƏRİ" KİTABINDAN
DÜŞMƏN
Gəncliyim — qaranlıq, fırtına, tufan
Hərdən bir arada günəşdi doğan
Yağmurlar, küləklər elə dağıtdı
Tək-tük meyvə qaldı gözəl bağçamdan
Şüur payızına çatdım nagahan
Sular məzarlar tək cığırlar açdı
536
Dırmıqla torpağı eşdiyim zaman
Çiçəklərim bir də heç açacaqdı?
Qumsala çevrilmiş ulu torpaqdan
Güllər boy atarmı görən bir zaman…
Ah, günlər ötüşür, acı qismətim
Qanıma susayan qarı düşmənim
Böyüyür qanımı içdikcə mənim.
POL VERLEN
(1844-1896, fransız şairi)
PAYIZ NƏĞMƏSİ
Çox uzaqlardan
Gəlir bir hənir
Yenə səslənir
Həsrət nəğməsi
Payız kamanı
yetirir səsi
Buz bağlayır qəlb
Belə havada
Gözlərim dolur
Bahar günləri
Düşəndə yada.
Külək hey əsir,
Hey uğuldayır
Günün hər çağı
Məni də alıb
Fırladır külək
Sanki bir xəzəl —
Xəzan yarpağı.
537
ARTÜR REMBO
(1854-1891, fransız şairi)
QIŞ YUXUSU
Ona
Qış vaxtı gedərik sadə vaqonda
Çəhrayı vaqonda mavi balışlar
Xudmani bir yerdə əyləşərik biz
Kupedə tək qalıb əylənərik biz
Hər növ şeytanları görməmək üçün
Axşam saatında gəl yum gözünü
Öpərəm həyadan pörtmüş üzünü.
Əvvəl yanağını, sonra boynunu
Öpüşüm arı tək səni sancacaq.
Başını əyərək söylərsən ancaq:
Bir yerdə arayaq sancan arını.
Gəl birgə arayaq, nə deyirəm ki,
Belə məharətlə sancıbdır axı
Dünyada ən gözəl, şirin yanağı.
RAYNER MARİYA RİLKE
(1875-1926, alman şairi)
AXŞAM
Alovlu al qığılcımın
Günəş gizlədi tutqun havada
Çox gür səslənən o oktavada
Qırıldı səsi həzin axşamın
Şüa tavanlarda dolaşır gizlin
Hələ də almaz tək parıldayaraq
Ora-bura girir bir oğru sayaq
Sonra tüstüsündə itir göylərin.
538
1895
GECƏ SƏMASI VƏ ULDUZ UÇUŞU
Gecələr göy səma gümüşə çalır
Dünyayi aləmə möhür vurubdur
Ulduzlar bizlərdən çox uzaq qalır
Həm də ki, bizlərə yaxın durubdur.
Ulduz uçdu, baxışın ora tələsdi bu an
Nəyi arzuladın, istəyin nədir?
Dünyada olanlar olursa əgər, kimdir müqəssir?
Nə tutdun qəlbində, söylə bu zaman?
1924
Ulduzdan ulduz tək ayrılaq ancaq
Ayrılaq, qoy bizi ayırsın axşam
Yaxınlıq —uzaqlıq olacaq müdam
Ölüm bizi yenə qovuşduracaq.
1925
ALEKSANDR BLOK
(1880-1922, rus şairi)
Gecə, küçə, aptek, fənər
Mənasızdı tutqun işıq
Yüz il də yaşasam əgər
Çıxış yox, hər şey qarışıq
Ölüncə dəyişməz bunlar
Yenə də belə gecələr
Yenə buz bağlamış sular
Gecə, küçə, aptek, fənər…
Dostları ilə paylaş: |