Ssenarilər, tərcümələr
Yüklə 2,65 Mb. Pdf görüntüsü
|
26 Dəniz: Dalğalar az qala qayığı çevirəcək. Dəniz dalbadal iki qayığı sahilə vıyıldadıb atır. Adamlar qayıqlara tərəf cumurlar, balıqçılara sahilə çıxmağa kömək edirlər. İndi dənizdə ikicə qayıq qalıb. Gülsüm dəhşətlə sahilə atılan taxtalara baxır — bu qayığın qırıqları və avar parçalarıdır. Qadınlardan biri dəhşətlə qışqırır: —Bu mənim ərimin qayığıdır. Mən tanıyıram. Ərimin qayığıdır. Onun qışqırığına başqalarının səsi də qarışır. Arvadların ağlaması dənizin nərəsinə qarışıb itir. Gülsüm ağlayır. Sahildə o yan bu yana qaçır. İri bir dalğa Əligilin qayığını amansızcasına sahilə tərəf aparır. Biz nəhəng müdhiş bir qayanın qayığa yaxınlaşdığını görürük. Bizə elə gəlir ki, qayıq qayanın deyil, qaya özü qayığın üstünə gəlir. Sanki qaya bütün ağırlığı və zəhmiylə qayığın üstünə yıxılır. Dəhşətli bir zərbə. Qayıqdan yalnız taxta-tuxta parçaları qalır. Sahildəki adamlar dənizə girib balıqçıları xilas etməyə çalışırlar. Budur, balıqçılardan birini çıxarırlar.
Yalvarıram, ayağınızın altında ölüm, qurbanınız olum, qurtarın. Onları, Kamili… Əlini… Muradı… Əlini sahilə çıxarırlar. O, huşunu itirmişdir. Başqa bir balıqçı çətinliklə sahilə çıxır. Ətrafına boylanır və yoldaşlarına kömək etmək üçün təzədən dənizə atılır. Onu qayalara çırpmaq istəyən dalğalarla çarpışaraq Muradı və Kamili axtarır. Murad bir əliylə qayanın ucundan sallanıb qalıb. O biri əliylə Kamili sallayıb. Hiss olunur ki, son qüvvəsi tükənməkdədir. Balıqçı onlara tərəf atılır. Murad son gücünü yığıb Kamili balıqçıya tərəf uzadır və həmin anda qayadan dənizin girdabına yıxılır, dalğaların altında qalıb görünməz olur, itir. Balıqçı çətinliklə üzə-üzə Kamil sahilə çatdırır. Sahildəki adamlar onun köməyinə çatırlar. —Kamil, qurbanım olum, bala, — deyə Gülsüm oğluna tərəf atılır. Qurban olum sənə — deyə balıqçıya tərəf dönür. Balıqçı: — Onu Murad saxlamışdı. Murad orda qaldı, deyə dənizi göstərir və yenidən dənizə atılır. Gülsüm Kamili qucaqlayır, bağrına basır, öpür. Kamilin bərk-
27 bərk sıxılmış yumruğunun içində alışqan… Balıqçılar qayaların ətrafında Muradı axtarırlar. …Bəlkə bir saat keçib. Bəlkə daha artıq. Adamlar əvvəlki kimi sahildə dayanıblar. Arvadlar, bərkdən ağlayır. Əli də başqa kişilərlə birlikdə dənizdə Muradı axtarırlar. Gülsüm Kamili bərk-bərk bağrına basıb dənizdən qoruyur. Dənizdən kişilər çıxırlar. Onlar ağır-ağır başlarını yelləyirlər. Daha heç bir ümid yoxdur.
suyu qurusun. Dünya dağılsa da qoymaram bir də səni bu dənizə… Sahil. Donub qalmış adamların kədərli görkəmləri — balıqçılar, arvadlar, Əli, Gülsümlə Kamil. Hamıdan bir qədər kənarda kiçik bir fiqur — donub qalmış Solmaz… …Aydın günəşli bir gün. Sakit dəniz. 16 il keçib. Dəniz xeyli çəkilib, vaxtilə qayığın toxunub parçalandığı o dəhşətli qaya indi quruda ləpədöyəndən çox uzaqda bir məsafədə sakit-sakit dayanıb. Sahildə 23 yaşında şümal boylu qız dayanıb. Bu Solmazdır. O, həyacanla dənizə baxır. Kamera onun baxışlarının istiqamətində baxır… və biz dənizin uzağında gah görünən, gah itən kiçik bir nöqtəni görürük. Kamera bizi bu "nöqtəyə" yaxınlaşdırır və biz dənizdə çimən gənci indi yaxından görürük. Bu, 23 yaşlı Kamildir. O, üzüb çox uzağa getmişdir. Buradan sahildə dayanmış Solmazı görmək olmur. İndi Solmaz da Kamili itirir və həyəcanla qışqırır. —Kamil, ay Kamil, Kamil hey!… Bəlkə Kamil bu səsi eşitdi. Bəlkə də yox, hər halda indi o sahilə tərəf üzür. Sahilə çıxır, təəccüblə Solmaza baxır. —Sən burda neylirsən? —Niyə belə uzağa gedirsən? Elə qorxurdum ki..
Dalğa-zad yoxdur. Solmaz (yavaşdan): Bu həmin o yerdir. Kamil: Yox əşi, gör dəniz nə yaman çəkilib e. Solmaz: Qayıq bax bu qayayla toqquşmuşdu. Mən lap yəqin bilirəm. Kamil başını qaldırıb qayaya baxır. Qayanın üstündəki rəsm:
28 avarçılar qayıqda: Və birdən sahildəki bu dinc qaya gərgin musiqi akkordlarının sədası altında yenidən nə isə dəhşətli və müdhiş görünür. Sanki o indicə Kamilgilin başına uçub onları xurd-xəşil edəcək, əzəcəkdir.
yapışmışdı. Kamil başını qaldırır və birdən qayanın təpəsində oturub şəkil çəkən qızıl görür. Kamil təəccüblə qıza baxır.
qəbiristanlığa gedən kimi. Solmaz birdən diqqət edir ki, Kamil onu dinləmir.
Kim? Hə, o qızı deyirsən… Rəssamdır. Yayı bura gəlib işləməyə. Dənizi çəkir. Gedək evə. —Gedək.
Əlinin evi. Gülsüm eyvandadır. Əli gəlir. O yorğun və qəmlidir. Əlindəki zəmbil bom-boşdur.
yoxa çıxıb. Gülsüm: Yox, bu il hamı sənin günündədir. Qonşunun arvadı deyir ki, əri… Əli: Balıqçün indi gərək uzağa gedək. Mənim bu köhnə qayığımla hara çıxacağam. Solmazla Kamil kənd küçələriylə evə sarı gedirlər.
yaxarırdım. Dənizdə quyu qazmaq heç bilirsən nə deməkdir? İnstituta girəndən istəyim-arzum elə bu idi də.. Kamil həmin alışqanı çıxarır, papirosunu odlayır. Solmaz (Baxışlarını alışqandan ayırmadan, yavaşdan): Rəhmətlik atam da dəniz neftçisi olmaq istədi. Kamil: Hə, yazıq… Solmaz (köksünü ötürür): İki-üç günə mən də gedirəm. (Pauza) Bilirsən təklif eləyirlər ki, qalıb buradakı xəstəxanada işləyim. Kamil papirosunu sümırür.
Yüklə 2,65 Mb. Dostları ilə paylaş:
|