Stendal Qırmızı və qara
Yüklə 4,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
47 Amma bu xırda cəriməni ödəməli olan Ģəxslərdən biri də Jülyenin xaç atası olan mismarçıydı. Qəzəbdən özünü itirən bu adam dəhĢətli qara-qıĢqırıq saldı:
– Buna bax, gör iĢ nə yerə çatıb ha! Belə Ģey heç adamın ağlına da gəlməzdi! Axı iyirmi ildən artıqdı ki, hamı hakimi ədalətli adam bilirdi! Jülyenin dostu, qoca alay loğmanı o vaxt artıq dünyasını dəyiĢmiĢdi.
Jülyen Napoleon barədə söhbətlərə qəfil son qoydu. O dedi ki, rahib olmaq istəyir. MiĢarxanada tez-tez onun əlində kürenin verdiyi latınca bibliya görürdülər. Oğlan kitabı əzbərləmiĢdi. Jülyenin uğurlarından heyrətlənən mehriban qoca bütün axĢamlarını onunla dua oxumaqla keçirirdi. Onunla münasibətdə oğlan Jülyen özünü çox ədəb-ərkanlı aparırdı. Kimin ağlına gələrdi ki, belə avazımıĢ və ürkək, qız sifəti kimi göyçək üzü olan gəncin içində özünə yol açmaq üçün lazım gələrsə, ən ağır sınaqlardan keçmək iradəsi var.
www.vivo-book.com
48 Özünə yol açmaq deyəndə, Jülyen öncə Veryerdən getməyi nəzərdə tuturdu – oğlan öz vətəninə nifrət eləyirdi. Burada gördüyü hər Ģey onun qəlbini buza döndərirdi. Hələ lap uĢaqlıqdan dəfələrlə elə olmuĢdu ki, oturduğu yerdə oğlana çılğın həvəs gəlirdi. O özünün parisli gözəllərə təqdim olunmağını, qızları hansısa qəfil və qeyri- adi hərəkətiylə heyran etdiyini düĢünürdü. O qızların biri onu niyə də sevməyəydi ki? Napoleon hələ lap kasıb olanda onu xanım Boqarne sevmiĢdi axı! Uzun illər boyu Jülyenin həyatında elə bir saat olmamıĢdı ki, o, Bonapartın ad-sansız və kasıb bir poruçikin yalnız öz qılıncının köməyilə dünyanın fatehi olduğunu təkrar eləməsin. Bu fikir ona dəhĢətli görünən bütün bədbəxtlikləri yaĢadığı vaxt dadına çatırdı. O, nəyəsə sevinəndə, bu fikir onun sevincini ikiqat artırırdı. Kilsənin tikintisi və hakimin qərarları Jülyenin gözlərini açdı. Oğlanın ağlına bir fikir gəldi. Bu fikir bir neçə həftə ona rahatlıq vermədi və axırda bütün varlığına hakim kəsildi.
www.vivo-book.com
49 “Bonapart hamını ondan danıĢmağa məcbur eləyəndə Fransa qorxudan tir-tir əsirdi. O vaxt hərbi Ģücaət vacib idi – o vaxt bu dəbdə idi. Amma indi qırx yaĢlı rahib ildə yüz min frank maaĢ alır, bu da Napoleonun ən yaxĢı generallarının maaĢından üç dəfə artıqdır. Onlara kömək eləyən insanlar lazımdır. Məsələn, biri elə bizim hakim – elə ayıq beyni, bu vaxta qədər elə ədalət sahibi olan adam, indi otuz yaĢlı cavan rahibin qorxusundan özünü biabır eləyir! Deməli, rahib olmaq lazımdır”. Dini öyrənməyindən iki il keçəndən sonra, bir dəfə, özünün xeyirxahlığının təzə-tər çiçəkləndiyi vaxtlarda Jülyenin içini gəmirən alov onu qəfildən ələ verdi. Bu hadisə cənab ġelanın evində, rahiblərin iĢtirak elədiyi nahar zamanı baĢ verdi. Xeyirxah küre oğlanı xeyirxahlığın əsl möcüzəsi kimi təqdim elədiyi yerdə, Jülyen qəfildən Napoleon barədə danıĢmağa baĢladı. Özünü buna görə cəzalandırmaq üçün o, sağ əlini boynundan asdı. Guya ağac qaldıranda qolu çıxıbmıĢ. O düz iki ay bu narahat vəziyyətdə gəzdi. Özü üçün fikirləĢib tapdığı cəzadan sonra oğlan özünü bağıĢladı. www.vivo-book.com
50 Bax, indi qoltuğunun altında balaca bir bağlama sıxıb, gözəl Veryer kilsəsinə tərəf gedən, baxanda güclə on yeddi yaĢ veriləsi bu on səkkiz yaĢlı, çəlimsiz oğlan belə biriydi. Kilsə qaranlıq və boĢ idi. Bayram münasibətilə bütün pəncərələrə tünd-qırmızı parça çəkilmiĢdi. Buna görə də içəri düĢən günəĢ Ģüaları nəsə qəribə, əzəmətli və gözəl bir rəng alırdı. Jülyenin içi titrədi. O, kilsədə tək idi. Oğlan gözünə ən qəĢəng görünən oturacaqda oturdu – bu oturacağın üstündə cənab Renalın gerbi vardı. Diz çökmək üçün qoyulan oturacaqda Jülyenin gözünə sanki oxunmaq üçün qəsdən qoyulmuĢ bir parça kağız sataĢdı. O, kağızı gözlərinə yaxınlaĢdırıb oxudu: “Edamın təfərrüatları və Bezansonda edam olunmuĢ Lüdovik Jenrelin ömrünün son dəqiqələri...” Kağızın qalanı cırılmıĢdı. O biri üzündə birinci sətirdən ancaq ilk iki söz – “Birinci addım?” sözləri qalmıĢdı. www.vivo-book.com
51 – Bu kağızı bura kim qoyub? – Jülyen dedi. – Ah, bədbəxt! – oğlan ah çəkdi – Onun soyadı mənimkiylə qafiyələnir. – Bunu deyib, kağızı əlində yumruladı. Jülyen kilsədən çıxanda ona elə gəldi ki, döĢəmədə qan damcıları var – bu, pəncərədəki qırmızı pərdələrdən keçən iĢığın düĢdüyü adi müqəddəs su damlalarıydı. Nəhayət, Jülyen öz gizli qorxusundan utandı. – Yəni mən belə qorxağam? – o öz-özünə dedi. – Silaha sarıl! Qoca loğmanın danıĢdığı hekayətlərin hamısında olan bu ifadə Jülyenə qəhrəmanlığa çağırıĢ kimi gəlirdi. O geri çevrildi və cənab Renalın evinə doğru addımladı. Amma bu gözəl qətiyyətinə baxmayaraq, evin iyirmi addımlığına çatan kimi canına qəfil qorxu düĢdü. Barmaqlıqlı, çuqun qapı açıq idi – qapı onun gözünə elə gözəl görünürdü ki. Bu qapıdan içəri keçmək lazım idi. Amma bu qapıdan içəri keçdiyinə görə ürəyi sıxılan təkcə Jülyen deyildi. Həddən artıq utancaq xanım Renal tamamilə kənar bir adamın onunla uĢaqları arasına girəcəyini düĢünəndə əzab çəkirdi. O, oğullarının onun yanında, onunla Yüklə 4,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|