www.vivo-book.com
660
hesab eləyirdi. Hər gün nəsə bir isti, dostyana söhbətə
baĢlamamıĢ onlar sanki özlərindən soruĢurdular: “Hə, biz
dostuq yoxsa düĢmən?”
Onların söhbətlərinin ilk cümlələri heç bir əhəmiyyət
kəsb etmirdi. Bir-birinə müraciətdə olduqca ehtiyatlı
davranırdılar. Jülyen yaxĢı baĢa düĢürdü ki, bu təkəbbürlü
qıza bircə dəfə özünü incitməyə imkan yaratsa və bunun
cavabını verməsə, hər Ģey birdəfəlik məhv olacaq.
“Əgər mübahisəmiz düĢsə, onda gərək lap əvvəldən, elə
birinci həmlədən öz qürurumu qoruyum. Yoxsa qürurumu
azacıq zədələyəcək nəyəsə az da olsa güzəĢtə gedəndə,
sonradan özümə nifrət hissindən qurtula bilmirəm”.
Matilda qanının qara vaxtı dəfələrlə oğlanla
davranıĢında özünü kübar cəmiyyət qadını kimi aparmaq
istəmiĢdi – özü də bu cəhdləri necə də ustalıqla eləmiĢdi!
Amma Jülyen hər dəfə onun bu cəhdlərinin qarĢısını
almıĢdı.
Bir dəfə o sərt Ģəkildə qızın sözünü kəsdi:
– Əgər madmazel de La-Moll atasının katibinə nəsə
əmr eləyirsə, o, əlbəttə ki, bu əmrə tabe olmalı və bunu
www.vivo-book.com
661
böyük ehtiramla eləməlidi, amma bundan artıq nəsə eləmək
onun öhdəliklərinə daxil deyil. Ona maaĢı düĢündüklərini
qıza söyləsin deyə vermirlər.
Bu münasibətlər və Jülyenin qəribə Ģübhələri onu ilk
aylarda dəbdəbəli, amma zarafatların qadağan olunduğu bu
evdə üstünə çökən dəhĢətli darıxmaq hissindən xilas elədi.
“O mənə vurulsaydı, nə maraqlı olardı?! Amma məni
sevməsə də, belə ağıllı, evdə hamını idarə eləyən və
qarĢısında markiz de Kruazenuanı titrədən bir qızla
dostluğum var. Özü də o gəncin hər Ģeyi var: əsli-nəcabəti,
sərvəti! Bunlardan biri mənim olsaydı, necə də xoĢbəxt
olardım! O bu qızdan ötrü ölür, o necə olursaolsun,
Matildanın əri olmaq istəyir. Markiz de La-Moll məni bu
müqaviləni hazırlamalı olan hər iki notariusa nə qədər
məktub yazmağa məcbur elədi! Və bax, mən, səhər
tezdəndən əlinə lələk alıb, yazı yazan sadə iĢçi, aradan bir-
iki saat keçəndən sonra o xoĢagəlimli cavan oğlanın eləyə
bilmədiklərini edirəm, çünki nəticə etibarilə məni ondan
üstün bilirlər. Ola bilər ki, qız ona məhz elə gələcək əri
www.vivo-book.com
662
olacağına görə nifrət eləyir – o bunu edəcək qədər
yekəxanadır.
Belə olan halda, deməli, mənə göstərilən iltifatlar
dostyana münasibətdə olduğu xidmətçiyə göstərilən
etibardır. Yox, ya mən dəli olmuĢam, ya da o mənə qarĢı
laqeyd deyil. Onunla nə qədər soyuq davransam,
dostluğumu qazanmağa o qədər çox çalıĢar. Onun bunları
hansısa məqsədlə elədiyini, riyakarlıqla oyun oynadığını da
düĢünmək olardı, amma mən içəri girəndə qızın gözlərinin
necə parladığını görürəm axı. Yəni parisli qızlar bu qədər
riyakar ola bilər? Bir də ki, nə fərqi var axı? Bu görüntüdən
həzz almağa çalıĢarıq. Ġlahi, o necə də gözəldir?! Onun iri,
mavi gözləri tez-tez düz yanımda, düz gözümün içinə
baxanda necə də xoĢuma gəlir?! Nə fərqi var axı – bu yaz,
elə ötən ilin yazında da mən o murdar, saxta, qəddar
adamların yanında özümü bədbəxt hiss eləyir və ancaq
iradəmin möhkəmliyi sayəsində orada qalmırdımmı? O vaxt
elə özüm də onlar qədər qəddar idim”.
Belə Ģübhəli düĢüncələrə dalanda, Jülyen öz-özünə
deyirdi:
www.vivo-book.com
663
“Bu qız mənimlə məzələnir. O öz qardaĢıyla əlbir olub,
məni lağa qoyurlar. Amma deyəsən, qız zəif iradəli
olduğuna görə qardaĢına nifrət eləyir axı. O cəsurdur, amma
keyfiyyətləri elə bununla da bitir – bunu qız özü mənə
demiĢdi. Özü də onun cəsurluğu da təkcə o vaxt ispan
qılınclarından qorxmamağındadır; Parisdəsə o hər Ģeydən
çəkinir. HəmiĢə gülməli vəziyyətə düĢəcəyindən qorxur,
belə olmayacağına əmin olmamıĢ addımını da atmır. Onun
ümumi fikirlərdən seçiləcək bircə dənə də fikri yoxdu. Hətta
mən belə hərdən onu müdafiə etməli oluram. Axı bu qızın
da cəmi on doqquz yaĢı var. Bu yaĢda belə uzun müddət
riyakarlıq eləmək olarmı?
Amma bu da var ki, madmazel de La-Moll öz iri, mavi
gözlərini xüsusi ifadəylə mənə dikən kimi, qrafNorber tez
çıxıb gedir. Burda nəsə Ģübhəli bir Ģey var. Bəlkə də o,
bacısının sadə ev qulluqçusuna belə məxsusi yanaĢmasını
həzm eləyə bilmir. Axı hersoq de ġon mənim barəmdə məhz
belə demiĢdi.
Bunu yada salanda, qəzəb Jülyenin bütün baĢqa
hisslərini kölgələdi.
www.vivo-book.com
664
“Bu manyak hersoq deyəsən qədim kobudluqlara
meyillidi”, – oğlan düĢündü.
“Hə o gözəldi, – Jülyenin gözləri bəbir gözləri kimi
parladı. – Mən ona sahib olub, sonra da çıxıb gedəcəyəm.
Vay o adamın halına ki, məni dayandırmağa çalıĢsın!”
Bu
xəyallara
qapılmaq indi Jülyenin yeganə
əyləncəsiydi: indi baĢqa heç nə haqda fikirləĢə bilmirdi.
Günlər sürətlə ötüb-keçirdi. Onun əlinə ciddi bir iĢlə məĢğul
olmaq fürsəti düĢən kimi, fikirləri oğlanı baĢqa yerə aparırdı.
On beĢ dəqiqə keçirdi və o, ürəyinin qəti, ehtiraslı bir
niyyətlə çırpındığını, beyninin dumanlandığını və ağlında
bircə sualın dolaĢdığını hiss eləyirdi:
– O məni sevirmi?
XI
GƏNC QIZIN HÖKMRANLIĞI
Dostları ilə paylaş: |