Stendal Qırmızı və qara
Yüklə 4,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
67 – Kitabı bəxtəbəxt açın – Jülyen dedi. – Sonra da istənilən Ģeirin birinci kəlməsini deyin. Mən hər kəsin həyatında özü üçün nümunə götürəcəyi bu kitabı sizə əzbərdən deyəcəm. Siz məni dayandırana qədər susmayacam. Adolf kitabı açıb, birinci sözü oxudu. Jülyen bircə kəlmə də çaĢmadan bütün səhifəni əzbər dedi. O, elə səlis danıĢırdı ki, elə bil bu Ģeirləri latınca deyil, öz doğma dilində söyləyirdi. Cənab Renal qürurla arvadına baxdı. Valideynlərinin təəccüblərini görən uĢaqlar ağızlarını ayırıb, heyrətlə Jülyenə baxırdılar. Xidmətçi qonaq otağının qapısının ağzına gəldi: Jülyen hələ də latınca danıĢırdı. Xidmətçi əvvəlcə heyrətdən donub qaldı, sonra harasa yox oldu. Bir dəqiqədən sonra qulluqçu və aĢpaz qızlar da qapıda göründülər. Adolf artıq kitabı səkkiz yerdən açmıĢdı və Jülyen kitabı hələ də bayaqkı rahatlıqla əzbərdən deyirdi. www.vivo-book.com
68 – Ġlahi! Rahib nə qəĢəngdi?! Özü də çox cavandı! – mehriban və imanlı bir qız olan aĢpaz özündən asılı olmayaraq qıĢqırdı. Cənab Renal nə qədər heyrətə gəlsə də, bir az həyəcanlanmıĢdı: o, təzə mürəbbini imtahan etmək istədi, yaddaĢında iliĢib qalan, bir vaxtlar bildiyi bütün latın kəlmələrini yadına salmaq istədi. Axır ki, Horatsinin 13
Ģeirlərindən bir neçə kəlmə yada sala bildi. Amma Jülyen Bibliyada yazılanlardan baĢqa latınca heç nə bilmirdi. Buna görə də o, qaĢlarını çatıb dedi: – Mənim hazırlaĢdığım dini mərtəbə elə natəmiz bir Ģairin yazdıqlarını oxumağı qadağan edir. Cənab Renal guya ki, Horatsinin yazdığı daha bir neçə Ģeirdən bir-iki parça dedi. UĢaqlarına bu Horatsinin kim olduğunu izah etməyə çalıĢsa da, onlar ağızlarını açıb heyrətlə Jülyenə baxır və atalarının izahlarına qulaq asmırdılar.
13 Horatsi – eramızdan əvvəl 1-ci əsrdə yaşamış Roma şairi www.vivo-book.com
69 Qulluqçuların qapı ağzında dayanıb, baxdığını görən Jülyen düĢündü ki, imtahanı bir az da uzatmağa dəyər. – Ġndisə, – o uĢaqlardan ən balacasına dedi – qoy Stanislav-Ksavye də mənə bu müqəddəs kitabdan nəsə desin. Stanislav elə qürurlandı ki, üzünə iĢıq gəldi. O, Ģeirlərdən birinin ilk kəlməsini yarım-yarımçıq tələffüz edər- etməz, Jülyen bütün səhifəni əzbərdən dedi. Elə bil qəsdən, cənab Renal öz iftixar hissini doyunca yaĢasın deyə, Jülyen həmin səhifəni əzbər dediyi vaxt əla normand atlarının sahibi cənab Valno, onun ardıncasa bələdiyyə rəisinin köməkçisi cənab ġarko de Mojiron içəri girdilər. Bu səhnə Jülyenin “cənab” titulunu bir daha təsdiqləmiĢ oldu və bundan sonra hətta qulluqçular belə bu müraciətə ciddi yanaĢdılar. AxĢam bu möcüzəyə baxmaq istəyən bütün Veryer əhli merin evinə yığıĢdı. Jülyen həmsöhbətləriylə aralarına məsafə qoyan tutqun bir sifət almıĢdı. Onun Ģöhrəti cəmi bir neçə gün ərzində həndəvərə elə yayıldı ki, cənab Renal
www.vivo-book.com
70 kiminsə oğlanı onun əlindən alacağından qorxaraq Jülyenə ikiillik müqavilə bağlamağı təklif elədi. – Yox, cənab, – Jülyen soyuq-soyuq dedi. – Deməli, siz istədiyiniz vaxt məni qovacaqsınız. Ancaq mənim əl qolumu bağlayan, sizinsə boynunuza heç bir öhdəçilik qoymayan sənəd ədalətli ola bilməz. Mən imtina edirəm. Jülyen özünü elə yaxĢı aparırdı ki, heç bir ay da keçməmiĢ hətta cənab Renal da ona ehtiramla yanaĢmağa baĢladı. Küre nə cənab Renalla, nə də cənab Valnoyla heç bir əlaqə saxlamadığı üçün Jülyenin Napoleona olan çoxdankı heyranlığını heç kim onlara deyə bilməzdi. Jülyen özüsə Napoleon barədə az qala ikrahla danıĢırdı.
SEÇKĠ VASĠTƏSĠ
www.vivo-book.com
71 Müasir müəllif
UĢaqlar ona pərəstiĢ eləyirdilər. Jülyeninsə bu uĢaqlara qarĢı heç bir sevgisi-filanı yox idi. Onlar gənc oğlana ögey idilər. UĢaqlar nə eləyir eləsin, Jülyen hövsələdən çıxmazdı. Soyuq, ədalətli, tərəfsiz, amma bütün hallarda olduqca sevimliydi. O peyda olan kimi evdəki darıxdırıcı hava yoxa çıxırdı. O, yaxĢı tərbiyəçiydi. Özüsə bu yüksək cəmiyyətə – ancaq bir küncündə özünə yer eləyə bildiyi (bəlkə də səbəb elə bu idi) yüksək cəmiyyətə nifrət eləyir və ikrahla baxırdı. Arada elə olurdu ki, ziyafətin ortasında o ətrafındakılara olan nifrətini güclə boğa bilirdi. Bir dəfə necə oldusa, müqəddəs Lüdovik bayramı zamanı süfrə arxasında cənab Valnonun çılğın nitqini dinləyən Jülyen az qala özünü ələ vermiĢdi. O, uĢaqlara baxmaq bəhanəsiylə qəfildən qalxıb, otağı tərk elədi.
“Ġlahi, bu adam necə də özündən razıdı! – o öz-özünə düĢünürdü. – Adama elə gəlir ki, dünyada xeyir əməl sahibi təkcə budu. Amma gör yoxsulların varidatını idarə eləyə-
Yüklə 4,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|