Stendal Qırmızı və qara
Yüklə 4,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
730 özümə: Ah, bəs mən burasını niyə fikirləĢmədim? – deməyimin nə mənası olacaq?” Hava görünməmiĢ dərəcədə yaxĢıydı. Oğlana çıxıĢ yolu qalmamıĢdı. Saat on birdə ay çıxmıĢdı, indi, saat birin yarısındasa evin bağçaya baxan tərəfinə günəĢ kimi iĢıq salırdı. “Yox, bu qız dəli olub!” – Jülyen düĢündü. Saat bir oldu, amma qraf Norberin pəncərəsində hələ də iĢıq yanmırdı. Jülyen indiyədək heç vaxt öz həyatına görə belə qorxuya düĢməmiĢdi. Bu məsələdə hər Ģey onun gözünə təhlükəli görünürdü və heç bir sevgi həyəcanı yaĢamırdı. O gedib yekə nərdivanı gətirdi, beĢ dəqiqə gözlədi – düĢündü ki, birdən qız son anda fikrindən daĢınar – və düz saat ikiyə beĢ dəqiqə iĢləmiĢ nərdivanı Matildanın pəncərəsinə dirədi. Tapançanı əlində saxlayaraq, bu vaxta qədər heç kimin onu yaxalamadığına heyrətlənərək, sakitcə yuxarı qalxdı. Oğlan yuxarı çatan kimi, pəncərə səssizcə açıldı. – Axır ki! – həyəcanı açıq-aĢkar hiss olunan Matilda dedi. – Düz bir saatdı sizin hərəkətlərinizi izləyirəm. www.vivo-book.com
731 Jülyen əməlli-baĢlı özünü itirmiĢdi – o özünü necə aparacağını bilmir və heç bir sevgi-zad hiss eləmirdi. DüĢündü ki, həyəcanını boğmaq üçün özünü tox tutmalıdır və özünü belə göstərmək üçün Matildanı qucaqlamağa çalıĢdı. – Eləməyin, – deyərək, qız onu itələdi. Qızın onu itələməyindən məmnun qalan Jülyen ətrafa tələsik göz gəzdirdi. Ay otağa elə yaxĢı iĢıq salırdı ki, Matildanın otağındakı kölgələr qapqara görünürdü. Oğlan düĢündü: “Yəqin adamlar otaqda elə yerdə gizləniblər ki, mən onları görə bilmirəm”. – Yan cibinizdəki nədir? – söhbət eləməyə mövzu tapdığına sevinən Matilda dilləndi. Qız olduqca pis vəziyyətdəydi – alimənsəb nəsildən olan qıza xas olan bütün keyfiyyətlər – utancaqlıq, çəkingənlik – hamısı indi baĢ qaldırmıĢdı və bu əməlli-baĢlı əzab idi. www.vivo-book.com
732 – Cibimdə müxtəlif silahlar var, o cümlədən də tapançalar – Jülyen də cavab verməyə söz tapdığına sevinərək dedi. – Nərdivanı aĢağı salmaq lazımdır – Matilda dedi. – O çox iridi, birdən aĢağıdakı qonaq otağının, ya da antresolun pəncərəsini sındırar. – Yox, pəncərələri sındırmaq lazım deyil, – Matilda rahat danıĢmağa cəhd edərək dedi. – Məncə nərdivanın ucunu iplə bağlasanız, onu iplə aĢağı sala bilərsiniz. Otaqda çoxlu kəndir var. “Mənə vurulan qadına bax! – Jülyen düĢündü. – Bu qız hələ bir mənə vurulduğunu da deyir! Bu soyuqqanlılıq, bu düĢünülmüĢ planlar ancaq onu sübut eləyir ki, mənim cənab Kruazenuanın üzərində heç bir qələbəm-filanım yoxdur, mən sadəcə onun davamçısıyam. Bir də ki, mənə nə var axı! Axı mən ona vurulub-eləməmiĢəm! Mənim markiz üzərindəki qələbəm ancaq ondan ibarətdir ki, onun bu otaqda baĢqasının – özü də o baĢqası mənəmsə – olduğunu bilməyi heç də yaxĢı olmazdı. O gün Tartoni kafesində o mənə necə təkəbbürlə baxdı, guya məni tanımadı. Saxtalıq www.vivo-book.com
733 eləməyin yeri olmadığını baĢa düĢəndəsə mənə necə qəzəblə salam verdi”. Jülyen kəndiri nərdivanın ucuna bağlayıb, aĢağıdakı pəncərələrə toxunmasın deyə, yavaĢ-yavaĢ aĢağı saldı. “Hə, əgər Matildanın otağında kimsə gizlənibsə, indi mənim axırıma çıxmaq üçün əla Ģərait var”, – oğlan düĢündü. Otaqdasa lal sükut vardı. Nərdivan yerə çatdı, Jülyen onu aĢağıda, hasarın dibiylə uzanan ekzotik çiçək ləklərinin arasında gizlədə bildi. – Anam bu gözəl çiçəklərini belə eybəcər halda görəndə nə deyəcək? – Matilda dedi. Sonra soyuqqanlılıqla əlavə elədi: – Kəndiri də atmaq lazımdı. Görsələr ki, nərdivan kəndirlə mənim pəncərəmdən asılıdır, bunu heç cür izah eləmək mümkün olmayacaq. – Bəs, mən sonra buradan necə çıxacağam – Jülyen kreol ləhcəsində (evdəki qulluqçu qadınlardan biri əslən San-Domnqodan idi) zarafatla soruĢdu. – Siz qapıdan çıxacaqsınız – Jülyenin zarafatından xoĢlanan Matilda dedi. www.vivo-book.com
734 “Bu adam mənim məhəbbətimə layiqdir” – qız düĢündü. Jülyen kəndiri bağçaya atdı, Matilda onun əlindən yapıĢdı. Oğlan əlindən tutan adamın düĢmən olduğunu düĢünərək, tez xəncərinə əl atdı. Qıza elə gəldi ki, otaqlardan hansınınsa pəncərəsi açıldı. Onlar bir neçə saniyə nəfəslərini çıxarmadan, hərəkətsiz dayandılar. Ay onların üstünə iĢıq salırdı. Səs bir də təkrarlanmadı – qorxacaq heç nə yox idi. Ġndi ikisi də çaĢqınlıq içindəydilər. Ġkisi də eyni dərəcədə həyəcanlıydı. Jülyen otağın qapılarının bərk-bərk bağlı olduğuna əmin oldu. O, yatağın altına da baxmaq istəyirdi, amma buna cəsarət eləmədi. DüĢündü ki, orada bir ya iki xidmətçi asanca gizlənə bilər. Nəhayət, sonradan öz ehtiyatsızlığına heyifsilənməmək üçün əyilib, ora da baxdı. Matilda yenə öz əməlindən peĢmanlıq çəkərək, utandı. – Mənim məktublarımı neylədiniz? – axır ki, qız dilləndi. – Birinci məktubu Bibliyanın cildində gizləmiĢdim, həmin kitab bu axĢamkı poçtla uzaqlara getdi. Yüklə 4,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|