www.vivo-book.com
142
Xanım Renal bütün gecəni bir an da olsun gözünü
qırpmadı. Ona elə gəlirdi ki, bu vaxta qədər hədər yaĢayıb.
O, axĢam Jülyenin ehtiraslı öpüĢlərini, əlində hiss elədiyi o
sehrli, Ģirin həzzi xəyalən dəfələrlə yaĢayırdı.
Qəfildən ağlına gələn qorxunc söz onun xoĢbəxtliyini
zəhərlədi: həzz. Sevgi haqqında təsəvvürlərə qatılacaq ən
iyrənc, ən alçaq ən əxlaqsız Ģeylər gözünün qarĢısına gəldi.
Bu təsəvvürlər Jülyenin və onun sevgisinin zərif, gözəl
xəyalını çirkləndirməyə çalıĢırdı. Gələcək gözlərinə ən qara
rənglərdə göründü. O artıq insanların ona necə nifrət
elədiyini görürdü.
Bunlar dəhĢətli anlar idi: bu vaxta qədər ağlına
gəlməyənlər indi gözlərinin qarĢısına gəlirdi. Hələ heç vaxt
yaĢamadığı həzzi dadar-dadmaz, o, əzablı iĢgəncələrin
bataqlığına yuvarlanmıĢdı. Qadının ağlına da gələ bilməzdi
ki, bu qədər əzab çəkmək olar – onun gözlərinə qaranlıq
çökdü, beyni dumanlandı. Hətta bir anlığa düĢündü ki,
Jülyeni sevə biləcəyini ərinə etiraf eləsin. Amma bunu eləsə,
gərək ərinə hər Ģeyi danıĢaydı. XoĢbəxtlikdən xanım Renal
lap çoxdan, toy ərəfəsində xalasının ona elədiyi nəsihəti
www.vivo-book.com
143
xatırladı. Xalası ona demiĢdi ki, istənilən halda arvadının
sahibi olan ərlə açıq danıĢmaq olduqca təhlükəlidir. Xanım
Renal həyəcanla əllərini ovuĢdururdu.
Onun beynində ziddiyyətli, əzablı düĢüncələr bir-
birinə qarıĢmıĢdı. O gah Jülyenin onu sevmədiyini
düĢünərək əsim-əsim əsir, gah da dəhĢətə gələrək özünü
günahkar hiss eləyir, günü sabah Veryerdəki Ģəhər
meydanında insanların gözü qarĢısında edam ediləcəyini
təsəvvür eləyirdi: sinəsindəki lövhəyə yazılan yazı hamıya
onun xəyanətkar olduğunu xəbər verirdi.
Xanım Renalın bircə damcı da olsun həyat təcrübəsi
yox idi və öz iti ağlına, gözəl yaddaĢına baxmayaraq, günün
günortaçağı onun ağlına də gələ bilməzdi ki, tanrının
qarĢısında günah törətməklə hamının gözü qarĢısında biabır
olmağın, hamının nifrətini qazanmağın bir-biriylə heç bir
əlaqəsi yoxdu.
Xəyanət həzzi və xanım Renalın fikrincə bu həzzin
öz arxasınca gətirəcəyi namussuzluq barədəki dəhĢətli
qorxular ona bir dəqiqə rahatlıq verəndə o, Jülyenlə yaĢaya
biləcəyi məsum həyatı düĢünür və baĢ verənləri yadına
www.vivo-book.com
144
salanda yenə Jülyenin baĢqa qadını sevdiyini fikirləĢərək
dəhĢətə gəlirdi.
O, Jülyenin portretin əlindən alınacağını, kiminsə
əlinə keçəcəyini, onu pis vəziyyətə sala biləcəyini
düĢünəndə necə qorxduğunu, rənginin necə ağardığını
yadına salırdı. Ġlk dəfəydi ki, xanım Renal oğlanın alicənab,
sakit üzündə belə qorxu görürdü. Jülyen hələ heç vaxt nə
ona, nə də uĢaqlara görə belə həyəcanlanmamıĢdı.
Onsuz da qəhərdən öldüyü bu vəziyyətdə bu fikir ona
ikiqat əzab verir, insan ruhunun əzaba dözmə bacarığını
üstələyirdi. Xanım Renal özündən asılı olmayaraq inildədi
və onun iniltisi qulluqçu qızı yuxudan oyatdı. Qəfildən o,
gözləri qarĢısında əlində Ģam tutub, onun yatağının yanında
dayanan qulluqçu Elizanı gördü. Qadın sayıqladı:
– Deməli, onun sevdiyi qadın sizsiniz!
Xanımının halının nəsə birtəhər olduğunu görən
qulluqçu qız heyrətə gəldi və xoĢbəxtlikdən bu qəribə
sözlərə fikir vermədi. Xanım Renal baĢa düĢdü ki,
ehtiyatsızlığa yol verib.
www.vivo-book.com
145
– Qızdırmam var, – o, qulluqçusuna dedi. – Deyəsən,
sayıqlayırdım. Bir az yanımda qalın.
Özünü ələ almağa məcbur olduğu üçün o, yavaĢ-
yavaĢ özünə gəldi və bir az yüngülləĢdi. YarıhuĢsuz halda
qaldığı müddətdə onu tərk eləmiĢ düĢüncə qabiliyyəti özünə
qayıtdı. Qulluqçunun ona zillənmiĢ diqqətli baxıĢlarından
azad olmaq üçün qıza əmr elədi ki, ona qəzet oxusun və
qulluqçusunun “Quotidienne”-dən ahəngli səslə oxuduğu
məqaləyə qulaq asaraq bir az sakitləĢdi.
Xanım Renal belə qərara gəldi ki, Jülyenlə
rastlaĢanda onunla mümkün qədər soyuq davransın.
XII
SƏFƏR
Parisdə yaxşı geyinmiş adamlara rast gəlmək olur,
əyalətdəki insanlarsa möhkəm xarakterlə seçilirlər…
www.vivo-book.com
146
Sinee
Səhəri gün saat beĢdə xanım Renal hələ yataq
otağından çıxmamıĢ Jülyen onun ərindən artıq üçgünlük
icazə almıĢdı. Jülyenin qadını görmək istəyi elə özünə də
qəribə gəldi: yadına onun gözəl əli düĢmüĢdü.
Oğlan bağa çıxdı. Xanım Renalı çox da gözləyəsi
olmadı. Təbii ki, Jülyen qadını sevsəydi, ikinci mərtəbədəki
pəncərə qapaqlarının arasından boylanan qadını görə bilərdi.
Xanım Renal alnını pəncərənin ĢüĢəsinə söykəyib ona
baxırdı. Axır ki, özünə qoyduğu bütün qadağalara
baxmayaraq, ürəklənib bağçaya çıxdı.
Bu səhər onun yanaqlarında həmiĢəki avazımıĢ
rəngin yerinə bir çəhrayılıq çökmüĢdü. Təbiətində
hiyləgərlik olmayan bu qadının həyəcanlandığı gün kimi
aydın idi. Onun üzündə gündəlik qayğıların fövqündə
dayanan, üstəlik sifətinə əvəzolunmaz bir cazibə verən
əvəzsiz rahatlığın yerini bir gərginlik, hətta narazılıq
tutmuĢdu.
Dostları ilə paylaş: |