www.vivo-book.com
222
Jülyeni həyəcanlandırmıĢdı və bir azdan üzərinə yağacaq
kobud sözləri artıq eĢidibmiĢ kimi özünə yer tapa bilmirdi.
Həmin cavan adam güzgüdən Jülyeni gördü, ona tərəfə
çevrilərək üzündəki qəzəbli ifadəni tez yığıĢdıraraq,
inanılmaz dərəcədə yumĢaq səslə soruĢdu:
– Hə, cənab, ümid eləyirəm ki, o artıq hazırdı...
Heyrətdən Jülyenin dili tutuldu. Gənc adam ona tərəf
çevriləndə Jülyen onun xaçlı üzüyünü gördü. Bu – Aqda
yepiskopunun özüydü.
“O necə də gəncdir?! Məndən cəmi altı, ya də səkkiz
yaĢ böyük olar” – Jülyen düĢündü.
Oğlan ayaqlarındakı mahmızlardan utandı.
– Zati-müqəddəsləri, – o, ehtiyatla dedi, – məni sizin
yanınıza kapitul rektoru, cənab ġelan göndərib.
– Həə, mən onun haqqında ancaq yaxĢı Ģeylər
eĢitmiĢəm – yepiskop bunu elə mehribancasına dedi ki,
Jülyenin heyranlığı bir az da artdı. – BağıĢlayın, cənab, mən
sizi baĢqasıyla səhv saldım. Ġndi mənə mitramı
27
27
Bəzi xristian kilsələrində keşişlərin xüsusi baş örtüyü
www.vivo-book.com
223
gətirməlidirlər. Onu Parisdə elə pis büküblər ki, tamam
əzilib. Bilmirəm, o nəyə oxĢayacaq – gənc yepiskop dedi. –
Bir düĢünün, bunlar hələ məni gözlədirlər də!
– Zati-müqəddəsləri, əgər icazə versəniz mən gedib
sizin mitranızı gətirərəm.
Jülyenin gözəl gözləri öz təsirini göstərdi.
– Lütfən gedin, cənab, – yepiskop ilanı yuvasından
çıxaran nəzakətlə dedi. – O mənə çox lazımdı, özü də elə
indi. Doğrudan da mən bütün kapitulu gözlətdiyimə görə
çox üzgünəm.
Zalın ortasına çatanda Jülyen qanrılıb geri baxdı:
yepiskop hələ də xeyir-dua verirdi.
“Axı bu nə deməkdi? Əlbəttə, yəqin ki, bugünkü
mərasim üçün hazırlıq ayinlərindən biridi” – o düĢündü.
Kamerlakeylərin oturduğu otağa girəndə oğlan mitranı
onların əlində gördü. Jülyenin təmkinli görünüĢünə güzəĢtə
getməli olan kamerlakeylər zati-müqəddəslərinin mitrasını
ona uzatdılar.
O, mitranı fəxrlə apardı. Zala girəndə addımların
yavaĢıtdı. Oğlan mitranı ehtiramla aparırdı. Yepiskop hələ
www.vivo-book.com
224
də güzgünün qarĢısında oturub, artıq yorulmuĢ sağ əliylə
aradabir xeyir-dua verirdi. Jülyen mitranı geyinməkdə ona
kömək elədi. Yepiskop baĢını tərpətdi.
– Hə, yaxĢı qalır, – o, məmnunluqla dedi. – Ġndisə,
lütfən bir az aralı durun.
Bunu deyib, yepiskop cəld zalın ortasına yeridi, sonra
bayaqkı kimi xeyir-dua verə-verə aramla güzgüyə tərəf
gəldi, onun sifətində yenə qəzəbli ifadə vardı.
Jülyen heyrətdən yerində donub qaldı. Ona elə gəlirdi
ki, artıq baĢa düĢür, amma buna inanmağa ürək eləmirdi.
Yepiskop sifətindəki bütün sərtliyi bir tərəfə atıb, geri
çevrilərək Jülyenə baxdı:
– Mənim mitram barədə nə deyə bilərsiniz cənab –
mənə yaxĢı qalır?
– Çox yaxĢı qalır, zati-müqəddəsləri.
– Boynu çox dik durmur ki? Belə olsa, məni bir az
axmaq kimi göstərər. Amma gözlərimin üstünə salsam, zabit
kiverinə
28
oxĢayacaq.
28
Kiver – hərbi papaq
www.vivo-book.com
225
– Mənə elə gəlir ki, çox yaxĢı qalır.
– Kral öz həndəvərində fəxri ruhaniləri görməyə alıĢıb
– onların da hamısının sərt görkəmi var. Mən istəmirəm ki,
yaĢımın azlığına görə kralın yanında qeyri-ciddi görünüm.
Və yepiskop təzədən ora-bura gəziĢib, xeyir-dua
verməyə baĢladı.
“Aydındı, – Jülyen axır ki inanmağa cəsarət edərək
düĢündü. – O, xeyir-dua verməyi məĢq eləyir”.
Bir neçə dəqiqədən sonra yepiskop dedi:
– Hə, mən hazıram, cənab. Gedin cənab rektora və
kapitul üzvlərinə xəbər verin.
Bir müddətdən sonra cənab ġelan özü kimi iki qoca
rahiblə Jülyenin əvvəllər görmədiyi, ecazkar oymalarla
iĢlənmiĢ qapılardan içəri girdilər. Bu dəfə o, rütbəsinə uyğun
olaraq hamıdan axırda addımlayır və yepiskopu ancaq qapı
ağzında yığıĢan rahiblərin çiyinləri arasından görə bilirdi.
Yepiskop aramla zal boyu yeridi: o, qapıya çatanda
rahiblər sırayla düzülərək ayin düzülüĢünü aldılar. Bir
dəqiqəlik sakitlikdən sonra dəstə dua oxuya-oxuya irəli
www.vivo-book.com
226
yeridi. Yepiskop arxada, cənab ġelan və baĢqa bir yaĢlı
rahibin arasında yeriyirdi.
Ġndi abbat ġelanı müĢayiət edən Jülyen yepiskopa çox
yaxın idi. Onlar Bre-le-o abbatlığını uzun-uzadı dolaĢdılar –
günəĢin hər yeri qarsıdığına baxmayaraq, bura nəm və
qaranlıq idi. Axır ki, dəstə açıqlığa çıxdı.
Bu möhtəĢəm yürüĢ Jülyeni vəcdə gətirmiĢdi.
Yepiskopun cavanlığı onun izzəti-nəfsini qıcıqlandırmıĢ,
üzügülərliyi, adamı ovsunlayan nəzakətisə oğlanı heyran
eləmiĢdi. Cənab Renal hətta ən yaxĢı anlarında da heç vaxt
belə nəzakətli olmamıĢdı.
“Cəmiyyətin
yüksək
təbəqəsinə
yaxınlaĢdıqca
adamların daha nəzakətli olduğunu görürsən” – Jülyen
düĢündü.
Xaç yürüĢü kilsəyə yan giriĢdən daxil oldu – qəfil
gurultu qədim dirəkləri tir-tir titrətdi. Jülyenə elə gəldi ki,
dirəklər indicə uçacaq. Amma bu, həmin balaca Ģəhər
topuydu. Ona səkkiz at qoĢaraq bura gətirmiĢdilər və atlar
dartınan kimi leypsiq kanonirlərinin topu sanki qarĢısında
Dostları ilə paylaş: |