Stendal Qırmızı və qara
Yüklə 4,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
262 lazımdı? Sənin gözünə pis qadın kimi görünmək pərəstiĢ elədiyim adama yalan danıĢmaqdan yaxĢıdır. Onsuz da ömür boyu o ki var, yalan danıĢmıĢam. Neynək, qoy belə olsun, əgər sən məni daha sevmirsənsə, bunu sənə bağıĢlayıram. Bu məktubu mən bir də heç vaxt oxumayacam. Eh, sənin qolların arasında keçirdiyim o gözəl günlərin əvəzini həyatım bahasına ödəməli olsam belə, bu boĢ Ģeydi. Sən bilirsən ki, o günlərin əvəzini mən daha ağır qurban verməklə ödəməliyəm”.
XXI
AĞAYLA SÖHBƏT Alas, our frailty is the cause, not we, For such as we are made of, such we be. www.vivo-book.com
263 Twelfth Night 33
Jülyen düz bir saat uĢaq həvəsiylə kitablardan sözləri kəsib vərəqə yapıĢdırdı. Otağından çıxan kimi, uĢaqları və onların analarını gördü: qadın onun əlindəki məktubu elə rahat və qətiyyətlə aldı ki, xanım Renalın bu arxayınlığı onu bir qədər qorxutdu da. – Bunun yapıĢqanı quruyub? – qadın soruĢdu. “Ġlahi, yəni bu, bir az əvvəl vicdan əzabına görə özünü didən qadındır? Görəsən, o neynəmək istəyir?” O bunu xanım Renaldan soruĢmağı özünə sığıĢdırmadı, amma hiss elədi ki, bu qadınla hələ heç vaxt belə fəxr eləməmiĢdi. – Əgər bu məsələnin axırı pis qurtarsa, – qadın bayaqkı heyranedici soyuqqanlılığıyla dedi, – mənim hər Ģeyimi əlimdən alacaqlar. Bu qutunu dağın baĢında bir yerdə basdırın. Bəlkə də mənə qalanlar elə bunlar olacaq.
33 Ah, bu qadın zəifliyi! Amma onun belə yaranmağı bizim günahımızdırmı? ġekspir, “On ikinci gecə” (ing.)
www.vivo-book.com
264 Xanım Renal bunu deyib, qırmızı bükülü büllur qabı ona uzatdı, qutunun içi qızıl, brilyant zinət əĢyalarıyla doluydu. – Ġndisə gedin, – Jülyenə dedi. Sonra uĢaqlarının üzündən öpdü, balacanısa hətta iki dəfə öpdü. Jülyen daĢ kimi hərəkətsiz dayanmıĢdı. Qadın onun üzünə də baxmadan tələsik addımlarla uzaqlaĢdı. Ġmzasız məktubu açan dəqiqədən etibarən cənab Renal özünə yer tapa bilmirdi. 1816-cı ildə onu az qala duelə çıxacaq həddə çatdıran hadisədən baĢqa, o hələ heç vaxt bu hala düĢməmiĢdi. Amma hətta o il güllənin alnını deĢəcəyi ehtimalı da onu belə sarsıtmamıĢdı. “Qadın xəttinə oxĢayır – o düĢündü. – Əgər belədisə, bu məktubu yazan qadın kimdir?” O, Veryerdə tanıdığı bütün adlı-sanlı qadınları gözünün qarĢısına gətirdisə də, heç birinə bunu yaraĢdırmadı. “Bəlkə də məktubu hansısa kiĢi diktə eləyib, qadın da yazıb? Onda bəs o kiĢi kimdir?” Ehtimallar onu dəli eləyirdi – əlbəttə, cənab Renalın paxıllığını çəkənlər çox idi, elə www.vivo-book.com
265 tanıĢlarının çoxu da ona nifrət eləyirdi. O bir anlığa: “Yox, gərək gedim, arvadla danıĢım!” – deyə fikirləĢdi və oturduğu kürsüdən qalxdı. Amma ayağa qalxan kimi, əlini alnına vurub: “Ġlahi! Axı indi mənim inanmayacağım axırıncı adam elə arvadımdı! Ġndi o mənim düĢmənimdi!” Hikkə və qəzəbi o qədər güclüydü ki, cənab Renalın gözlərinə yaĢ gəldi. Ġndi o öz içinin quruluğunun – əyalət müdrikliyi də elə bu quruluqdan ibarətdir – nəticəsini yaĢayırdı və ona münasibətdə bunun ədalətsiz olduğunu demək mümkün deyildi. Bu dəqiqə cənab Renal ən çox özünün iki ən yaxın dostundan çəkinirdi. “Onlardan baĢqa mənim bu dünyada heç olmasa, on nəfər yaxın adamım varmı?” – deyə, cidd- cəhdlə onları bir-bir götür-qoy eləyib, həmin adamların ona nə qədər rəhm eləyə biləcəyini hesablamağa çalıĢdı. “Onlar hamısı, hamısı baĢıma gələn bu iyrənc əhvalatı eĢidəndə, elə sevinəcəklər ki!” – deyə o, qəfildən qəzəblə bağırdı. XoĢbəxtlikdən və haqlı olaraq cənab Renal hamının ona həsəd apardığını düĢünürdü. Onun kralın bir gecə qalmaqla ömürlük Ģərəfləndirdiyi dəbdəbəli Ģəhər evini təzəcə təmir www.vivo-book.com
266 elətdirdiyi azmıĢ kimi, hələ o Verjidəki qəsri də pis bəzətməmiĢdi. Bütün fasadı təzədən ağartmıĢ, pəncərələrə yaĢıl altlıq vurmuĢdular. Bu dəbdəbəni yadına salan cənab Renal bir dəqiqəliyə sakitləĢdi. Əslində, onun qəsri indi əvvəlki, zamanın bozartdığı simasında qalan bir neçə Ģəhərkənarı evin, yəni “qəsrlərin” görünüĢünə xələl gətirərək hələ üç- dörd lyelik məsafədən görünürdü. Ġndiki vaxtında cənab Renalın halına ancaq bircə dostu ağlaya bilərdi, bu da hər xırım-xırda Ģeyə görə gözünün yaĢı ovcunda olan kilsə nümayəndəsiydi. Buna baxmayaraq o cənab Renalın indi etibar eləyəcəyi yeganə adam idi. Cənab Renal özünü itirmiĢ halda qıĢqırdı: “Heç kim mənim kimi bədbəxt ola bilməz! Mən necə də tənhayam!” Və bu məzlum adam öz-özünə: “Ġlahi, doğrudanmı belə bir Ģey ola bilər?” – deyə düĢünürdü. – Doğrudanmı, ən bədbəxt günümdə mənim dərdimə yanacaq bircə adamım da yoxdu? Ağlım mənə
Yüklə 4,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|