www.vivo-book.com
332
Bir saatdan sonra senyor Covannonenin özü direktorun
yanına gedir.
– Gəldim sizdən xahiĢ eləyim ki, – o deyir, – mənə bir
lütfkarlıq eləyəsiniz, mənim xoĢbəxtliyim sizin əlinizdədir, –
Ceronimonu mənə verin, qoy bu qıĢı o mənim yanımda
oxusun, belə olsa, mən bu il qızımı ərə verə bilərəm.
– O cındırından cin ürkən yaramaz sənin nəyinə
lazımdı? – Dzinqarelli qıĢqırır. – Mən onun adını da eĢitmək
istəmirəm! Bu baĢ tutan sevda deyil! Bir də ki, lap mən onu
buraxsam da, o özü heç vaxt konservatoriyanı tərk eləməz.
Elə indicə o burda mənə and içdi ki, heç vaxt belə bir Ģey
eləməz!
– Məsələ təkcə bundadısa, – Covannone cibindən
mənim müqaviləmi çıxarır, – carta canta
37
– bu da onun
imzası.
Bu yerdə Dzinqarelli qəzəbindən özündən çıxır, zəngi
elə basır ki, az qalır yerindən qoparsın.
37
Oxuyun müqavilədir (ital.)
www.vivo-book.com
333
– Qovun! – qıĢqırır, – bu dəqiqə o Ceronimonu
konservatoriyadan qovun! – bunu deyib qəzəbindən tir-tir
əsir.
Bax, beləcə məni qovdular. Həmin axĢam mən
Moltipliconun ariyasını oxuyurdum. O, evlənməyə hazırlaĢır
və barmaqlarını qatlaya-qatlaya ona lazım olan Ģeyləri
sadalayır və həmiĢə çaĢır.
Xanım Renal:
– Ah, cənab, lütf edib, o ariyanı bizə oxuyun! – dedi.
Ceronimo oxumağa baĢladı, hamı gülməkdən uğundu.
Senyor Ceronimo yatmağa gedəndə saat ikini vururdu.
O öz nəzakəti, mehribanlığı və Ģən xasiyyətiylə bütün ailəni
valeh eləmiĢdi.
Səhəri gün xanım Renalla cənab Renal Fransız sarayına
təqdim eləmək üçün ona məktub təqdim elədilər.
– Hər yerdə olduğu kimi, burda da saxtakarlıq... Jülyen
düĢündü. – Ġndi senyor Ceronimo Londona əkiləcək, özü də
ildə altı min maaĢ alacaq. San-Karlino direktorunun
hiyləgərliyi olmasaydı, onun səsi on il gec məĢhurlaĢardı.
Yox, düz sözümdü, Ceronimo olmaq, Renal olmaqdan
www.vivo-book.com
334
yaxĢıdı. Düzdü, onun cəmiyyətdə çox da nüfuzu yoxdu,
amma Renal kimi hərrac dərdi çəkmir, özü də ondan min qat
Ģad-Ģalayın yaĢayır.
Jülyen özü-özünə təəccübləndi. Veryerdə, cənab
Renalın evində tək keçirdiyi iki həftə ərzində o özünü daha
xoĢbəxt hiss eləyirdi. Ġkrah hissi, bədbin fikirlər ona ancaq
dəvət olunduğu naharlarda əzab verirdi, evdə tək oturub,
rahat oxuyub-yaza, düĢünə bildiyi vaxtlarsa belə deyildi, ona
heç kim və heç nə mane olmurdu.
Bu evdəki alçaq könüllərə yarınsın, riyakarlıq eləyə-
eləyə onlara xoĢ gəlsin deyə, gözəl arzularına ara verməli
olmurdu.
Bəlkə xoĢbəxtlik lap yaxındadı? Axı belə həyat üçün
çox da pul lazım deyil? Elizayla evlənmək, ya da Fukeylə
iĢləmək kifayət eləyər. Amma uca dağa dırmaĢan səyyah
onun baĢına çatandan sonra ləzzətlə dincəlir axı. Əgər o
ömrü boyu dincəlməli olsa, belə xoĢbəxt ola biləcəkdimi?
Xanım Renalın ağlına dəhĢətli fikirlər gəlirdi. Özünün
xoĢ məramına baxmayaraq, o dayana bilməyib, Jülyenə
hərrac məsələsini danıĢmıĢdı.
www.vivo-book.com
335
– Deyəsən, mən bu oğlana görə bütün andlarıma xilaf
çıxmağa hazıram, – qadın düĢünürdü.
O, ərinin də həyatını xilas etmək üçün düĢünmədən
ömrünü qurban verərdi. Bu əsl alicənab və romantik qadın
idi – onun üçün ləyaqət dolu fədakarlıq imkanı görüb, bu
fədakarlığı eləməmək əsl cinayətdə iĢtirak edibmiĢ kimi
vicdan əzabı yaĢamağa səbəb olardı. Bunlara baxmayaraq
elə dəhĢətli günlər olurdu ki, o özünü dul qalıb, Jülyenə ərə
gedərsə, necə xoĢbəxt olacağı düĢüncəsindən qurtara
bilmirdi.
Jülyen onun oğullarını əsl atalarından daha çox sevirdi,
uĢaqlarsa mürəbbilərinin sərt xasiyyətinə baxmayaraq, ona
pərəstiĢ eləyirdilər. Xanım Renal gözəl baĢa düĢürdü ki, əgər
o Jülyenə ərə gedərsə, hər ağacını sevdiyi Verjidən köçməli
olardı. O, Parisdə yaĢayacaqlarını, oğlanlarının gözəl təhsil
alacağını, hamının onlara heyranlıqla baxacağını təsəvvür
edirdi.
Onun uĢaqları, o özü, Jülyen – hamısı necə xoĢbəxt
olardılar!
www.vivo-book.com
336
On doqquzuncu əsr nikahı qəribə bir Ģeyə çevirmiĢdi!
Evlilik həyatının darıxdırıcı ahəngi sevgini – əgər o nikaha
qədər vardısa – öldürür. Əgər cütlük iĢləmədən yaĢamaq
üçün kifayət qədər varlıdırsa, bir müddətdən sonra onlar
darıxdıqlarından bilmirlər nə eləsinlər. Gündəlik ailə
sevincləri onların zəhləsini tökür. Və ancaq ən quru qadınlar
sevgi dolu evlilik arzulamırlar.
Fəlsəfi gəziĢmələr məni xanım Renalı bağıĢlamağa
məcbur eləyir, amma Veryerdə onu bağıĢlamadılar. Əksinə,
onun özünün xəbəri olmasa da, bütün Ģəhərin iĢi-gücü onun
qalmaqallı sevgi macərasını müzakirə eləmək idi. Bu sevgi
macərasının sayəsində bu payız Veryerdəki həyat həmiĢə
olduğundan fərqli olaraq, darıxdırıcı keçmirdi.
Payız və qıĢın bir hissəsi tez keçdi. Verji meĢələriylə
vidalaĢmaq vaxtı gəlib çatmıĢdı.
Veryerin kübar cəmiyyəti cənab Renalın dinməz-
söyləməzliyini görüb, yavaĢ-yavaĢ qəzəblənirdi. Bir həftə də
keçmədi ki, Ģəhərdəki bəzi ciddi adamlar mümkün qədər
ehtiyatlı olmaq Ģərtiylə onu xəbərdar eləməyi özlərinə borc
bildilər.
Dostları ilə paylaş: |