www.vivo-book.com
352
Bu ucaboy, Ģümal, belə yerlərin tələbinə uyğun olaraq
sərbəst geyinmiĢ franĢkonten qızı baĢqalarının diqqətini cəlb
etməsin deyə iki dəfə astadan Jülyenə tərəf səsləndi:
– Cənab! Cənab!
Qəfildən iki iri, mavi və olduqca gözəl gözlərlə üz-üzə
gələn Jülyen baĢa düĢdü ki, qız ona səslənir. O, piĢtaxtanın
arxasında oturan gənc qıza tərəf elə qətiyyətlə yeridi ki, elə
bil düĢmən üstünə gedirdi. Oğlanın qəfil hərəkətindən
qoltuğundakı bağlama yerə düĢdü.
Hələ on beĢ yaĢında kafeyə dəm-dəsgahla girməyi
bacaran parisli məktəblilər bizim bu əyalət uĢağına necə də
həqarətlə baxardılar! Amma on beĢ yaĢında həyata atılan
həmin gənclərin on səkkiz yaĢı olanda sıradan və mənasız
məxluqlara çevrilirlər. Əyalətdə rast gəldiyimiz çılğın
utancaqlıq hərdən adamın köməyinə çatır və iradəsini
tərbiyə eləyir.
Öz istəyilə ona müraciət eləyən gənc gözələ yaxınlaĢan
Jülyen utancaqlığına birtəhər qalib gələndən sonra
cəsarətlənib, qıza gerçəyi dedi:
www.vivo-book.com
353
– Xanım, mən birinci dəfədi ki, Bezansona gəlirəm.
Mənə bir fincan qəhvə və çörək verə bilərsinizmi?
Yanaqları qızaran qız gülümsədi. O, bu cavan, göyçək
oğlanın kafedəki əhli-kef bilyard oyunçularına lağlağı yeri
olacağından ehtiyatlandı – belə olsa, oğlan elə hürkərdi ki,
bir də ayağı buralara dəyməzdi.
– Burada, mənim yanımda oturun, – qız düz zalın
ortasına qədər uzanan qırmızı piĢtaxtanın arxasında demək
olar ki, görünməyən balaca, mərmər kətili göstərdi və
piĢtaxtanın üstündən ona sarı əyildi. Qızın incə, gözəl beli
göründü. Bunu görən Jülyen fikrini bir yerə cəmləyə
bilmədi.
Gözəl qız cəld hərəkətlərlə onun qarĢısına bir fincan,
Ģəkər və balaca çörək qoydu. O, Jülyenə çay süzməsi üçün
yeməkpaylayanı çağırmaq istəmədi – qız baĢa düĢürdü ki,
bura kimsə gəlsə, bu gözəl oğlanla ikilikdə qalmaq
imkanından məhrum olacaq.
Bu Ģən, ağbəniz qızı dəqiqəbaĢı gözünün qarĢısına
gələn xatirələrlə müqayisə eləyən Jülyen xəyala dalmıĢdı. O
həmin qadında özünə qarĢı necə ehtiraslı bir sevgi oyatdığını
www.vivo-book.com
354
yadına salanda, bütün utancaqlığı yox olub getdi. Gözəl
qızasa bir saat bəs elədi – o, öyrənmək istədiyi hər Ģeyi artıq
Jülyenin gözlərindən oxumuĢdu.
– Burada o qədər siqaret çəkiblər ki, adam boğulur.
Sabah səhər yeməyi üçün daha tez, saat səkkizə qədər gəlin.
O vaxtlar mən burada demək olar ki, tək oluram.
Heyrətəlayiq utancaqlıqla gülümsəyən Jülyen qızdan:
– Sizin adınız nədir? – deyə soruĢdu.
– Amanda Bine.
– Olarmı mən bir saatdan sonra sizə buna oxĢar, balaca
bir bağlama göndərim?
Gözəl Amanda bir dəqiqəliyə fikrə getdi:
– Axı burda mənə göz qoyanlar var – o axır ki, dilləndi.
– Amma nə qədər təhlükəli olsa da, mən sizə bir kağıza
ünvanımı yazaram, siz o kağızı bağlamaya yapıĢdırarsınız və
heç nədən çəkinmədən mənə göndərərsiniz.
– Mənim adım Jülyen Soreldir, – oğlan dedi. –
Bezansonda da nə qohumum, nə də tanıĢlarım var.
– BaĢa düĢdüm, – qız sevinərək dedi. – Deməli, siz
burda hüquq məktəbinə girmək istəyirsiniz?
www.vivo-book.com
355
– Ah, yox, – Jülyen dedi. – Məni seminariyaya
oxumağa göndəriblər.
Jülyen Amandanın üzündə dərin təəssüf ifadəsi gördü.
Qız ofisiantı çağırdı, – daha qorxacaq bir Ģey yox idi.
Ofisiant, Jülyenin üzünə də baxmadan ona qəhvə süzdü.
Amanda piĢtaxtanın arxasında oturub pulları alırdı.
Jülyen qızla söhbətə baĢladığı üçün çox qürrələnirdi. Bilyard
masalarından birinin arxasında qızğın mübahisə gedirdi.
Oyunçuların böyük zalda əks-səda verən qıĢqırıqları
uğultuya çevrilir və Jülyeni təəccübləndirirdi. Amanda
fikirli halda baĢını aĢağı əyib oturmuĢdu.
– Madmazel, – oğlan qəfildən, asta və qəti səslə dedi, –
istəsəniz, mən sizin qohumunuz olduğumu deyərəm.
Bu qəribə əminlik Amandanın xoĢuna gəldi.
“Bu elə-belə, yoldan ötənin biri deyil” – o düĢündü.
Və qız ona baxmadan, piĢtaxtanın yanına kiminsə
yaxınlaĢıb-yaxınlaĢmadığını güdərək, cəld dedi:
– Mən Canlisdənəm, Dijon tərəfdən. Deyərsiz ki, siz də
Canlisdənsiniz, anamın qohumlarından.
– Mütləq, elə belə də deyərəm.
www.vivo-book.com
356
– Yayda, hər həftənin dördüncü günü, saat beĢdə
seminariyaçılar bu kafenin yanından keçirlər.
– Əgər yadınıza düĢsəm, buradan keçəndə əlinizdə bir
dəstə bənövĢəylə məni qarĢılamağa çıxarsınız.
Amanda təəccüblə ona baxdı – bu baxıĢ Jülyenin
özünəəminliyini elə artırdı ki, oğlan inanılmaz dərəcədə
cəsarətə gəldi, buna baxmayaraq yenə qulaqlarının dibinə
qədər qızardı. Və qəfildən dedi:
– Hiss eləyirəm ki, sizə bərk vurulmuĢam.
– YavaĢ danıĢın! – qız qorxaraq cavab verdi.
Jülyen Verjidə əlinə düĢən “Gənc Eloiza”dan bir neçə
cümlə xatırlamağa çalıĢdı. YaddaĢı onu pərt eləmədi: oğlan
düz on dəqiqə heyrətlə ona baxan Amandaya “Gənc
Eloiza”dan sitatlar gətirdi. Öz cəsarətinə heyran olduğu
vaxt, gözəl qızın üzü qəfildən buza döndü: onun
sevgililərindən biri kafenin qapısından içəri girdi.
O, piĢtaxtaya yaxınlaĢıb fit çalaraq, çiynini oynadaraq
Jülyenə baxdı və özünə araq süzdü.
Dostları ilə paylaş: |