www.vivo-book.com
478
baĢa düĢəndə, bədbəxtlikdən yenə soyuq baĢla düĢünən
siyasətçiyə – daima özündən güclü hansısa tələbə yoldaĢının
onun əleyhinə nəsə murdar bir plan qurduğunu düĢündüyü o
seminariya həyətində olduğu kimi, soyuq və hesabını yaxĢı
çəkən adama çevrildi. Jülyen söhbəti qəsdən uzadır,
Veryerdən gedəndən sonra yaĢadığı fərəhsiz həyatı ən xırda
hekayətlərə qədər uzada-uzada danıĢırdı.
“Deməli, – xanım Renal düĢünürdü, – bir il ayrılıqdan
sonra, mən nə olursa olsun, onu unutmağa çalıĢdığım
vaxtda, özünün yadda qalıb-qalmadığını bilmədiyi anlarda
belə o taleyin Verjidə ona bəxĢ elədiyi həmin xoĢbəxt
günlərin xatirəsiylə yaĢayıb”.
Qadın daha bərkdən ağladı və Jülyen oxunun hədəfə
dəydiyini baĢa düĢdü. BaĢa düĢdü ki, axırıncı cəhdi eləmək
lazımdı: o, Parisdən aldığı məktubdan söz açdı. Sonra:
– Mən zati-müqəddəsləriylə vidalaĢdım, – dedi.
– Necə?! Siz bir də Bezansona qayıtmayacaqsınız? Bizi
birdəfəlik buraxıb gedirsiz?
www.vivo-book.com
479
– Hə, – Jülyen qəti səslə dedi, – hamıdan çox sevdiyim
qadının da məni unutduğu bu yerləri birdəfəlik tərk
eləyirəm, bir də bura qayıtmayacam. Mən Parisə gedirəm...
– Sən Parisə gedirsən! – xanım Renal az qala qıĢqırdı.
Qadın hönkürtüdən boğuldu; o daha ağladığını
gizlətməyə də çalıĢmırdı. Jülyen də elə bunu gözləyirdi: indi
o bayaqdan hər Ģeyi korlayacağından ehtiyat etdiyi hərəkəti
eləməyə
cəsarət
edə
bilərdi.
Bayaqdan,
qadının
hönkürtüsünü eĢitməyənə qədər o, qaranlıqda heç nə
görmədiyi üçün, eləyəcəyi Ģeyin nəyə gətirib çıxaracağını
təsəvvür edə bilmirdi.
Amma daha tərəddüd eləmədi: həyatını zəhərləyə
biləcək vicdan əzabı qarĢısındakı qorxusu onu məcbur elədi
ki, özünü ələ alsın; o, ayağa qalxıb soyuq səslə dedi:
– Bəli, xanım, mən həmiĢəlik gedirəm; xoĢbəxt olun,
əlvida.
Pəncərəyə tərəf bir neçə addım atıb, çərçivədən yapıĢdı
və pəncərəni açmağa çalıĢdı. Xanım Renal ona tərəf atılıb,
baĢını oğlanın çiyninə qoydu; oğlan qadının onu necə bərk-
www.vivo-book.com
480
bərk
qucaqladığını, yanağını onun yanağına necə
söykədiyini hiss elədi.
Üç saatlıq söhbətdən sonra Jülyen ilk iki saat ərzində
var qəlbiylə arzuladığı Ģeyə nail oldu. Əgər əvvəlki ehtirasla
alıĢıb yanaraq xanım Renalın tövbələrini puç eləyən bu
nəvaziĢlər bir az əvvəl baĢ vermiĢ olsaydı, oğlanı necə də
xoĢbəxt edə bilərdi, amma buna hiyləgərliyi sayəsində nail
olduğu üçün o, həzzdən baĢqa heç nə hiss eləmirdi.
Sevgilisinin etirazına və baĢqa heç nə baxmayaraq,
Jülyen çırağı yandırmaq istədi.
– Doğrudanmı sən istəyirsən ki, – o xanım Renala dedi,
– sənin bu gecəki üzünü xatırlamayım? Axı indi sənin
gözlərində parıldayan o sevgini görə bilməyəcəm! Bu gözəl,
ağappaq əli görməyimmi? Bir fikirləĢ, axı mən çıxıb
gedirəm, özü də ayrılığımız çox, çooox uzun çəkəcək!
– Rüsvayçılıqdı! – xanım Renal düĢündü; amma o daha
oğlana etiraz eləyə bilmirdi: Uzun çəkəcək ayrılıqdan söz
salan kimi qadın gözyaĢına boğulurdu.
Sübh Ģəfəqləri artıq küknarların kölgəsini Veryerin
Ģərqindəki dağlara salmağa baĢlamıĢdı. Amma tez çıxıb
www.vivo-book.com
481
getmək əvəzinə ehtirasdan tamam məst olmuĢ Jülyen xanım
Renaldan xahiĢ elədi ki, bütün bu günü onun otağında
gizlənib qalsın və ancaq sabah gecə çıxıb getsin.
– Niyə də olmasın? – qadın dedi. – Ġkinci dəfə,
birdəfəlik rüsvay olandan sonra daha özümə qarĢı bir damcı
da hörmətim qalmayıb: deyəsən, bu dərdi ömrümün axırına
qədər çəkməli olacam. – Qadın özünü unudub oğlanı
sinəsinə sıxdı. – Ərim daha əvvəlki adam deyil, məndən
bərk Ģübhələnir: elə bilir ki, ona kələk gəlmiĢəm, buna görə
də mənə qarĢı çox qəzəblidi. Əgər o nədənsə az da olsa
Ģübhələnsə, məhv olaram; məni evdən it kimi qovar – axı
mən doğrudan da ləyaqətli qadın-zad deyiləm.
– Ġlahi! Bunlar hamısı cənab ġelanın moizələrinin
nəticəsidir, – Jülyen dedi. – Mən o lənətə gəlmiĢ
seminariyaya getməmiĢdən əvvəl sən mənnən belə
danıĢmazdın. O vaxt sən məni sevirdin!
Jülyenin soyuqqanlılıqla dediyi bu sözlər təsirsiz
ötüĢmədi: o gördü ki, sevgilisi ərindən ehtiyatlanmağı-filanı
buraxıb daha dəhĢətli Ģeydən – Jülyenin onun sevgisindən
Ģübhələnməyindən qorxdu. Gün sürətlə qızarır və Ģəfəqlərini
www.vivo-book.com
482
bütün otağa yayırdı; Jülyen az qala ayaqlarına qapanmıĢ bu
gözəl, həyatda sevdiyi yeganə qadını, bir neçə saat əvvələ
qədər tanrı qarĢısında qorxudan titrəyən və bütün varlığıyla
sədaqətə köklənmiĢ qadını görəndə yaĢadığı qürurdan həzz
aldı. Ġl uzunu bu qadını tərk etməyən qərarlılıq oğlanın
mətanəti qarĢısında tab gətirə bilmədi.
Tezliklə ev əhli hərəkətə gəldi və xanım Renal yaddan
çıxardıqları bir məsələdən bərk narahat oldu.
– O lənətə gəlmiĢ Eliza otağıma gələcək... Bəs biz bu
boyda nərdivanı neyləyəcəyik? – o, sevgilisindən soruĢdu. –
Onu harda gizlədək? – qadın qəfildən nəsə xatırladı. – Hə,
bildim, onu evin damında gizlədərik! – sevinərək dedi.
– Bax, sən mənim yadımda belə qalmısan! – Jülyen
heyranlıqla dedi. – Axı sən xidmətçinin yatdığı zaldan
keçməlisən?
– Mən nərdivanı dəhlizdə qoyub, xidmətçini səsləyərəm
onu nəsə bir iĢ dalınca göndərərəm.
– Əgər o dəhlizdən keçəndə nərdivanı görsə, ona nə
deyəcəyini fikirləĢ.
Dostları ilə paylaş: |