www.vivo-book.com
54
yüngülcə gülümsədim. – Uortonun on doqquz yaĢı var. Onun sol
qolunun yuxarı hissəsinə “Körpə Billi” sözləri döyülüb. Siz onun
burnuna bir-iki çırtma vurmalı olacaqsınız, bunu edəcəyinizə zəmanət
verirəm, amma çırtmaları vuranda, ehtiyatlı olun. Bu adamın itirəcək
heç nəyi yoxdur. – Bu son cümlənin altından o, iki xətt çəkmiĢ və
hesabatı belə bitirmiĢdi: – O, həm də böyük ehtimalla tənbəl avaradır.
ġikayət məktubları yazır və hər Ģey bir qırağa, o həm də həddi-büluğa
çatmayıb”.
ġikayət məktubları yazan və avaralanmağa meyilli dəlisov uĢaq.
Bu lap əla oldu ki! Bir anlıq mənə elə gəldi ki, hava bir az da istiləĢdi
və həbsxana rəisi Mursun yanına gediĢimi daha ləngitmək istəmədim.
Kold Mauntində gözətçi iĢlədiyim müddət ərzində üç həbsxana rəisi
dəyiĢmiĢdi. Hal Murs onların sonuncusu və ən yaxĢısı idi. Körtis
Andersondan fərqli olaraq, tamamilə ağıldan məhrum bir insan olsa
da, dürüst idi və çox qəribə siyasi fərasəti vardı ki, bu da ona həmin
çətin və amansız illərdə öz vəzifəsini qorumaqda yardım edirdi.
Dürüstlüyü həbsxana oyunlarında istifadə edilən rüĢvət və bir çox
baĢqa tamahlandırıcı Ģeylərdən onu qoruyurdu. Onun öz karyerasında
bundan daha yüksək vəzifələrə keçməsi gözlənilmirdi, amma belə
görünürdü ki, bu onu heç də narahat etmir. Həmin vaxtlar onun ya əlli
səkkiz, ya da əlli doqquz yaĢı olardı. Üzündəki dərin qırıĢlar onu
izaxtaran itə oxĢadırdı, yəqin o, Bobo Marçantın çox xoĢuna gələrdi.
Saçlarının ağarmasına və əllərinin əsməsinə baxmayaraq, o, hələ öz
www.vivo-book.com
55
gücünü itirməmiĢdi. Bir il bunda əvvəl, gəzinti həyətində bir məhbus
əlində qapı çərçivəsinin tirindən yonulmuĢ dəyənəklə onun üstünə
atılmıĢdı. Murs özünü itirməyərək onun biləyindən tutub elə burmuĢdu
ki, sümükləri ocaqda yanan quru budaq kimi xırçıldamıĢdı. Hücum
edən məhbus bütün incikliyini unudub diz üstə yerə düĢərək, anasını
çağırmağa baĢlamıĢdı. “Mən sənin anan deyiləm, – Murs öz mədəni
cənublu səsi ilə cavab vermiĢdi. – Əgər anan olsaydım, öz tumanımı
qaldırıb, səni dünyaya gətirmiĢ bətnimdən üstünə iĢəyərdim”...
Mən kabinetinə girəndə, o, ayağa qalxırdı. Yerindən qalxmasın
deyə, mən ona iĢarə etdim. Onunla üzbəüz oturandan sonra söhbətə
arvadının halını soruĢmaqla baĢladım... amma bunu sizin yerlərdə
edilən kimi etmədim. “Sənin gözəlçən necədir?” – deyə elə soruĢdum
ki, elə bil, Melindanın yaĢı altmıĢ iki, ya da altmıĢ üç deyil, on yeddi
idi. Marağım səmimi idi – o, elə bir qadın idi ki, əgər bizim həyat
yollarımız haradasa kəsiĢsəydi, onu sevə və onunla evlənə bilərdim, -
lakin mən həm də rəisin fikrini əsas məsələlərdən bir qədər
yayındırmaq istəyirdim.
O, dərindən nəfəs alıb dedi:
– Elə də yaxĢı deyil, Pol. Hətta heç yaxĢı deyil.
– Yenə baĢağrıları?
– Bu həftə yalnız bir dəfə oldu, amma bu baĢağrısı indiyədək
olanların ən pisi idi. Bu ağrıya görə o srağagün, demək olar ki, bütün
günü üzüqoylu yatıb. Ġndi də sol qolunda süstləĢmə var. – O özünün
www.vivo-book.com
56
baĢdan-ayağa çillə örtülü sağ əlini qaldırdı. Biz ikimiz də onun əlinin
masanın üstündəki qeyd kitabının üzərində necə əsdiyini gördük, sonra
o, əlini aĢağı saldı. Əminəm ki, o mənə dediklərini deməmək üçün çox
Ģeyini qurban verərdi və elə mən də bunları eĢitməmək üçün çox
Ģeydən keçərdim. Melindanın baĢ ağrıları keçən yaz baĢlamıĢdı və
bütün yayı ailə həkimləri onu əmin etməyə çalıĢırdı ki, bu baĢağrıları
“əsəblə bağlı miqrendir” və bunun da səbəbi Halın bu yaxınlarda
təqaüdə çıxacağını gözləməyin yaratdığı stresslə əlaqədar ola bilər.
Əslində, onlar ikisi də onun təqaüdə çıxmasına elə bir əhəmiyyət
vermirdi, hələ mənim arvadım deyirdi ki, miqren yaĢlıların yox,
cavanların xəstəliyidir və miqrendən əziyyət çəkən insanlar Melinda
Mursun yaĢına çatanda onların halı pisləĢmir, əksinə, yaxĢılaĢır. Bəs
onun qolundakı halsızlıq? Məncə, o, əsəb gərginliyinə heç oxĢamır;
bu, lənətə gəlmiĢ insulta daha çox oxĢayır.
– Həkim Haverstrom Melindanın Ġndianoladakı xəstəxanada
yatmasını istəyir, – Murs dedi. – Onun analizlərini götürüb. BaĢını
rentgenə salıb, kim bilir, daha nələr... Melinda qorxusundan az qalır
ölsün, – o, bir qədər sözünə ara verdi və sonra əlavə etdi: – Düzünü
desəm, elə mən özüm də çox qorxuram.
– Hə, amma görərsən, Melinda bunun öhdəsindən gələcək, – onu
sakitləĢdirmək üçün dedim. – ÇalıĢın, gecikdirməyin. Əgər onlar
rentgenlə bir Ģey görə bilsələr, bəlkə də onu müalicə etmək mümkün
oldu.
www.vivo-book.com
57
– Ola bilər, – deyə o razılaĢdı və sonra bir anlıq – xatırladığım
qədərilə söhbətimiz əsnasında yalnız bir dəfə – bizim nəzərlərimiz
qarĢılaĢdı. Biz bir-birimizi sözsüz də baĢa düĢürdük, sözlərə ehtiyac
yox idi. Bəli, böyük ehtimalla, bu iflicdir. Bu, beyində böyüməkdə
olan xərçəng ĢiĢi də ola bilərdi. Əgər beləydisə, onda Ġndianola
xəstəxanasındakı həkimlərin nəsə edə biləcəkləri ehtimalı praktiki
olaraq sıfıra enirdi. Yadınızdadırsa, o vaxt otuz ikinci il idi. Adi
xəstəliklərdən olan sidik kisəsinin infeksiyasının dərmanı o vaxt ya
kükürd və iylənmək, ya da əzab çəkərək gözləmək idi.
– Dərdimizə Ģərik olduğuna görə çox sağ ol, Pol. Gəl indi də
Persi Uemor haqqında danıĢaq.
Mən inildəyərək gözlərimi yumdum.
– Bu gün səhər mənə Ģtatın paytaxtından zəng vurmuĢdular. –
Həbsxana rəisi sakit səslə dedi. – Zəng edən əməlli-baĢlı acıqlı idi.
Əminəm ki, nə demək istədiyimi baĢa düĢürsən. Pol, qubernator elə
evlənib ki, elə bil, orda heç yoxdur – əgər nə demək istədiyimi baĢa
düĢürsənsə. Onun arvadının bir qardaĢı, bu qardaĢın da bir uĢağı var.
Bu uĢaq Persi Uetmordur. Persi dünən gecə öz atasına və atası da öz
bacısına zəng edib. Bu zəncirin hara apardığını baĢa düĢməyin üçün
davam etməmə ehtiyac varmı?
– Yoxdur, – deyə cavab verdim. – Persi xəbərçilik edib, eynilə
Ceklə Cillin soyunma otağında öpüĢdüyünü görən ana uĢağının öz
müəlliməsinə xəbərçilik etdiyi kimi.
Dostları ilə paylaş: |