Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
30 Marcori ərinə qızların dalınca tək getməməsi, əgər hökmən getməli olduğunu düĢünürsə, heç olmasa, oğlunu özü ilə götürməməsi üçün yalvardı, amma onun yalvarıĢlarına fikir verən yox idi. Klaus uĢaqların əlinə keçməsin deyə, anbarın yuxarı taxçasında saxladığı silahını da götürdü və iyul ayında Hovinin ad günündə ona hədiyyə etmək üçün saxladığı 22 kalibrli tüfəngi də oğluna verdi. Və yolda baĢıpozuq avaralara, ya da Ladukdakı fermadan qaçmıĢ pis zəncilərə rast gələcəkləri təqdirdə onların nə edəcəklərini bilmək istəyən qadının qıĢqır-bağır salaraq acı-acı ağlamasına heç bir əhəmiyyət vermədən getdilər. Zənnimcə, kiĢilər düzgün hərəkət etmiĢdilər. Qan artıq laxtalansa da, hələlik yapıĢqanlı idi. Qanın rəngi açıq-qırmızı idi, quruduqdan sonra olduğu kimi, tünd deyildi. Deməli, qızların qaçırıldığı vaxtdan o qədər də çox keçməmiĢdi. Klaus yəqin baĢa düĢürdü ki, hələ də ümid yeri var və o, bu Ģansdan istifadə etmək niyyətində idi. Nə ata ləpirçi və ya ovçu idi, nə də oğul – onlar toplayıcı idilər; yenot və ya maralın izi ilə meĢəyə ona görə getmirdilər ki, bunu çox xoĢlayırdılar, ona görə gedirdilər ki, belə lazımdır. Evin ətrafındakı həyətin torpağı tapdanmıĢdı, oradakı izlər bir-birinə dolaĢıq yumaq kimi qarıĢmıĢdı. Onlar tövlənin arxasından keçəndə baĢa düĢdülər ki, tutmaqda əli olmayan, amma yaxĢı hürən Bauzer nə üçün hürərək həyəcan siqnalı qaldırmayıbmıĢ. Ġtin yarısı tövlədən qalmıĢ taxtalardan tikilmiĢ itdamının çölündə, yarısı isə içəridə idi (itdamının yarımdairəvi giriĢində səliqə ilə “Bauzer” yazılmıĢ bir lövhə də vardı –
www.vivo-book.com
31 bu Ģəkli mən qəzetlərin birində görmüĢdüm); onun baĢı, demək olar ki, tam arxaya burulmuĢdu. Belə böyük itin boynunu burmaq üçün çox böyük fiziki qüvvə lazımdır, – sonralar ittihamçı Con Koffinin andlılarına demiĢ... və dövlət hesabına yenicə alınmıĢ kombinezon geyinmiĢ və nəzərlərini aĢağı dikərək müttəhimlər kürsüsündə oturmuĢ yöndəmsiz və yekəpər adama uzun-uzadı mənalı-mənalı baxmıĢdı. Klaus ilə Hovi itin yaxınlığında biĢmiĢ kolbasa qırığı da tapmıĢdılar. Həqiqətəuyğun olduğuna heç bir Ģübhəm olmayan ehtimala görə, Koffi əvvəlcə iti kolbasa ilə tamahlandırmıĢ, sonra isə it sonuncu tikəni yeyəndə əlini uzadıb biləyinin qüvvətli bir hərəkətilə onun boynunu sındırmıĢdı. Tövlənin arxasında Detterikgilin Ģimala uzanan otlağı yerləĢirdi. Həmin günlər bu otlaqda inəklər otlamırdı. Səhər Ģehinə batmıĢ otların üstündə kiminsə buradan Ģimal-qərb istiqamətində keçdiyini göstərən izlər aydınca gözə çarpırdı. Ġsterikaya çox yaxın bir vəziyyətdə olmasına baxmayaraq, Klaus Detterik bu izin arxasınca getməyə tərəddüd etdi. O, qızını qaçıran ya da qaçıranlardan qorxmurdu. Onu təlaĢa salan baĢqa Ģey idi: qızını qaçıranların getdiyi istiqamətin əksinə getmək... yəni hər bir saniyənin əhəmiyyətli olduğu bir vaxtda, əks istiqamətdə gedərək, onlardan daha da uzaqlaĢmaq. Həyətin ərazisindən bir qədər aralıdakı kolun üstündən sarı rəngli bir parça qırığını tapması ilə Hovi bu tərəddüdlərə son qoydu.
www.vivo-book.com
32 Həmin bu parça qırığını Klausa Ģahid kürsüsünə çıxdığı vaxt göstərəndə, o, ağlayaraq bildirmiĢdi ki, bu parçanı tanıyır, qızı Keytin gecə paltarından qopub. Həmin parça qırığının tapıldığı yerdən iyirmi addım aralıda bitmiĢ ardıc kolundan onlar solğun yaĢıl rəngli baĢqa bir parça qırığı tapdılar. Bu parça Koranın axĢam yatmazdan öncə geyindiyi gecə köynəyinin materialı ilə eyni idi. O bu köynəyi geyinər, yatağa girməzdən öncə ata-anasını öpər, onlara xeyirli gecələr arzulayardı. Əsgərlər güclü atəĢ yağmuru altında hücuma keçdikləri kimi, ata və oğul Detteriklər də silahlarını önə tutaraq qaçmağa baĢladılar. Məni ən çox təəccübləndirən Ģey o idi ki, uĢaq atasının dalınca var qüvvəsi ilə qaçarkən (əlbəttə ki, o geri qalıb itə də bilərdi) bir dəfə də olsun yıxılmamıĢdı və arxadan Klaus Detterikin kürəyinə güllə boĢaltmamıĢdı. Fermanın telefon stansiyası ilə rabitə əlaqəsi vardı və bu da Detterikgilin həmin fəlakətli aclıq illərində, ən azından nisbətən, firavan həyat sürdüklərini göstərən daha bir dəlil idi. Marcori kommutator vasitəsi ilə telefonu olan bütün qonĢulara zəng vurdu və buludsuz səmada ĢimĢək kimi onlara üz vermiĢ bədbəxtlik haqqında danıĢdı. O bilirdi ki, hər belə zəngdən sonra, durğun suya atılmıĢ daĢın yaratdığı dairələr kimi, xəbər hər tərəfə yayılacaq. Sonra o, dəstəyi son dəfə qaldırıb o zamanlar üçün, ən azından cənub vilayətlərinin www.vivo-book.com
33 kəndlərində, fərqləndirici iĢarə olan sözləri dedi: “Alo, stansiya, siz məni eĢidirsinizmi?” Stansiya eĢidirdi, amma ilk bir neçə an heç bir söz deyə bilmirdi: kommutatorda oturmuĢ möhtərəm qadın marağından çatlayırdı. Nəhayət, qadın deyə bildi: – Bəli, madam... missis Detterik, mən əminəm... Aman Allah, mən indi Allaha yalvarıram ki, sizin balaca qızcığazlarınız sağ-salamat olsunlar. – Sağ olun, – Marcori razılıq etdi. – XahiĢ edirəm, Allaha yalvarın ki, siz məni Teftondakı baĢ Ģerif ilə calaĢdırana qədər gözləsin, yaxĢımı? Trampinqus qraflığının baĢ Ģerifi cavan adam deyildi. Onun içkidən qızarmıĢ burnu, çəllək boyda qarnı vardı; ağ saçları elə idi ki, baĢı içində boru təmizləyən Ģotkanı xatırladırdı. Mən onu yaxĢı tanıyırdım. “Oğlanlarının” (məhkumları belə adlandırırdı) o biri dünyaya necə getdiyinə tamaĢa eləmək üçün o, tez-tez Kold Mauntinə gəlirdi. Edam hökmünün icra edilməsinə Ģahidlik edənlər adətən qatlanan stullarda otururdular: siz özünüz də yəqin dəfn mərasimlərində, kilsədə verilən Ģam yeməkləri zamanı, ya da fermer klublarında (biz də stulları həmin günlərdə 44 saylı “Əsrarəngiz Düyüm” fermer klubundan borc almıĢdıq) bir neçə dəfə belə stullarda oturmusunuz. Hər dəfə ġerif Homer Kribus bu stullardan birinə oturanda, onun yıxılacağını bildirən cırıltını eĢidəcəyimi gözləyirdim.
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|