Şukin adına teatr məktəbində təhsil alan gənc qızın aktrisa kar
Yüklə 2,76 Kb. Pdf görüntüsü
|
59 Birinci mühazirəmiz rus ədəbiyyatından idi. Yaza bilmirdim, heç cəhd də etmirdim - uğursuz yıxılmışam, nə var axı bunda... Mühazirədən sonra müəllimimiz Vladimir Abramoviç Qalpe- rinə yaxınlaşdım: - Vladimir Abramoviç, siz gürcü yazıçısı Zviad Qamsaxurdi- yanı tanımırsınız? - Yox, Ninoçka, mən onu oxumamışam. Amma onun atası yaxşı yazıçıdır. Oğlu isə məncə daha çox dissidentdir, nəinki ya- zıçı. Mən dissidentin nə olduğunu o vaxt bilmirdim. Heç soruş- madım da. Amma onların içərisində dəlilərin olmasına şübhə etmirdim. Əlimə baxdıqca. Qamsaxurdiyanı üç dəfə dəfn etdilər, sonuncu dəfə əcdadlarının torpağında 60 ÇİLİ ÜZƏRİNDƏ GECƏ 1976-cı ildə bütün təhsilli adamların Çilidə baş verənlər- dən xəbəri vardı. Ən acı bibərin adaşı olan bu balaca ölkə planetin o biri başında yerləşsə də, Santyaqo, Alyende, Pi- noçet, çevriliş – bütün bu sözləri dəfələrlə eşitmək müm- kündü.Televizorda Santyaqo şəhərində alovlanan prezident sarayını göstərirdilər. Görürdük ki, prezident Alyende – çalsaç, ziyalı görkəmli və hərbçiyə oxşamayan adam əlində silah hücum edənlərdən müdafiə olunur. Sonra onun həlak olduğunu öyrəndik. Qəzetlər yazırdılar ki, silahsız insanla- rı nəhəng stadiona toplayıblar və orada hətta güllələnənlər də var. Lakin bizim üçün bu, uzaq ölkə, uzaq tarix idi. Hərçənd Çili musiqisi – tütəklər, neylər, gitaralar Moskvada geniş yayılmışdı. Onlar bəsit, amma çox təsirli melodiyaları ilə rusların qəlblərini riqqətə gətirirdi. Bir çox evlərdə bu mu- siqi kassetlərdə səslənirdi. Moskvadakı çoxsaylı Çili tələ- bələrinin əksəriyyətinin musiqidən başı çıxırdı. Onlar tez- tez klublarda, institutlarda, müxtəlif yaradıcılıq gecələrində çıxış edirdilər. Onların nəğmələrində naməlum küləklər eşidilir, And və Kordilyer kimi gözəl adları olan uca dağ- larda məğrur qartallar görünürdü. Bir sözlə, Mayn Ridin əsərləri - sutkalarla dərələrdə at çapan atlılar, dağların zir- vələri arasında çəkilmiş kəndir körpülər, el condor pasa. Gözlənilmədən belə uzaq həyat mənə yaxınlaşdı. Məktəbdəki təhsilimin son ilində “Mosfilm” kinostu- diyasında “And üzərində gecə” işçi adı ilə sovet-Çili filmi buraxılışa hazırlanırdı. Sonradan ad dəyişdi. Prokatda film “Çili üzərində gecə” adlandı. Görünür, dövlət kino idarəsi- nin məmurları hesab ediblər ki, bununla filmdəki hadisələ- rin harada baş verməsi dərhal aydın olacaq. Filmin rejissoru kimi ÜİDKİ-nin məzunu Sebastyan Alarkon adlı cavan oğlan idi. Filmin büdcəsi kifayət qədər 62 böyük olduğundan, çəkilişlərə, maliyyə və yaradıcılıq pro- seslərinə rəhbərlik “yuxarı”dan Roman Lazareviç Karmenə həvalə olundu. O vaxtlar Karmenin adı kino dünyasında hamıya məlum idi. O, məşhur sənədli filmlər rejissoru idi. Cavan oğlan ikən Böyük Vətən müharibəsini çəkmişdi. “Cəbhənin qarsdığı adam” adlandırırdılar onu. Onun ön xətdən, ölümün mey- dan suladığı, qələbənin əldə edildiyi yerlərdən çəkdiyi çox- saylı kadrları yalnız Sovet İttifaqında deyil, bütün dünyada nümayiş etdirirdilər. Bir sözlə, o, zəngin, hakimiyyətin əziz- lədiyi, çox böyük nüfuz və təsirə malik insan idi. Sənədli filmlər rejissoru olsa da, bədii filmə kuratorluq etmək vəzifəsi ona tapşırılmışdı. Elə vəzifəsi də kino dün- yası üçün qeyri-adi idi – bədii rəhbər. Filmdə iki dramatik baş rol vardı – kişi və qadın. Baş rol üçün aktyor tez təyin edildi. Qaragözlü, yaraşıqlı Qriqori Qriqoriu Manuel roluna təsdiqləndi. Onun baş rolda oyna- dığı - “Tabor səmaya qalxır” filmi hələ də ölkənin kino-te- atrlarında gedirdi. Film bir çox beynəlxalq festivallarda mükafatlar almaqda davam edirdi. Buna görə də populyar Qriqoriunun dəvət edilməsi “Mosfilm”in bədii şurasında etiraz doğurmadı. Baş qəhrəmanın sevgilisini isə uzun müddət axtardılar. Bir çox populyar aktrisaları sınaqdan keçirdilər. Qaraçı qızı Rada rolunda məftunedici olan Svetlana Tomanı “Tabor”- dakı tərəfdaşların eynilə təkrar edilməməsi üçün təsdiq etmədilər. Sınaqlara dəvət olunmuş Natalya Varley bədii şuraya həddindən artıq “ulduzlaşmış” göründü, rola sadə- lövh baxışlı gənc qız tələb olunurdu. Məni sınaqlara dəvət edəndə Pamela roluna iddiaçı-akt- risaların siyahısı elə uzun və ulduzlu idi ki, mən, debütant və Şukin məktəbinin heç kimin tanımadığı məzunu kimi heç nəyə ümid etməməli idim. Ssenarini birnəfəsə oxuduqdan sonra, artıq heç nə haqqında düşünə bilmirdim. Mən ancaq bir şey istəyir və arzulayırdım – Pamelanı oynamağı. Sınaq çəkilişləri elə bil duman içərisində aparılırdı. Pa- 63 vilyonda Qriqoriu ilə çox qısa və əhəmiyyətsiz səhnə çəkil- di. Sonra təmiri başa çatmamış, masalar düzülmüş və işıq- ların quraşdırılmadığı otaqda Sebastyan sözsüz qorxu və dəhşəti oynamağımı xahiş etdi. O, elə belə də dedi: - Ssenaridə sənin qəhrəmanının zorlanmadan sonrakı səhnəsi var. Göstər görüm, o, bundan sonra özünü necə hiss edəcək. Qorxu və dəhşəti oyna... Ümumiyyətlə, kino çox çətin şeydir. Bu, teatr deyil. Yal- nız tək-tük rejissorlar aktyorlarla uzun müddət işləyir və məşq edir. Bizdə bunu ancaq Nikita Sergeyeviç Mixalkov edir. Buna görə də onunla işləyən aktyorlar Mixalkova səc- də edirlər. “Mosfilm”i tərk edəndə hesab edirdim ki, mənim heç bir sınağım olmayıb. Bu mənasız işlərdir. Heç belə də sı- naq olar? Pavilyondan kənar, işıqlar quraşdırılmayıb, assis- tentlər yoxdur... Otağa düzülmüş köhnə mebeldən, tozlu masalardan və bir-birilə ispanca danışan iki çililidən başqa heç kim yoxdur. Onlardan biri operator, digəri rejissordur. ÜİDKİ-nin diplomlarını yenicə alıblar. Operatorun adı Kristian idi. Balacaboy, tökmə bədən- li oğlan idi, ştativdən istifadə etmirdi, hər şeyi çiynindən çəkirdi. Mənim üçün bu, yeni idi. Ştativ ona heç lazım da deyildi, bu enlikürəkli oğlan sanki operator olmaq üçün do- ğulmuşdu. Filmin rejissoru Sebastyan var qüvvəsi ilə mənə kömək etməyə çalışırdı. Masanın altına girdiyimdən, o da başqa masanın altında çömələrək, mənə ancaq bir şeyi təkrar söy- ləyirdi: “Bildiyin kimi et. Bir şeyi xatırla ki, sənin üçün dəh- şətli və ağırdır”. Mənim üçün çox çətin idi. Saf sovet kinosunda zorlama səhnəsi yoxdu. Psixoloji sarsıntını da necə oynamaq lazım gəldiyi aydın deyildi. İndi axışıb gələn Amerika filmlərində, kameralar hər yerə soxulduğundan, zorlama, təhqir, həqarət səhnələri adi hadisədir. Müasir dövr ekrana həyatın qaranlıq tərəflərini dartıb çıxarıb. O vaxt isə biz məktəbdə rus klassikasını və məzhəkəni oynayırdıq. Qısası, istirahətdə olanlar, Soneçka, Yüklə 2,76 Kb. Dostları ilə paylaş:
|