Şukin adına teatr məktəbində təhsil alan gənc qızın aktrisa kar
Yüklə 2,76 Kb. Pdf görüntüsü
|
24 Bizim üçün isə öz başımıza gələnlər maraqlı idi: bax, burada ilk dəfə öpüşmüsən, ora ən yaxşı dondurmanın satıldığı yerdir. Bu da ətirli kəsmik aldığımız “Dieta” ma- ğazası. O evin yanında isə hansısa ədəbsizə həyatımda ilk silləni vurmuşam. “Ustad və Marqarita” işıq üzü görəndə küçəyə maraq kəskin surətdə artdı. Xüsusilə, Marqarita cadugərə çevrilib sonra süpürgənin tərkinə minərək “küncdəki doğma teatr binasının göz qa- maşdıran işıqlarının yanından” uçub keçdikdən sonra. Xatırlayırsınızsa, Marqarita daha sonra məktəbin bina- sı üzərindən Povarskaya küçəsinə, məşhur Moskva Ədib- lər evinə, romanda cəhənnəm zəbanı ilə alovlanan binaya tərəf uçur. Marqarita indi Yeni Arbat adlanan küçənin üzərindən də keçib gedir. Mənim tələbəlik dövrümdə bura Kalinin prospekti idi. Bulqakovun dövründə isə şəhərin tarixi his- səsi olub, dalanları, meydanları, meydançaları ilə Köhnə Arbata çox bənzəyirdi. Lakin 1963-cü ildə, ölkəni Nikita Xruşov idarə edərkən məhz burada şüşə və betondan möcüzə yaratmaq – Kali- nin prospektini salmaq qərara alındı. Altı hündürmərtəbəli binadan ibarət prospektin mema- rı Mixail Posoxin idi. Bütün bu işlərin təşəbbüskarı kimi Sovet İttifaqı Kommunist Partiyasının Baş katibi Nikita Xruşov çıxış edirdi. O vaxta kimi Xruşov iki dəfə Amerika- da olmuşdu. Onu Amerika dəbdəbəsi ilə qəbul etmişdilər və baş katib xoş təəssüratlarla qayıtmışdı. SSRİ-yə o vaxt hədsiz hörmət edirdilər (axı məşhur peyk yerətrafı orbitə buraxılmışdı) və çox qorxurdular. Yeri gəlmişkən, Xruşov özü də ABŞ-a ikinci səfəri zamanı BMT Baş Məclisində çıxışı zamanı “hay-küy” qaldırmışdı. Onda Xruşov ABŞ nümayəndəsinin çıxışına etiraz edərək, çəkmələri ilə tribunanı döyəcləmişdi. Yəni biz sizə Kuzka- nın anasını göstərərik! Biz axı burun deşiyimizlə milçək öldürmürük və kələm şorbasını çarıqla içmirik. Xruşov 25 “Gözləri fara kimi iki metr qabaqdakı yolu işıqlandırır”, – qəbul komissiyasında haqqımda belə demişdilər 26 belə danışmağı sevirdi. Tərcüməçilər bu sözlərdə adətən çaşıb qalırdılar: əvvəla heç bir dildə nə Kuzka, nə də onun anası yoxdur. Olmayan adamı necə göstərmək olar? O ki, qaldı çarıq və milçəklərə, xaricilər bu məsələni də anla- ya bilmirdilər. Qayınatam həmin vaxt öz ailəsi ilə Parisdə yaşayır, YUNESKO-da işləyirdi. Bir çox dünya ölkələrinin diplomatları onlardan “Kuzkanın anasının” nə demək ol- duğunu soruşurlarmış. Bu, sonralar olmuşdu. O vaxt, birinci dəfə isə Nyu-York Nikita Xruşovu gülərüzlə qarşılayaraq, kapitalizmin bü- tün üstünlükləri ilə heyrətləndirməyə çalışmışdı. ABŞ prezidenti Duayt Eyzenhauer ali qonağın şərəfinə Manhettenin ən yüksək nöqtəsində, məşhur Empire Sta- te Building-in damında dəbdəbəli ziyafət təşkil etmişdi. Qəbulda Hollivud ulduzları, məşhur yazıçı və rəssamlar iştirak edirdi. Nur saçaraq səmaya yüksələn Amerika göy- dələnlərini isə məşhur Merilin Monro göstərirmiş. Xruşo- vun nəfəsi tutulmuşdu, lakin o bunu biruzə vermirdi. Moskvaya qayıtdıqda isə dərhal sosialist paytaxtında “öz göydələnlərimiz” üçün yer tapılmasını əmr edir. “Ameri- kaya çataq və onu ötək!” – uzun illər ərzində onun SSRİ üçün şüarı idi. Bunun üçün qədim şəhərin Köhnə Arbata oxşar bir hissəsini dağıtmaq lazım gəldi. Hər yeri qazdılar, şumladılar və xalq arasında “Mişkanın kitabları” (memar Mixail Posoxinin adı ilə) kimi tanınan indi gördüyünüz açıq kitaba oxşayan Yeni Arbatın, o vaxt isə Kalinin pros- pektinin hündürmərtəbəli binalarını tikdilər. Gənclər çox sevinirdi. Kalinin prospektinin göydələnləri təzəliyi və şüşə iş- ləmələri ilə parıldayaraq, paytaxtın azsaylı işıqlarını, na- dir maşınları, B və 2 saylı trolleybusları əks etdirərək, pay- taxtın özünü belə Qərb sayan SSRİ sakinlərində əsil qərb dünyasının heyrətamiz təəssüratını doğururdu. Prospek- tin mərkəzində iki “məbəd”, iki “gözəllik möcüzəsi” açıl- mışdı. Onlardan biri “Çarodeyka” bərbər salonu, ikincisi isə Gözəllik institutu idi. Nə az, nə çox. Sovetcəsinə bir- başa və səmimi. Yəni ünvanı bilirsiniz, çalışın ki, buraya düşəsiniz və gözəlləşib çıxasınız. Biz, Şukin məktəbinin tələbələri, institutun yanından keçərək elə buradaca, bir meydançada olan “Çarodeyka”- ya gedəndə çox vaxt zarafatlaşırdıq: “Qızlar, içəri girək? Gözəlləşərik!” “Çarodeyka”nın birinci mərtəbəsində kişi salonu vardı. İkinci mərtəbədə isə Sovet İttifaqının ən yaxşı ustalarının işlədiyi qadın zalı və kafe yerləşirdi. Biz orada saçımızı düzəltdirə bilmirdik, çünki qiymətlər yüksək idi, bizim 30 rubulluq təqaüdümüzə uyğun deyildi. Əsasən kafedə otu- rurduq. Burada mayonezli yumurta, yaşıl banka noxudu ilə sosis və limon, yaxud südlə qəhvə verilirdi. Moskvanın məşhur valyuta fahişələri saçlarına burada sığal verirdilər. Bərbərlər adətləri üzrə qeybət qırırdılar: “Nəyə görə buna...valyuta ödəyirlər? Axı, nəyə oxşayır- lar? Əgər saç düzümü olmasaydı, onu da mən etmişəm, ümumiyyətlə, baxmalı heç nəyi olmazdı”. Biz gənc, qayğısız idik və korlanmamışdıq. “Çaro- deyka”da işləyənlərin hamısı bizə rəğbətlə yanaşırdılar. Məsələn, Taneçka, qəhvə süzərkən mayonezli yumurta üçün pul götürməyə bilərdi. Bilirdi ki, borcumuzu qayta- racağıq. Manikürçü İnnoçka isə pulsuz dırnaqlarımı rəng- ləyə bilərdi: “Yaxşı, get! Səndən nə alacam? Gedək, qəhvə içək”. Onlar hətta gələcəyin məşhurları ilə qəhvə içmək- dən qürur duyurdular. Məhz orada bir qurtum qəhvə ilə bir damla kübarlıq udmaq mümkün idi. Hər kəs öz qrupu ilə otururdu. Biz maraqla yüngüləxlaqlı qadınların dav- ranışını izləyirdik – birdən haradasa onların birinin rolu- nu oynamaq lazım gələr. “Məhəbbət aşiqləri” bizə, “teatr aşiqlərinə” həsədlə baxırdılar. Teatr institutunun tələbələ- ri olmaq necə də yaxşıdır. Yüklə 2,76 Kb. Dostları ilə paylaş:
|