etmişdir. Burada sünnə fərzin əksi, yəni nafilə mənasındadır. Ramazan ayının
namazının (təravihin) hökmü ilə bağlı bildiklərimiz də bu cürdür.
Sələf
-radıyallahu anhum-
sünnəni fərz olmayan (nafilə) və sünnə edilmiş işlər
haqqında işlətmişlər:
Məkhul əş-Şaminin
-rahmatullahi aleyhi-
dediyi və sünnəni qismlərə ayırdığı bu
sözlərini buna misal vermək olar: “Sünnə iki cürdür. Biri yerinə yetirilməsi fərz
olan və küfrü tərk etmək lazım olan sünnədir. Digəri isə yerinə yetirilməsi
fəzilət olan, onu tərk edib başqasını etmək təhlükəli olan sünnədir.”
87
O sünnəni daha geniş mənası ilə vacib
88
olan və olmayan olmaq üzrə
qismlərə ayırmışdır.
ikincisi, yəni vacib olandan daha aşağı mərtəbədə olan sünnə isə burada
nəzərdə tutulan sünnədir.
Bu cür sünnəni: “Peyğəmbərdən
–cəllalahu aleyhi vəssəlləm-
fərz və ya vacib
etməsi nəzərdə tutulmayan sabit olan şeylərdir”
89
deyə tərif verdikləri vaxt kimi
fəqihlərin nəzərdə tutduğu növ də budur.
e) “Sünnə
” bə
zə
n “i
ttiba: tabe olmaq” mə
nası ilə
sə
lə
fin elm və
ə
məldəki halı haqqında da işlədilir
Sələf sünnəni əshabələrin, tabiinin, ilk dövr müsəlman camaatların və dində
tabe olunan hidayət rəhbərlərinin təqib etdikləri yol haqqında da işlətmişlər.
Sünnə
- Peyğəmbərdən
–cə
llalahu aleyhi və
ssə
llə
m-
elm, söz və əməl, nəql
edilmiş səhih hədislərinə, sirat əl-müstəqimə və haqqa möhkəm sarılıb ona tabe
olmaq deməkdir. Buna görə sünnəyə tabe olan haqq əhlinə “əhli-sünnə vəl
cə
mə
a
” deyərdilər. Ümumi olaraq sələfin bütün sözlərində bu məsələ çox aydın
görünür.
Bunlardan bəziləri: Əbu Zərr
-radıyallahu anhu-
dedi: “Allah elçisi
–cə
llalahu
aleyhi və
ssə
llə
m-
bizə üç məsələni tərk etməməyi əmr etdi: Yaxşılığı əmr edib,
pisliklərdən çəkindirmək və insanlara sünnəni öyrətmək.”
90
Ömər bin əl-Xəttab
-radıyallahu anhu-
belə demişdir: “Həqiqət budur ki,
yaxınlarda sizə Quranın mütəşabihlərini
91
ortaya ataraq mübahisə edəcək bəzi
insanlar gələcəkdir. Siz sünnəyə möhkəm sarılın, çünki sünnə sahibləri Allahın
kitabını daha yaxşı bilirlər.”
92
Əli bin Əbu Talib
-radıyallahu anhu-
buyurmuşdur: “Nəfsin istəyi sünnəyə
müxalif olanın qənaətinə görə haqdır. ”
93
87
Дарими, 1/145.
88
Бунунла йухарыда да гейд етдийимиз шякилдя етигади hюкмляря (усула) вя фярзляря
ишаря едир
89
яш-Шювкани, «Иршаду ял-Фуhул», сяh. 31.
90
Дарими, 1/136.
91
Гуранын бир-бириня охшар айяляри.
92
Дарими, 1/49.
93
Ибн Батта, «яш-Шярhу вял-Ибаня», сяh. 122.
20
Səid bin Cubeyr
-rahmatullahi aleyhi-
Uca Allahın: «…yaxşı işlər görüb sonra
da doğ
ru yolu tutan...»
(«Ta Ha», 82)
sözləri haqqında: “Bu sünnə və camaatda
bağlı qalıb onlardan ayrılmayan deməkdir” – demişdir
94
.
Amr bin Qays əl-Mulai
-rahmatullahi aleyhi-
(v.h. 143) demişdir: “Sən bir
gəncin əvvəldən əhli-sünnə vəl-cəməatla birlikdə yetişdiyini görsən, ondan
(xeyirli şeylər) uma bilərsən.”
95
Malik bin Miğvəl
-rahmatullahi aleyhi-
(v.h. 159) belə buyurmuşdur: “Əgər bir
adam islam və sünnədən başqa bir adla xatırlanarsa
96
, sən onu istədiyin dinə
nisbət edə bilərsən.”
97
Əl-Auzai
-rahmatullahi aleyhi-
(v.h. 157) belə söyləmişdir: “Beş şey var ki,
Peyğəmbərin
–cəllalahu aleyhi vəssəlləm-
əshabələri onlardan ayrılmamışlar: camaata
qatılmaq, sünnəyə tabe olmaq, məscidi abadlaşdırmaq, Quran oxumaq və Allah
yolunda cihad etmək...”
98
Əz-Zuhri
-rahmatullahi aleyhi-
(v.h. 135) demişdir: “Bizim gəlib-getmiş elm
adamlarımız: “Sünnəyə möhkəm sarılmaq qurtuluşdur” – deyərdilər.”
99
Elə isə
sünnə hidayətin və dinin özüdür. Əshabələrin Peyğəmbərdən
aldıqları, tabiinin də onlardan öyrəndikləri hidayət imamlarının bütün əsrlərdə
ortaya qoyduqları hidayət və din ilə eyni şeydir.
Sünnə
– rəvayətləri bilən, Peyğəmbərin
–cə
llalahu aleyhi və
ssə
llə
m-
sünnələrini
götürən, bunları həm rəvayət, həm fəhm, həm də həyat tərzi olaraq nəsillərdən
nəsillərə miras olaraq ötürən sələfin təqib etdiyi yol və üsuldur.
ibn Mənzur “Lisənül-Ərəb” adlı əsərində belə deyir: “Sünnə təriflənən və
düzgün olan yol haqqında işlədilir. Buna görə “filan adam sünnə əhlindəndir”
deyilsə, o təriflənən və düzgün yolun təqibçilərindəndir” - deməkdir
100
.
Düzgün və təriflənən yol isə sələf-salehin yoludur. Bu sünnə üzərində olan
doğru yoldur. Allah tərəfindən təriflənmişdir, çünki O, bu yolu bəndələri üçün
seçib bəyənmiş, elçisinə də ona tabe olmağı tövsiyə etmişdir. Digər tərəfdən
fəzilət və istiqamət sahibi olanlar tərəfindən də təriflənmiş bir yoldur.
f) Üsulud-din (inanc əsasları) və əqidə məsələləri haqqında “sünnə”
ifadəsi
94
Ибн Батта, «яш-Шярhу вял-Ибаня», сяh. 128; ял-Лалакаи, «Шярhу усули ял-Етигад», 1/71.
95
а.к.я., сяh. 133.
96
Бу ифадядя бязи фиргя, истигамят вя жамаатларын сцння вя жамаатдан башга онлары
нисбят етдикляри бязи ясас, метод, шцар вя адлар алмаларынын нюгсанларына ишаря
едилир.
97
а.к.я., сяh. 137.
98
ял-Бяьяви, «Шярhу яс-Суння», 1/209.
99
ял-Лалакаи, 1/94; Тядгигатчы буну Ибн ял-Мцбаряк, «яз-Зуhд», 1/281-я нисбят етмишдир;
Бундан башга, Дарими, «Сцнян»,1/45.
100
“Лисянцл-Яряб”, “с-н-н” маддяси, 13/226.
21