Symbole I znaki stosowanew okultyzmie I satanizmiePrzedstawione tutaj symbole są powszechnie stosowanew okultyzmie I w sataniz

Symbole i znaki stosowane w okultyzmie i satanizmie Przedstawione tutaj symbole są powszechnie stosowane w okultyzmie i w satanizmie. Należy pamiętać, że niektóre z nich były używane do oznaczania spraw zupełnie nie związanych z okultyzmem. Później zostały przyjęte do stosowania przez okultystów i grupy satanistyczne. Pentagram satanistyczny „czarny” Jest symbolem okultystyczno-atanistycznym. Gwiazda pięcioramienna skierowana dwoma wierzchołkami ku górze jest uznawana jako symbol „złego” Szatana. Dlatego w gwiazdę tę wpisuje się powszechnie głowę „kozła z Mendes” – Baphometa. Pentagram jest wykorzystywany w symbolice masonerii okultystycznej, w magii i satanizmie. Dzisiejsi sataniści nazywają go Kozłem Judasza. Pentagram „biały” Ten pentagram z tylko jednym wierzchołkiem skierowanym ku górze należy do ważniejszych symboli masonerii. Bywa interpretowany jako symbol człowieka (dlatego w pentagram często wpisywana jest postać ludzka), który zmierza do „ubóstwienia”. Niektórzy mówią o tym znaku, że jest znakiem „dobrego” Lucyfera. Znak bestii – liczba 666 Znak bestii, antychrysta. W Apokalipsie bestia została określona numerem 666. Głowa kozy Symbolizuje rogatą kozę Mendesa – kozę ofiarną. Symbol ten ma na celu wyśmianie ofiary Chrystusa. Odwrócony krzyż Nazywany też był krzyżem Świętego Piotra, który został ukrzyżowany głową w dół odmawiając, w swej pokorze, powieszenia jak Chrystus. Obecnie symbol odwróconego krzyża został przejęty przez satanistów i ma symbolizować przeciwstawność do dogmatu chrześcijańskiego, przeciwstawność do Chrystusa. Tym samym oznacza on Antychrysta. Jest to także ezoteryczny symbol odwrócenia, wiązany z XII kartą tarota – Wisielcem. Złamane S Satanistyczne „S” – oznacza niszczyciela. Stosowane było przez członków oddziałów nazistowskich. Symbol ten jest często stosowany jako symbol satanistyczny. Krzyż Konfucjusza – zamętu Znak satanistyczny. Starożytny symbol rzymski podważający wartość chrześcijaństwa i boskość Boga. UDJAT (Wedjat) – wszechwidzące oko – oko Lucyfera Pierwotnie hieroglif i symbol egipski, oko Ra. W okultyzmie i satanizmie – symbol odnoszący się do Lucyfera, króla piekła. Oznacza wszechwidzące oko, które – choć lekko przymknięte – przypomina, że diabeł cię obserwuje. Oznacza opiekę Lucyfera nad jego wyznawcami. Spadająca poniżej łza oznaczać ma płacz Lucyfera nad tymi, którzy są jeszcze poza jego wpływem. Wg satanistów i okultystów znak ten ma zapewniać im ochronę. Często stosują tylko wybrane części tego znaku, podobnie jak czynili to Egipcjanie. Znaku tego używa się jako narzędzia do otwarcia się na „dar” jasnowidzenia. Ankh Symbol egipski. Inne jego nazwy: Klucz Nilu, Klucz Życia, Krzyż Egipski, Krzyż Atlantów. Mówi się też o nim Krzyż wampiryczny, gdyż rzekomo pochłania „złe energie”. W starożytnym Egipcie był umieszczany na mumiach. Jest talizmanem radiestezyjnym. Obecnie bardzo często noszony przez osoby nie mające świadomości co do jego rzeczywistego, bardzo niebezpiecznego znaczenia okultystycznego. Można także spotkać się z opisywaniem tego talizmanu jako symbolu pogardy dla dziewictwa i nawiązania do starożytnego pogaństwa z praktykami rytualnych orgii. Jin-Jang (Yin-Yang) Symbol ten mówi, iż we wszechświecie istnieją dwie siły: dobro i zło. Choć są sobie przeciwne to nie mogą bez siebie istnieć. Tylko ich współistnienie pozwala stwarzać. To teoria nie do przyjęcia przez chrześcijan. Bóg dla swego istnienia nie potrzebuje istnienia zła. Bóg jest doskonałym i stwarza sam. Krzyż Nerona – pacyfka Znak powszechnie noszony przez członków ruchu pacyfistycznego, walczącego o pokój. Jako taki nie ma żadnego znaczenia okultystycznego. Jednak znak ten został przejęty przez satanistów i okultystów i oznacza dla nich, jako krzyż ze złamanymi ramionami, upadek chrześcijaństwa. Symbole chaosu Okultystyczne symbole chaosu. Literka A jest też używana przez organizacje anarchistyczne Żuk skarabeusz W starożytnym Egipcie był symbolem reinkarnacji. Jest to także symbol Belzebuba – „władcy much” , „władcy chaosu”. Belzebub jest też nazywany w Kabale wodzem 9 złych aniołów piekła. Noszący go zwolennik okultyzmu chce pokazać, że posiada moc, a w rzeczywistości otwiera się na działanie demona. Skarabeusz jest często używany jako biżuteria lub można go spotkać na egipskich papirusach. Om Symbol ten wyraża słowo „om”. Według okultystów i między innymi Sai Baby ten dźwięk stworzył świat. Słońce Astrologiczny symbol słońca. Był używany między innymi w tajnej korespondencji masońskiej. Spirala Spirala jest jednym z najstarszych symboli spirytystycznych. Czarne słońce W okultyzmie symbolizuje astrologiczny emblemat słońca i alchemiczny symbol złota. Czarne słońce składa się z trzech swastyk. Symbol ten znajduje się w Niemczech jako ornament podłogi zamku w Wewelsburg, w którym odbywały się spotkania nazistowskich partii SS. Pierścień Atlantów Amulet coraz bardziej powszechnie stosowany jako wisiorek lub pierścień. Bardzo niebezpieczny symbol. Okultyści zapewniają, że chroni przed złem i złą energią, ale sami nawet ostrzegają, że jego nieprawidłowe noszenie i posługiwanie się nim może poważnie szkodzić. Amulet ten wprowadza w ludzkie życie bardzo poważne problemy natury duchowej i psychicznej. Wstążka przeplatana Symbolizuje bezgraniczne połączenie z mocami wszechświata. Oznacza związek doskonały i nieprzerwany. Jednorożec Symbol wolności seksualnej, miłości homoseksualnej. Motyl – symbol New Age Motyl jest symbolem zwolenników NEW AGE. Ma oznaczać wyjście ze starej epoki w nową. Z chrześcijaństwa do New Age. Oznacza odejście od tradycji. Inne Znaki Poniżej przedstawiam, już bez opisów, symbole, które zwykle są znakami stosownymi w okultyźmie i sataniźmie. Niektóre z nich są też noszone jako talizmany. Należy być bardzo ostrożnym mając do czynienia z tego typu symbolami. Zwłaszcza jeśli nie znamy ich pochodzenia i znaczenia.

Pismo Swiete

Gdy ty wejdziesz do kraju, który ci daje twój Bóg, Pan, nie ucz się popełniać tych samych obrzydliwości jak tamte narody. Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, przepowiednie, magię i czary; nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów, wywoływał umarłych. Obrzydliwy jest bowiem dla Pana każdy, kto to czyni. Z powodu tych obrzydliwości wypędza ich twój Bóg, Pan, sprzed swego oblicza (Pwt 18, 9–12)

•

Głupi z natury są wszyscy ludzie, którzy nie poznali Boga: z dóbr widzialnych nie zdołali poznać Tego, który jest, patrząc na dzieła nie poznali Twórcy, lecz ogień, wiatr, powietrze chyże, gwiazdy dokoła, wodę burzliwą lub światła niebieskie uznali za bóstwa, które rządzą światem.... Bo z wielkości i piękna stworzeń poznaje się przez podobieństwo ich Stwórcę (Mdr 13, 1–5)

•

Duch zaś otwarcie mówi, że w czasach ostatecznych niektórzy odpadną od wiary skłaniając się ku duchom zwodniczym i naukom demonów (1 Tm 4,1)

•

Czy schowa kto ogień w zanadrzu, tak by jego szaty się nie zajęły? Czy ktoś pójdzie po węglach ognistych, tak by swoich stóp nie sparzyć? (Prz 6, 27-28)

•

Umiłowani nie dowierzajcie każdemu duchowi, ale badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków pojawiło się na świecie.” (1J 4,1)

•

Sam bowiem szatan podaje się za anioła światłości. Nic przeto wielkiego, że i jego słudzy podszywają się pod sprawiedliwość. Ale skończą według swoich uczynków (2 Kor 11,14)

•

Dlatego też, najmilsi moi, strzeżcie się bałwochwalstwa! Mówię jak do ludzi rozsądnych. Zresztą osądźcie sami to, co mówię: Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba. Przypatrzcie się Izraelowi według ciała! Czyż nie są w jedności z ołtarzem ci, którzy spożywają z ofiar na ołtarzu złożonych? Lecz po cóż to mówię? Czy może jest czymś ofiara złożona bożkom? Albo czy sam bożek jest czymś? Ależ właśnie to, co ofiarują poganie, demonom składają w ofierze, a nie Bogu. Nie chciałbym, byście mieli coś wspólnego z demonami. Nie możecie pić z kielicha Pana i z kielicha demonów; nie możecie zasiadać przy stole Pana i przy stole demonów. Czyż będziemy pobudzali Pana do zazdrości? Czyż jesteśmy mocniejsi od Niego? (1 KOR 10, 14-22)

•

Nie będziecie się zwracać do wywołujących duchy ani do wróżbitów. Nie będziecie zasięgać ich rady, aby nie splugawić się przez nich. Ja jestem Pan, Bóg wasz! (Kpł 19, 31)

•

Nie będziecie uprawiać wróżbiarstwa. Nie będziecie uprawiać czarów (Kpł 19, 26).

•

Także przeciwko każdemu, kto się zwróci do wywołujących duchy albo do wróżbitów, aby uprawiać z nimi nierząd, zwrócę oblicze i wyłączę go spośród jego ludu (Kpł 20, 6).

•

Jeżeli jaki mężczyzna albo jaka kobieta będą wywoływać duchy albo wróżyć, będą ukarani śmiercią. Kamieniami zabijecie ich. Sami ściągnęli śmierć na siebie (Kpł 20, 27).

•

Masz już dosyć mnóstwa twoich doradców. Niechaj się stawią, by cię ocalić, owi opisywacze nieba, którzy badają gwiazdy, przepowiadają na każdy miesiąc, co ma się z tobą wydarzyć. Oto będą jak źdźbła słomiane, ogień ich spali. Nie uratują własnego życia z mocy płomieni. Nie będą to węgle do ogrzewania, to nie ognisko, by przy nim posiedzieć (Iz 47, 13–14).

•

Nie pozwolisz żyć czarownicy (Wj 22, 17).

•

Wy natomiast nie słuchajcie waszych proroków, waszych wróżbitów, waszych mających senne marzenia, waszych przepowiadaczy ze znaków ani waszych czarowników,.... (Jr 27, 9)

•

Bo to mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Nie dajcie się wprowadzić w błąd przez waszych proroków, którzy są wśród was, i przez waszych wróżbitów; nie zwracajcie uwagi na wasze sny, jakie śnicie. 9 Oni bowiem prorokują wam kłamstwo w moje imię. Nie posłałem ich - wyrocznia Pana (Jr 29, 8–9).

•

Kiedyśmy szli na miejsce modlitwy, zabiegła nam drogę jakaś niewolnica, opętana przez ducha, który wróżył. Przynosiła ona duży dochód swym panom. Ona to, biegnąc za Pawłem i za nami wołała: „Ci ludzie są sługami Boga Najwyższego, oni wam głoszą drogę zbawienia”. Czyniła to przez wiele dni, aż Paweł mając dość tego, odwrócił się i powiedział do ducha: „Rozkazuję ci w imię Jezusa Chrystusa, abyś z niej wyszedł”. I w tejże chwili wyszedł. Gdy panowie jej spostrzegli, że przepadła nadzieja ich zysku, pochwycili Pawła i Sylasa, zawlekli na rynek przed władzę... (Dz 16, 16–19).

•

Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! (Wj 20, 3)

•

A pozostali ludzie, nie zabici przez te plagi, nie odwrócili się od dzieł swoich rąk, tak by nie wielbić demonów ani bożków złotych, srebrnych, spiżowych, kamiennych, drewnianych, które nie mogą ni widzieć, ni słyszeć, ni chodzić. Ani się nie odwrócili od swoich zabójstw, swych czarów, swego nierządu i swych kradzieży (Ap 9, 21).

•

I światło lampy już w tobie nie rozbłyśnie. I głosu oblubieńca i oblubienicy już w tobie się nie usłyszy: bo kupcy twoi byli możnowładcami na ziemi, bo twymi czarami omamione zostały wszystkie narody (Ap 18, 23).

•

A dla tchórzów, niewiernych, obmierzłych, zabójców, rozpustników, guślarzy, bałwochwalców i wszelkich kłamców: udział w jeziorze gorejącym ogniem i siarką. To jest śmierć druga (Ap 21, 8)

•

Oto przyjdę niebawem, a moja zapłata jest ze mną, by tak każdemu odpłacić, jaka jest jego praca. Jam Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec. Błogosławieni, którzy płuczą swe szaty, aby władza nad drzewem życia do nich należała i aby bramami wchodzili do Miasta. Na zewnątrz są psy, guślarze, rozpustnicy, zabójcy, bałwochwalcy i każdy, kto kłamstwo kocha i nim żyje (Ap 22, 12–15).

•

Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą. (Ga 5, 19–20).

•

Saul umarł na skutek własnego przewinienia, które popełnił wobec Pana, przeciw słowu Pańskiemu, którego nie strzegł. Zasięgał on nawet rady u wróżbiarki, a nie radził się Pana; On więc zesłał na niego śmierć, a królestwo jego przeniósł na Dawida, syna Jessego (1 Krn 10, 13–14).

•

Wtedy przybędę do was na sąd i wystąpię jako świadek szybki przeciw uprawiającym czary i cudzołożnikom, i krzywoprzysięzcom, i uciskającym najemników, wdowę i sierotę, i przeciw tym, co gnębią obcych, a Mnie się nie lękają - mówi Pan Zastępów (Mal 3, 5).

•

Pewien człowiek, imieniem Szymon, który dawniej zajmował się czarną magią, wprawiał w zdumienie lud Samarii i twierdził, że jest kimś niezwykłym. Poważali go wszyscy od najmniejszego do największego: „Ten jest wielką mocą Bożą” – mówili. A liczyli się z nim dlatego, że już od dość długiego czasu wprawiał ich w podziw swoimi magicznymi sztukami. Lecz kiedy uwierzyli Filipowi, który nauczał o królestwie Bożym oraz o imieniu Jezusa Chrystusa, zarówno mężczyźni, jak i kobiety przyjmowali chrzest. Uwierzył również sam Szymon, a kiedy przyjął chrzest, towarzyszył wszędzie Filipowi i zdumiewał się bardzo na widok dokonywanych cudów i znaków. Kiedy Apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego. Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy więc wkładali [Apostołowie] na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego. Kiedy Szymon ujrzał, że Apostołowie przez wkładanie rąk udzielali Ducha Świętego, przyniósł im pieniądze. „Dajcie i mnie tę władzę – powiedział – aby każdy, na kogo włożę ręce, otrzymał Ducha Świętego”. „Niech pieniądze twoje przepadną razem z tobą – odpowiedział mu Piotr – gdyż sądziłeś, że dar Boży można nabyć za pieniądze. Nie masz żadnego udziału w tym dziele, bo serce twoje nie jest prawe wobec Boga. Odwróć się więc od swego grzechu i proś Pana, a może ci odpuści twój zamiar. Bo widzę, że jesteś żółcią gorzką i wiązką nieprawości”. A Szymon odpowiedział: „Módlcie się za mną do Pana, aby nie spotkało mnie nic z tego, coście powiedzieli” (Dz 8, 9–24).

•

Lud mój zasięgał rady u swojego drewna, a jego laska daje mu wyrocznię; bo go duch nierządu omamił – opuścili Boga swojego, aby cudzołożyć (Oz 4,12)