T a n I t I m t a h L i L e L e ş t I r I d e r g I s I y önetim y eri Gazi m ustafa Kemal Bulvarı, 133 06570 Maltepe / ankara t elefonlar Santral: 312) 232 22 57-231 23 48 Yazı
Yüklə 1,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
h ızlı işlem esi de ö n e m lid ir. T o p lu m d a devlete güvensizliğe neden olan en önemli unsurlardan biri de, bir türlü sonuçlanamayan davalardır. Pedro’ya devamlı sorular yönelten Mata, bir türlü sonuçlanamayan davaları örnek göstererek: “Buradaki gibi orada da otuz kırk yıl
Pedro: “Yoktur, çünkü birden fa z la cehennem in bulunabileceğine inanmazlar. Davaların otuz-kırk yıl sürebileceğini kabul etmek, iki cehennemin varlığını kabul etmek demektir. Bir dava otuz gün uzadı mı çok uzun sürmüş sayılır." (s. 101-102) diyerek cevap verir. 16. yy. Osmanlı İmparatorluğu döneminde davaları otuz gün bile sürmezken bu gün ülkemizde yıllarca devam eden ve sonuçlanamayan davalarla karşılaşmaktayız. Oysa Batı ülkelerinde adalet kurumu doğru ve hızlı çalışmaktadır. Bizim, lö.yy.’a ait olan adaletin işleyişi konusundaki hassasiyetimiz, bu gün Batı’da görülürken, Batı’nın lö .y y .’da adalet konusundaki hastalıklarının bize geçmiş olması üzüntü vericidir. P edro, Sinan P a şa ’nın adaleti gözetm ek ve haksızlıkları önlem ek için İstanbul’u idare ederken başvurduğu yöntemlere, dünyada rastlamadığını söyler. Burada P aşa’nın tebdil-i kıyafetle gezerek halkını gözetlediğini, halkın durumundan haberdar olduğunu şöyle ifade eder: “Sık sık tebdil gezer; olup bitenleri
(s.100) Anlatılanlar karşısında hayretler içinde kalan Mata: “Yok olayım, bu kadar haklı, bu kadar hoş bir
o lan h a y ra n lığ ın ı b ir k e z d a h a d ile g e tirir. 16. yy .da sadece İstanbul’a yatılı olarak on iki bin öğrencinin okuduğunu da yine Pedro’nun sözlerinden ö ğreniriz: “D ört büyük cam ilerinde de, bizdeki
A vrupa’da Türklük, M üslüm anlıkla eşit kabul ediliyor; yani bütün T ü rk le r’in M üslüm an olduğu sanılıyor. Pedro da bu hataya düşm üş. A yasofya C a m iin e M ü s lü m a n la r d a n b a ş k a k im s e n in giremeyeceğini anlatırken: “Türk olmayanlar, bile bile giremez; girerse, Türk ederler; meğer benim gibi özel bir durumu olsun.” (s. 120) diyerek kendisinin camiye girdiğini ve hâlâ Türk (Müslüman) olmadığını belirtir. P ed ro ’nun şafak söktüğü vakit, güneşin hiç kim seyi yatakta bulam adığını, erkenden kalkarak devamlı çalıştıklarını, esnafın bütün yıl dükkânlarda işleriyle meşgul olduklarını anlatması üzerine M ata, hafta tatillerinde ne yaptıklarını sorar. Pedro: “Hafta
Juan: “Bir millet için, bunlar büyük fazilettir ve bizim açımızdan çok utandırıcıdır.” (s. 145) diyerek Türk milletine duyduğu beğeniyi bir kez daha yineler. Oysa m a a le s e f g ü n ü m ü z d e ta m te r s i b ir d u ru m yaşanmaktadır. Batılılar çalışmaktan eğlenmeye vakit bulamazken, biz eğlenmekten çalışmaya vakit bulamaz hale geldik ve bunun olumsuz sonuçlarını yaşıyoruz. Pedro, Türkler’in az yeyip az uyuduklarını da şu sözlerle dile getirir: "Yemeğe pek düşkün değillerdir. Bana kalırsa, yaşamak için yerler, yoksa yemekten bir zevk duyduklarından ötürü değil. Kaşığı ellerine g e ç irin c e , sa n ki a ra la rın a şe y ta n k a rışm ış da kovalıyormuş gibi çabuk yerler. İyi bir huyları vardır: yemekte hiç konuşmazlar ve fazla oyalanmazlar: kamını doyuran, “Allah’a çok şükür” , deyip tekrar kalkar ve yerini hemen başkası alır. Yemek yönünden aralarında ayrılık yoktur; kimseyi tanımadığı halde gelen biri, ayakkabılarını çıkarıp sofraya oturabilir ve eline bir kaşık alıp yiyenlere yardım edebilir. Yemeğini bitirince Paşa, A lla h ’a şükrederek, sofrayı kaldırın, d erd i.” (s.159-160) Bilge 42 2001 / Güz 30 Yüklə 1,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|