T c ankara üNİversitesi sosyal biLİmler enstiTÜSÜ Sİyaset biLMİ

 
 
41 
destek  alıyordu.  Bunların  arasında  en  ünlüsü  daha  öncesinde  kendi  başına 
Öğrencilerin  Devrimci  Konseyi  adlı  bir  örgütü  kuran  Mian  Sarwar’dı.  Al-Fatah’ın 
ortaya çıkışından önce Kaşmirliler Yeni Delhi yönetimine karşı gizli faaliyetler veya 
gerilla savaşı ile karşı karşıya kalmamıştı. Al-Fatah söz konusu dönemde Kaşmir’in 
siyasli liderliğinden gençliğin duyduğu hayal kırıklığının bir ifadesiydi. Esin kaynağı 
Macaristan ve Küba’daki devrimci hareketlerdi. Küba devriminin kamuya mal olmuş 
o  çok  meşhur  maceracısı  olan  Che-Guevara  (Kendisi  Arjantin’de,  Rosari’da 
doğmuştu.  Mesleği  doktorluktu  ancak  Küba  devrimine  katılmaya  karar  vermişti. 
1965’de  Bolivya’da  gerilla  lideri  oldu)  Al-Fatah’ın,  özellikle  lideri  Zerger’in 
üzerinde büyük bir etki yapmış gibi durmaktadır. 
Al-Fatah üç aşamalı bir strateji formüle etmişti: ilk başta örgüte adam katma 
ve  eğitme;  ikinci  aşamada  düzeni  ve  kanunu  zayıflatmak  için  şiddetli  bir  kriz 
çıkartma ve son olarak askeri yerleşimler, birliklerin hareketi ve cephaneler, stratejik 
askeri yollar ve gizli askeri belgeler hakkında bilgi toplamak için casusluk (Malhotra, 
1991,  ss.  159-160).  Al-Fatah’ın  önemli  üyeleri  dikkatli  bir  şekilde  eğitildi  ve 
Pakistan’dan düzenli talimatlar, fonlar, silahlar ve patlayıcılarla donatıldı. Herhangi 
bir eyleme girişmeden önce, ilk başta tutuklanma korkusu olmadan buluşabilecekleri 
ve  eylemden  sonra  gizlenebilecekleri  güvenli  bir  sığınak  kuracaklardı.  Üyelere  kod 
isimler  verildi  ve  bir  çoğu  diğerlerinin  gerçek  kimliklerinden  haberdar  değillerdi 
(Sharma, 1971, s. 229). 
1970’lerde,  Kaşmir  Öğrenci  Federasyonu,  Gençlik  Birliği  ve  bazı  diğer 
öğrenci  örgütlerinin Al-Fatah ile bağlantısı  vardı  (Bhat,  1981, s. 153). Bu anlamda 
plebisit hareketine kendi kaderini tayin hakkı için savaşmak üzere Al-Fatah, Jammu 
ve  Kaşmir  Öğrencileri  ve  Gençlik  Birliği’nde  örgütlenen  Kaşmir  gençliği  liderlik 

---

 
 
42 
ediyordu.  Bu  örgütlerine  manifestoları  Kaşmir  üzerine  olan  BM  kararlarını,  Lord 
Mountbatten’in  verdiği  güvenceyi  ve  Jawaharlal  Nehru’nun  Kaşmir’de  plebisit 
düzenleme sözlerini içeriyordu (Mattu, 2002, s. 76). Al-Fatah söylentilere bakılırsa 
Kaşmir’de  üç  önemli  militan  eylemden  sorumluydu,  bunlar  Şubat’ta  Nawakadal 
Köprüsü’nde  Sınır  Güvenliği  Güçleri’nin  Charan  Dass’ına  saldırılması  ve 
öldürülmesi, Pulwama’daki Tehsil Eğitim Ofisi’nde Nisan 1970 yılında gerçekleşen 
hırsızlık  ve  buradan  72.000  Hindistan  Rupee’sinin  çalınması  ve  Ocak  1971’de 
Hazratbal bankasından çalınan paraydı ki söylentilere bakılırsa bunun miktarı 97.000 
Hindistan  Rupee’siydi  (Malhotra,  1991,  s.  160).  Al-Fatah  düzenlediği  eylemlerle 
Kaşmir’deki Yeni Delhi yönetimine karşı herhangi bir büyük çaplı isyan için popüler 
destek almaya çalışıyordu. Bununla birlikte, örgüt çökertildi ve üyeleri ele geçirildi. 
Pulwama, Barsu’da bulunan güvenli bir yere kurulmuş olan örgüt karargahı da ayrıca 
polis  baskınına  uğradı.  Sonrasında  polis  örgütle  bağı  olduğu  söylene  bir  çok  kişiyi 
tutukladı. Bunların arasında iki hakim, üç doktor ve altı profesör vardı (Bhat, 1981, s. 
153). 
 
Halkın Birliği 
 
‘Beg-Parthasarthi  Diyaloğu’na  (Jammu  ve  Kaşmir’i  temsilen  Mirza  Afzal 
Beig  ve  Hindistan  Hükümeti’ni  temsilen  G.  Parthasarthi  arasındaki  diyalog 
Kaşmir’deki  bir  çok  ayrılıkçı  parti  tarafından  protesto  edildi.  Bu  durum  aynı 
zamanda Indira-Abdullah Uzlaşması olara bilinen 1975 tarihli Kaşmir Uzlaşması ile 
sonuçlandı.  Bu  uzlaşmaya  göre  Bakshi  Ghulam  Mohammad  liderliği  altındaki 
Jammu  ve  Kaşmir  Meclisi  tarafından  onaylanan  Katılım  Belgesi  bundan  böyle 

---

 
 
43 
tartışma  konusu  olmayacaktı.  Uzlaşmanın  1975’de  imzalanmasından  bir  yıl  önce 
kamuya  açıklandığına  inanılmaktadır,  dolayısıyla  Hindistan’ın  tek  bir  kişiyle  bir 
antlaşma  imzlayarak  meseleyi  kapatmaya  hakkı  olmadığı  iddiasıyla  çeşitli  ayrılıkçı 
partiler  uzlaşmaya  karşı  çıkmıştır)  karşı  büyük  protestolar  düzenlenmişti.  Bunlar 
esnasında  polis  Shabir  Shah  (sonradan  Genç  Erkekler  Birliği  Genel  Sekreteri 
olacaktı)  ve  S.  Hamid’in  de  (sonradan  Genç  Erkekler  Birliği  Başkanı  olacaktı) 
aralarında olduğu çok sayıda siyasi eylemciyi 3 Ekim 1974’de tutukladı ve 25 Ekim 
1974’e  kadar  Srinagar  Merkez  Cezaevi’nde  tutttu  (Faizul  Haq  Querishi,  Hürriyet 
Partisi  (M)  yöneticisi,  ile  kişisel  görüşme,  Hürriyet  Partisi  binası,  Rajbagh  22 
Temmuz 2015). Cezaevinde Shabir Shah Nazir Ahmad Wani (AL-Fatah) ve Fazl-ul-
Haq  Qureshi  (Al-Fatah),  Abdul  Majid  Pathan  (Gençlik  Birliği),  Altaf  Khan  Alias 
Azam Inqilabi (İslami Öğrenciler Birliği), G.Q.Hagroo ve diğerleri ile tanıştı, bütün 
bu  isimler  tek  bir  platfrom  altında  birleşmeye  karar  verdiler.  Bütün  bu  gruplar 
Kaşmir’in  Hindistan’a  katılımına  karşıydılar.  Bunun  sonucu  olarak  Genç  Erkekler 
Birliği (Plebisit Cephesi’nin Öğrenci Kolu), Öğrenci Gençlik Birliği (Molvi Farooq 
yanlısı bir grup) ve İslami Öğrenci Örgütü gibi Pakistan taraftarı gençlik grupları ile 
işbirliği halinde Jammu ve Kaşmir Halkın Birliği grubunu kurdular (Sreedhar, 2000, 
s. 191). 3 Ekim 1974’de, Fazl-ul-Haq Qureshi başkan (Halkın Birliği’nin ilk başkanı) 
ve  Abdul  Majeed  Bhat  Genel  Sekreter  olarak  seçildiler  (Devdas,  2007,  s.  276). 
Jammu  ve  Kaşmir  Halkın  Birliği  Uzlaşma’yı  masum  Kaşmirlileri  küçük  bencil 
çıkarlar  için  satan  kötü  niyetli  bir  tasarı  olarak  damgaladı.  Üyeleri  kendi  kaderini 
tayin hakkı için mücadeye devam kararı aldı. Bağımsızlık yanlısı ve Pakistan yanlısı 
liderlerden oluşan Halkın Birliği imzalanmadan önce kamuyou tarafından da bilinen 
‘1975 Uzlaşması’ndan sadece bir yıl önce kurulmuştu. 1975 Uzlaşması’nın özgürlük 

---