T c ankara üNİversitesi sosyal biLİmler enstiTÜSÜ Sİyaset biLMİ

 
 
44 
yanlısı  bir  çok  lideri  Halkın  Birliği  (HB)  çatısı  altında  topladığı  düşünülmektedir. 
Mevzu üzerine konuşan bir HB üyesi ve eski özgürlük eylemcisi olan Merhum Fazl-
ul-Haq (Hürriyet Partisi Mirwaiz hizbinin yöneticisi) araştırmacıya “Kaşmir halkının 
Şeyh Mohammad Abdullah tarafından ihanete uğratılmasından sonra HB Kaşmir’in 
Hindistan’a katılımına karşı mücadele etme kararı aldı” demiştir. 
Gerçekten  de,  Halkın  Birliği  Kaşmir  gençliğini  ‘Kaşmir  Uzlaşması’  veya 
‘Indira-Abdullah  Uzlaşması’na  karşı  harekete  geçirmek  konusunda  hayati  bir  rol 
oynamıştı. Halkın Birliği’nin çabaları Uzlaşma’ya karşı Kaşmir’in bir çok bölgesinde 
protestolar  ve  gösterilerle  sonuçlandı  (Faizul  Haq  Querishi,  Hürriyet  Partisi  (M) 
yöneticisi,  ile  kişisel  görüşme,  Hürriyet  Partisi  binası,  Rajbagh  22  Temmuz  2015). 
1979-1988  arasında  Jammu  ve  Kaşmir  Halkın  Birliği  liderliği  Shabir  Shah,  Farooq 
Rehmani, Mukhtar Ahmad Waza ve Imtiyaz Amhad gibi daha genç insanların eline 
geçti.  Birlik,  Pakistan’ın  mevzuda  üçüncü  parti  olarak  dahli  olmadığı  sürece 
Hindistan  Hükümeti  ile  herhangi  bir  müzakereye  muhalefet  ediyordu.  1979’da 
‘Kaşmir’i üç yıl içerisinde özgürleştirme’ planını yürütmek amacıyla bir savaş birimi 
kurdu.  İlk  yılda  gençlik  istihdam  edilecek,  ikinci  yılda  gerilla  savaşı  için  silahlı 
eğitim verilecek ve üçüncü yılda ise örgüt bağımsızlık savaşı verecekti. 
Bununla  birlikte,  daha  düşük  rütbeli  bir  birlik  lideri,  Shabir  Shah,  1976’da 
Anantnag’da  (Kaşmir’in  güneyi)  tutuklandı.  Shabir  Shah  1978’de  salındı.  Kendisi 
Halkın  Birliği’nin  diğer  liderleri  ile  birlikte  örgütü  canlandırdı,  gençliği  tekrar 
motive  etti  ve  örgütün  etkisini  eyaletin  Pulwama,  Tra,  Sopore,  Doda,  Bandipora, 
Srinagar ve Budgam bölgelerine yaydı (Sreedhar, 2000, s. 192). 
  
1981  yılında  Jamaat-i-İslami’nin  öğrenci  kolu  olarak  İslami  Jamiat-e-Talba 
(IJT) kuruldu. Talba’nın (Öğrenci) asıl amacı Jammu ve Kaşmir eyaletini Hindistan 

---

 
 
45 
işgali  veya  hakimiyetinden  kurtarmaktı.  Bu  siyasi  amacı  gerçekleştirmek  uğruna, 
Tulba İslam’ın Kaşmir meselesine bir yanıt olduğuna inanıyordu. Bir diğer deyişle, 
sadece bağımsız bir yapı olarak devletin İslamlaşması için yapılacak olan bir İslami 
devrim  Hindistan  ve  Pakistan  arasında  uzun  süredir  var  olan  ihtilafı  çözebilirdi. 
Dolayısıyla, Talba’nın  siyasi  amacı  olarak Kaşmir’de  İslami bir düzenin  kurulması 
İslami  bir  ideolojinin  rehberliğinde  gerçekleşebilirdi.  Bu  anlamda,  Jamaat  gibi 
Talba’nın  da  siyasetin  temeli  olarak  dini  benimsediğini  söylemek  yanlış 
olmayacaktır (Khan, 1988, s. 471). 
  
1981’de  Islami  Jamiat-e-Talba  Srinagar’da  Uluslararası  İslam  Konferansı 
düzenlemeyi  planlıyordu.  Halkın  Birliği,  IJT’nin  bu  etkinliği  Srinagar’da 
düzenlemesine  destek  vereceğini  açıkladı.  Bununla  birlikte  hükümet  etkinliği 
yasakladı ve IJT’nin liderlerini ve bir çok militanını tutukladı (Skind, 2002, ss. 736-
738). 
1982  Mart  ayının  ilk  günlerinde  Halkın  Birliği  Anantang’ın  güney  Kaşmir 
bölgesinde  alkol  karşıtı  bir  kampanya  başlattı.  Kampanya  bu  ticaretle  iştigal  eden 
kimseleri dükkanlarını kapatmaya zorladı ve kitle desteği kazandı. Hükümet harekete 
geçti ve Shabir Shah ve Birlik’le bağı olan diğer siyasi eylemcileri tutukladı. Ekim 
1983’de,  Srinagar’da  Batı  Hintliler  ve  Hindistan  arasında  bir  uluslararası  kriket 
karşılaşması organize edilince, Halkın Birliği ve Islami Jamiat-i-Talba bu etkinliğin 
önüne  geçmek ve 13 Ekim 1983’de hem  saha içinde, hem  de saha dışında kargaşa 
yaratmak  kararı  aldı.  ‘Jammu  ve  Kaşmir  eyaletinin  Hindistan’ın  bir  parçası 
olmadığını  ve  dolayısıyla  bu  ihtilaflı  bölgede  herhangi  bir  uluslararası  etkinliğin 
düzenlenemeyeceğini’ savunuyorlardı. Zaman zaman Halkın Birliği J&K eyaletinin 
tartışmalı  niteliğini  gündemde  tutmak  için  bir  çok  adım  atmıştı.  Dahası,  diğer 

---

 
 
46 
ayrılıkçı  gruplarla  birlikte  halka  1989  Parlamento  seçimlerine  boykot  çağrısı  yaptı. 
Resmi bir rapora göre seçimlere katılım sadece %4’de kalmıştı (Bose, 2003, s. 96). 
 
Müslüman Birleşik Cephesi (MBC) ve 1987 Seçimleri 
 
 
1975  Uzlaşması’ndan  sonra,  Kaşmir’deki  siyasi  sahne  tamamen  değişti. 
1980’lerde Hindistan karşıtı duygular gittikçe güçlendi ve Jammat-i-İslami ve Halkın 
Birliği gibi dikkate alınması gerekli örgütler egemen güçler olarak peyda oldular. Bir 
diğer  taraftan,  Mrs.  Indira  Gandhi  1984’de  suikasta  uğradı  ve  aynı  zamanda 
koruması olan Rajiv Gandhi annesinin katlinden sonra Başbakan oldu. Rajiv sadece 
Kaşmir’de değil aynı zamanda Pencap ve Assam’da da bölgesel güçlere yönelik bir 
uzlaşma politikası izledi. Rajiv Gandhi bir Kongre-NC ittifakı önerdi. Daha erken bir 
tarihte  Mrs.  Gandhi’nin  ittifak  önerisini  reddeden  Farooq  Abdullah  bu  sefer  teklifi 
kabul etti ve Ulusal Konferans-Kongre koalisyon hükümetine İlk Başkan olarak tayin 
edildi.  Meclis  seçimi  ertesi  yıl  yapılacaktı.  Bununla  birlikte  Tavleen  Singh, 
Farooq’un  Kaşmirliler  için  bir  gecede  kahramandan  haine  dönüştüğünü  yazar, 
“İnsanlar,  Delhi,  özellikle  Gandhi  ailesi  tarafından  böylesi  bir  muameleye  uğrayan 
bir  kimsenin  nasıl  olup  da  şimdi  uzlaşma  ve  ittifak  için  onlara  sürünerek  gittiğini 
anlayamıyorlardı” (Singh, 1995, s. 98). M. J. Akbar Farooq’un babasının elli  yıllık 
gurur  dolu  mirasına  ihanet  ile  suçlandığını  söylüyordu,  bu  (ittifak)  Ulusal 
Konferans’ın olduğu yerde bir boşluk yarattı ve aşırılar bu boşluğa akın etti (Akbar, 
1991, s. 213). 
Bu  siyasi  boşluğa  girenler  arasında  eyaletteki  Müslüman  toplumunun  siyasi 
ve  dini  haklarını  açıkça  korumak  için  Eylül  1986’da  ‘Muharrem’in  ilk  gününde 

---