T c ankara üNİversitesi sosyal biLİmler enstiTÜSÜ Sİyaset biLMİ
Yüklə 0,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
4 ve İngilizler eyaleti devralıp burayı ‘Amritsar Antlaşması” olarak bilinen antlaşma ile Maharaja Gulab Singh’e (Dogra Yönetimi 1846-1947) sattılar. Amritsar Antlaşması Doğu Hindistan Şirketi ve Jammu’dan bir Hintli klan lideri olan Raja Gulab Singh arasında16 Mart 1846 tarihinde imzalandı. Bu antlaşma ile birlikte Kaşmir yetmiş beş bin rupi (Nanakshahee) nakit para karşılığında Gulab Singh’e satıldı. Aynı antlaşma Gulab Singh’i Jammu ve Kaşmir Eyaleti’nin Maharaja’sı (Prens) olarak tanıdı. Böylelikle günümüzün Jammu ve Kaşmir Eyaleti kurulmuş oldu. Amritsar Antlaşması Jammu ve Kaşmir’in siyasi tarihinde önemli bir yer işgal etmektedir. Bu antlaşma günümüzdeki Jammu ve Kaşmir’i kurmuş olduğu için özgürlük hareketi esnasında antlaşma Kaşmir halkının elinde inandırıcı bir sav haline geldi. Bu insanlar insani temellerden antlaşmanın geçerliliğine meydan okudular ve ne halkın ne de siyasi özgürlüklerin yetmiş beş bin rupi gibi saçma bir meblağ karşılığında alınıp satılamayacağını belirttiler. Maharaja eyalet ve bu bölgede yaşayan halk üzerinde kendi mutlak egemenliğini antlaşmanın tanıdığı üzere kendisinin sorgulanamaz hakim olduğu zemini üzerinde meşrulaştırmıştı. Kısacası, Dogra Kralı Kaşmir’i kendisinin bedeli ödenip satın alınmış mülkü olarak görüyordu (Khan, 1980, s. 3). Bu antlaşma İngilizlerin bölünmemiş Hindistan’ı nasıl yönettiğinin bir örneği olarak görülmelidir: doğrudan ve dolaylı yönetim. Britanya Hindistanı iki parçaya ayrılmıştı: bir tanesinde İngilizler doğrudan yönetimi almıştı, diğerinde ise saltanat statüsündeki eyaletleri yerel Hintli Prensler aracılığıyla dolaylı bir şekilde yönetiyorlardı. Kaşmir’in eyalet statüsü bu antlaşma ile sağlanmıştı. Saltanat Eyaletleri’nde yaşayan halk kendi yerel prenslerinin yönetimi altında olmaktan ziyade belirsiz bir konumdaydı; bu insanlar aynı zamanda sadakatlerini İngilizlere de 5 sunmak durumundalardı. Temsilciler ve sorumlu hükümeti kabul ettirmek için Prenslerin gösterdiği çaba ve attıkları adımlar eyaletten eyalete değişiyordu. Prensler bir çok eyalette baskıcı bir yönetim sergiliyorlardı. Jammu ve Kaşmir İngilizler ve Dogra yönetici, Gulab Singh arasında 1846 yılında imzalanan ‘Amritsar Antlaşması” ile İngiliz İmparatorluğu hakimiyetine giren böylesi bir Saltanat eyaletiydi. Dogra devleti, yöneticisinin iddiaları ve kendisine ait olan topraklardan da aşikar olduğu üzere feodal bir devletti. Jagirdari sistemi (toprak beyliği) insanları mülksüzleştiriyor ve onların özgürlüklerini engelliyordu. Bu devletin her bir bölmesine yolsuzluk bulaşmıştı. Jagirdar (Toprak Beyi) “hakim, idareci ve polis”lik görevlerini ifa ediyordu (Khan, 1980, s. 13). Dogra dönemi ayrıca “Dilencileri” (zorunlu emek) ile de ünlüydü, insanlar evlerinden sürükleniyor ve Gilgit ve Ladakh gibi uzak bölgelere askeri tedarik taşımaları yönünde mecbur bırakılıyorlardı. Bunlara söz konusu dönemde ne bir ödeme yapılıyordu, ne de kendilerine bir pay veriliyordu (Sufi, 1996, s. 810). Bir çoğu kuzey Kaşmir’deki bu uzak bölgelere giderken ya da geri dönüşte açlığa ve kötü hava koşullarına bağlı olarak hayatlarını kaybediyorlardı. Dogra Devleti’nde, Müslümanların çoğunlukta olduğu toplum, toplumsal iktisadi, siyasi ve dini hayatın her alanında ayrımcılığa uğruyordu. Müslümanlar hükümet hizmetleri hususunda da ayrımcılık görüyorlardı zira Hintliler bu hizmetler üzerinde bir tekel oluşturmuştu (Ganai, 2003, s. 11). Devlet hizmetlerinde Müslümanların temsil oranı aslında hak ettiklerinden çok daha azdı. 1931’de, devlet hizmetlerinde Müslümanların payı %15’den daha fazla değildi. Müslüman kitlelerle anlaşmaları olan Gelirler Bölümü baştan aşağı Müslüman olmayanların tekeli altındaydı (Lawrence, 2002, s. 415). Siyasi açıdan, Müslümanlar bütün temel hakları 6 ve sivil özgürlüklerinde mahrum edilmişti. Konuşma özgürlüğü, basın özgürlüğü, ve dernek kurma özgürlüğü yasa dışı ilan edilmişti. Özel toplantılar veya dini toplantılar düzenlemek bile yasaklanmıştı (Khan, 1980, s. 121). Kaşmir Vadisi’nde yaşayan köylülerin toprak mülkiyeti hakları yoktu, buna karşın Jammu bölgesinde yaşayan köylüler tam bir toprak mülkiyeti hakkına sahiptiler. Müslümanlardan gayri-Müslim tebaaya Jagirs (arazi) transferi Dogra hakimiyetinin hakim kuralı haline gelmişti. Müslüman tebaa aynı zamanda çeşitli dini ayrımcılıklardan da mustaripti. Çok sayıda cami, tapınak diğer kutsal yerlere devlet el koymuş ve buraları mahsullerin ve cephanelerin saklandığı yerlere dönüştürmüştü (Ganai, 2003, s. 14). Din değiştirme ile ilgili olarak, Hinduizme dönen bir Müslüman mülkiyet hakkından ve çocuklarına bakım hakkından mahrum edilmezken, bir Hintlinin Müslümanlığa dönmesi durumunda böylesi bütün haklar elinden alınıyordu. İneklerin kesilmesi devlet tarafından yasadışı ilan edilmişti. Bir ineği kesme suçu sabit görülen herhangi bir kişiye müebbet hapis cezası veriliyordu (bu sonraları yedi yıla indirildi). Suç işlediklerinden şüphe duyulan Müslümanlar dahi acımasız muameleye maruz bırakılıyorlardı (Khan, 1980, s. 121-122). Dolayısıyla Dogra hakimiyet esnasında siyaset ve toplum tamamen yozlaşmıştı. Dogra Devleti tarafından temel haklarından mahrum bırakılan sadece Müslüman çoğunluk değildi, bunların bütün dini ve kültürel kimlikleri de alt üst edilmişti. Dogra yönetiminin uyguladığı baskıya Kaşmir’li Müslümanlar mütemadiyen direndi, ancak bu direniş zaman zaman Dogra devleti tarafından bastırıldı ve örgütlü bir mücadelenin örülmesi zaman aldı. Burada dönem dönem baskıcı önlemlere karşı belirli bir ahenk içerisinde olmasa da karşı duruşlar sergilendi ve iyi örgütlenmiş bir özgürlük hareketi için girişimlerde bulunuldu. Eğitim için yurtdışına giden Yüklə 0,94 Mb. Dostları ilə paylaş:
|