T. C. Kara harp okulu savunma bġLĠmlerġ enstġTÜSÜ GÜvenlġk bġLĠmlerġ anabġLĠm dali
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
3 ile yüzyüze geldikleri söylenebilir. B aĢka bir ülkede , farklı sosyal iliĢki, iĢaret ve semboller ile karĢılaĢıldığında bireylerde ortaya çıkan endiĢe duy gusu olarak tanımlanan kültürel Ģok un (SoydaĢ, 2010:140-141), icra edilen harekâtların baĢarısını olumsuz yönde etkilem esi muhtemeldir. Sadece bireyi değil aynı zamanda ait olduğu topluluğu da etkile me kapasitesine sahip kültürel Ģok hali , ülkede konuĢulan dili bilmeme ve daha önceki yaĢam tarzından farklı bir hayata alıĢamama gibi belirli bir süre devam edecek sorunlar meydana getirebilmektedir. Harekât bölgesinde yaĢanması muhtemel bir kültürel Ģokla baĢ edilebilmek için, bölgede var olan kültürlerin analizi bir ihtiyaç olarak görülmektedir. Ġnsanı diğer canlılardan farklı kılan kültür kavramı, toplum içerisinde büyüyerek öğren ilir ve öğrenilen kültür nesilden nesile aktarılır (Haviland, Prins, Walrath ve Mcbride, 2008:113). Kültür öğrenilen bir kav ramdır, toplumsaldır, simgelere dayanır, tarihidir ve değiĢkendir (Güvenç, 2011:130- 132; Haviland ve diğerleri, 2008:106 - 122). Dolayısıyla askeri harekâtlar için eğitilen her askerin farklı kültürlerin özelliklerini bilmesi , önemli bir ihtiyaç olarak ortay a çıkmaktadır. Güvenç (2011:404) tarafından belirtildiği Ģekilde , Ġkinci Dünya SavaĢı esnasında sosyo/kültürel insan bilimi , askeri amaçlar için kullanılmıĢ, ülkeler bir diğer ülkenin kültürüne yönelik topladıkları bilgileri savaĢ içerisinde aktif bir biçimde kullanmıĢlardır. Amerikalı antropolog Ruth Benedict'in (1946) “Krizantem ve Kılıç” adlı Japon kültürü incelemesi , bunun güzel bir örneğidir (McFate, 2009:115; Güvenç, 2011:404). ĠletiĢim ve ulaĢım teknolojilerindeki geliĢmele r, farklı kültürler arasındaki iletiĢimi oldukça hızlandırmıĢtır (SoydaĢ, 2010:9). Farklı kültürlerden insanların ortak değerler ürettiği sembolik bir süreç olarak tanımlanan kültürlerarası iletiĢim , küresel bir köy haline gelen dünyamızda savaĢtan barıĢa yaĢamın her alanında varlığını açıkça gösterm iĢtir (SoydaĢ, 2010:12). Briceno ‟nun (2010) “eğer bir kimseyi tanımak istiyorsan, onun için önemli hususları bilmelisin, eğer bu kimse ile nasıl iletiĢim kuracağını bilmek istiyorsan, kendi değer ve kültürünü onunkilerle karĢılaĢtırmalısın” 4 söyleminin, günlük hayatta olduğu kadar, öze llikle askeri harekâtlarda elde edilecek bir b aĢarının anahtarı konumunda olduğu söylenebilir . KarĢı tarafın değer ve kültürünün bilinmesi, kültürlerarası iletiĢimin temelini oluĢturmaktadır. Bir baĢka ifade yle, sağlıklı ve etkin bir kültürlerarası iletiĢim kurabilmek için “kendimizi nasıl görüyoruz”, “diğerleri kendilerini nasıl görüyor” ve “diğerleri bizi nasıl görüyor” sorularının cevaplarının bilinmesi önemlidir (Briceno, 2010:5). Tüm bu soruların en doğru cevabının , zamanında elde edilen ve kullanılan bir kültürel istihbaratın içerisinde saklı olduğunu söylemek mümkündür . Bu çalıĢmada, "güç", "istihbarat" ve "kültür" kavramları temelinde, "kültürel istihbarat" kavramının Uluslararası ĠliĢkiler literatürü dâhilinde tartıĢılması hedeflenmiĢtir. Kültürel istihbaratın konu olarak belirlenmesinin nedeni, özellikle Türkiye‟de bu konuda yapılmıĢ bir çalıĢmanın bulunmamasıdır. Tarihe göz gezdirildiğinde, kültürel istihbaratı n kulla nıldığı birçok örneğe rastlamak mümkündür. ÇalıĢma kapsamında hedeflenen , kültürel istihbaratın , hem Ġ stihbarat hem de Uluslararası ĠliĢkiler litaratürüne bir kavram olarak kazandırılması ve savaĢtan barıĢı koruma harekâtlarına kadar geniĢ bir harekât alanında kültürel istihbarata olan ihtiyacın ortaya konulmasıdır. GerçekleĢtirilen l iteratür taramasında, dünyada ve Türkiye‟de geleneksel Ġstihbarat disiplini ile ilgili çalıĢmalara sıkça rastlanırken , kültürel istihbarat ile ilgili bir çalıĢmaya rastlamak mümkün olmamıĢtır. Y apılan bu çalıĢmanın , Uluslararası ĠliĢkiler alanına ve Ġstihbarat disiplinine kayda değer bir katkı sağlama potansiyelinin olduğu değerlendirilmektedir . ÇalıĢma , beĢ ana bölüm ve bu bölümlere bağlı alt konu baĢlıkları ndan oluĢmaktadır. ÇalıĢmada mümkün olduğu kadar birinci el kaynaklara yer verilmiĢtir. Ancak yararlanılan kaynaklar içinde ulaĢılması mümkün olmayan kaynaklara ikincil olarak atıf yapılmıĢtır. Bunun yanında süreli yayın ve Ġ nternet kaynaklarından önemli ölçüde faydalanılmıĢtır. ÇalıĢmanın b irinci bölümün de; araĢtırmanın problemleri belirlenmiĢ, araĢtırmanın amacı, önemi ve sınırlılıkları tanımlanmıĢtır. Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|