36
sonuçlarını bu durumda görmenin imkânsızlığı ortaya çıkmaktadır. Ayrıca demografik
durumunun değişkenliğini kesin olarak ortaya çıkarmak için XVII. yüzyıla ait kesin
rakamlar da zaten arşivlerde bulunmamaktadır. Son 20–30 yıldır araştırmacılar ilmî
araştırmalarda Vilayetlere bağlı Rusya Umum Müfettişlerinin 1716–1858 tarihleri
arasında ayrı ayrı halklarla ilgili tuttukları teftiş bilgilerini kullanmaktadırlar.
89
89
Bkz. Harita 3; Harita 4; ve Kuzeyev, Narodı Srednego Povoljya…, s. 151.
37
Tablo 3 : İdil-Ural Bölgesinin Kuzey Guberniyalarında Nüfus
Guberniya Tatar Başkurt Çuvaş Mordvan
Mari
Udmurd
Rus
Ukrayn Toplam
ahali
Türk-Fin
Ugorlar
Vyatka
125 514
(4,1)
13 909
(0,5)
80
-
34
-
144 918
(4,8)
377 893
(12,4)
2 347 169
(77,4)
95
-
3 030 831
-
662 348
(21,8)
Perm
46 711
(1,6)
85 395
(2,9)
67
-
65
-
15 687
(0,5)
6 505
(0,2)
2 705 327
(90,3)
2 028
-
2 994 302
-
154 430
(5,2)
Kazan
675 419
(31,1)
38
-
502 042
(23,1)
22 187
(1,0)
122 717
(5,6)
9 676
(0,5)
832 475
(38,3)
789
-
2 170 665
-
1 332 082
(61,3)
Ninniygor
od
41 339
(2,6)
-
234
53 093
(3,4)
6 704
(0,4)
-
1 476 391
(93,1)
253
1 584 774
101 371
(6,4)
Penza
58 530
(4,0)
23 8
187
862
(12,7)
10
5
1 220 080
(83,0)
1 031
1 470 474
246 438
(16,7)
Orenburg 92 926
(5,8)
254 561
(16,0)
5 064
(0,3)
38 403
(2,4)
20
109
1 126 040
(70,4)
41 541
1 630 434
391 083
(24,5)
Ufa
184 817
(8,4)
899 910
(40,9)
60 616
(2,8)
37 289
(1,7)
80 608
(3,7)
22 501
(1,0)
834 135
(37,9)
4 996
2 196 642 1 285 741
(58,5)
Samara
165 191
(6,0)
52 242
(2,1)
91 839
(3,3)
238 598
(8,7)
25
2 118
(0,08)
1 775 839
(64,5)
119 301 2 751 336
555 013
(20,2)
Saratov
94 693
(3,93)
1 262
14 403
123 893
(5,14)
21
68
1 846 436
(76,7)
149 291
2 405 829
234 344
(9,7)
Simbirsk 133 997
(8,8)
20 159
766
(11,5)
188 980
(12,4)
13
15
1 038 493
(68,8)
1 271
1 527 848
482 773
(31,8)
Toplam
Nüfusu
1 619 117
(7,4)
1 312 360
(6,0)
834 119
(3,8)
894 404
(4,1)
370 723
(1,7)
418 894
(1,9)
15 202 385
(70,0)
320 696
(1,5)
21 732
846
(100,0)
5 445 617
(25,0)
Rusya İmparatorluğu 1897 Genel Nüfus Sayımına göre İdil – Ural Bölgesinin ayrıntılı nüfus
dağılımı: R. G. Kuzeyev, Narodı Srednego Povoljya i Yujnogo Urala, Moskova 1992, s. 148.
Orta İdil bölgesindeki Ruslar ve gayrı Rusların nüfus hareketlerindeki hızlı
değişim, XVI. yüzyılın ikinci yarısı ve XVII. yüzyılın başlarında görülmektedir. XVIII.
yüzyılın ilk on yılında da bu hareketlilik devam etmiş ve Ural çevresi ile İdil nehrinin
sağ sahillerini kapsamıştır. Fakat Ural çevresi ve Güney Ural'a asıl yerleşim XVIII.
yüzyılın ikinci çeyreğinden başlayarak XX. asrın başlarına kadar sürmüştür. Göç
hareketi, böylece, batıdan doğuya doğru yönelmiştir. Bu süreç sürekli değişerek bazen
hızlı, bazen yavaş 300 yıldan fazla devam etmiştir.
90
Orta İdil'de XVII. yüzyılın son çeyreği ve XVIII. yüzyılın birinci yarısında Rus
nüfus yerli nüfus ile eşitlenmiştir. XVIII. yüzyılın ikinci yarısından itibaren de 3.
bölgede ve İdil'in sağ sahillerinde, eski Kazan hanlığının merkezinde demografik
fazlalık oluşturmuştur.
91
Tablo 4 bölgenin batı ve merkezini bütün olarak göstermekte,
ayrı ayrı etnik alanların bilgisini vermemektedir. Bu nedenle bütün bölgede Rus
nüfusun yerel nüfusa kesin olarak hâkim olduğu süreci takip etmek zordur. Kuzeydeki
Rus göçmenlerin kuzey yolundaki hareketlerini dikkate almazsak, ahalinin etnik
90
Kuzeyev, a.g.e., 152.
38
yerleşimin tablodaki yıllar içinde yavaş değiştiğini görmekteyiz. Çünkü Rus köylüleri,
Rus Kazakları ve diğerleri XVII. yüzyılda uçsuz bucaksız toprakları olan Sibirya’ya
gidiyorlardı. Kama sahillerinde sadece bu geniş göç hareketine iştirak etmeyen Rusların
küçük bir kısmı yerleşmiştir ve buraya yerleşenler genelde memur ve askerdir.
92
Tablo 4: Rus Nüfusun 50 Yıl Ara İle İdil Bölgesine Göçü
Bölgeler
1678 yıl 1719
yıl 1762
yıl
Temnikova
1:1 1:1 1:3,5
Kazan
4:1 1,5:1 1,1:1
Şaçkin ve Tambov
Bilgi yok.
1:1,8
1:3,5
Vyatski
100:1 100:1 100:1
Kappeler , Rusland als Vielvölker Reich: Enstehung, Geshicte, Zerfall, Munich 1992, s. 327
P. A. Sidorov’un hesaplamalarına göre “XVIII. yüzyılın son çeyreğinde Çuvaş
bölgesinde tarıma uygun alanlarda kilometre kare başına 34 nüfus”
93
düşmektedir.
XVIII. yüzyıl için bu rakam kilometre kare bazında oldukça yüksektir ve bu da Orta
İdil'de tarımın gelişmiş olduğunu göstermesi bakımından önemlidir. Tarımın
gelişmişliği ve toprağın verimi batıdaki Rusları bu topraklara çeken nedenlerden biridir.
Yöneticilerin baskısı, acımasız kanunlar, malî ve adlî işlere bakan memurların
zulmü ve yerli halkların zorla hıristiyanlaştırılması burada yaşayan asıl unsuru çok
etkilemiştir. Nitekim bu faktörler, XVIII. yüzyılda yerli nüfusun kendi topraklarından
kütlesel bir şekilde göç edip gitmelerine neden olmuştur. 1720 yılından 1775 yılına
kadar A. Kappeler’in hesaplamalarına göre “Orta İdil boyundan Ural ve Ural çevresine
Rus olmayan başta Mari, Çuvaş ve Mordva yaklaşık 100 bin köylü”
94
taşınmıştır.
XVIII. yüzyılın sonlarında köylülerin göç nedenleri ekonomik durumlarıyla da ilgilidir
ve bu göçle İdil, Ural ve Aşağı Ural'da arzu ettikleri topraklara sahip olmayı; vergi
zulmünden kurtulmayı, özgürlüğe kavuşmayı amaçlamışlardır.
95
91
Kuzeyev, a.g.e., s. 151 Bakınız; Tablo 4, Bu tablo 1678, 1719 ve 1762 yılları arasındaki Rus ve Rus olmayan
nüfusun değişim sürecini işlemektedir.
92
Kuzeyev, a.g.e., s. 151.
93
Kuzeyev, a.g.e., s. 151
94
Kuzeyev, a.g.e., s. 152
95
Kuzeyev, a.g.e., s. 152
Dostları ilə paylaş: |