T. C. Marmara üNİversitesi sosyal biLİmler enstiTÜSÜ İlahiyat anabiLİm dali
Yüklə 8,12 Mb. Pdf görüntüsü
|
210 olmayanların Yeni Kreşen bölgelerindeki görevlerine son verilmiş, başka kilise bölgelerine atanmışlardır. Boşalan kilise ve bölgelere bölge dilini rahat konuşabilen keşişlerin atanması sağlanmış, bu teftişin iki yılda bir tekrarlanması istenmiştir. Gözetim görevi ise Seminari rektörüne verilmiş, müfettişlerin giderleri için seminarede bir bütçe oluşturulmuştur. Çeboksarı kilisesi başrahibi Nikodim (Kazançev), Kazan konsitoriyasının bu faaliyetlerine ek olarak tedbirler alınabileceği görüşündedir ve bu görüşünü bir raporla Kazan piskoposuna bildirmiştir. 728 Devlet idaresinin 1849 ve 1855 yılında alınan kararlarla hıristiyanlıktan geri dönen ihtidâcılara sert davranması her bölgede husursuzluğun artmasına neden olmuştur. Özellikle nikâh ve çocukların üzerinde tasarrufun sertçe uygulamaya konulması rahatsızlığı artırmıştır. Mamadış kazasında müslüman olanların ellerinden kadınlarının alınması İçişleri Bakanlığının tespitlerine göre isyan çıkaracak boyuta gelmiş, bunun üzerine isyanın yayılması da göz önüne alınarak İmparatora rahatsızlık aktarılmış ve 14 Temmuz 1861 kararlarının ilanını sağlamıştır. İmparator bu kararıyla 1855 yılında aldığı kararın “Mamadış bölgesinde uygulanmasını durdurmayı emr etmiştir. Ayrıca Sinodluktan yeni bir araştırma sonucu gelinceye kadar bu kararın Çistopol ve Spask bölgelerine de uygulanmasını” emretmiştir. 729 1861 kararı ihtidâ eden Kreşenler arasında büyük bir sevince yol açmıştır. Çünkü devletin üzerlerinden baskıyı kaldırması onları cesaretlendirmiş ve bir nevi bu kararları devlet açısından deklare edilmemiş bir kabul olarak görmek istemişlerdir. Nitekim gittikleri kiliseler de dahi devletin artık bu dönüş hareketini kabul ettiklerini beyan etmekten sakınmamışlardır. Bununla da yetinmeyen ihtidâcılar açıktan açığa müslümanlarla birlikte hareket ederek Çuvaş ve Kreşenleri islama çağırmışlardır. 728 KDK, f. 4, dosya no 27, s. 36-50; “1. Yeni Kreşen köy kiliselerinde yardımcı keşişler kullanma fikri idareye maddi bir yük getirecektir faydası da belli değildir 2. Yine her 200 kişiye bir kilise yapmak kararı oldukça masraflı bir iştir ve faydası kesin değildir. 3. 5. Maddedeki çocukların dil öğretimi meselesi de oldukça masraflı ve diğer fenleri etkileyici bir iş olacaktır. a. Kazan yeparhiyasının 2/3’sindeki kiliselerde çalışmak için yerli dilleri bilmek gerekmez.. Cocuklar her zaman isteseler de seminaryaya okumaya gidemezler. 4. Diyanet Konsistoryası a. Akademi ve seminariyi yeparhiya işlerine karıştırmak işleri karıştırır. Keşişleri tahkir eder, c. Boş yere iş, zaman ve para kaybına neden olur. d. Keşişleri haksız şikâyetlere uğrayarak zarar görür. e. Akademi öğretmenleri ile rahipler arasında kin doğar f. Bence eskiye göre hareket edelim, bu kararlar bizleri yanlışa götürebilir. En azından önceki kararların tecrübeyle eksik ve fazlasını biliyoruz.” 729 Mojarovskiy, İzlojenie, s. 251 211 Yeni çağrı metodu, 1861 imparatorluk kararının getirdiği hakkı kullanarak imparatorluk makamına bir dilekçe yazmak ve müslümanlığa kolayca kavuşmak olarak belirlenmiştir. Böylece 1865 yılında toplu dilekçelerle yeniden müslüman olmak istediklerini dile getirmeye başlamışlardır. Bunun karşısında kilise ve misyonerler de çalışmaya devam etti, ancak devletin baskıyı gevşetmesi, çalışma alanını tamamen bilimsel metodlara bırakmayı gerektirmiştir. Yani 1827–1855; 1855–1861 ikinci dönem ve 1861’den sonrası üçüncü dönemler olarak farklı özelliklerin olduğu sonucunu çıkarabiliriz. Birinci dönem daha çok iknayla misyonerlerin iş gördüğü ancak devleti daima yanlarında hissettikleri bir dönem özelliği taşırken; ikincisi 1855 kararının sert tedbirlerini içermektedir ve bu dönemde devlet ön plandadır. Üçüncü dönemse devletin tamamen misyon faaliyetini kiliseye ve misyonerler teşkilatına devrettiği sadece koordinasyon kurulu olarak göründüğü bir dönemdir. Nitekim misyonerlikle ilgili ve Rusya’da yaşayan gayrı Rusların Ruslaştırılması veya Ortodokslaştırılmalarıyla ilgili bilimsel metodların üretildiği dönem de bu üçüncü dönem olacaktır. Bu dönemin en önemli siması kendi ekolü olan N. İ. İlminskiy’dir. İsmi daha önce misyonerlik sınavlarında öğretmen olarak geçmiştir. Bir diğeri E. A. Malov hem din adamı hem de Akademisyen olarak Kreşenler üzerine yaptığı çalışmalarla sivrilecektir. E. A. Malov; “1827–1864 arasını kilisenin ve devletin sadece seyrettiği dönem olarak görmektedir. Bu dönemdeki misyonerleri eleştirirken ihtidâ edenlere karşı sert tutumların, bilgisizlik cahillikten kaynaklandığını söylemekte, misyonerlerin hazırlıksız olduğunu belirtmektedir. Görevli din adamlarının sadece resmî kurumların kararlarını uygulama isteğinde olduklarını, formaliteden öteye ön bilgileri olmadığı için bir şey yapmadıklarını söylemektedir. Ayrıca polis nezaretinin sadece halkı hıristiyanlıktan ve devletten uzaklaştıracağını savunmakta, sürgünün de bu hisleri kuvvetlendirdiğini söylemektedir. Yine Malov, Tatarlardan hıristiyanlığa dönüş vakasının hiç olmadığını, ama hıristiyanlıktan islama dönüşün binlerce örneği olduğunu söylemekte ve bunun her dönemde olmasının anlamının sorgulanması gerektiğini istemektedir. Bu nedenle keşişlerin dışında, bu meseleye sahip çıkacak güzel konuşabilen islamla ilgili bilgilere sahip rahiplerin yetişmesi görüşündedir. Dolayısıyla 212 Kazan Diyanet Akadesinde müslümanlığa Karşı Misyonerlik Bölümünün açıldığını ve bu meseleyi bu bölümün çözebileceğini savunmaktadır. 730 Kazan Akademisi Misyonerlik Bölümü eğitim öğretim için gerekli alt yapıyı 1845 yılından itibaren kurmaya başlamış, 1860’lı yıllarda tamamlamayı başarmıştır ve artık misyon faaliyetini yerine getirebilir, görüşü kuvvetlenmektedir. Malov’a göre bu bölüm öğrencileri bu vazifeyi yapmak için gönüllüdür ve zevkle hıristiyanlığı tebliğ etmeye talip olurlar. Ancak Yeparhiya Misyoner Dairesi bu bölümün ihtiyaçlarını maddi ve manevi olarak karşılamak zorundadır. 731 1865 yılının Aralık ayında Kazan yeparhiyasının her yerinde topluca dönüş hareketi resmen başlamıştır. Bu dönüş ve ihtidâ 1827 Simbirsk ve Kazan yeparhiyaları dönüş hareketine benzemekteydi, ancak idare de eskiye nazaran hem hukukî hem de deneyime sahip olduğu için tedbir de gecikmemiştir. Yeparhiya idaresi geçmiş tedbirlere ek olarak bizzat Piskopos Afanasi adına 31 Aralık 1865 tarihli bir kararla Kazan İlâhiyat Akademisi Misyonerlik bölümünden misyon görevinde kullanılmak üzere bilgili eleman istemiştir. Zira 1859 yılında bile Kazan bölgesinde deneyimli misyoner bulunmamaktadır. Sinod’un atadığı üç misyonerin birisi 1853, ikincisi 1856 yılında ölmüş, üçüncü misyoner ise 1859 yılında ölmüştür. 732 Piskopos Afanasi’nin isteğine bölüm olumlu cevap vermiş ve dördü başlangıç sınıfından biri son sınıftan beş elemanı kendisine vermiştir. 733 Bu hazırlıklar ayrıntılı bir raporla Sinod’a da bildirilmiştir. Bu işler devam ederken aynı süre içinde Kazan’a yardımcı piskoposluk göreviyle Guriy (Karpov) tayin edilmiştir. Papaz Guriy misyonerlik faliyetini resmî görevlilerin de takip etmesi gerektiğini düşünüyordu, bu amaçla Kazan Valiliği Vize 730 E. A. Malov, “ Neobhodimostı protivomusulmanskoy missii”, Pravoslavnoe obozrenie , Dekabr 1865 s. 511- 513. 731 Malov, “ Neobhodimostı protivomusulmanskoy missiy”, Pravoslovnoe Obozronie, Dekabr 1865 s. 511-513. 732 Mojarovskiy, İzlojenie, s. 254 733 Bölgede göreve başlayacak yeni misyonerler hazırlak için şu isteklerde bulunmuştur: “1. Misyonerliği pratikte yapmak için alıştırma süresine, 2. Misyon için gerekli malzeme, 3. Monahlığın mecburi edilmesine; 4. Yeterli miktarda maaş verilmesine. Yüklə 8,12 Mb. Dostları ilə paylaş:
|