13
likvidliyin mövcud olması mərkəzi bankın faizlərə nəzarət etmək imkanını məhdudlaşdırır və
onun siyasət hədəfləri ilə üst-üstə düşmür. Bir çox hallarda isə izafi likvidlik mərkəzi bankın faiz
dərəcəsi transmissiya kanalının effektini zəiflədir.
2.4.
Faiz dəhlizi, monetar siyasətin kommunikasiyası və siqnal mexanizmi
Bəzi mərkəzi banklar gecəlik faizlər üçün əməliyyat hədəfini elan etməklə, bəziləri isə
siyasət faizlərini açıqlamaqla bazarda formalaşan gecəlik faizlər üçün istinad nöqtəsi meydana
gətirirlər. Bununla yanaşı, mərkəzi banklar bazarda faiz dərəcələrinin volatilliyini azaltmaq üçün
faiz dəhlizi mexanizmindən də istifadə edirlər. Əksər hallarda faiz dəhlizinin yuxarı həddini
daimi kredit, aşağı həddini isə daimi depozit imkanları üzrə müəyyənləşdirilən faiz dərəcələri
təşkil edir. Belə olan halda, bazar faizləri dəhlizdən kənara çıxmır, çünki faiz dəhlizinin
hədlərində mərkəzi bankdan limitsiz borc almaq və ya mərkəzi banka borc vermək imkanı
mövcuddur. Lakin praktikada banklar tərəfindən mərkəzi bankın daimi imkanlarına az hallarda
müraciət olunur. Belə ki, bankların depozit qoymaq üçün ehtiyat pullarının, borc almaq üçün isə
bu məqsədə xidmət etməyə yarayan girovlarının həcmi məhduddur.
Şəkil 3. Faiz dərəcəsi dəhlizi və ehtiyatlara tələblər
Beləliklə, bazarda formalaşan qısamüddətli faiz dərəcəsinin hansı səviyyədə müəyyənləşməsi
bankların mərkəzi bankla apardıqları əməliyyatlardan, həmçinin onların gündəlik hesablaşmaları
zamanı üzləşdikləri qeyri-müəyyənliklərdən (stoxastiklikdən) asılı olacaqdır. Faiz dəhlizinin
mövcudluğu halında qısamüddətli faizlərin bazarda formalaşmasını Pulun (1968) modelinə
istinad edərək izah etmək mümkündür. Vudford (2001) bu modelə əsaslanaraq bankların
gündəlik ehtiyatlara tələb funksiyasını hesablayır.
i
K
i
i
i
i
D
i
g/f
R
0
14
Bu modelə görə, banklar gündəlik saxlayacaqları ehtiyatlarının həcmi ilə bağlı qeyri-
müəyyənliklə üzləşirlər. Bankın günlük verəcəyi ən önəmli qərar banklararası bazarda aparacağı
əməliyyatlarla (borc vermək və ya almaqla) bağlıdır. Modelə görə, bank bazardan borc aldıqdan
sonra günün sonunda likvidlik şokuna məruz qalır. Bu şokların təməlində, bankın müştərilərinin
gün ərzindəki gözlənilməz hesablaşmaları dayanır. Belə olan halda, həmin bank mərkəzi bankın
daimi kredit imkanına müraciət etməli və oradan bazar faizindən yuxarı faizlə kredit almalıdır.
Bu riski azaltmaq üçün bank mərkəzi bankdakı hesabında izafi ehtiyat saxlayır. Lakin əgər bank
həmin hesabında zəruri miqdardan daha çox ehtiyat saxlayarsa, günün sonda likvidlik profisiti ilə
üzləşə bilər. Bu zaman o, həmin ehtiyatı bazar faizindən aşağı faizlə mərkəzi bankın daimi
depozit imkanına yatırmalı olacaq. Beləliklə, bankın problemi gün ərzində ehtiyatların həcminin
elə müəyyənləşdirilməsidir ki, onun gün sonundakı gözlənilən xərcləri minimum qiymət alsın.
Vudford (2001) fərz edir ki, likvidlik şokları banklar üzrə simmetrik paylanmışdır və
paylanmanın orta qiyməti 0 və standard kənarlaşması isə
j
-dır. Belə olan halda, bazardakı
gecəlik faiz dərəcəsi dəhlizin daxilində formalaşmaqla aşağıdakı kimi müəyyən olunacaqdır:
)
)(
(
D
K
j
j
D
i
i
R
F
i
i
(10)
burada
F ehtimal paylanmasının gözlənilən qiyməti 0, standard kənarlaşması 1-dir (
2
1
)
0
(
F
).
Bank sektoru üçün mövcud ehtiyatların səviyyəsindəki dəyişməni (
R ) müəyyənləşdirən mərkəzi
bank gecəlik faizlərin dəhliz daxilində
)
(
D
K
i
i
qalmasını təmin edir. Bank ehtiyatlarındakı
dəyişmə sistemə likvidlik inyeksiyası (avtonom faktorlar) və absorbsiyası (mərkəzi bank)
arasındakı fərqə bərabərdir. Əgər mərkəzi bank açıq bazar əməliyyatları ilə avtonom faktorların
təsirlərini neytrallaşdırarsa
)
0
(
M
A
R
,
bazar faizləri mərkəzi bankın müəyyənləşdirdiyi faiz
dəhlizinin ortasında qərar tutacaqdır (
2
1
)
0
(
F
). Lakin mərkəzi bank bazara tələb olunandan
daha çox likvidlik verərsə, bu zaman bazar faizləri depozit faizinə yaxınlaşacaqdır. Bindsel və
Vürtz (2008) yuxarıdakı tənliyi açıq bazar əməliyyatları vasitəsi ilə bazar faiz dərəcəsinə
nəzarətin fundamental bərabərliyi adlandırır.
Lakin qeyd etmək lazımdır ki, əməliyyat çərçivəsinin əsasında likvidlik idarəetməsindən
daha çox kommunikasiya strategiyası – pul siyasətinin məqsəd və niyyətinin (siqnalların)
ictimaiyyətə çatdırılması dayanır. Faiz dərəcəsi dəhlizi ilə bağlı ədəbiyyatı təhlil edən Borio və
Disyatat (2009) göstərir ki, araşdırmacılar gecəlik faizlərin köklənməsində dəhlizin rolunu
həddən ziyadə şişirdirlər. Müəlliflər isə əksinə, mərkəzi bankın siqnal mexanizminin rolunu daha
çox qabartmağa çalışır. Borio və Disyatata (2009) görə əməliyyat çərçivəsi iki elementdən, (i)
mərkəzi bankın planlaşdırdığı gecəlik faizlərlə bağlı siqnal və (ii) bu siqnalın əsasında duran
likvidlik əməliyyatlarından ibarətdir.
Ümumiyyətlə, mərkəzi bankın kommunikasiyası və siqnal mexanizminə dair ədəbiyyat
birmənalı olaraq onların monetar transmissiyanın effektiviliyini artırdığını göstərir. Məsələn,
Qutri və Vrayt (2000) göstərir ki, Yeni Zealandiya mərkəzi bankı 1999-cu ildən sadəcə öz