- 28 -
Buna baxmayaraq təbiətdən daha səmərəli istifadə etmək, onu qorumaq getdikcə daha
da aktuallaşmağa başladı. Təsadüfi deyildir ki, bu gün bu regionun bəzi ölkələrində
hər hektardan toplanan buğda maksimum həddə - 70-80 sentnerə çatmışdır. Təbii
meşəliklər milli parklara çevrilmiş, yerli sənayenin artan tələbatını ödəmək üçün təbii
sərvətləri zəngin olan ölkələrdə hasilat – ilkin emal sahələri yaradılmış, alınan
yarımfabrikatlar son emal üçün ölkə ərazisinə gətirilərək ekoloji tarazlığı saxlamaq
ön plana çəkilmişdir.
Aparılan çoxsaylı tədqiqat işləri göstərir ki, müasir dövrdə təbiətlə cəmiyyət,
təbii mühitlə ictimai mənimsəmə arasında həm dialektik, həm də antaqonik
münasibətlər mövcuddur və bu münasibətlər ayrı-ayrı ölkələrdə müxtəlif
səviyyədədir. Bir an təsəvvür edin ki, sənayecə yüksək inkişaf etmiş Qərbi Avropa
ölkələrindən birində hər hansı bir iqtisadi fəal insan ildə bir dəfə istirahət etmək üçün
məzuniyyət götürür. İqtisadi durumu yüksək olan ingilis, fransız, alman və ya qeyrisi
istirahət üçün haranı nəzərdə tutur ? Əlbətdə ki, təbii mühiti daha sağlam, təbiəti
olduqca rəngarəng, təbiətinə texnogen təsir olmamış ölkələrə. Deməli, elmin,
texnikanın sürətli inkişafı haradasa insanın bəzən özünə, onun maddi və mənəvi
sağlamlığına da ciddi zərbə vurur. Əhalinin sağlamlığının korlanması təbiimühitin
dəyişməsi ilə sıx əlaqəlidir. Təbiətə təsirin, təbii mühitdən istifadənin güclənməsi
əhali arasında xərçəng, ürək-damar xəstəliklərinin də artmasına, ölənlərin sayının
sürətlənməsinə səbəb olur. Əgər inkişaf etməkdə olan ölkələrdə mədə-bağırsaq,
epidomioloji və uşaqlar arasında erkən ölüm üstünlüyü nəzərə çarpırsa və bu hallar
ölkədə sanitar – gigiyena şəraitinin pis təşkili ilə izah olunursa, inkişaf etmiş
ölkələrdə əsəb - sinir sisteminin, qan-damar və veneroloji pozuntuların artması ilə
izah edilir.
- 29 -
II F Ə S İ L
TƏBİƏTDƏN İSTİFADƏNİN ƏSAS İSTİQAMƏTLƏRİ
İnsan cəmiyyəti yarandığı gündən daim təbiətlə təmasda olmuş, onun
nemətlərindən bəhrələnmiş, öz tələbatını ödəməyə, bir sözlə ondan istifadə etməyə
başlamışdır. Təbii ki, təbiətdən istifadə hər bir ictimai-iqtisadi formasiyada
özünəməxsusluğu ilə seçilmişdir. Əgər ilkin formasiyalarda, xüsusilə də ibtidai-icma,
quldarlıq və feodalizmdə, qismən də kapitalizm dövründə daha çox “eninə”
mənimsəmə üstünlük təşkil edirdisə, XX əsrin 60-cı illərindən sonra “dərininə”
mənimsəməyə xüsusi fikir verməyə başlanılmışdır. Belə ki, iqtisadi inkişafın
sürətlənməsi, müasir texnoloji avadanlıqarın getdikcə təkmilləşdirilməsi və fəal
surədə tətbiqi təbiətə, təbii sərvətlərdən istifadəyə təsirini artırmış, bir çox inkişaf
etmiş Avropa ölkələrində təbii sərvətərin tükənməsi təhlükəsi yaranmış və ya ondan
istifadə iqtisadi cəhətdən səmərəsini itirmişdir. XIX əsrin ikinci yarısından sonra
sənayenin sürətli inkişafı, yeni texnoloji avadanlıqların tətbiqi, əhalinin getdikcə artan
tələbatı, yeni növ məhsullara marağın üstünlüyü daha çox və rəngarəng təbii
sərvətlərdən istifadəyə təkan verməyə başlamışdır. Müasir dövrdə əhalini daha çox
maraqlandıran yeni növ məhsullardır ki, elm inkişaf etdikcə, yeni texnoloji
avadanlıqlar yarandıqca təbiətdən istifadə də yeni məzmun və xarakter almaqdadır.
1.
Qurunun təsərrüfata cəlb edilməsinin iqtisadi-coğrafi problemlər.
Planetimizin mənimsənilməsi uzun tarixi proses olub, bütün ictimai-iqtisadi
formasiyalarda diqqət mərkəzində olmuş, ciddi antropogen dəyişikliklərə məruz
qalmışdır. Yer səthinin 30%-ə qədərini təşkil edən quru sahəsinin də yalnız 30%-dən
fəal istifadəyə başlanılmışdır. Təbii ki, planetin quru hissəsi çox böyükdür, lakin
cəmiyyətin tədqiq edə bildiyi üst qatından istifadəyə hələlik üstünlük verilir. Burada
kimyəvi elementlərin coğrafi yayılması, onlardan istifadə olduqca müxtəlifdir.
Alimlərin uzun illər ərzində apardıqları tədqiqat işləri göstərir ki, yerin təki hələ
nisbətən az öyrənimiş, bir sıra sərvətlərdən istifadə kifayət qədər deyildir, bəzi
- 30 -
ərazilərin mənimsənilməsinə isə başlamaq hələlik mümkün deyil. Belə ərazilərə
daimi donuşluqlar, sərt təbiəti ilə seçilən ada və yarımadalar, geniş səhralar, uca və
cavan dağlar, geniş bataqlıqlar və s.
Təcrübə göstərir ki, təbii ehtiyatlardan səmərəli istifadə edə bilmək üçün onların
miqdarını müəyyənləşdirmək çox vacibdir. Müasir dövrdə təsərrüfat sahələrini daha
çox maraqlandıran təbii resursların geoloji ehtiyatlarıdır. Ümumilikdə geoloji
ehtiyatları – sənaye ehtiyatlarına, öyrənilmiş və ehtimal olunan ehtiyatlara bölürlər.
A.E.Fersman yer qabığını 3 şaquli zonaya bölür:
1.Üst zona – qranitli, turşulu olub hidrogen, helium, litium, berillium, bor, oksigen,
ftor, natrium, alüminium, fosfor, silisium, xlor, kalium, titan, rubidium, ittrium,
sirkonium, niobium, molibden, qalay, sezium, lantanoidlər, tantal, volfram, qızıl,
radium, radon, torium, uran;
2.Orta zona – bazaltlı, əsaslı olub, karbon, oksigen, natrium, magnezium, alüminium,
silisium, fosfor, kükürd, xlor, kalsium, brom, yod, barium, stronsium;
3.Dərinlik zonası – peridotlu olub, titan, vanadium, xrom, dəmir, kobalt, nikel, ruteni
– palladium, osmiplatin kimi səciyyəvi elementlərdən ibarətdir.
Təbii ki, heç də yer qabığının hər yerində belə qanunauyğunluq hökm sürmür.
Bu bir növ yer qabığının formalaşmasından, yerin daxlindən gedən proseslərdən, yer
qabığını əmələ gətirən dağ süxurlarının endogen proseslər nəticəsində şaquli
yerdəyişməsindən,
bu prosesin sürətindən və davamlılığından asılıdır.
Dağəmələgəlmə prosesinin ilkin dövrlərində, xüsusilə də kembridən qabaqkı dövrdə
dəmirin, manqanın, misin, kobaltın, xromitin, uranın, nikelin, mikanın, qızılın və
platinin toplanması prosesi daha xarakterikdir. Paleozoy daş kömürün, neftin, kalium,
maqnezium duzunun, polimetal filizlərin, mezozoy neftin, kömürün, volframın,
kaynazoy isə boksit, kükürd, bor, gümüş, polimetal filizlərin toplanması, əvvəlki
elementlərin əmələ gəlmə prosesinin davam etməsi ilə seçilir.
Yerin təkindən hasil olunan təbii resurslar müasir ədəbiyyatlarda mineral resurs
kimi qeyd edilir. Elmi ədəbiyyatlarda mineral resursların təsnifatı arasında elə də
ciddi fərq yoxdur, lakin bəzi mütəxəssislər, o cümlədən V.P.Maksakovski onları
Dostları ilə paylaş: |