Telman orucov



Yüklə 5,01 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə9/171
tarix17.11.2017
ölçüsü5,01 Kb.
#10701
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   ...   171

18 
 
müharibə  vəziyyətindən  azad etməklə, ilk  növbədə öz  ölkəsinin  mənafeyi  naminə 
yaxın qonşuları olan Azərbaycan və Türkiyə ilə normal münasibətlər qurmaq yolu 
ilə  geniş  iqtisadi  münasibətlərin  və  əməkdaşlığın  gündəliyə  daxil  olmasına  yol 
açmalıdır.  Belə  münasibətin  bərqərar  olmasında  hamıdan  çox  iqtisadi  böhrandan 
və  blokadadan  əziyyət  çəkən,  əhalisinin  sosial  vəziyyətində  çətinliklərlə  və  real 
yoxsulluqla  üzləşmiş  Ermənistan  maraqlı  olmalıdır.  Bu  ölkədəki  iqtisadi 
durğunluq,  maliyyə  çətinlikləri  əhalinin  maddi  rifahının  pisləşməsi  ilə  müşayiət 
olunur  və  belə  vəziyyətin  sosial  partlayışa  gətirib  çıxaracağı  imkanı  da  nəzərdən 
qaçmamalıdır. 
Azərbaycan  Respublikasının  prezidenti  İlham  Əliyev  ölkənin  ərazi 
bütövlüyünün müzakirə mövzusu olmadığını, torpaqların qaytarılmasının başqa bir 
alternativi  olmadığını  dəfələrlə  qarşı  tərəfə  və  beynəlxalq  aləmə  bəyan  etmişdir. 
Bütün  azərbaycan  xalqı  prezidentin  bu  mövqeyi  ilə  tam  həmrəydir  və  bunu 
istənilən  qaydada  nümayiş  etdirməyə  hazırdır.  Görkəmli  dövlət  xadimi  böyük 
Uilyam Pitt Böyük Britaniya parlamentində amerikan kolonistləri ilə alicənablıqla 
davranmağı təkid edəndə və Bostondakı repressiya tədbirlərinin qadağan edilməsi 
barədə  qanun  layihəsi  təqdim  edəndə,  özünün  də  belə  münasibətlə 
razılaşmayacağını qəti şəkildə bildirmək üçün ingilis dilinin qrammatikasında tək 
bircə  inkar  kəlməsindən  istifadə  qaydasına  uyğun  olaraq  kəskin  mövqeyi  ifadə 
edən  və  təkrarən  “heç  vaxt”  mənasını  verən  “Never,  never,  never!”  deyə 
hayqırmışdı. Damarlarında azərbaycanlı qanı axan hansısa bir adamdan torpaqların 
işğalı  ilə  barışmağın  mümkünlüyünü  soruşsalar,  o,  dilimizdəki  ikiqat  inkar 
imkanından  istifadə  edərək  daha  böyük  qətiyyətlə  “Heç  vaxt,  heç  vaxt,  heç  vaxt 
barışmayacağıq!”  cavabını verərdi.  Buradan  belə bir  məntiqi  nəticə  çıxır  ki,  əgər 
sülh danışıqları nəticə verməsə, Klauzevitsin ifadəsindən istifadə edərək siyasətin 
digər üsuluna əl atmaq lazım gələcəkdir. Başqa sözlə desək, müharibə alovu yenə 
məhvedici dilləri ilə regionu qarsacaqdır.  
Haqq, ədalət Azərbaycanın, onun tələblərinin tərəfindədir. Bunu anlamamaq 
inadkarlıq həddlərindən də kənara çıxır. Sülh yolu ilə problemin həlli hər iki tərəfi 
gərginlikdən  və  izafi  qayğılardan  azad  edəcəkdir.  Sülh,  əgər  özündə  Karfagen 
sülhünün  elementlərini  daşımırsa,  heç  bir  tərəfi  alçaltmır,  əksinə  xalqları  onların 
çiyinlərini  əzən  ağır  yükdən  azad  edir.  Ədalətli,  haqqın  zəfərini  ehtiva  edən  sülh 
müqaviləsinə  hər  iki  tərəfdən  qol  çəkənlər  əslində  bu  imzaları  ilə  öz  xalqları 
qarşısında  borclarını  yerinə  yetirmək  rəmzi  kimi  tarixə  düşəcəklər.  Azərbaycan 
tərəfi buna hazırdır.Zaman adlanan hakim oyuna başlamaq barədə fitini çalmışdır. 
İndi top artıq Ermənistan rəhbərliyi tərəfindədir, qoy iradələrini ortaya qoysunlar. 
Aydındır ki, yalnız bir cəsarətli addımla, indi mövcud olan və Trotskinin təbirincə 
deyilsə “nə müharibə, nə sülh” dövrünə birdəfəlik son qoyulacaq, bundan sonra isə 
iki  qonşu  xalq  rahat  nəfəs  alıb,  biri  dəyən  yaraların  sağaldılması  ilə,  digəri  isə 
zəifləmiş iqtisadi bədəninin dirçəldilməsi ilə daha ciddi-cəhdlə məşğul olacaqdır. 
Yaxın gələcəyin bakirə səhifəsində belə imzaların atılmasını yəqin ki, hər iki 
xalq ürəkdən arzu  edir. Sadəcə olaraq  onlar  bəlkə  də  bunu gur  səslə ifadə  etməyi 
hələlik  məqbul  saymırlar,  çünki  münaqişənin  bir  tərəfi  hələ  də  keçmişin 
eyforiyasından uzaqlaşa bilmir. Qoy o tarixin təxirə salınmış cəriməsini də yaddan 


19 
 
çıxarmasın.  Xalqlar  çox  vaxt  öz  milli  liderlərinin  girovlarına  çevrilirlər. 
Bədbəxtlikdən  qədim  Roma  filosofu  Epiktet  demişkən,  pislər  hər  yerdə  çoxluq 
təşkil edir. Pislər, qana susayanlar hakimiyyətə gəldikdə bu xalq üçün fəlakət, faciə 
mənbəyinə çevrilir. 
Ötən  illər  köhnə  qaydaların  pozulması  və  yenilərin  mayalanması  ilə 
müşayiət  olunmuşdur.  Ermənistan  rəhbərliyi  öz  biabırçılıqlarının  sübutu  olan 
status-kvodan  yapışmaqla  öz  xalqı  qarşısında  saxta  milli  qəhrəman  qiyafəsində 
görünsə  də,  əslində  onu daha böyük  fəlakətə sürükləyir, bədbəxtliklər uçurumuna 
yuvarlayır. Axı Ermənistan böyük iqtisadi və maliyyə çətinlikləri ilə üzləşdiyi bir 
dövrdə  iri  ordunu  saxlamaq  xərclərini  ödəmək  məcburiyyətində  qalır.  Bu  xərclər 
əhalinin  onsuz  da  ağır  olan  sosial  vəziyyətini  daha  da  pisləşdirir.  Maliyyə 
imkanları  kasad  olan  bir  ölkə  müharibə  aparmaq  yükündən  xilas  olmağa  can 
atmalıdır.  Orta  əsrlər  İsveçrəsi  üçün  biabırçı  olan  bir  zərb-məsəli  yada  salmaq 
yerinə düşür: “Pul yoxdursa, İsveçrə qoşunları da yoxdur”. 
Mən  yazını  nikbin  notla  bitirmək  istərdim.  Hər  iki  xalq  yanğısını  çəkdiyi 
sülhə qovuşmalıdır, bu nə qədər tez baş versə, bir o qədər sevindirici, fərəhləndirici 
olacaqdır. Bunun üçün Göylərə müraciət etməyə də ehtiyac yoxdur, sadəcə olaraq 
siyasətçilər  öz  hərəkətlərində  hansısa  illyuziyaların  əsirinə  çevrilməməli,  öz 
xalqının nəbzini tutmağı bacarmalıdırlar. Onlar zamanın bu tələbinə boyun əysələr, 
sülh  barədəki  arzular  qısa  müddətdə  gerçəkləşər,  regionun  havası  hərbin  zəhərli 
nəfəsindən təmizlənərdi. 
 
.”525-ci qəzet”.1,2.06.2011 
 
 
 
 
КАРАБАХСКАЯ  ПРОБЛЕМА  И  ПРЕПЯТСТВИЯ  НА  ПУТИ  К  ЕЕ 
РЕШЕНИЮ 
 
 
Карабахская  проблема  возникла  на  волне  заранее  тщательно 
подготовленных  бурных  сепаратистских  выступлений  местных  армян, 
получавших всестороннюю мощную поддержку от Армении, а вдобавок  - и 
морально-психологическую  помощь  как  со  стороны  Запада,  так  и  от 
"перестроечного"  руководства  Советского  Союза.  Национализм,  получая 
помощь  и  поддержку  извне,  становится  все  более  воинственным  и 
выражается во все более опасных формах. Еще в феврале 1988-го, в начале 
массовых демонстраций в столице Нагорного Карабаха, выдвигались разные 
мотивы  и  аргументы,  среди  которых  преобладали  причины  экономического 
порядка:  якобы  область  отстает  в  развитии.  Но  когда  беспристрастное 
сравнение  социально-экономических  показателей  республики  в  целом  и 
Нагорного  Карабаха  доказало  обратное  -  сепаратисты,  выбросив  остальное, 
оставили  в  своем  багаже  один-единственный  лозунг  националистического 


Yüklə 5,01 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   ...   171




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə