yaşayış məskəninin əsasını qoydu. Beş ay sonra isə, sentyabrda ispan dəstəsi atstek
dövlətinin paytaxtı Tenoçtitlana girdi. Bu şəhərin böyüklüyü və var-dövləti ispanlara
əfsanəvi qızıl ölkəsi Eldoradoya çatdıqlarını düşünməyə əsas verdi.
Kortes 1514-cü ildə Espanyolaya (Haitiyə) sadə sakin kimi gəlmişdi. Lakin Kubaya
gəlib çıxdıqdan və orada plantasiya ələ keçirdikdən sonra çox tez varlandı və öz vəsaitləri
hesabına Meksikada ekspedisiya təşkil etməyi bacardı.
Kortesin komandası muşketlərlə və yüngül artilleriya ilə silahlanmış 6000 nəfər
adamdan ibarət idi. Atstkelərin paytaxtına doğru irəliləyərkən o, bir sıra hindu tayfalarını
fəth etdi, onlar daxili çəkişmələrə və onları tabe etmiş atsteklərlə düşmənçiliklərinə görə
işğalçılara ciddi müqavimət göstərmədilər. İspan dəstəsinin sahilə çıxması barədə
atsteklərin hökmdarı Montesumaya xəbər verdilər. O, allah Ketsalkoatolun qayıdacağı
barədə qədim peyğəmbərliyin həyata keçməsini güman etdiyindən, ispanları qarşılamağa
varlı hədiyyələrlə elçilər göndərdi. O, ümid edirdi ki, sərt allahı sakitləşdirsin, çünki onun
gəlməsi atsteklərə məhrumiyyətlər və ağır sınaqlar gətirəcəkdi.
Lakin ispanlar hökmdar II Montesumanın sadəlövhlüyündən xaincəsinə sui-istifadə
edib, onu əsir götürdülər. Montesuma əsirlikdə də öldü.
Atsteklər, ümumiyyətlə, çox dindar olduqlarından, inanırdılar ki, bəlalardan və
fəlakətlərdən müdafiə olunmaq üçün allahlara qurban vermək lazımdır. Onlar əsasən
qulları və əsirləri qurban verirdilər və insan qurbanı fəxri və müqəddəs iş sayılırdı. Atstek
heykəltəraşları rəhmsiz və qana susayan allahları təsvir edirdilər. Atsteklərin dövlətinin
başında hökmdar, kahinlər, hərbi xadimlər və yüksək rütbəli məmurlar dururdu. Yalnız
onlar özəl mülkiyyət hüququna malik idilər. Zümrə fərqlərinə ciddi surətdə əməl edilirdi.
Öz möhtəşəmliyi ilə adamları heyran edən paytaxt Tenoçtitlanın 250.000 nəfərdən çox
əhalisi tabe edilmiş xalqların verdikləri bac hesabına yaşayırdı.
Atsteklər ispan qəsbkarlarını paytaxtdan qova bildilər. Lakin 1521-ci ildə yenidən
şəhəri tutdular və onu viran qoydular. Bir il sonra Tenoçtitlanın xarabalıqları üzərində
onlar yeni şəhərin tikintisinə başladılar və onu Mexiko adlandırdılar. Mexikonun mərkəzi
qədim atstek məbədinin ərazisi oldu.
1533-cü ildə isə ispan konkistadoru Fransisko Pisarronun başçılıq etdiyi kiçik
ekspedisiya cənubi Amerika Andlarında olan inklər imperiyasını dağıtdı. İnklərin
hökmdarı Ataualpa nəhəng məbləğdə girov pulu verməsinə baxmayaraq, Pisarro onu
edam etməyi əmr etdi və inklərin paytaxtı Kuskonu tutdu. 1529-cu ildə Pisarro İspaniya
kralı imperator Karldan Peru torpaqlarının (Yeni Kastiliyanın) general-qubernator
rütbəsini aldı, bununla onları ispan taxt-tacına tabe etmək istəyirdi. 1531-ci ildə Cənubi
Amerika sahillərinə ayaq basan ispanlar məhrumiyyətlərlə dolu olan keçiddən sonra And
dağlarındakı Ataualpa qoşunlarının düşərgəsinə çatdı. Gözlənilməyən hücumun
nəticəsində Pisarro inklərin hökmdarını tutmağa müvəffəq oldu.
İnklərin imperiyası ilk (mifik) ink hökmdarı Manko Kapakanın işğal yürüşlərindən
sonra ən yüksək inkişafına çatmışdı. İnk hökumətinin qəsbkar siyasəti hər şeydən əvvəl
möhkəm dövlətə və hərbi təşkilatlanmaya əsaslanırdı. Yollar şəbəkəsi paytaxt Kuskonu
əyalətlərlə birləşdirirdi.
İnklərin dövləti siyasi cəhətdən piramida şəklində təşkil olunmuşdu. Onun zirvəsini
qeyri-məhdud hakimiyyətə yiyələnən kral – allah İnka tuturdu. Ona Günəşin oğlu kimi
sitayiş edilirdi, imperiyanın dörd hissəsini idarə edən dörd vali ona tabe idi. Dövlətin
sərvəti və qüdrəti «aylyu» adlanan kənd və əmək icmaları tərəfindən yaradılırdı.
Ümumiyyətlə, Amerika qitəsinin tədqiq edilməsi və işğalı özlərini konkistador
adlandırdıqları ispan macəraçılarının işinə çevrildi. Onların arasında mənşəyinə və
xarakterinə görə müxtəlif adamlar var idi. Lakin onları bircə şey – var-dövlət və
hakimiyyət yanğısı birləşdirirdi.
Vasko Nunyes de Balbao Amerikaya yollandı, qərbdə böyük dənizin mövcud
olduğunu bildikdən sonra 1613-cü ildə Panama boynunu keçib, Sakit okean sahillərinə
çıxdı. Kortes Meksikanın bir hissəsini tutmaqla şöhrətə malik olsa da, hakimiyyət qazana
bilmədi. Ümidləri puça çıxan Kortes İspaniyaya qayıdıb, 1547-ci ildə orada öldü.
Fransisko Pisarro inklərin dövlətini qarət edib dağıtdı. Lakin Yeni Dünya ona nə
sərvət, nə də hakimiyyət verdi. Öz tabeliyində olanlarla davada o, 1541-ci ildə Limada
öldürüldü.
Ernando de Sato Perunun işğalında iştirak etmiş, qızıl və gümüş axtarmaq
məqsədilə 1539-cu ildə Floridanı tədqiq etmişdi. Arzuladığı qiymətli metalları o, heç də
tapa bilmədi. Qızıl əldə etmək uğrundakı fəaliyyət işğal edilmiş torpaqların qarət
edilməsinə gətirib çıxardı.
İspan konkistadoru və səyyahı Fransisko de Orelyano ilk avropalı kimi ispan
Visente Pinsonun 1500-cü ildə kəşf etdiyi Amazonkanı tədqiq etdi. Orelyanonun dəstəsi
hindu qadınlarından ibarət döyüşçülərin hücumuna məruz qaldıqdan sonra o, çayı
Amazonka adlandırdı (səyyah hindu qadın döyüşçülərini yunan mifologiyasında təsvir
edilən vuruşan qadınlar – amazonkalar tayfasının üzvlərinə bənzətmişdi). Orelyano
Pisarronun ekspedisiyasında iştirak etmişdi, Andın digər tərəfindəki torpaqları tədqiq
etməyə yollanmışdı. O, əfsanəvi qızıl mənbəyi olan Eldoradonu tapmağa ümid bəsləyirdi.
Lakin o, nə qızılı, nə də həmçinin axtardığı qəhvəyi ağacları tapa bilmədi. Yerli sakinlərlə
qanlı toqquşmalardan, silahlı hindu qadınların hücumundan və çayla səkkiz ay davam
edən üzməkdən sonra, 1542-ci ildə ispanlar Amazonkanın mənsəbini gördülər.
Orelyano arzularının həyata keçməsinə nail olmasa da, Amerikanın kəşfi tarixində
qitənin ən böyük çayını tədqiq etdiyinə görə daim qaldı.
İspan konkistadorları Cənubi Peru Andlarında zəngin gümüş yataqları tapdılar və
adada Potosi yaşayış məntəqəsi saldılar. 1547-ci ildə imperator V Karl dəniz səviyyəsindən
4.000 m hündürlüyündə olan bu məntəqəni Villa İmperial de Potosi adlandırmağa göstəriş
verdi. Gümüş çıxarılmasından gələn mənfəət hesabına məntəqə tezliklə mədən
sənayesinin mərkəzinə çevrildi və İspaniya müstəmləkə imperiyasının ən varlı
şəhərlərindən biri oldu. İspan donanması yüksək tələbat olan qiymətli metalı
müstəmləkədən Avropaya daşıyırdı. Gümüşün daşınması çətin və uzun müddət davam
edən üzməyə səbəb oldu. Qiymətli yük, dəniz quldurlarının ovuna çevrilirdi. Çox xərc
tələb edən işlərin görülməsi üçün pula ehtiyac duyulduğundan, gümüşün çıxarılmasından
bu çox asılı idi. Gümüş mədənlərində ucuz işçi qüvvəsi Andın kənarlarından gələn
Dostları ilə paylaş: |