26
ikinci
yarısında Şimali Amerika qitəsinin cənubunu, Afrika-
nın şimal hissəsini, Mərkəzi Şərqi Avropanı və Asiyanı
tutmuş geniş dənizləri Tetis hövzəsi ilə birləşmişdir.
T
əbaşir dövrünün I yarısında başayaqlılar sinfindən am-
monitl
ər və belementilər öz inkişaflarını davam etmişlər.
Lakin II
yarımdövrdə get-gedə tənəzzül edərək, dövrün
axırında tamamilə qırılmışlar. Burada yeni quşlar (neor-
mites) meydana g
əlmiş və inkiaşf etmişdir. Sürünənlər sin-
find
ən nəhəng kərtənkələləlr, uçan kərtənkələlər, balıq
k
ərtənkələlər dövrün I yarısında hakim vəziyyət tutmuş,
lakin
axırına doğru tənəzzül etmişlər. Bu dövrün çöküntüləri
Az
ərbaycan ərazisində geniş yayılmış, Böyük və Kiçik
Qafqazda böyük sah
ələrdə üzə çıxır.
Kaynazoy
erası – yeni həyat erası, Yer tarixinin sonuncu
erası olub, iki dövrə – III və IV dövrlərə bölünür. «Üçüncü
dövr» termini ilk d
əfə 1759-cu ildə İtaliya alimi Ardoino
t
ərəfindən geoloji ədəbiyyata gətirilmişdir. Üçüncü dövr öz
adını o zaman qəbul edilən bölgü üzrə «birinci» və «ikinci»
dövrl
ərdən sonra gəldiyinə görə almışdır. Lakin bu sistem
yerin h
əyatının müəyyən hissəsinə cavab verən müstəqil
stratiqrafik vahid kimi 1883-cü ild
ə ingilis alimi Lyayel
t
ərəfindən ayrılmışdır.
Müasir geoxronoloji c
ədvələ görə üçüncü dövrü 2
epoxaya-paleogen v
ə neogen epoxalarına ayırırlar. Lakin
son zamanlar bir çox t
ədqiqatçılar bu iki epoxanın üzvi alə-
min v
ə paleocoğrafi şəraitinin xüsusiyyətlərini nəzərə alaraq
onların hər birini müstəqil geoloji dövr kimi qəbul edirlər.
Paleogen dövrü. 30-35 milyon il
sürmüşdür. Paleogen
dövrünün üzvi al
əmi mezozoy erasının üzvi aləmindən
k
əskin surətdə fərqlənir. Belə ki, üst təbaşirin axırlarında
mezozoyun xarakter
formaları olan ammonitlər və beləme-
nitl
ər tamamilə qırılıb məhv olur. Paleogen dənizlərinin
27
xarakterik xüsusiyy
ətlərindən biri burada birhüceyrəli orqa-
nizml
ərin nəhəng nümayəndələri olan hummulitlər olduqca
inkişaf etməsidir. Hummulitlərlə yanaşı paleogen gənizlə-
rind
ə yastıqgəlsəməililər və qarınayaqlılar, süngərlər, mər-
canlar, d
əniz kirpiləri də yaşamışlar. Dəniz fəqərəlilərindən
balinalar ilk d
əfə paleogendə meydana gəlmiş, sümüklü
balıqlar isə hakim vəziyyət tutmuşlar. Paleogen dövründə
quru
faunası da ciddi dəyişikliklərə uğramışdır. Təbaşirin
axırlarında tamamilə məhv olmuş dəhşətli kərtənkələlərin
(
dinozavrların), uçan kərtənkələlərin və qədim quşların ye-
rini paleogend
ə məməli heyvanlar və yeni quşlar tuturlar. Bu
zaman
yırtıcılar, xortumlular, dırnaqlılar o cümlədən atların,
fill
ərin və s. qədim əcdadları, habelə gəmiricilərin, həşərat-
yey
ənlərin və primatların ilk nümayəndələri meydana gəlir.
Orta v
ə üst paleogendə məməli heyvanlar əsas etibarilə iki
oblasta: C
ənubi və Şimali Amerikada, Avropada və Asiyada
yayılmışlar. Bu ərazilərdə məməlilərin inkişafı tam başqa
yollarla getdiyind
ən onların tərkibi bir-birindən ciddi
f
ərqlənir.
Neogen dövrü. Bu dövr 25-30 milyon il davam
etmişdir.
Bu dövrün çöküntül
əri respublikamızda Xəzəryanı düzənlik-
d
ə, Kür-Araz ovalığında, Talış dağlarında və Naxçıvan MR-
da
geniş yayılmışdır.
Yuxarıda göstərdiyimiz rayonlarda və habelə respublika-
nın bir çox başqa yerlərində neogen çöküntüləri içərisində
yastıgəlsəməlilərin, qarınayaqlıların, bir hüceyrəlilərin,
balıqların və başqa fəqərəlilərin qalıqları vardır.
Neogen dövrünün üzvi al
əmindən danışdıqda hər şeydən
əvvəl, qeyd etmək lazımdır ki, onun xarakter xüsusiyyətlə-
rind
ən biri müasir üzvü aləmə olduqca yaxın olmasıdır. Bu
bir t
ərəfdən fauna və floranın tərkibinin oxşarlığı, digər
t
ərəfdən isə onların müasir qurşaqlara yaxın qurşaqlar üzrə
28
paylanması şəklində özünü göstərir.
Bir sözl
ə, neogen dövrü paleogenlə dördüncü dövr arasın-
da üzvi al
əmin təkamülü yolunda bir körpü təşkil edir. Xü-
susil
ə neogenin bitkilər aləmi müasir dövrdəkinə olduqca
yaxındır.
Quru
faunasında bu dövrdə, hər şeydən əvvəl, məməli-
l
ərin inkişafı diqqəti cəlb edir. Neogenin əvvəllərində onla-
rın tərkibində böyük dəyişikliklər baş verir. Qədim primitiv
yırtıcılar, dırnaqlıların bəziləri, titanoteriyaların bir qismi,
cütdırnaqlıların bəzi qrupları qırılırlar.
Neogen dövrünün
şöbəsi miosenin sonu və alt pliosenin
əvvəllərində Avropa və Asiya qitələrində «hipparion fauna-
sı» adlanan xarakterik məməlilər qrupu geniş inkişaf etmiş-
di. Bu fauna t
ərkibində üçbarmaqlı qədim at-hipparionun
üstünlük t
əşkil etməsinə görə belə adlandırılmışdır.
Az
ərbaycanda hipparion faunası Eldar düzənliyində üst
miosen çöküntül
ərində tapılmış və öyrənilmişdir.
Dördüncü dövr. Dördüncü dövr yer tarixinin son döv-
rüdür. O t
əqribən bir milyon 800 min il bundan əvvəl
başlayıb, müasir geoloji əsri əhatə edir.
Kür-Araz
ovalığında dördüncü dövrün dəniz çöküntüləri
ovalığın şərq hissəsində geniş yayılmışdır. Qərbə tərəf onlar
Ming
əçevir şəhərinədək rast gəlinir. Lənkəran düzənliyi sa-
h
əsindhə də bu dövrün çöküntüləri terraslar əmələ gətirirlər.
Q
ərbi Azərbaycanda isə Kür çayı hövzəsi ilə, şərqdə isə
Uzboy çök
əkliyi vasitəsilə müasir Aral-Sarıqamış göl dəni-
zil
ə əlaqədə olmuşdur. Belə hesab edilir ki, Xəzər dənizinin
öz sah
əsini genişləndirməsinə əsas səbəb buzlaq dövründən
sonra g
ələn buzlaqlararası əsrlərdə böyük buz kütlələrinin
əriyərək dənizə tökülməsi olmuşdur.
Yeni
buzlaşma başlandıqda Xəzərin səviyyəsi yavaş-ya-
vaş aşağı düşmüş və Qara dənizlə əlaqəsi kəsilmişdir.
Dostları ilə paylaş: |