11
yüz ilə yaxın bir müddət ərzində Məhsətinin əsərləri müxtəlif qaynaqlarda qoruna-
qoruna bizə gəlib çatmışdır. Yüksək sənətkarlıq örnəyi olan bu poetik dördlüklər
ilk dəfə Almaniyada ədəbiyyatşünasların diqqətini cəlb etmişdir. Görkəmli
şərqşünas Helmut Ritterin ardınca Frits Meyer Məhsəti irsini toplayaraq alman
dilinə tərcüməsi ilə birgə çap etdirmişdir. Lakin keçən əsrin 60-cı illərindən sonra
Azərbaycanda Məhsəti irsinin çağdaş elmi səviyyədə öyrənilməsi, tərcüməsi və
nəşri böyük vüsət almışdır. Məhsətinin birbaşa varisi, Gəncə ədəbi mühitinin
yetirməsi, xalq şairi Nigar Rəfibəylinin tərcümələri ilə Məhsəti rübailəri
Azərbaycanda daha da populyarlaşmış, bu böyük sənətkar haqqında bir sıra elmi
və bədii əsərlər yazılmışdır. Məhsəti Gəncəvinin 900 illik yubileyinin YUNESKO
xətti ilə beynəlxalq səviyyədə qeyd edilməsi Azərbaycanda ədəbi-mədəni irsimizə
nə qədər yüksək qayğı və diqqət göstərilməsinin birbaşa sübutudur. Məhsəti
Gəncəvi XII əsr Azərbaycan şeirinin tarixində şərəfli bir yer tutmuşdur. Məhsəti
Azərbaycan və Şərq ədəbiyyatının intibah dövründə yaşayıb. Həmin dövrdə Şərqin
ədəbi səmasında Nizami Gəncəvi, Əfzələddin Xaqani kimi dahi sənətkarlar şəfəq
saçıb, Əbülüla Gəncəvi, Fələki Şirvani və Mucirəddin Beyləqani kimi görkəmli
şairlər yaşayıb-yaradıb. Bu bir həqiqətdir ki,orta əsrlərdə qadın hüquqlarının
məhdudlaşdığı bir dövrdə Məhsəti Gəncəvi kimi istedadlı şairənin yetişməsi
özlüyündə əhəmiyyətli hadisə idi. Rəfael Hüseynov Məhsəti Gəncəvi Haqqında
“Məhsəti necə varsa” kitabında yazır:
Parlaq şəxsiyyətləri ulduzlara bənzədənlər çox haqlıdırlar. Sönmüş
ulduzların işığı yüzillər, minillər boyu insanlara çatmaqda davam edir. Məhsəti
kimi ulduzların da işığının bizlərə gələn yolu alışdığımız təqvimlərlə, saatlarla
deyil, işıq illəri ilə ölçülə bilər.
Bəli, Məhsəti Gəncəvinin yaradıcılığı ilə yaxından tanış olarkən bu fikrin
reallığının şahidi oluruq.
Məhsətinin rübailəri içərisində ayrı-ayrı peşə sahiblərinin tərənnümünə
həsr olunmuş bir sıra şeirlər vardır.Qeyd etmək lazımdır ki, bu şeirlər Yaxın Şərq
ədəbiyyatında Məhsətidən əvvəl də məlum idi. Ayrı-ayrı sənət və peşə sahiblərinin
ədəbiyyata gətirilməsi, onların əməyinin hər hansı şəkildə olursa-olsun, tərənnüm
olunması, şübhəsiz, humanizmin, eləcə də intibahın təzahür formalarından biri
sayılmalıdır. Düzdür Məhsəti rübailərində, məsələn, Nizami əsərlərində olduğu
kimi sadə zəhmət adamlarının əməyi öz geniş əksini tapa bilmir. O, rübai kimi son
dərəcə kiçik həcmli şeirlərdə belə bir vəzifənin öhdəsindən gələ bilməzdi. Lakin
bununla belə Məhsətinin rübailərindən bəzilərində əmək adamlarından danışılması,
onlara məhəbbət izhar olunması heç də təsadüfi deyildir. Məhsəti rübailəri ilə və
eləcə də bütünlükdə öz poeziyası ilə göstərir ki, o, hər hansı konkret bir papaqçıya,
torpaqələyənə və s. deyil, ümumiyyətlə, sadə zəhmət adamlarına aşiqdir, onlara
məhəbbət bəsləyir.
Ey sarvan, səfərə vermisən qərar,
Məni qoyub getmə, üzgün canım var
Sənin dəvələrin adi yük çəkir,
Qəm yükü çəkirəm, məni də apar.
12
Şairənin bir qisim rübailərində aşiqin vüsal dəmlərində keçirdiyi sevinc
hissiləri əks olunur. Şeirlərində insan gözəlliyinin geniş təsviri onun həyata
bağlılığını və humanizmini göstərən cəhətlər hesab olunur. Səmimi duyğuların
ifadəsi olan bu rübailərdə incə həyat məqamları gülümsəyir.
Şərq intibahının bir çox nümayəndəsi kimi Məhsəti də öz əsərlərində insanı,
onun duyğularını müdafiə edib. Təmiz insani münasibətləri quru ehkamlara, tərki
-dünyalığa və riyakarlığa qarşı qoyub. Əsrarəngiz məhəbbət nəğmələri yaradıb.
Məlumdur ki, insanın nəcib istək və arzularının qarşısına hasar çəkmək
mümkün deyil. O, gec-tez hər cür sədləri aşaraq qurtulacaq. Bəli, Azərbaycanda
yaşı 900-ə çatan və canlı olan bircə qadın var. Sözü XII yüzildəki kimi bu gün də
təravətli olan Məhsəti Gəncəvi. XXI əsrin yüksəkliyindən görünən böyük həqiqət
odur ki, bu gün dünyaya meydan oxuyan heç bir xalqın o əsrdə Məhsəti
böyüklükdə şairəsi olmayıb. Millətinə bağışladığı bu əbədi birincilik və o
birinciliyin gətirdiyi milli iftixar duyğusu Gəncəli Məhsətini həmişə gənc edəcək!
Doqquz əsrdir Məhsətinin hər biri çiçək kimi sevimli, həyat şövqü ilə dolu
rübailəri nəsil-nəsil insanlarımızın zövqünü oxşayır, ruhunu təzələyir. Onun o
çağkı yolu Gəncədən İrana, Orta Asiyaya qədər uzanırdı. Yazdığı, danışdığı dillər
də türkcəydi, farscaydı, ərəbcəydi. Bu gün Məhsətinin izi dünyanın hər
qitəsindədir, rübailəri ingiliscə, almanca, fransızca, italyanca ... danışır və hələ çox
dillərdə də danışacaq. Bəli, Məhsəti real tarixi şəxsiyyət , yüksək poetik istedad
sahibi olmuşdur. Məhsəti Gəncəvi sənət qüdrətinin böyüklüyü ilə Avropanın
yaradıcı qadınlarından çox-çox yuxarıda dayanır. Onun qadın azadlığı haqqındakı
fikirləri, qaldırdığı sosial problemlər onu ədəbiyyat tariximizdə azadfikirliyin əzəl
carçılarından olduğunun sübutudur.
Məhsəti Gəncəvi Azərbaycan şeirində ilk dəfə şəhraşüb janrına müraciət
etmiş, bütün Şərq şeirində rübai – şəhraşüblar silsiləsinin ən mükəmməl
örnəklərindən birini qələmə almışdır. Şəxsiyyəti və yaradıcılığının mahiyyəti
etibarı ilə Məhsəti Azərbaycan intibahının ən qabaqcıl elçilərindən olmuşdur.
Bu gün dünyada bizi – Azərbaycanı həm də Məhsətiyə görə tanıyırlar.
Məhsəti Gəncəvi ölməz sənəti ilə bütöv Azərbaycanda özünə abidə ucaldıb.
Təsəvvürümüzə sığmayacaq qədər nəhəng zamanlar boyu Məhsətinin adı və
şeirləri illərimizi aydınladacaq, köhnəlməyən gerçəkləriylə köhnə dünyaya hayan
olacaq. Ötkəm şəxsiyyəti, üstün ağlı, sərhədsiz duyğular dünyasıyla vəhdətdə olan
qələminin bəhrələrini xalqına əbədi miras edən Məhsətinin millətinə və
məmləkətinə xidmətlərindən biri də adının yanında Gəncə sözünün olmasıdır.
Məhsəti uca varlığıyla, yaşarı irsiylə adının yanındakı vətəni hər zaman qorudu.
Məhsəti rübaiçilər rübaiçisidir.
“Məhsəti və Əmir Əhməd” dastanında onun Nizami Gəncəvinin yanında
basdırıldığı göstərilir. Doğrudan da 1923-cü ildə Nizaminin məzarı Şah Abbas
məscidində basdırılmaqdan ötrü çıxarılarkən onun yanında bir qadın cəsədi də
tapılmışdır. Akademik Həmid Araslının dediklərinə görə bu iki dahi şəxsin
yaşadıqı tarixləri uzlaşdırmaq qeyri-mümkün olsa belə, onların tanışlığını istisna
etmir. O, hətta Nizaminin bir şerini də misal gətirərək, bu misraların Məhsətiyə
ithaf olunduğunu ehtimal edir: