Təsisçi: “Hədəf” nəşrləri Baş redaktor: fil.ü. f d., dos. Şəmil Sadiq Redaktor
Yüklə 9,34 Kb. Pdf görüntüsü
|
yazıçı sözü 31 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 30 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 – İnanmırsan, gedək baxaq. Burdan on dəqiqəlik yoldu. – Gedək, – heç gözləmədiyi halda qız razılıq verdi. Qız onun maşınına əyləşdi, bu təklifi qəbul eləməyəcəyini gözləyirdi, qızın isə indiyə kimi tanımadığı, bilmədiyi birinin maşınına fikirləşmədən minməsi onu çaşdırsa da, sevindirdi. Bəlkə elə qız öz qəbirinə baxandan sonra hər şey aydınlaşacaqdı. Hər halda, bu sirrə qəbir sahibindən daha yaxşı aydınlıq gətirəcək birisini tapmaq olmazdı. Qəbiristanlığa kimi dinib danışmadılar, qız fikirli idi, pəncərədən çölə baxır, heç nə soruşmurdu. Yalnız öz qəbirinin qarşısında qız canlandı, əvvəlcə gülürdü, ancaq yaxınlaşıb başdaşına baxandan sonra həyəcanlandı, nəsə demək istəyir, ancaq dili söz tutmurdu. Birdən dönüb ona baxdı və sapsarı saraldı, tir-tir əsirdi, gözləri alacalanmışdı. – Sənə bir şeymi oldu? – qızın qolundan yapışmaq istədi. – Yaxın gəlmə! – qız qışqırıb geri çəkildi. – Nə olub axı? – Qatil! Əclaf! Qızın qolundan yapışdı, heç nə başa düşə bilmirdi, birdən-birə buna nə oldu? Niyə ona qatil deyirdi, qızın çiyinlərindən yapışıb silkələyir, ancaq qız özünə gələ bilmirdi. Tora düşmüş quş kimi titrəyir, əlindən qurtarmaq istəyir, çabalayırdı. Qızı bir təhər dilə tutub maşına gətirdi, soyuducudan su şüşəsini götürüb üz-gözünə soyuq su çilədi. Qız özünə gəlsə də, dili söz tutmurdu, nəhayət özünü ələ alıb danışmağa başladı. “Mən başdaşına, sonra da sənə baxan kimi hər şeyi xatırladım. Yağışlı bir axşam ad günündən çıxmışdım, küçənin işıqları sönmüşdü, avtobus da yox idi. Bir maşının gəldiyini görüb, taksi olduğunu zənn eləyərək əl elədim, maşın saxladı və mən də mindim. Həmin bu maşın idi, səndən başqa iki nəfər də var idi. Biri uzun, arıq, daz, o birisi də ortaboylu idi, gözləri işıldayırdı. Düşmək istədim, qolumdan yapışıb qoymadınız, qışqırmayım deyə ağzımı tutdunuz. Sən deyirdin, buraxaq getsin, orda bəs qədər qız var, dostların isə razılaşmırdılar, – “Nə danışırsan, birinci dəfədi belə gözəl qız görürük. Öz xoşuyla minib, zorla mindirməmişik ki?” – deyirdilər. Nə qədər çalışdım, çabaladımsa, onların əlindən qurtara bilmədim, məni bir kafeyə gətirib, orda növbə ilə zorladız”. Lənət şeytana, qız doğrudan da dostlarını görübmüş kimi danışırdı, dediyi əlamətlər eynən dostlarına uyğun gəlirdi. Onun təkidi ilə qız yenidən danışmağa başladı: “Uzun dedi ki, bunu belə buraxmaq olmaz, yerimizi-yurdumuzu bildi, bizi tanıdı, gedib satacaq. Öldürməkdən başqa çarəmiz yoxdu. Ortaboylu oğlanla sən məni boğub öldürdüz. Uzun sənə dedi ki, basdırmaq qaldı sənin boynunda, aparıb xarabalıq bir yerdə basdırarsan”. “Sən bunları yuxuda görübsən, – qızı inandırmağa cəhd eləyirdi, – yaxşı, biz səni zorlayıb öldürmüşüksə, sən necə sağ- salamat ola bilərsən? Olmaya öləndən sonra dirildin? Ölmüşdünsə, bizim danışdıqlarımızı necə eşidirdin? Amma bu qəbir məsələsi məni də çaşdırır, ölməyinə ölməyibsən, bəs bu qəbir kimindi? Kim səninlə belə zarafat eləmək fikrinə düşüb? Nəyə görə başdaşının üzərindəki şəklin mənə gülümsəyirdi? Bu suallara cavab tapmaq istəyirdim, tapa bilmədim, kələf bir az da dolaşdı”. Bir qədər özünə gələn qız da çaşıb qalmışdı, sağ-salamatdısa, demək, kimsə onu öldürməmişdi, bayaq danışdıqlarını da yuxuda görmüşdü. Yuxuda niyə məhz onları görməsi, həm də olduğu kimi, qızın özünə də qəribə gəlirdi. “Gedək səni aparım evinizdə qoyum, – qıza dedi, – unudaq bütün bunları. Bu dolaşıq işlərdən onsuz da bir şey başa düşmədim”. Qızı qapılarının qabağında düşürtdü. – Yenə görüşəkmi? – qızdan soruşdu, əslində isə bir daha bu qızla görüşmək istəmirdi. – Yox! – qız hirslə deyib, qapını açaraq içəri keçdi, arxaya belə baxmadan çəkib bağladı. Bir müddət də dayanıb gözlədi, heç nə başa düşə bilmirdi. Soyuducudan soyuq su götürüb içdi, qərara aldı ki, işlərini qaydaya salıb, ucqar bir yerə çıxıb getsin, paytaxtın yazıçı sözü 31 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 30 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 səs-küyündən uzaq bir yerdə heç olmaya beş-on gün dincəlsin. Əsəbləri qaydasında deyildi, bu son hadisə isə onu büsbütün yordu, əldən saldı. *** Bu hadisədən bir həftə keçmişdi, artıq işlərini qaydaya salmışdı, istirahətə yola düşmək üçün hazırlıq görürdü. İşdən qayıdıb evə gedəndə maşınını polislər saxladı, özünə gəlməyə imkan vermədən qollarını qandallayıb şöbəyə apardılar. Onu burda dindirən müstəntiq dedi ki, Ağayeva Gülarə Çapar qızı bir həftə bundan əvvəl yoxa çıxıb. Onu son dəfə sənin maşınına minən görüblər, gedib və bir daha qayıtmayıb. – Qayıdıb! – inamla dedi. – Hara? – Evlərinə. Mən onu gətirib qapılarının ağzında maşından düşürtmüşəm. – Bəs sən onu hara aparmışdın? – Qəbristanlığa. – Ora niyə? – müstəntiq inamsızlıqla səsləndi. – Qəbrini göstərməyə. – Göstərdinmi? – müstəntiq istehza ilə gülümsəyirdi. – Göstərdim! Başına gələnlərin hamısını, o cümlədən qızın ona dediklərini də müstəntiqə danışır, müstəntiq isə inamsızlıqla qulaq asırdı. Qızın hansı qəbiristanlıqda dəfn edildiyini öyrənib getdi və axşam təzədən onu yanına çağırdı. “Sən danışanda mən inanmamışdım, amma doğrudan da qəbiristanlıqda qızın qəbri var idi. Birinci dəfəydi hansısa manyakın zorlayıb öldürdüyü qızı belə təntənə ilə dəfn eləməsinin şahidi oluruq. Qəbiri açdıq. Qızın meyiti ordaydı, ilkin ekspertiza təsdiq elədi ki, qız doğrudan da zorlanıb, sonra da boğularaq öldürülüb. Dostlarını da həbs elədik, bu qızı tanımadıqlarını, indiyə kimi haqqında belə eşitmədiklərini deyirlər, amma ortalıqda təkzibedilməz fakt var. Yeri gəlmişkən, dostların bu qızdan əlavə də xeyli qızı aldadıb, yoldan çıxararaq öz kafelərinə aparıb, orda zorlayıb, sonra da digər müştərilərə xidmət göstərməyə məcbur eləyirmişlər. Onları polislə hədələyən iki qızı öldürüb yarımçıq bir tikintinin həyətində basdırıblar. Meyitləri də çıxarmışıq, şahidlər bu faktı təsdiq eləyiblər, ən qəribəsi isə dostların hər şeyi boyunlarına alsalar da, bu qızı tanımadıqlarını, öldürmədiklərini inadla deyirlər. Halbuki bir meyitin az, ya çox olması onların vəziyyətini dəyişdirməz. Bu işdə başqa qəribəliklər də çoxdu. Ekspertiza qızın üç ay bundan əvvəl öldüyünü deyir, qəbiristanlığın müdiriyyəti də bu faktı təsdiq eləyir. Di gəl qızın valideynləri qızlarının bu üç ayı onlarla birgə yaşadığını, bir həftə bundan əvvəl yoxa çıxdığını deyirlər. Qızlarını basdırmadıqlarını, bu məqsədlə qəbiristanlığa getmədiklərini desələr də, gözətçi də, qəbiristanlığın müdiri də üzləşmədə dəfnə gələnlərin çoxunu tanıdı. Biz bu gün axtarıb başdaşının hansı emalatxanada hazırlandığını öyrənmişik, üzləşmə keçirəcəyik, əgər daşı sifariş verənlərin qızın atası, qohumları olduğu təsdiq olunarsa, sənə kömək eləyəcəyəm”. – Demək, qız qəbirdəydi? – heyrətlə soruşdu. – Hə. – Həm də üç ay bundan əvvəl öldürülüb? – Elədi. – Onda mənimlə bir həftə bundan əvvəl qəbiristanlığa gedən qız kim imiş? – Səninlə qəbiristanlığa gedən elə həmən qız imiş. Bir həftə bundan əvvəl onu sənin maşınına minən görüblər. – Bəs onda üç ay bundan əvvəl öldürülən qız kimdi? İndi bu qızların hansının ölümünü mənə sırıyırsız? – Bu qızların yox, bir qızın. Sadəcə, nəyə görəsə şahidlər, xüsusi ilə də qızın ata-anası tarixlərdə dolaşıqlığa yol verirlər. Müstəntiq dediyi kimi də elədi, bir azdan onu geniş bir otağa apardılar, ondan başqa da burda on beş-iyirmi adam var idi. Müstəntiq daşyonanın gətirilməsinə göstəriş verdi. Qapqara şəvə saqqalı olan, sağlambədənli cavan oğlan içəri girəndə sanki çiyinlərindən yük götürüldü. Bu oğlanı tanımırdı, ilk dəfəydi görürdü, demək, oğlan da onu tanıya bilməzdi. Oğlan isə içəri girib adamları nəzərdən keçirən kimi gəlib onun qarşısında dayandı. Yüklə 9,34 Kb. Dostları ilə paylaş:
|