tərcümə guşəsi
57
USTAD
dərgisi \ Fevral 2016
56
USTAD
dərgisi \ Fevral 2016
xəyalpərəst addımlarla irəliləyirdi. Batarkən
də ətrafındakı hər şeyi öz ağuşuna alırdı.
Çantamı qumların üstünə atdım və
oturdum... Səssizcə
sakit dəniz mənzərəsinə
tamaşa edirdim. Nə vaxtsa nəhəng bir
qasırğanın gördüyüm bu səhnəni məhv
etdiyini, böyük bir dalğanın dünyadakı
ən yaxın dostumu udduğunu təssəvür
etmək mümkün deyildi. Çox güman ki,
həmin qorxunc hadisəni xatırlayan kimsə
qalmamışdı. Elə bil, hiss etdiyim hər şey
xırda detallarına qədər uydurduğum xəyal idi.
Və elə o an içimdəki dərin qaranlığın
qeyb olduğunu duydum. Qəflətən gəldiyi kimi
yoxa çıxdı.... Oturduğum yerdən qalxdım
və ayaqqabılarımı çıxarmağa, ya da şalvarın
balağını yuxarı qatlamağa ehtiyac duymadan
ləpədöyənə tərəf getdim. Topuğuma qədər
dalğaların içinə girdim.
Mən uşaq ikən
sahili yuyan dalğalar indi də sanki barışmaq
istərcəsinə nəvazişlə ayaqlarımı yalayır, qara
ayaqqabımı və balağımı isladırdı.
Əvvəlcə kiçik bir dalğa gəldi, sonra
uzun fasilə çökdü, sonrasında isə növbəti
dalğa... Və geri qayıtdı... Yanımdan keçən
insanlar təəccüblə gözlərini mənə zilləyirdilər,
ancaq vecimə də deyildi.
Səmaya baxırdım.
Göydən bir neçə hərəkətsiz, boz, toppuş
bulud asılmışdı. Sanki, illərdir orada məni
gözləyirdilər.
Ancaq niyə bu cür hiss
etdiyimi bilmirdim... Tufanın “gözündə”
olanda da başımı qaldırıb göyə baxdığımı
xatırlayırdım. Sonra zamanın məhvəri içimdə
dartılaraq yaşadığım qırx ili sökük ev kimi
çökdürdü. Burulğan kimi keçmişlə indini
birlikdə fırlanan kütlə tək qarışdırdı. Bütün
səslər öləzidi, ətrafımdakı işıq parçalandı.
Müvazinətimi itirdim və dalğaların içinə
yuvarlandım. Ürəyim boğazımda döyünürdü.
Əl-ayağım boşalmışdı. Uzun müddət
üzüqoylu suda qaldım. Ancaq qorxmadım.
Heç bir qorxu hiss etmədim. Artıq məni
qorxudacaq bir şey yox idi. O günlər
keçmişdə qalmışdı.
Bu hadisədən sonra bir də dəhşətli
qarabasmaları görmədim. Daha heç gecənin
bir yarısında qışqıraraq oyanmıram da. Artıq
həyata yenidən başlamağa çalışıram. Bəli,
bunun üçün gecikdiyimi bilirəm.
Yaşamaq
üçün çox vaxtm olmaya bilər. Ancaq
gec olsa da, nəhayət ki, nicat tapdığım,
yaxşılaşmağa başladığım üçün şükr edirəm.
Bəli, şükr edirəm: Həyatımın sonuna
qədər xilas olmaya, qaranlıqdan qorxaraq
qışqırmağa davam edə bilərdim.
Yeddinci adam susdu və bir-bir gözlərini
ətrafdakılara zilləyərək baxdı. Heç kim nə
danışır, nə də hərəkət edirdi. Elə bil, nəfəs
də almırdılar. Hamı hekayənin davamını
gözləyirdi. Çöldəki külək kəsmişdi. Artıq heç
bir şey qımıldanmırdı.
Yeddinci adam əli ilə yenidən köynəyinin
yaxalığını dartışdırdı.
Sanki deyəcəyi sözləri
axtarırdı.
“Onlar bizə qorxmalı olduğumuz tək
şeyin qorxu olduğunu deyirlər. Ancaq mən
buna inanmıram”, – o dedi. Bir saniyə sonra
əlavə etdi: “Düzdür, qorxu var. O, müxtəlif
vaxtlarda və formalarda gəlir və bizi boğur.
Lakin qorxunun bizi hədələdiyi vaxtlarda edə
biləcəyimiz ən pis şey arxamızı ona çevirib,
gözlərimizi yummaqdır. Belə olduqda,
içimizdəki
ən dəyərli şeyi təhvil verib, başqa
bir şeylə əvəzləyirik. Mənim vəziyyətimdə o
başqa şeyin adı dalğa idi”.
İngilis dilindən çevirdi:
Rövşən Danyeri
türkün sözü
59
USTAD
dərgisi \ Fevral 2016
58
USTAD
dərgisi \ Fevral 2016
Böyük
çölün
böyük
oğlu
Elxan Zal
S
abit Dosanov çağdaş qazax
ədəbiyyatının ünlü isimlərindən
biridir. Onun əsərləri yalnız
Qazaxıstanda deyil, onun hüdudlarından
kənarda da məşhurluq qazanıb. Əsasən
realist romanlar müəllifi kimi tanınan yazıçı
demək olar ki, ədəbiyyatın bütün janrlarında
əsərlər yazıb. Yaradıcılığına şeirlə başlayan
S.Dosanov, sonradan qələmini roman, dram,
publisistika, esse kimi janrlarda da uğurla
sınamışdır. Əsərlərini qazax dilində yazıb.
Məlum
olduğu kimi, Sovetlər dönəmində
Qazaxıstanda qazax dilinə böyük bir basqı
vardı və rus dilində yazan müəlliflər daha
çox uğur qazanırdı. Amma Sabit Dosanov
asan uğur qazanmaq yolunu seçmədi, o
qazax yazıçıları Muxtar Auezov kimi, Sabit
Mukanov kimi, Berik Şaxanox kimi doğma
dilin yaşadılması və inkişaf etdirilməsi yolunu
seçdi. Nəhayətsiz bozqırlara səpələnmiş
qazax xalqının həyatını,
ənənələrini, yaşadığı
ağrı-acını özündə əks etdirən gözəl romanlar
yazdı.
Qazaxlar Sovet dönəmində böyük
məşəqqətlər çəkmiş xalqlardan biridir. 20-
ci yüzilin 20-30-cu illərində qazax xalqının
yüzdə yetmişi repressiyalardan və aclıqdan
məhv olub. Sovet rəhbərləri döyüşkən
köçəriləri əkinçilərə çevirmək istəyərək
onların malını, mülkünü əllərindən alırdı,
yüz minlərlə insan acından öldü. Sonra boş
qalmış yerlərə başqa xalqları köçürməyə
başladılar. Beləliklə də qazaxlar öz
ölkələrində azlığa çevrildilər.
Fəqət içlərindəki
türk ruhu onları sınmağa qoymadı. Çoxillik
əsirlikdən sonra onlar yenə də Doğudan
Batıya, Güneydən Qüzeyə min kilometrlərlə
uzanan Böyük Çölün sahibinə çevrildilər.
Ruhu azad olan əsir olamaz. Azad ruh
həmişə azadlığın peşindədir.
Sabit Dosanovun “Ağ aruana” əsərinin
qayəsi budur. Yad ellərə aparılmış aruana
– dişi dəvə bir an da olsun doğma çölləri
unuda bilmir,
daima əsirlikdən qaçmaq
SABİT
DOSANOV