Təsisçi: “Hədəf” nəşrləri Baş redaktor: fil.ü. f d., dos. Şəmil Sadiq Redaktor
Yüklə 9,34 Kb. Pdf görüntüsü
|
türkün özü 63 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 62 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 var idi – qarşı mənzildə yaşayan təqaüdçü albay, bir də 1 nömrəli mənzildə yaşayan, vaxtından əvvəl işsiz qalmış bir jurnalist. Havanın hərarəti düşəndən sonra – kölgələr uzananda Aydın həyətə çıxdı, amma heç kim yox idi. Bilmirdi özünü hara dürtsün. Artıq geri qayıtmaq haqqında düşünürdü ki, qonşusu olan gənc bir tatarı gördü. O, adətən başını sallayaraq salam verib keçərdi. Amma indi nədənsə səmimiyyətlə əl uzadıb salamlaşdı: – Necəsiniz, iptaş? Nə vaxtdır görünmürsünüz, harasa getmişdiniz? – Hara gedəcəm ki? Evdə otururam. – Sizi axtarırdım. – Xeyir ola? – Aydın təəccüblə soruşdu. – Demişdiniz ki, işsizsiniz. Sizə kömək etmək istədim, iş üçün bir tanışımla danışdım. – Eləmi? – Aydın bir az narahat oldu. – Bir iş var... Əsl işdir! Bir az ağırdır, amma əmək haqqı yaxşıdır, – bic-bic gülümsədi qonşu. Aydın axıra qədər səbr etmədən qonşusunun sözünü kəsdi: – Rafiqcan, mənim üçün nə işi var, söylə görüm artıq!? – Siz axı yaxşı maşın sürə bilirsiniz. Sabah səhər məni burada gözləyin, özünüzlə şəxsiyyət və sürücülük vəsiqəsini götürün və ... – Sonra nə? – Aydın işin nədən ibarət olduğunu öyrənmək üçün səbirsizlənirdi . – Sonra mən sizi öz cigitlərimlə tanış edərəm. Onlar altı qardaşdırlar, siz də olarsınız yeddinci. Birlikdə uçacaqsınız Dubaya. – Nə üçün? – Aydının səsindəki həvəs yox olmuşdu. Başa düşürdü ki, xaricə pulla getmək lazımdır. – Onlar biznesmendilər. Maşın alveri ilə məşğul olurlar. Orada bir neçə xarici maşın alacaqlar. Siz də onlarla birlikdə o maşınlardan birini sürüb gətirəcəksiniz. – Neçə günlük gedəcəyik? – Hər gediş yeddi, ya da on gün çəkir. Hər gün üçün yüz dollar ödəyəcəklər. Təyyarə bileti, oteldə qalmaq xərci, hətta yemək xərcini də öz üstlərinə götürürlər. – Gör haa! Əla işdir ki, – Aydın dedi. Sevindiyindən az qala ürəyi yerindən çıxırdı. “Ay Allah, məni tək qoymadın, sənə boş yerə bel bağlamadım!!!” – düşündü. – Bir məsəl var, deyərlər, “qonşunun xətri üçün namazı da sonraya saxlamaq olar”. Mən sizin üçün çalışıb bu işi düzəldirəm, – Rafiq özündən razı gülümsədi. – Rafiq, heç vaxt unutmaram sənin bu yaxşılığını, aynalayın, başına dönüm. – Təkcə “sağ ol”nan bu işi bitirmək olmaz, qayıdanda yaxşı “yuyarıq” bu işi. Aydın qonşunun nəyə işarə elədiyini başa düşərək güldü: – Əlbəttə , yaxşı-yaxşı “yuyarıq”. – Oldu, sabahadək, sağ olun. Rafiqin mavi gözləri sevincdən parladı, qırmızı yanaqları açıldı və tezcə oradan ayrılaraq getdi. “Allah özü təşkil etdi qonşuyla görüşümüzü. Gör ha, yuxudurmu, gerçəkdirmi bu?” – Aydın gözlərini ovuşduraraq, əmin oldu ki, yuxu deyil. Qapının önündə xeyli duraraq, yavaş-yavaş özünə gəldi. *** Dubayda alınmış maşınları bərəyə yükləyərək İrana gətirdilər. Ertəsi gün səhərin sərinliyində yola düşdülər. Altı sürücü altı maşında sükan arxasında əyləşərək, hamar asfaltlı trasla qaza basır, sürətlə gedirdilər. Maşınların birini Aydın sürürdü. Yeddinci cigit isə onların rəhbəri idi – öndə gedən maşının arxa oturacağında əyləşmişdi . İranın liman şəhəri Bəndər-Abbasdan çıxaraq qısa müddətliyinə dayandılar, tez- tələsik yemək yedilər. Yemək vaxtı rəhbərləri onlara yolu izah etməyə başladı: “Min yeddi yüz kilometr keçərək, İranla Türkmənistanın sərhəddindəki Şırak kəndinə gələcəyik, – dedi. – Ordan sonra Marı, Çarcou şəhərlərini keçərək Özbəkistana çatacağıq. Sonrakı dayanacağımız Özbəkistanın Farat kəndidir. Sonra Buxara, Nəvai və nəhayət, doğma Qazaxıstan. Günəş qızmardı, yol çətin!.. Amma Şıraka qədər dayanmayacağıq!.. Yorulan olsa, utanmasın, desin, mən özüm türkün özü 65 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 64 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 onu əvəz edim, yorulan da dincəlsin. Haydi cigitlər, atlanın!” Bundan sonra maşınları işə salıb, yenə yola düşdülər. Kənardan təptəzə maşın kimi görsənən, amma iki il sürülmüş “Audi”ni sürməyi Aydına tapşırmışdılar. Salonlar təmiz idi, elə bil zavoddan indicə çıxıb. Mühərriki də mükəmməl idi. Doğrudan da yeni maşın yaxşı at kimidir. İsti havaya baxmayaraq Aydın yorğunluq hiss etmirdi. Əksinə, kefi kök idi və həvəslə maşının qazına basırdı. Beynindəki düşüncələr maşından da sürətli gedirdi. O Almatıya qayıdanda alacağı dollarları xəyalında canlandırırdı: “Əziyyət verən aclıqdan və kasıblıqdan canımı qurtaracam”. Xəyalları göylərə qalxırdı. Ürəyi sevincindən hoppanıb-düşürdü . “Nə qədər qəribə təbiəti var buraların, tropik yaşıllıqlardan qupquru səhralara keçirsən!.. Amma fərqi yoxdur, hər yer elə gözəldir ki, insanın gözünə xoş gəlir! Ya Rəbbi, hər şey üçün sənə şükür!” Neçə ildə birinci dəfə idi ki, ürəyindən oxumaq keçdi. Ətrafı seyr edərək Estayın “Hüsni-Xorlan” mahnısını oxudu. Rımcan bu mahnını sevərdi. Əlbəttə ki, Aydın müğənni deyildi, amma səsi qulağa xoş gəlirdi. Rımcanla birlikdə olduqları məclislərdə çox mahnı oxumuşdu. “Sabah nə yeyəcəm, nə içəcəm” qayğısı olmayan günlər idi. Rımcan və Aybar sağ olduqları zaman Aydın xoşbəxt insan idi! İndi isə həyatı ikiyə bölünmüşdü, əvvəlki və qəzadan sonrakı həyat... Dünya aldadıcı və dəyişkəndir!.. Sanki gözünü açıb-bağladı və qısaca sürən mənalı həyat bitdi, varlığını yalın-yaban sürdürdüyü günlər başladı... İndi ürəyi sızlayır, geridönməz xoşbəxt günlərin həsrəti qəlbini sıxırdı. Farat kəndinə gecə gəlib çatdılar və bir özbəyin evinə qonaq düşdülər. Yatmağa uzanmazdan əvvəl rəhbərlik edən adam sürücüləri bir yerə yığdı: – Cigitlər, yol yorğunusunuz. Az qalıb... İndi yaxşıca dincəlin, səhər özüm sizi oyandıraram. Adamın bu sözlərindən sonra Aydın rahatca dərin yuxuya getdi. Səhər oyananda gördü ki, nə yol yoldaşları var, nə də maşınlar. Evin yiyəsini sorğuya çəkməyə başladı, o isə ölənin dalınca ağlayan kimi sızıldayırdı: – Oy-bay-au! Onlar əsl fırıldaqçı imişlər. Dünənki yeməyin və gecə qalmağın pulunu verməyib qaçıblar, üstəlik iki torba parçamı da oğurlayıblar. O parçalardan paltar tikib dolanırdıq. İndi neyləyəcəyik? – Maşın ... Axı sizin maşınınız var?– Aydın heç nə başa düşmürdü: “Axı onlar yaxşı oğlanlar idi! Belə davrana bilməzdilər!..” – Bəli, maşın var. Amma xeyri yoxdu – onlara çata bilmərik. – Bəlkə çata bildik? – “Razılaşmaq olmaz, hərəkət eləmək lazımdır” – beynində ancaq bir düşüncə döyünürdü. – Mümkün deyil. Çatsaq da onlardan heç bir şey ala bilmərik. Öz həmyerlilərin səni elə oradaca, çöldəcə öldürərlər. İndi neyləyəcəyik? – Neyləyəcəyik?! Birtəhər başımızı saxlayarıq. Bəs sən neyləyəcəksən? Hələ ki, sağsan öz yurduna qayıt. – Öz yurduma necə qayıdım? Cibimdə pul yoxdur... – Onda özünə burada müvəqqəti bir iş tap , yolpulunu qazan. – Mənim sənədlərim də yoxdur, – dəhşətlə yadına saldı ki, Aydının da, o biri sürücülər kimi sənədləri rəhbərlik edən adamda idi. Deyirdi sənədləri bir əldə saxlamaq yaxşıdır. – Battın sən, ay oğlan. – Hə, təmamən battım! –dediklərinin mənasına varmadan təkrarladı. İnsan övladının şahid olduğu xainlik və alçaqlıq dərəcəsi Aydını sarsıtdı. O ürək ağrısı hiss etdı. Yandıran bir ürək ağrısı! Ağrı onu deşib keçdi, qəlbini parçaladı, içini yandırdı. Sanki şüurunu itirmişdi. Bir müddət hərəkətsiz oturdu. Gözləri qaraldı, ətrafında heç nə görməz oldu. Tale zərbə vurmaq istəyirsə, şiddətli və azğın zərbə vurur. Özünə gələndən sonra ətrafa boylandı, qoca özbəyin izi-tozu da qalmamışdı . Cüzi ümidlə qaldığı evin qapısına yaxınlaşdı, dəstəyi burdu, qapı açılmadı, zəngi çaldı, cavab verən olmadı. Nə edəcəyini bilmədən qeyri-müəyyən istiqamətdə yavaş-yavaş yeriməyə başladı . Kataloq: sntazmedia -> edbyoxl0 -> 2016 edbyoxl0 -> Ceyms Rollins Qiyamət günü açarı edbyoxl0 -> Ədəbiyyat və sənət edbyoxl0 -> İtalo Kalvino İKİYƏ BÖLÜNMÜŞ edbyoxl0 -> Co navarro edbyoxl0 -> Rövşən Yerfi Yüklə 9,34 Kb. Dostları ilə paylaş:
|