Təsisçi: “Hədəf” nəşrləri Baş redaktor: fil.ü. f d., dos. Şəmil Sadiq Redaktor
Yüklə 9,34 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Çevirdi: Azər Musayev şeir
türkün özü 69 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 68 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 skamyada oturdu. Nə edəcəyini, köməyi hardan-kimdən alacağını bilmədən ətrafına baxındı. Ayağının altında bir qəzet gördü. Könülsüz əyilib yerdən götürdü. 2000-ci il 5 may tarixli “Veçernyaya Almatı” qəzeti idi. Marağı olmasa da ilk iki səhifəni gözdən keçirdi, birdən gözünə “Saqqallı bomjlar” məqaləsi sataşdı. Başladı oxumağa: “Son zamanlar evsiz-eşiksiz, işi olmayan, yaşamaq üçün heç biri imkanı qalmayan bomjların sayı artmışdır. Bu bərk kişilərin heç də hamısı alkoqolik və narkoman deyillər. Onlar sosial həyatın ağır gerçəklikləri nəticəsində cəmiyyətdən kənarlaşdırılmışlar. Evləri olmadığı üçün binaların zirzəmilərində, damlarında yaşamağa və səfil həyat sürdürməyə məcbur olmuşlar. Bizim cəmiyyətdə belə insanlara qarşı mərhəmət və sosial qayğı çatışmır. Rusiyada bunu nəzərə alaraq, P.Demidov adına Yaroslavl universitetinin professoru Fyodor Zavyalov və iqtisad elmləri namizədi Yelena Spiridonova bomjların problemlərini tədqiq etməyi öz qarşılarına məqsəd qoyublar. Onların səbirli araşdırmaları nəticəsində bomjların 83 %-nin qohumları tapılmışdır, 27 %-nin valideynləri, 64 %-nin bacı və qardaşı, 54 %-nin isə uşaqları. Buradan belə nəticə çıxarmaq olar ki, insanlarda nəciblik və fədakarlıq çatışmır. Tədqiqat göstərdi ki, bomjların əksəriyyəti savadlı və ya texniki- peşə cəhətdən hazırlıqlı insanlardır. İstənilən müəssisədə sürücü, maşinist, operator, çilingər, xarrat, elektrik kimi işləyə bilərlər. Normal insan kimi yaşamaq istəyirlər, amma evləri olmadığına görə heç bir yerdə qeydiyyatda deyillər. Əksəriyyətinin evdən məhrum olma səbəbi isə keçmişdə məhkəməyə düşmək və cəza almaq olub. Bəs nə ilə, hansı gəlirlə dolanırlar: 43 faizi təsadüfi və müvəqqəti işdən əldə etdikləri qazancla, qalanı boş şüşə, metal qırıntısı, xammal toplamaqla. Yay vaxtı oğurlanan meyvə-tərəvəzi satanlar da olur. Səfillərin ancaq beşdən biri normal təqaüd və ya əlillik təqaüdü ala bilir. Gəlirləri yeməyə, içkiyə və siqaretə xərclənir. Bundan başqa, bir miqdar pul geyim, dərman və sabun almaq üçün gərəkli olur. Bir yaxşı cəhət var ki, gəlirlərinin 17 faizini qəzet və jurnal almağa xərclədikləri ortaya çıxmışdır. Buna da şükür!”. Aydın qəzeti bir kənara qoydu, ətrafına baxındı. Səhər çoxdan açılmışdı, amma həyətdə hələ ki, heç kim yox idi. Qəzet oxuyarkən ayağının ağrısını his etməmişdi. Amma indi ağrısı artmışdı. Bir müddət düşüncələrə qərq olaraq yerindəcə oturub qaldı. Üzü daşlaşmışdı. Cibindən darağı çıxardaraq saçını və uzanmış saqqalını daradı. Ətrafa baxdıqdan sonra inamla cibindəki bıçağı çıxartdı. Güclü əli səhv etmədi, hədəfini tutdurdu. Yeni yüksəlmiş Günəşin işığında parlayan bıçaq Aydının yumşaq vücuduna soxuldu. Gözlərini yumaraq bıçağın iti tiyəsi ilə qarnını yırtdı... Aydın bədənindən daşmaq istəyən bağırsaqlarını əlləri ilə tutdu və yavaş-yavaş oturdu. Gözləri qapandı, ağzı köpükləndi. Bu anda, bir az əvvəl buludun arxasına gizlənən Günəş yenə çıxdı, hər yer aydınlandı. Ağrı itdi... Aydının qarşısında gözünü kor edəcək qədər parlaq bir ilğım meydana gəldi – ahu quşu şəffaf dumanın içindən süzə-süzə çıxırdı. Sonra bu ahu quşu ağ uzun don geyinmiş Rımcana çevrildi. Aydın sevgilisini qucaqlamaq istədi, özünü irəliyə verdi, amma yıxıldı. Quş qanadlarını çalaraq Aydına sərinlik verdi. Rımcan gülümsədi. Onun valehedici təbəssümü Aydının qəlbini qeyri- adi sevinclə doldurdu, özünü çox xoşbəxt hiss etdirdi və çoxdan məhrum qaldığı rahatlığa qərq etdi. Dözülməz dərd və acılar gətirən bütün qara günləri arxada qaldı. Sonra Aydın gözlənilmədən yerdən qalxdı və nəhayət, Rımcana toxuna bildi. Bədəni yüngülləşmiş, ilğımın parıltısına qarışmışdı. Yer üzündəki həyat ona bir yer tapa bilmədiyi üçün Göy üzünə göndərdi və sanki heç bir şey olmamış kimi yoluna davam etdi. Yer üzündəki həyatın aldadıcı gözəlliyi par- par yanır, Günəş işıq saçır, Ay batır, yenidən doğur, gündüz ilə gecə bir-birini əvəz edirdi. Özünün bitmək-tükənmək bilməyən qayğıları ilə bu cür tez keçib bitən həyat... Çevirdi: Azər Musayev şeir zamanı 71 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 70 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 Rəsmiyyə Sabir NEQATİV Bir ömür həsr etdim Sənin yoxluğuna. Yaza bilmədiyim hər şeirdə, çəkə bilmədiyim hər rəsmdə, oxuya bilmədiyim hər nəğmədə Sən varsan. Mənim sevgi sarayımda hər zaman küllü-ixtiyarsan. Sən yaşanmamış günlərimin neqativisən, böyük eşqim! QAYITDIM Hamı yer üzündə həyat yaşadı, Mən isə dərdləri yığıb qayıtdım. “İnsan ömrü axar sudur”, – dedilər, Dərya tək içimə axıb qayıtdım. Sığışa bilmədim nə günə, aya, Mənim yaşadığım gəlməz ki, saya, Ömür dedikləri bu tamaşaya, Uzaqdan eləcə baxıb qayıtdım. Qəm məni sızlatdı, döndərdi neyə, Yer mənə dar gəldi, üz tutdum göyə, Yanar ürəyimi söndürüm deyə, Gözümün yaşını sıxıb qayıtdım. AYRILDIQ Biz ayrıldıq. Nə dünya məhvərindən qopdu, nə də zaman dayandı. Biz ayrıldıq. Nə şimşək çaxdı, nə də tufan qopdu. Biz ayrıldıq. Nə yerdə daşlar ağladı, nə də ki, göydəki buludlar. Biz ayrıldıq. Bir damla göz yaşı nöqtə qoydu sevgimizə. Biz ayrıldıq. Sadəcə yazıq oldu hər ikimizə... KÖLGƏ Heç nə ölmür. Hər şey şəklini dəyişir. Mən doğulduğumdan bəri şəklimi dəyişirəm. İnsanın ölümü də şəkildəyişmədir. Əvvəlcə kölgənin qısalmasından başlayır. İkinci kursda oxuyarkən Mənə fəlsəfə dərsi keçən professorun öləcəyini kölgəsinin qısalmasından anlamışdım. Öyrətdiyi fəlsəfə şəklini dəyişmişdi. Rüşvət fəlsəfəsi, yaltaqlıq fəlsəfəsi, yerlibazlaq fəlsəfəsi, Hegel, Kant, Freyd fəlsəfəsiylə uzlaşmırdı. Professorun boyu ilə kölgəsi kimi… Heç nə ölmür. Hər şey şəklini dəyişir… Yüklə 9,34 Kb. Dostları ilə paylaş:
|