Tez özetleri Astronomi ve Uzay Bilimleri Anabilim Dalı
Keywords: Forest Cadastre 2/B implementations, law-maker, object of study and forest policy ÇAKIR Meriç
Yüklə 0,84 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Toprak Eklembacaklılarının, Kayın ve Meşe Ekosistemindeki Mevsimsel Değişimi ve Ölü Örtü Ayrışmasına Etkileri
- Seasonal Changes of Soil Arthropods in Beech and Oak Ecosystems and Their Effects on Litter Decomposition
- Bolu-Ayıkaya Bölgesi Bitki Toplumları Ve Meşcere Kuruluş Özellikleri
- Toplum: Physospermum cornubiense-Pinus sylvestris
- Toplum: Erica arborea-Quercus petraea
- Toplum: Vaccinium arctostaphylos-Fagus orientalis
- Toplum: Abies bornmülleriana-Fagus orientalis
- Plant Communıtıes and Stand Structure Characterıstıcs of Bolu-Ayıkaya Regıon
- Community: Physospermum cornubiense-Pinus sylvestris
- Community: Erica arborea
- Community: Vaccinium arctostaphylos-Fagus orientalis
- Community: Abies bornmülleriana-Fagus orientalis
Keywords: Forest Cadastre 2/B implementations, law-maker, object of study and forest policy ÇAKIR Meriç Tez Adı : Toprak Eklembacaklılarının, Kayın ve Meşe Ekosistemindeki Mevsimsel Değişimi ve Ölü Örtü Ayrışmasına Etkileri Danışman : Prof. Dr. Ender MAKİNECİ Anabilim Dalı : Orman Mühendisliği Programı : Toprak İlmi ve Ekoloji Mezuniyet Yılı : 2013 Tez Savunma Jürisi : Prof. Dr. Ender MAKİNECİ Prof. Dr. M. Ömer KARAÖZ Prof. Dr. Doğanay TOLUNAY Prof. Dr. Temel SATIYILDIZ Prof. Dr. Oktay YILDIZ Toprak Eklembacaklılarının, Kayın ve Meşe Ekosistemindeki Mevsimsel Değişimi ve Ölü Örtü Ayrışmasına Etkileri Ölüörtü, kimyasal yapısı, fiziksel çevre ve ayrıştırıcı canlılar tarafından etkilenerek ayrışır. Birçok çalışmada tek türün ayrışması incelenirken, ölüörtü kalitesi ve iklimin ayrışma üzerinde etkisi araştırılmış fakat toprak canlılarının önemi dikkate alınmamıştır. Ölüörtü ve toprakta yaşayan eklembacaklıların ayrışma süreçlerinde çok önemli görevleri vardır. Değişen iklim ile çevrenin fiziksel ve kimyasal özelliklerine hızlı cevap verirler. Akarina ile Collembola taksonları toplam eklembacaklıların % 90-95 sini oluştururlar. Sayıca fazla olan bu canlılar ölüörtü ayrışmasında parçalayıcı olarak rol oynarlar. Ölüörtü ayrışması, karbon ve besin döngüsünde anahtar rol oynamaktadır. Saf ve karışık alanlarda ölüörtü ayrışma oranı ile makro ve mikroeklembacaklıların miktar ve çeşitlilikleri meşe ve kayın ekosisteminde izlenmiştir. Ölüörtü ve toprak faunasının ayrışmaya olan etkilerini belirlemek için farklı gözenek açıklığına sahip keseler ile farklı boyutlardaki faunanın ayrışmaya etkisi belirlenmeye çalışılmıştır. Üç farklı gözenek açıklığına sahip ölüörtü keseleri (1) mikrofauna; 2) mikro ve mezofauna; 3) mikro, mezo ve makro fauna) meşe, kayın ve meşe-kayın alanlarına yerleştirilmiştir. Bütün keseler içerisine bakteri ve mantarlar girebilmektedir. Ölüörtü keseleri çalışma alanlarına rastgele olarak ölüörtü ile temas edecek şekilde toplam 324 adet yerleştirilmiştir. Meşe, kayın ve meşe-katın alanlarına yerleştirilen her kese boyutundan aylık olarak üç adet toplanmıştır. Her alandan aylık olarak makroeklembacaklılar için çukur tuzak ile 9, mikroeklembacaklılar için çelik silindirler ile 3 adet örnek alınmıştır. Örneklenen mikroeklembacaklılar modifiye Berlese-Tullgren hunisi ile çıkarılmıştır. 2008-2009 yılları arasında yapılan bu çalışmada, meşe, kayın ve meşe-kayın alanlarında yaprak döküm miktarları sırası ile 325 g m-², 320 g m-² ve 343 g m-² dir. Mikro, mezo ve makro keseler arasında ayrışma bakımından önemli fark belirlenmemiştir. Ayrışmanın meşe alanında ortalama 4,6 yıl, kayın alanında 5,5 yıl ve meşe-kayın alanında ise 5,4 yılda tamamlandığı belirlenmekle birlikte, aralarındaki fark önemsizdir. Bununla birlikte, makroeklembacaklılara ait 27 takson, mikroeklembacaklılara ait 34 takson belirlenmiş olup, makroeklembacaklıların komünite yapılarının büyük kısmını yırtıcıların ve mikroeklembacaklıların ise ayrıştırıcıların oluşturduğu tespit edilmiştir. Belgrad Ormanı şartlarında eklembacaklıların ayrışma üzerinde ki etkilerinin mantar ve bakteriler kadar etkili olmadığı görülmüştür.
Seasonal Changes of Soil Arthropods in Beech and Oak Ecosystems and Their Effects on Litter Decomposition The decomposition of plant litter is influenced by their chemical composition, the physical-chemical environment, and the decomposer organisms. Most studies interested in single species of decomposition have focused on substrate quality and climate effects on decomposition, and have excluded explicit recognition of the soil organisms involved in the process. Arthropods of the litter and soil play a critical role in the process of decomposition. They respond quickly to changes in climate and physico-chemical properties of soil. Acarina and collembola represent the bulk, about 90 to 95% of the total arthropod fauna of soil. Microarthropods, one of the several agents involved in litter decomposition are important in breaking down the plant litter Plant litter decomposition is a key process in carbon and nutrient cycling. Rates of decomposition, and micro- and macroarthropods abundance and diversity associated with single-species and mixed-species litters were studied in an oak–beech ecosystems. The critical role of soil-faunal community composition in decomposition has been demonstrated using different mesh size litterbags to control exposure of litter to different faunal size classes. We placed litterbags of three mesh sizes across model grassland miniecosystems manipulated to enable communities containing 1) microfauna; 2) micro- and meso-fauna; 3) micro-, meso- and macro-fauna. All communities contained bacteria and fungi. Totally 324 litterbags were randomly placed beneath the vegetation canopy, in contact with the litter layer. Three bags of each mesh size were removed per monthly. Monthly sampling of macroarthropods was conducted in nine replicates via pitfall trap and microarthropods was conducted in three replicates via steel soil corers. Soil fauna samples were extracted with modified Berlese-Tullgren funnel and they were stored in 70 % ethanol. In this study, carried out between the years 2008-2009, amounts of leaf fall in oak, beech and oak-beech forested areas respectively were 325 g m-², 320 g m-² and 343 g m-². Any important difference in terms of the decomposition among the micro, meso and macro-litterbags was not determinated. It was determined that the average decomposition was completed in oak areas in 4,6 years, in beech areas in 5,5 years, and in oak-beech areas in 5,4 years, the differences between them are nonsignificant. However, 27 taxa belonging to macroarthropods and 34 taxa belonging to microarthropods were determined and it was also identified that the community structure of the macroarthropods is mainly formed by predators while it is mainly formed by decomposers in the community structure of microarthropods. In Belgrade Forest conditions, the effects of arthropods on the decomposition were not as effective as fungi and bacteria. ÇOBAN Süleyman Tez Adı : Bolu-Ayıkaya Bölgesi Bitki Toplumları Ve Meşcere Kuruluş Özellikleri Danışman : Prof. Dr. Gülen ÖZALP Anabilim Dalı : Orman Mühendisliği Programı : Silvikültür Mezuniyet Yılı : 2013 Tez Savunma Jürisi : Prof. Dr. Gülen ÖZALP Prof.Dr. Engin ÖZHATAY Prof. Dr. H. Ferhat BOZKUŞ Prof. Dr. Alper H. ÇOLAK Prof. Dr. Erol KIRDAR
Takım: Querco-Carpinetalia orientalis Quezel, Barbero, Akman 1980 Birlik: Carpino-Acerion Akman, Barbero, Quezel 1977
Sınıf: Quercetea pubescentis (Ober. 1948) Doing Kraft. 1955 Takım: Querco-Carpinetalia orientalis Quezel, Barbero, Akman 1980 Birlik: Carpino-Acerion Akman, Barbero, Quezel 1977
Sınıf: Querco-Fagetea Br.-Bl. et Vlieger in Vlieger 1937 Takım: Rhododendron-Fagetelia orientalis (Soó 1964) Passarge 1981 Birlik: Fagion orientalis Quézel et al. ex Quézel et al. 1992
Toplum: Abies bornmülleriana-Fagus orientalis
Yetişme ortamı faktörlerinden istatistiksel olarak en önemli değişkenlerin yükselti, metamorfik anakaya ve bakı olduğu belirlenmiştir. Ancak, değişkenlerin marjinal etkisi dikkate alındığında killi-kireçtaşının önemli bir etkisi bulunmaktadır. Yükselti, tüm değişkenlerin neden olduğu varyasyonun %31’ini oluştururken bakının etkisiyle bu oran %44’e yükselmektedir. Kireçtaşı anakayasının koşullu etkisi ise istatistiksel olarak önemsizdir. Anakaya tiplerinin tamamının neden olduğu varsasyonun ise %39 olduğu belirlenmiştir. Bitki toplumlarının ortalama gösterge değerleri, yetişme ortamı koşullarını tam olarak yansıtmaktadır. Örneğin, Ayıkaya Tepesi’nin güneşli bakılarında orman sınırını oluşturan Physospermum cornubiense-Pinus sylvestris toplumunun nem, sıcaklık gösterge değerleri düşük, ışık gösterge değeri ise yüksektir. Tepenin kuzey yamacında yayılış gösteren Vaccinium arctostaphylos-Fagus orientalis ve Abies bornmülleriana-Fagus orientalis toplumlarının ise ortalama nem değerleri yüksek, sıcaklık değerleri ise yükseltiyle birlikte düşmektedir. Araştırma alanında gösterge değeri bilinen türler yardımıyla, ordinasyon analizinden toprak besin maddesi, toprak reaksiyonu (pH), ışık, nem, sıcaklık ve karasallık gösterge tür grupları belirlenmiştir. Toprağın pH değerinin yüksek olması, kalsiyum gibi önemli toprak besin maddelerinin varlığını gösterdiğinden, toprak verimliliğinin bir göstergesi olarak kabul edilmektedir. Vejetasyon analizinde de ortalama pH gösterge değerleri ile besin maddesi ve nem gösterge değerleri arasında pozitif bir korelasyon bulunmuştur. Bununla birlikte, pH gösterge değeri yüksek olan orman toplumlarının meşcere ortalama boyları diğer toplumlara göre daha yüksektir. Ayıkaya Tepesi’nin güneşli bakılarında yayılış gösteren Physospermum cornubiense-Pinus sylvestris toplumunun ortalama pH değerinin yüksek olmasına karşın, yağış miktarının düşük olması nedeniyle toprak verimliliği nispeten daha düşüktür. Buna karşın bu toplumun ekolojik salınımının daha geniş olması nedeniyle iyi bir gelişme gösterebilmektedir. Shannon Weiner ve Simpson indislerine göre tür çeşitliliği en yüksek toplumlar, Physospermum cornubiense-Pinus sylvestris ve Erica arborea-Quercus petraea toplumlarıdır. Bitki toplumlarının tür çeşitlilikleri üzerinde toprak besin maddesi miktarı ve meşcere kapalılığı etkili olmaktadır. Tam kapalı meşcerelerde toprak besin maddesi miktarının yüksek olması tür sayısının artışında etkili olmaktadır. Buna karşın, toprak besin maddesi miktarının düşük olduğu güneşli bakılarda, meşcere kapalılığı düşük olduğu için tür sayısında artış görülmektedir. Ancak, orman vejetasyonunun kapalılık yüzdeleriyle tür çeşitlilikleri karşılaştırıldığında, %100 ve %50 kapalılığa sahip alanlarda tür çeşitliliği azalırken, %80-90 kapalılık yüzdesine sahip meşcerelerde tür çeşitliliği artış göstermektedir. Ayıkaya Bölgesi’nde orman sınırını oluşturan toplumlarda ağaç kollektifleri şeklinde bir meşcere kuruluşu görülmektedir. Ağaç kollektifleri, yüksek dağ ormanlarının stabil meşcere kuruluşlarıdır. Bu kuruluş özelliklerine uygun olmayan silvikültürel müdahaleler, bölgede rüzgar devrikleri ve gövde kırılmalarına yol açmaktadır. Çalışma kapsamında benzer ekosistemlerde gerçekleştirilen bitki sosyolojisi çalışmaları TURBOVEG veri yönetim programına aktarılarak bölgesel bir vejetasyon veribankası oluşturulmuştur. Bölgesel vejetasyonun sınıflandırılması sonucu, Ayıkaya Bölgesi ile diğer bölge vejetasyonlarının benzerlikleri belirlenmiştir. Öksin kuşakta yer alan Ayıkaya Bölgesi’nin genel vejetasyon özelliklerine bakıldığında; Zonguldak-Çitdere ve Karabük-Büyükdüz vejetasyonlarıyla yakın özellikler gösterdiği, suböksin kuşakta yer alan Düzce-Elmacık ve Ilgaz Dağı’nın güney yamacında yer alan toplumlarla ise benzerliklerin daha az olduğu belirlenmiştir. Buna karşın Ilgaz Dağı’nın kuzey yamaçlarında yer alan toplumların Ayıkaya Bölgesi’ndeki Kayın ve Meşe ormanlarına benzerlikleri yüksektir. Çayır vejetasyonundan alınan örnek alanların sınıflandırılması sonucu iki toplum belirlenmiştir: Sınıf: Astragalo-Brometea Birlik: Hyperico-Verbascion
Alpin çayır vejetasyonu bölgede orman içi açıklıklar dışında en geniş yayılışını Ayıkaya Tepesi (1760 m) sırtlarında yapmaktadır. Sırtın çok sarp (%60-100 eğimli) olan güney yamacında kserofit karakterli türlerin ağırlıkta olduğu toplum, Teucrium chamaedrys-Bromus riparius olarak tanımlanırken, mezofil ve orman kenarı geçiş zonlarını karakterize eden türlerin egemen olduğu kuzey yamaçtaki toplum ise Alchemilla pseudocartalinica-Astrantia maxima olarak tanımlanmıştır. Tür çeşitliliği açısından güney yamaçta yayılış gösteren Teucrium chamaedrys-Bromus riparius toplumu daha zengindir. Kuzey yamaçtaki Alchemilla pseudocartalinica-Astrantia maxima toplumunun tür çeşitliliği ise otlatma baskısı nedeniyle nispeten daha azdır. Nitekim, bu toplumda bulunan Cynosurus cristatus, Cirsium vulgare, Urtica dioica, Dactylis glomerata, Rumex crispus gibi türler otlatma etkisinin bir göstergesidir.
Plant Communıtıes and Stand Structure Characterıstıcs of Bolu-Ayıkaya Regıon The aim of this study is to classify plant communities and to identify their stand structure characteristics in the Bolu-Ayıkaya region. The research area which is located in Ayıkaya Forest Enterprise, is composed of steep slopes. Its altitude varies between 600 m (Karadere river) and 1780 m (Kapıkaya Hill). In general, humid Oriental Beech and Uludağ Fir forests cover northern exposures where oceanic conditions prevail. However, humid Fir and Beech forests cover wide areas due to humid air mass which move inland through Karadere Valley. The research area falls in the euxine part of the Euro-Siberian phytogeographic region. It was found that the percentage of the species belonging to the Euro-Siberian region is 63%, of which 30% is euxine element. According to RAUNKIAER life forms, it was calculated that the percentages of hemicriptophyte, phanerophyte, chamaphyte, therophyte and geophyte species of the recorded flora are 52%, 20%, 12%, 10% and 6% respectively. In general, the relative percentage of hemicryptophyte and chamephyte species is characteristic for cold climate in mountain and high mountain forest zones. Consequently, it was shown that the relative percentage of hemicriptophytes increases from lower to upper altitudinal zones in the region which has a hemicryptophyte climate according to life form spectrum. As a result of classification and ordination of forest vegetation, identified forest communities are given below: Class: Quercetea pubescentis (Ober. 1948) Doing Kraft. 1955 Order: Querco-Carpinetalia orientalis Quezel, Barbero, Akman 1980 Alliance: Carpino-Acerion Akman, Barbero, Quezel 1977
Class: Quercetea pubescentis (Ober. 1948) Doing Kraft. 1955 Order: Querco-Carpinetalia orientalis Quezel, Barbero, Akman 1980 Alliance: Carpino-Acerion Akman, Barbero, Quezel 1977
Class: Querco-Fagetea Br.-Bl. et Vlieger in Vlieger 1937 Order: Rhododendron-Fagetelia orientalis (Soó 1964) Passarge 1981 Alliance: Fagion orientalis Quézel et al. ex Quézel et al. 1992
Community: Abies bornmülleriana-Fagus orientalis
Altitude, metamorphic bedrock and land exposure were found as statistically the most important variables. On the other hand, the amount of variability explained by loamy-lime bedrock increases when marginal effects of the environmental variables are considered. The amount of variability explained by altitude, which is 31 % , increases to 44 % with the conditional effect of land exposure. In addition it was found that total variability explained by all bedrock types is 39 %. Mean Ellenberg indicator values precisely reflect site conditions. For instance, Physospermum cornubiense-Pinus sylvestris, which occurs on sunny exposures of Ayıkaya Hill, has low moisture and temperature indicator values with a high light indicator values. On northern exposures, Vaccinium arctostaphylos-Fagus orientalis and Abies bornmülleriana-Fagus orientalis communities have a high mean moisture indicator values and their mean temperature values decrease with increasing altitude. For this reason, ecological species groups of soil nutrient content, soil reaction, light, moisture, temperature and continentality were determined from the indicator values of species in ordination analysis. High soil pH, which determines the occurence of many nutrients like total calcium concentration, indicates productivity. Therefore a positive correlation is seen among soil reaction, soil nutrient content and moisture indicator values in the vegetation analysis. This is reflected in higher stand top height in the comunities with high pH indicator values. In contrast, although Physospermum cornubiense-Pinus sylvestris community which occurs on sunny exposures of Ayıkaya Hill has a high pH value, has a low moisture and nutrient indicator value due to direct radiation. However, this community shows a good development because of its wide ecological amplitude. The highest species numbers are found in Physospermum cornubiense-Pinus sylvestris and Erica arborea-Quercus petraea communities. Soil nutrient content and stand cover has a possitive influence on the species diversity of communities. In closed stand high soil nutrient causes an increase in species number. On the other hand, on sunny exposures productivity is low but species number is high due to stand canopy is less closed. However, when stand cover percentages were compared, species numbers decrease in stands with 100% and 50% cover percentages but diversity of species increases in stands with 80-90 cover percentages. Forest communities which are distributed close to forest limit in the region have stand structure in the form of tree collectives. Tree collectives are stabil stand structure characteristics of high mountain forests. Unappropriate silvicultural applications caused windthrow and stem breaking in the region. In the context of the study, vegetation researches which were carried out in similar ecosystems were stored in the TURBOVEG program and a regional vegetation database were formed. Similar vegetation types with Ayıkaya region were found with the classification of regional vegetation data. General vegetation characteristics of Ayıkaya region, which is in the euxine part of Euro-Siberian phytogeographic region, have high similarities with Zonguldak-Çitdere and Karabük-Büyükdüz regions but low similarities with Düzce-Elmacık mountain and southern part of Ilgaz mountain which are in the sub-euxine part of the region. In addition, beech and oak forest types on northern part of Ilgaz mountain are close to those of Ayıkaya region. Two grassland communities were determined from the classification glassland sample plots: Class: Astragalo-Brometea Alliance: Hyperico-Verbascion
Ayıkaya alpine grassland vegetation has the widest natural distribution on the Ayıkaya Hill (1970 m) except from forest openings in the region. The southern part of the hill has steep slopes (60-100% inclination) and is dominated by xerophyte species. This community was determined as Teucrium chamaedrys-Bromus riparius. On northern slopes where mesophilic and forest transitional species occur determined as Alchemilla pseudocartalinica-Astrantia maxima. The Teucrium chamaedrys-Bromus riparius community has the highest species number. The Alchemilla pseudocartalinica-Astrantia maxima community has relatively low species number due to grazing effect. However, the species that occur in this community, i.e. Cynosurus cristatus, Cirsium vulgare, Urtica dioica, Dactylis glomerata, Rumex crispus etc., are the indicators of grazing.
Kuruluşunun Belirlenmesi: Odayeri Planlama Ünitesi Örneği Danışman : Prof.Dr. Ahmet YEŞİL Anabilim Dalı : Orman Mühendisliği Programı : Orman Amenajmanı Mezuniyet Yılı : 2013 Tez Savunma Jürisi : Prof. Dr. Ahmet YEŞİL Prof. Dr. Kamil ŞENGÖNÜL Prof.Dr. Ferhat BOZKUŞ Prof.Dr. Emin Zeki BAŞKENT Doç. Dr. Abdullah Emin AKAY Yüklə 0,84 Mb. Dostları ilə paylaş:
|