www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
31
mənə bir söz deyəsi deyildi. Hər halda döyülmək istəmirdim.Hə, nə deyirdim? Evdəki səs-
küyə ayıldım. HəmiĢəkindən fərqli olaraq bu dəfə üç fərqli səs gəlirdi. Qalxıb qapının
arasından baxdım. Anamın yanında Bred Pitə bənzər bir sarıĢın gənc var idi.Onlar orada
dava edir, mən isə ağzımı aralayıb gəncə tamaĢa edirdim. Ətraf sanki bir dumanın içində idi
və orada mən var idim, bir də o var idi.Orada necə bıçaq çıxdı, o bıçaq anama necə girdi.
Bax orasını qətiyyən bilmirəm.O gecə bir ton polis töküldü evə. O sarıĢın yer yarıldı sanki
yerə girdi. Anamın tapdığı o əyyaĢı da polislər apardı. O gündən sonra o bom boĢ evdə tənha
yaĢamağa baĢladım. Zaman keçdikcə özümə uyğun qızlardan özümə ev yoldaĢları da
tapdım. Artıq on dörd yaĢımda mən sağını- solunu bəs bəlli bilən bir qadın idim. Ġçinə
uĢaqlıq sevinci dəfn edilmiĢ bir qadın. Həyat deyilən Ģey çox məkrli bir Ģeydir. Mənim çox
günahlarım olub, amma ən böyüyü isə günahı olmayan biriylə məzələnməyim oldu. Mənim
qonĢuluğumda( hələ bu əntərə iliĢməmiĢdim indi olduğum mənzil alınmamıĢdı) bir üzü nurlu
oğlan yaĢayırdı. Məhlə cavanları mənim yubkamın razrezini görəndə gözləri kələlərinə
çıxırdısa sanki bu adam məni görmürdü. Bir gün liftdə özümü qəsdən yıxdım bunun üstünə
heç nə olmasada fransuzski ətrim onu dəli eləməyə yetməli idi. Amma demərsən ki, adam
heç bir reaksiya vermədi. BaĢqa bir gün bu gəncin -adı Nofəl idi- qapısını aralı görüb özümü
içəri saldım. QonĢularda söz gəzirdi ki, O gecə gündüz məsciddən çıxmır. Mən isə içinə
Ģeytan dolmuĢ kimi bu sevdadan əl çəkə bilmirdim. Onu sevirdim? Yox. Ġndi dəqiq bilirəm
ki, yox sadəcə olaraq onun mənə diqqət yetirməməsi mənim içimə oturmuĢdu. Nə isə içəri
keçdim. – Gülya əhmədin əlindəki siqareti alıb bir qullab vurdu. – Yenə o zibildəndi?
- Hə, neynim baĢım onda daha yaxĢı iĢləyir- Əhməd sanki özünü müdafiə edirmiĢ kimi
dilləndi.
- Hə, harada qalmıĢdım? Istəyirsən danıĢmayım
- Yox, yox, maraqlıdı- Əhməd gecə yarını ötməsinə baxmayaraq gümrah səslə cavab verdi.
- Hə içəri keçdim. Nofəl namaz qılırdı. Gəldim düz oturdum bunun qarĢısında, ayağımı da
aĢırdım ayağımın üstünə . Bilirdinm ki, belə olanda qısa yubkam daha da sıyrılır durur
yuxarıda. Nə idi: on altı yaĢım var idi. Amma bəlkə də Nofəlin bildiyindən on altı min dəfə
çox Ģey bilir və görmüĢdüm. Hər halda mənə elə gəlirdi. Sən inanırsan, iyrimi birinci əsrdə
belə gənclər var imiĢ. Nofəl bu mənzərəni görməmək üçün gözlərini bərk- bərk yumaraq
namazı qıldı.
- Sonra nə oldu?- Əhməd səbirsizliklə soruĢdu.
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
32
Heç. Mən bir gün, beĢ gün nəhayət bütün iĢimi, hətta gəlirimi ataraq onu yoldan çıxartdım.
Bax, mən onsuz da bilrəm ki, etdiklərimlə cəhənnəmlikliyəm. Əgər cəhənnəm varsa. Amma
o Nofələ etdiyimlə nağdı o tərəfə üzü qara gedənlərdən olacam. Nə deyirdim?! Nofəl
mənimlə yatağa girdi, amma sabahı yox oldu. Bir daha onu görmədim. Sonralar onu getdiyi
məsciddən soraqladılm. Heç kəs bir söz demədi. Nə isə, olan bitəni unutmuĢdum ki, gəldi
çıxdı. Damağımda o zəhirmar, özümdə hallanmıĢ vəziyyətdə( iynəyə yenicə oturmuĢdum) bir
də gördüm qarĢımda. Mən əvvəlcə elə bildim məni qara basır, sonra O, mənə bir sillə
çəkəndə bir az ayıldım. Sonra məni qaldırıb apardı su kranını açdı və baĢımı saldı altına .
Soyuq su baĢımdan aĢağı boyunuma, boğazıma Ģırıldadıqca tamanılə ayıldım. Üzümü,
gözümü ovxalaya-ovxalaya çökdüm soyuq kafellərin üzərinə. O, məni orada qoyub gəlib
evdəkiləri qovaladı. Mən qalxıb zala gələndə artıq orada heç kəs yox idi. Gecəni mənimlə
keçirdi. Səhər ayılanda heç iĢıqlaĢmamıĢdı. O, namazını qılırdı. Bitirdikdən sonra mənə
tövbə etməyi və onunla evlənməyimin vacibliyini dedi. Məni necə gülmək tutdusa, indi də
dəqiq xatırlamıram, bəlkə də bir saat güldüm. O həmin günü mənimlə nə qədər danıĢmağa
cəhd etdisə, məni gülmək tutdu.Sonra tam bir cidiyyətlə üstümə qıĢqırdı. Və mənə qarğıĢ
etdi. O vaxtı vecimə belə almamıĢdım o qarğıĢı. Amma səni ilk gördüyüm gündən anladım.
Anladım onun qarğıĢının mənasını.
-Nə qarğamıĢdı ki, O – bayaqdan Gülyanı daĢ səsizliyi ilə dinləyən Əhməd dilləndi
-Sevəsən, əldə edə bilməyəsən! Əldə edəsən, onunla açıq görüĢə bilməyəsən. Həsrət qalıb
həsrət öləsən. Ruhun girov, bədənin əsir olsun.............
Əhməd aralığa çökmüĢ bu sükutu bıçaqlamaq istəyi ilə:
-Bəs bu əntərə haradan iliĢdin?
-Bir barda. Bunlar böyük dəstədirlər. Hər yerdə göbələkləri var. Məni əvvəlcə bir kamikadza
kimi istifadə edirdilər, sonra o vurulmuĢ məni saxlamağa baĢladı. Indi iki ildi Ģefin
məĢuquyam. Əgər Ģef odursa. Amma AtaĢı üç ildi tanıyıram.
- AtaĢ da sənin yanına gəlirdi?- Əhməd özündən asılı olmadan bir qıcıqla soruĢdu.
- Yox! O, Nadyanın aĢnası idi. Mənimlə onun heç münasibəti olmayıb. Elə biulirsən yalan
deyirəm?- Gülya incik-incik soruĢdu.
- Mən elə bir söz demədim. Axı niyə belə düĢünürsən ki? ĠĢləri yoluna qoyandan sonra
birinci iĢim səni bu murdarxanadan qurtarmaq olacaq.
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
33
- Əzizim, yadda saxla bizim qurtulmağımız bir xəyaldı. Ruslar demıĢkən bıvĢı prestetutka i
bıvĢı narkoman ne bıvaet. Nə isə boĢ ver. Gecə keçir səncə nə etməliyik?
- Bilmirəm. Saat beĢdə yola çıxmalıyıq.
- Qorxursan?
- Gülü, bəzən insan elə bir sərhəddə olur ki, artıq oradan o yana qorxu deyilən bir Ģey olmur.
Bəlkə də o məchulluqdur. Nə isə görəsən, o bayaq siqaret çəkən yenə ordadı?
- Bəlkə gedib baxasan – Gülya yarımməsləhətli səslə dilləndi.
- Yox. Buradan səhv etmirəmsə yol var. - Əhməd əlindəki telefonun zəif iĢığını ətrafa saldı.
BaĢdaĢına daha da yaxın gedərək cığıra nəzər saldı. Cığırın əks istiqamətə getdiyindən əmin
olan kimi geri döndü. Ayağını qəbrin üzərinə basmıĢdı ki, səndələdi. Yıxılmamaq üçün əlini
bütün ağırlığını baĢdaĢının üstünə saldı. Dərindən nəfəs alaraq:
- Bu zəhər axırımıza çıxdı. Iki addımlıq yerdə yeriyə bilmirəm.- onu bayaqdan baxıĢlarıyla
izləyən Gülyaya dedi.Gülya kiçik əl lampasının iĢığını gah Əhmədin üzünə, gah da baĢdaĢına
salaraq irəlilədi. Əhməd əlini ona uzadaraq qəbirin üstündən düĢməsinə kömək etdi. Sonra
əlini atıb Gülyanın çantasını götürəndə telefonu əlindən sürüĢüb düĢdü. Əyilib onu götürmək
istəyəndə qəfil qiyyə çəkib dizi üstə torpağın üzərinə çökdü. Gülya bir anlığa elə bildi
ki,Əhmədə nə isə oldu lakin ətrafın səsizliyini görəndə əmin oldu ki, bu nə isə qəbirlə
əlaqədər bir Ģeydir. Əhməd diz üstə çökərək səssiz ağlayırdı. Gülya:
-Əhməd, nə oldu? De da mənə nə olar.
-Əhməd, niyə ağlayırsan?
-Əhməd, kiĢi də ağlayar?!
Gülya suallarına heç bir cavab ala bilməyəndə, nəhayət, telefonu yerdən qaldırıb iĢığını qəbir
daĢına saldı.BaĢdaĢında
”Quliyev Hidayət Əhməd oğlu.
1936-2010
YazılmıĢdığını gördü. Gülya istinktiv olaraq bu adamın Əhmədin yaxını olduğunu anladı.
Lakin bu kim idi?- burası Gülya üçün qaranlıq idi. Əhməd isə içini-içini çəkə-çəkə ağlayırdı.
Iniltisinin arasında bəzi sözləri kəkələyərək deyirdi:
Dostları ilə paylaş: |