www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
46
-
BaĢı batmıĢ Məleykə ilə Ġrana həkimə getdilər. AtaĢ da mənim yanımda qalırdı. Ġndi iki
gündü yerli- dibli gəlmir. Öləcəm burada ....
Qafar qocanı qapının ağzında danıĢa- danıĢa qoyub oradan aralandı. Ürəyində bir qaraltı var
idi. Bu qaraltı AtaĢın yoxa çıxmq məsələsi ilə daha tündləĢi. O gecə it yatdı, qurd yatdı amma
Qafar özünə yer tapmadı.Yerinə qor dolmuĢ kimi sabaha kimi qıvrıldı. Artıq səhər binanı
əhatə edən buldozerlər və fəhlə səs –küyü Qafarı da yavaĢ-yavaĢ köçməyə hazırlaĢanların
qafiləsinə qatdı.
***
-
Qəlbindəki ağırlığa gücü yetmirdi. BeĢ nəfərlik ailə ilə gəldiyi Bakıdan bir sınıq- saxaq
arvadla qayıdırdı.Gəncliklə orta yaĢnın sərhəddindəki on
doqquz ili burada- paytaxt
Ģəhərdə itirmiĢdi. Bu Ģəhər canavar kimi atasını, qızını, oğlunu, nəvələrini uddu.
Əhməddən bir soraq ala bilmədi. Əgər ala bilsəydi mütləq köçməni bir –iki gün təxirə
salıb onu tapacaqdı. Amma yeganə ip ucu olan AtaĢ yer yarılıb içinə girmiĢdi sanki.
Qafar dilində etiraf etməsə də, ürəyində Əhmədsiz bu yola çıxmaq istəməmiĢdi. Əhmədi
axtarmazdan öncə qızının yanına getmiĢdi. Onu da özləri ilə aparmaq üçün nə qədər dil
tökmüĢdüsə, xeyri olmamıĢdı. Qızı doğulduğu bu Ģəhədən vaz keçmək istəməmiĢdi.
Qafar onun qətiyyətinə heyran qalmıĢdı. Bunu ürəyi ağrısada qızına “ Bala, sən bizdən
qeyrətlisən. Ən azından doğulduğun məkana sahib çıxırsan” demiĢdi.
Sonra nəvələrini
heç görməyəcəkmiĢ kimi öpüb, doyunca ətirlərini sinəsinə çəkmiĢdi. Indi yük maĢını bu
çirkin və yetim görünüĢlü binadan uzaqlaĢdıqca Qafara elə gəlirdi ki, Əhmədi də orada
qoyub gəlib və o bina yıxılanda Əhməd onun altında qalacaq. Beynindən keçən min
dolaĢıq fikirdən qəlbi elə sızladı ki, gözlərindən yaĢ damlaları yanağından süzülməyə
baĢladı. Bunu kiməsə sezdirməmək üçün burnunu plaĢının içinə saldı. Payızın yelləri isə
bütün bunlardan sonra sanki yaddaĢlardan nəyisə silib süpürmək məqsədi ilə daha da
sürətli əsməyə baĢladı.
Qafar qəfil ləngərə ayıldı.Gözlərini ovuĢdurub özünə gəlməmiĢ sürücünün
deyinməsini eĢitdi. Bir ağ sıfır yeddi markalı maĢın çəpinə qafargilin yük maĢının
qarĢısını kəsmiĢdi.Qafar azca diqqət etdikdə həmin maĢından tanıĢ birinin düĢüb
gəldiyini gördü. Bu O, idi. Bəli, bu onun Əhmədi idi. Qafar maĢını dayanmasından belə
ayılmayan arvadını dümsükləyib ayıltdı. Heç bir söz demədən ona maĢına yaxınlaĢan
oğlunu göstərdi. Məsmə ilk öncə yuxu
gördüyünü zənn etsədə, sonra bütün bunların
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
47
ayıqlıqda baĢ verdiyini anladıqda tez maĢından düĢüb oğlunun qabağına yüyürdü. Duz
kimi balasını yaladı. əlindən üzündən öpdü. Qafar matı- qutu qurumuĢ kimi Əhmədlə
anasına baxırdı. Nəinki yerə düĢmək, hətta nə edəcəyini belə kəsdirə bilmirdi. Əhməd
yük maĢının açıq qapısına baxır sanki ona yaxınlaĢmaq üçün ondan izn istəyirdi. Qafarın
qarĢısında ovurdları batmıĢ, gözlərinin içi qıpqırmızı bir gənc dayanmıĢdı. Bu gənc onun
evdən qovduğu ətli-canlı Əhmədə qətiyyən bənzəmirdi. MaĢından düĢüb qollarını geniç
açdı. Əhməd onu qucaqlayanda Qafar onun boynundan gələn qoxu ilə onun doğurdan da
öz oğlu olduğuna inandı. Sürücü onlara getməyi xatırlatmasaydı, yəqin ki, beləcə
saatlarca səssiz qol- boyun olacaqdılar.Yük maĢını iĢə düĢəndə Əhməd körpə uĢaq kimi
arxadakı yüklərin üzərinə dırmaĢdı.Artıq Bakı uzaqda balaca bir nöqtəyə
çevrilmiĢdi.Əhməd yükün içindən götürdüyü yun adyala bürünərək çılpaq və boz yollara
tamaĢa etməyə baĢladı. Ürəyi artıq sinəsində sakit döyünürdü.
P.S.
-ġef, əmrinizi yerinə yetirildi cəsədi neyləyək?- Buqatinin ön oturacağında
oturmuĢ qara eynəkli arxaya dönmədən dedi
- Onu, sənədlərini üstündən götürmədən Kürə atsınlar. Qoy AtaĢın qardaĢları
bundan lazımı dərsi çıxrsınlar. Hamam böcəyi belə baĢı
kəsiləndən sonra doqquz gün
yaĢayır- arxa oturacaqda gözünü əlindəki Forbes jurnalından ayırmayan orta yaĢlı kök
kiĢi dedi.
- Bəs Əhmədi neyləyək?- qarĢıdakı yenə həminki quru rəsmi səsiylə soruĢdu.
- Onunla on gün sonra Aran bölgəsindəkilər irtiba keçsınlər. Onu diĢləmiĢik. Biz
isə öz vampir diĢlərimizdən qəti əminik.PiĢik suyu sevməsədə, balıqdan heç vaxt vaz
keçmir.- onun bu cavabını nəinki maĢındakılar, hətta öz dinləmə qurğularına iki gün öncə
bu maĢına yerləĢdirə bilmiĢ Ġnterpol da eĢitdi
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
48
Can yanğısı
Əlisəməd iyirmi il idi ki, ekspert həkim iĢləyirdi. Ona arabir elə gəlirdi ki, o yalnız bu
iĢ üçün yaradılıb. Bu iyirmi ildə o qədər insan yarmıĢdı ki, bunun sayını, hesabını
itirmiĢdi. Bütün yardığı insanlar onun üçün eyni idi. Onların hamısının
onun aləmində bir
adı var idi “ölü”. Bu ölulərin hamısının üzündə eyni donuq ifadə olardı. Təbii ki, üzü olan
ölülərin. Çünki elə ölülər də var idi ki, onların nəinki üzü heç salamat bədənləri də
olmazdı.Onun aləmində ən iyrənc ölulər günlərlə suda qalan ölülər idi. Bu ölulər
ĢiĢmiĢ,səklini itirmiĢ olurdular. Onlar Əlisəmədə Amerika filmlərindəki zombiləri
xatırladardılar. Əvvəllər bu Ģəkilsiz ölülərdən iyrənərdi və bəzi
gecələrdə yuxuda hey
qan görərdi. Bu qan normal isti qan olmazdı. Elə iylənmiĢ qan olardı ki, Əlisəmədin
yuxuda onun qoxusundan ürəyi
bulanardı. Gündüzlər isə bu yuxuları unudardı. Onun
var olan, görünən Ģeylərə inamı var idi. Yuxularını isə sənətinin psixalogiyasına təsiri
kimi yozurdu. Özü üçün “qəssab yuxuda dana görər, mən də qan ,ölü görürəm” kimi
lətifə uydurmuĢdu.O, axirətə inanmazdı. Hətta ondan “heç qorxduğun ölü olub?” – deyə
soruĢulanda O, “yox” deyə cavab verərdi.
Bu illərdə ilk iĢlədiyi ayı çıxmaqla mərhəmət hissi tamam qısırlaĢmıĢdı. Yalnız
o ilk
ayı uzun müddət yaddaĢından silə bilməmiĢdi. Bir ailənin yeganə övladı su da
boğulmuĢdu. Ana hey: “balamı yarmayın”- deyə qıĢqırırdı. “ Onun boğulduğunu biz
ğördük. Heç kimin bizimlə qəsdi yoxdur “deməsinə baxmayaraq o uĢağı yarmıĢdılar.
UĢağın atası sanki daĢa dönmüĢdü. O zamanlar Əlisəməd yeni – yeni atalıq duyğusuna
sahiblənirdi. Özü də səbəbini bilmədən bu hadisəni uzun illər idi ki, unuda bilmirdi.
Illər iĢinə yeni təcrübələr gətirdikcə , iĢi və həyatı gözündə adiləĢirdi.. Bu ətalətli
həyatının tısbağa yeriĢini beĢ il olardı ki, arvadının xəstəliyi pozmuĢdu.
Bu yeni
ab-hava evdəki Ģəraiti alt-üst etmiĢdi. Arvadı heç kəsə rəhm etmədən daim hamını
xəstəliyi ilə Ģantaj edirdi. Qohum, yad demək olar ki hamı onun ölümünə hazır idi.
Hətta qonĢudakı ağıçı belə səhərlər üzünü yumamıĢ, onların evini dinĢəyirdi.Bunların
hamısından Əlisəmədin xəbəri var idi. Lakin bütün bunlardan da vacibi pul problemi
idi. Hər üç aydan bir arvadı ciddi bir müalicə alırdı. Bu mualicə əldəki, ovucdakı
son qəpiyi də sümürüb aparırdı Əlisəmədin pul dərdi, arvadının can dərdi evdəki uĢağı
onlar sağkən yetim qoymuĢdu . AxĢamlar süfrə baĢında “hə, yox , çörəyi ver, çay gətir”
sözlərindən baĢqa bir söhbət olmazdı.Problemlər içində tək balası belə gözündən