The Archeology of Azerbaijan a brief Discourse
Yüklə 5,15 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 67 ifadəsinin alınmasının vacibliyinin bildirdilər. On dəqiqə keçməmiĢ Aliyə və Cəmilin ailəsi polis maĢınında polis idarəsinə gətirildilər. Aliyə bundan lap baĢını itirdi. Dayanmadan özü-özünə “anamgil, anamgil, anamgil “ deyə pıçıldayırdı. içində yaranmıĢ uçurumda bircə dənə bu söz qalmıĢdı. Elə hey bu söz ətrafında dolanıb dururdu. Çantasından gələn telefon zəngini polis nəfəri ona yaxınlaĢaraq bildirdi. Aliyə əli əsə-əsə telefonu çıxardı. EĢitdiyi səs onu daha da heyrətə saldı: - XoĢuna gəldi? Səni bilmirəm mən çox zövq aldım . Əlvida fahiĢə . Bu da sənin karyeranın sonu. Səmradan sənə bir qulaq sırğası: tanımadığın salonda qumar oynama!- Səmranın səsi uzaqlaĢaraq qaranlığa gömüldü. Qaranlığın heç bir ulduz görünməyən bətnində isə Aliyəyə təsəlli olacaq bir iĢartı belə görünmürdü. - . Mxitar QoĢ ĠĢdən yenicə qayıtmıĢdım ki, yaxın rəfiqələrimdən biri zəng vurdu. O, əyalətə gəldiyini və məni görmək istədiyini bildirdi. PlanlaĢdırdığım iĢlərin yarımçıq qalmasından narazı olsam da, onu yenidən görmək istəyi hər Ģeyi üstələdi. HəmiĢəki kimi glomour qadın təsiri bağıĢlayan, rəfiqəm yenə öz tərzindən geri qalmayaraq, bütün gözəlliyi ilə on beĢ dəqiqə sonra qarĢımda idi. Uzun görüĢmə və salamlaĢma paradından sonra qarĢı- qarĢıya oturub çay içməyə baĢladıq. - Sənin bu rayonda necə yaĢadığını hələ də ağlıma kəsdirə bilmirəm. Bakını – o gözəl paytaxt Ģəhəri at, gəl bu “truĢoboda” yaĢa. – rəfiqəm dodağını büzərək üzümə baxdı. www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 68 - Bura “truĢoba” deyil . Əyalətdir, rayondur və vətəndir- mən tam cidiyyətlə rəfiqəmə cavab verdim. - Patriotka –rəfiqəm gülümsünərək yenə eyni fikrin üstündə kökləndi. – sənin kimi ziyalı burada itib- batır. Mən yenə deyirəm:gəl Bakıya! Sənə yaxĢı Ģərait yaradarıq. - Bakı – daĢdan Ģəhər! Ora mənim ilham pərimi qaçırdır. əgər bu xalqdan yazmaq istəyirsənsə , o xalqın iĢində yaĢamalısan. - Qıraqdan görünmür? - Adaya xəritədən baxmaq ayrı, adada yaĢamaq ayrı. Rəfiqəm çayını qurtumlayaraq, əlindəki qələm ilə dediyim sonuncu cümləni dəftərçəsinə qeyd edərək dedi: -QəĢəng cümlədir. -TəĢəkkür. Hə, səni bu “truĢoba” dediyin yerə hansı rüzgar atdı? -Eh.. bu jurnalistika deyilən sənəti həəə........- o qaĢlarını çataraq davam etdi- mənə get rayondan həqiqətləri gətir deyərək yolladılar. - Yəqin həqiqəti icra hakimindən öyrənəcək deyilsən?!..- mən yarıroniya ilə rəfiqəmə dedim. - Əlbətdə ki. Həqiqət düzdə, yalan ortada. Həqiqəti necə tapacam ,bax ,bu çəin məsələdir. - Ġstəsən mən sənə kömək edə bilərəm. - Necə edəcəksən? Çox maraqlıdır. - Heç səni bir nəfərlə tanıĢ edəcəm . O da sənə rayonun sosial, iqtisadı, mədəni və mənəvi tərəflərini çox gözəl izah edəcək. - Bu sənsən?- rəfiqəm gözünü belə qırpmadan üzümə maraqla baxdı. -Xeyr. Mənim kimilər bu rayonun Sabir demiĢkən intiligentləriyik. Əlcəkli piĢik siçan tuta bilməz. -Vou, Vou, - rəfiqəm ingilis sayağı içini çəkdi.- Çox maraqlıdır. Kimdir bu adam ? - Mxitar QoĢ. - Mxitar QoĢ?! Mxitar QoĢ alban tarixçisi deyil? Bəlkə də öldüyündən min beĢ yuz il keçir. - Hə. Amma mən sənə canlı Mxitar QoĢ versəm?!.. Nə edərsən? www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 69 - Bağrım yarıldı.. Tez elə! - Səbirli ol! Naharımızı edək, mən də onu tapım görüm haralardadır.. Rəfiqəm peĢəsindən irəli gələn maraqla yeməyi burnuna, yoxsa ağzına belə yediyinin fərqinə belə varmadan ,sürətlə naharı baĢa vurub, yalvarıcı nəzərlərlə üzümə baxdı. Nahardan sonra onu bazarın qarĢısına apardım. Bura daim günəmuzd iĢləyən fəhlələrin yeri idi. Iki dəqiqə keçməmiĢ rəfiqəmlə tanıĢ edəcəyim adam qarĢımızda peyda oldu. Rəfiqəm onun baĢındakı kommunist sayağı kepkaya, gözündəki qara eynəyə və cins Ģalvarına baxaraq ümidsizcəsinə üzümə baxdı. Mən isə tövrümü pozmadan: - Hə qardaĢ, əgər bizə yarımsaatını qurban versən sənə bütün media adından təĢəkkür edərik. - Canla baĢla.- deyərək, O razılaĢdı. Biz rayonun yeganə parka oxĢayan yerinə yollandıq. Bir çaynik çay sifariĢ edib kölgəyə bənzər yerlərin birində oturduq. - QardaĢ nə iĢləyirsən?- rəfiqən nəhayət bayaqdan onu boğan marağının ipini açıb boĢladı. - Fəhlə - Fəhlə?!- rəfiqəm az qala qıĢqıraraq təkrarladı. - Hə bacı fəhlə. Sən bilmirsən fəhlə kimdir? Səhərlər bir tikə güzəran üçün maĢınlara doluĢub nə iĢ gəldi görməyə hazır olan insan kütləsinə fəhlə deyilir. Onun bu cavabından sonra kefi açılan rəfiqəm – Amma qara eynəyin heç sənətinlə uyuĢmur- onu cırnatmağa çalıĢdı. - Gözlərim xəstədir. GünəĢ iĢığı çox parlaq olduqda görmürəm. . -Harada yaĢayıran? - Ele de burada yaxınlıqda: pudrası özündən olan kəndə. - Evlisən? - Hə . Məni hər gecə pol ağacına qonaq edən Son A ilə -Sona? Adı Sonadır? - Yox ,bacı. Son A, yəni sonuncu aldanıĢ. Yəni, evlənib dadını görən bir daha evlənməz . Nə isə bir səhvdir eləmiĢik. www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 70 - Güzəran necədir? Ay bacı, güzərandı da ...- o səsini uzadaraq davam etdi.- Allah nə göndərdi qurumunda çalıĢıram.yəni nə iĢ tapsam . Getdim özümə sosial təminat düzəldəm, onu da Ģərtnən verdilər. Dedi ki, altı ay mənim, altı ay sənin. Üstündən altı ay keçib kartımı qaytarmırlar. Mənə dedilər ki, rayonda hamı Prezidentin arvadına yazır, iĢi düzəlir. O de.. bizim qonĢuda biri yazdı: on gün sonra kərpic evini söküb, daĢdan yeni ev tikdilər. Yox! Mən bir də, bu camaatın sözünə aldanan deyiləm. Götürüm yazım, məni tutsunlar basınlar içəri ki, o boyda adamın həyat yoldaĢına məktub yazmısan. Mən də getdim, kiĢi kimi prezidentin özünə məktub yazdım. Onda da baĢıma iki iĢ gəldi: biri məktubdan əvvəl , biri məktubdan sonra. - Hə nə oldu?- rəfiqəm səbirsizliklə soruĢdu. - KeçmiĢdə mirzələr var idi, indi də kompyuterdə yazan mini yubkalı qızlar . Mən də getdim bu salonların birində dərdimi dedim.. O qızlardan biri yerindən belə tərpənmədən, boyalı dodaqlarını oynada-oynada mənə min beĢ yüz simvol dedi. Mən də bu nə deməkdir soruĢduqda, üstümə hirslənərək – get yaz kağıza gətir – dedi.Getdim yazdım gətirdim. Mən hərfləri sayıram elə dediyi qədər olur, qız sayır artıq çıxır. Sən demə nöqtə də hesaba girirmiĢ Həyatımda ikinci dəfə nöqtə ilə baĢım bəlaya düĢdü. Bir dəfə də səkkizinci sinifdə oxuyanda olmuĢdu. Yeni rus dili müəlimimiz gəlmiĢdi. O bizə hey, adı nədir?- deyirlər yazırsan eee- o kömək istəyən nəzərlərlə üzümüzə baxdı.Rəfiqəm tez – Ġmla – deyə səsləndi. -Yox –o etiraz etdi. Mən sakit Ģəkildə- diktant- dedim - Hə, hə diktant – O dedikdə, rəfiqəm yenə məğlub nəzərlərlə üzümə baxdı - Hə, bu müəllim bizə elə birinci dərsdə diktant yazdırdı. Hər cümlənin sonunda toçka deyir, mən də bunu dəftərə yazırdım . Sən demə ,bu nöqtə imiĢ. Məni direktorun otağına sürüklədilər və müəllimi ələ saldığıma görə valideynlərimi məktəbə çağırdılar. Mənə yalnız direktorun otağında çatdı ki, toçka nöqtə imiĢ. Hə, birdə məktəbdən on iki il sonra mən nöqtənin də hesaba alındığını öyrəndim. Nəhayət qızla dalaĢ- deyiĢikdən sonra məktubu yolladım. O min beĢ yüz simvolla dərdimi nə dərəcədə anlatdım bax orasını bilmirəm.Bu bəladan yenicə qurtulmuĢdum ki, evə gələndə yolda intiligent Qiyazı gördüm. Ona məktubu göndərdiyimi dedim. O isə mənə korrupsiya aradan götürülüb, sənin məktubuna cavab olaraq səni də, o pensiya idarəsinin müdirini də tutacaqlar. Indi qılçam əsir, deyirəm kaĢ məktubum yolda itə, gedib yiyəsinə çatmaya..... - Sənin əsl adın nədir ki, sənə Mxitar QoĢ deyirlər?- rəfiqəm müsahibindən soruĢdu. Yüklə 5,15 Kb. Dostları ilə paylaş:
|