The Archeology of Azerbaijan a brief Discourse
Yüklə 5,15 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 80 Arvadı ona huĢ verməyərək otaqdan çıxdı. Ġki dəqiqədən sonra qonĢu otaqdan ucalan ağlaĢma səsləri ətrafda hamının yuxusunu öğurladı. Qonum-qonĢu tez onlara yığıldı. Kimi kəndin mollasının ardınca yollandı, kimi camaatın oturması üçün otaqda yer açdı , kim isə tanıĢlarını iĢə salaraq kəndin iĢığını yandırtmağa çalıĢdı. Insanlar həyətlərində qaynaĢdıqca, Sərkar çarpayının içində yumağa dönürdü. Əriyib itməyə çalıĢırdı ki, onu bəlkə tapmayalar, bəlkə unudalar. Kəndin elektriki veriləndə , Sərkar atasının ölümünə bir daha inandı. Sovet rejimi dağılandan bəri elektrik bu kənddə “ölüm” simvolu idi. Elektrik lampası tavanda bərq vurduqca, ölüm həqiqəti Sərkarı daha da boğazlayırdı. Qapı qəfil açıldı və arvadı içəri girərək gözünü onun üzünə dikdi. Sərkar onun sükutundan hər Ģeyi anladı.Anladı ki, kəndin bütün ölülərinə etdiyini deyəsən atasına edə bilməyəcək. Hamı hər Ģeyi bilirdi. Amma hamının hər Ģeyi bilməsi bir istisnanı dəyiĢdirə bilməzdi. Bu dəfə ölən atası idi. YavaĢca sürüĢüb çarpayıdan düĢdü. Günahkar uĢaqlar tək arvadının qarĢısında boynunu bükdü. HəmiĢə əsib- coĢan, əzəməti ilə evdəki arvad- uĢağı titrədən Sərkardan bir saat ərzində əsər-əlamət qalmamıĢdı. -O sənin atandır . - Bu heç nəyi dəyiĢdirmir. Içimdəki bu ölü qorxusu, baĢa düĢ, məndən çox böyükdür. Əlli ildə dəyiĢməyən bir Ģeyi indi “Gəl Sərkar, yan otağa keç atan ölüb get mollanın yanında otur “ deməklə düzəlmir. – Sərkar ağzını yana əyərək arvadının təqlidini çıxarmağa çalıĢdı. Lakin bunu da bacarmadığını anlayaraq aciz-aciz susdu. Arvadı daha heç nə demədi. Dan yeri ağarmağa baĢlayırdı. GünəĢ rəngi bozarmıĢ payız səmasına milləndikcə Sərkar canına birə daraĢmıĢ tək yerində dura bilmir, otaqda var-gəl edirdi. O adamların həyətdə toplaĢdığını və əmisi oğlanlarının atasını yuat yerinə götürdüyünü pəncərinin bir küncündən müĢahidə edirdi. Beyni kilidlənmiĢdi. Hec nə düĢünüb analiz edəcək vəziyyətdə deyildi. Atasının həyətin ortasında cənazə namazını qıldılar. Ağlına qəfildən “kaĢ anamgil camaata: Sərkar burada yoxdu -deyəydilər. “ -fikri gəldi sonra isə -“Məni axı, axĢam mal örüĢdən qayıdanda görənlər olub “-deyə mızıldanaraq bu fikrdən elə vaz keçdi ki, guya nəsə doğurdan da camaata deyilməli imiĢ. Sərkar yaĢının əlli ilinin təxminən qırx ilni qorxusu ilə çıpınmıĢdı. Heç bir dəfniyyatda iĢtirak etməmiĢ və həyatı boyunca heç vaxt qəbirstanlıqda olmamıĢdı. Televizorda qorxu filmlərini izləməz, qaranlıq düĢəndə bayırda tək olmazdı. Onun qorxusunun yalnız bir adı var idi: www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 81 Ölüm. Bu məvhum canına , qanına hopmuĢdu. Bir gün öləcəyini dərk etdiyində on yaĢı var idi. Məktəbdən gələndə bir addımlığında olan sinif yoldaĢını “Kamaz” köpək balığı tək ağzına alıb aparmıĢdı. Xıncım- xıncım etmiĢdi. Bircə gözləri qalmıĢdı əzilməmiĢ, itməmiĢ. Ölümün nəfəsini onda hiss etmiĢdi. O balaca gözlərə yazılmıĢ ölümü gördü və unuda bilmədi. Onda hiss etmiĢdi ki, bir gün onu da , bacılarını da, ətrindən heç doymadığı anasını da ölüm oğurlaya bilər. Hər gün sərvaxt yatdı. Sanki onun yatmağı bir gün hər Ģeyin – ailəsinin və əzizlərinin yoxa çıxması ilə nəticələnəcəkdi. Kənddə lətifə oldu onun qorxusu. Bayramlarda baĢına ağ mələfə keçirib onu qorxutmağa çalıĢanlar da tapıldı. Hər Ģey kimi buna da alıĢdı kənd camaatı. Daha onu axtarmadılar . Atasını həyətdən çıxaranda dözmədi , istədi qaçsın tabuta çiyin verənlərdən biri də, bu olsun amma ayaqları sanki döĢəməyə mismarlanmıĢ kimi qopmadı. Gözlərindən iri yaĢ damlaları tökülür , paltarının yaxasını isladırdı. Dəfndən sonra həyətdən əl-ayaq çəkildi. Arvadı sakitcə otağa girərək masaya çay qoydu və gəldiyi kimi heç nə demədən çıxıb getdi. Cayın ətri burnuna dəyəndə, mədəsinin bir sıxım tərə kimi içində burulduğunu hiss etdi. Pəncərənin qarĢısından çəkilərək masanın üzərindən çayı götürdü və bir qurtum aldı .Çayın istiliyi boğazını yandıranda beynində ildırım kimi bir fikir caxdı-”atamın ehsanı”. Fincanı yerə çırparaq otaqdan çıxdı. Ayağına keçən əyri-düz ayaqqabılara fikir vermədən həyətdən götürüldü. GünəĢ qısa gunun qürubunu edəndə Sərkar titrəyə-titrəyə qəbirstanlıq yoluna üz qoydu. Yol qısaldıqca ürəyi əllərində, ovcunda və bədənin hər bir nöqtəsində Ģıddətlə vururdu. “Mən sadəcə olaraq içəri girəcəm, atamın qəbrini tapacam, bir fatihə oxuyub oranı tərk edəcəm. Bu qədər . Bunun nəyi qorxuludur ki,....”- deyə özünə təsəlli verərək addımlarını sürətləndirməyə çalıĢırdı. Qəbirstanlığın paslı , dəmir qapısının cırıltısı beyninə qədər iĢlədi. Əllərinin pasını üstünə sürtə-sürtə bir addım atdı. Qəbirstanlıq qarĢısında bir meydan kimi açıldı. “Nə qədər adam ölmüĢ”- deyə içini çəkdi. Ona elə gəldi ki,kənddə adam qalmayıb, hamını gətirib bura quylayıblıar.Vahimələndi. Bütün ölülərin onun üzərinə düĢəcək qədər qüdrətli olacaqlarını düĢündü. Geri-geri bir addım,ardınca ikinci addımı atdı. Əsməcə bütün bədənini götürmüĢdü. O an anladı ki, qorxusu ondan çox böyük imiĢ. Onun üstünə gedilməyəcək qədər BÖYÜK imiĢ Addımlarını geri atdıqca gözlərində qəbir daĢları böyüyür və hamısı sanki yerlərindən qopub onu üstünə gəlmək istəyirdilər. Lap əvvəldəki qəbir daĢının üzərindəki Ģəkil ona tanıĢ gəldi. Budur heç bir ay deyildi bu sinif yoladaĢının öldüyü..... Onun sifətini görəndə anldı ki, üzünü döndərib qaçmalıdır. Geriyə belə baxmadan.... Ona tabe olmayan daĢ kimi ağırlaĢmıĢ ayaqlarını qaldıraraq tərpəndi. Əvvəl asta-asta, sonra isə bütün qüvvəsi ilə qaçmağa www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 82 baĢladı Arxasına belə baxmadan qaçan Sərkar özünü evlərinə yetirdi və atasının yeddisi çıxana qədər heç kəsin gözünə görünmədi. Sərkarın qəbirstanlığa yolu bir də özü öləndə düĢdü. Çarə Qapı qorxa-qorxa cırıldadı. YavaĢca içəri keçdi. Sobanın ətrafına salınmıĢ nimdaĢ palazın bir küncündə büzüĢdü. Anası cəld əlindəki çay dolu stəkanı tələsik stolun üstünə qoyaraq onun qabağına gəldi.QarĢısında diz çökərək onun çənəsindən tutub yuxarı qaldırdı. Gözlərinin önündə formasını itirmiĢ, gömgöy göyərmiĢ bir sifət var idi. Bu acı mənzərənin ardınca qızının sızıltıya bənzər səsi gəldi: - Ma sosuz dedi. Sosuz qancıq dedi. Sora məni o ki var döydü. Getdi. Sabaha qədər gözəədim. Gəlmədi. - YavaĢ,yavaĢ. DanıĢma. Yəqin ki, indi üzünün əti də ağrıyır. Cəhənnəm olsun it oğlu it. Görüm onu gəbərsin o araq butulkalarının dibində- anası onun yaralarına yavaĢca sığal çəkə-çəkə bağrına basdı. Ana-bala bu nimdaĢ palazın üstündə nə qədər ağlamıĢdılar. Palazın nəmi qurumamıĢ, ağız- burnunun qanı çəkilməmiĢ darvazanın önündə bitən ərinə qoĢulub yenə evinə qayıdardı.Artıq yeddi il idi, əvvəllər iki aydan bir, sonralar hər həftə döyüləndən sonra anası evinə gələrdi. Bu illərdə uĢağı da olmadı və bu daha da qan tuluğu kimi yaĢadıqları evlərini cəhənnəmə döndərirdi. Anası söyməkdən yorulmuĢdu, atası hədələməkdən. Dilinə araq dəyəndə heç kim yığıĢdıra bilmirdi əzazil kürəkənlərini. Qapıdakı itdən fərqli bilməzdi evindəki bu yad qızını. Vurduğu təpiklərdən betər olurdu,yağdırdığı söyüĢlər. əlindən çıxıb qaça biləndə qaçırdı ayaqyalın, baĢı açıq küçələrnən düz anasığilə. Yenə gəlmiĢdi. Palazın saçaqlarını didiĢdirə-didiĢdirə dodağının altında bu evdə hamıya tanıĢ olan sözləri mızıldanırdı: - Gələcək! Ġt kimi gələcək! Sürünə-sürünə gələcək . Deyəcək: Gülü, yalvarıram gəl evimizə gedək. Vallah, səni döyməyəcəm. Çırtma da vurmayacam. – O, ərinin bu yeddi ildə əzbərində olan sözlərini təkrarladıqca, anası onu yerindən qaldırıb içəri otağa apardı. Çarpayıya uzadana kimi qızının, bu ağrı-acının içində hələ bir ərinin “ O, içkili getdi ee gedib özünü kanala atmaz ki?” – deyərək halına qalması anasını lap çılədən çıxardı: - Ay qız, baĢını at yat! Hara gedib, gedibdə. Yat ki, bir sur-sumaya düĢəsən. Sən nicolıysan?! – deyərək baĢını buladı. Adyalı qızının üstünə atıb otaqdan çıxdı. Yüklə 5,15 Kb. Dostları ilə paylaş:
|