www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
83
On gün gözlədi. Hər dəfə iki gün sonra darvazanın önündə peyda olub yağlı
dilini iĢə salan ərindən bu dəfə bir xəbər yox idi. Üzünün göyərtisi çəkildi, gözünün
ĢiĢi yatdı amma əri gəlmədi. Lazım oldu, olmadı iki küçə o tərəfdəki kəhrizdən gündə
on yol su gətirirdi. Əlindəki qabları yola qoyub dincəlirmiĢ kimi ətrafı süzür, bəlkə bir
xəbər ümidi ilə dörd tərəfə boylanırdı. Nəhayət on üçünçü gün qayınanasıgilin
qonĢusu rast düĢdü.Sözlü adam kimi dilini çöx sürüdü axırda “Məndən eĢitmiĢ olma,
bəs ġirin qız götürüb qaçıb”
Adam getdi amma dünya onun üstünə yıxıldı. Suyu necə gətirib həyətə qoydu, necə taxta
kətildə oturdu heç birindən xəbəri olmadı. Zamanın kələfini itirdi. Anası səhər getdiyi
yas yerindən döndü, yaylığını açıb üzünə onun gətirdiyi qabların birini əyib su
vurdu.QardaĢı darvazanı açıb maĢını içəri saldı. Gəlib onunla yanaĢı kətil çəkib oturdu.
Itirdiyi zamanın kar olmuĢ qulaqlarına “ Sənə nə olub, ay qız” sözü sanki min ilə gəlib
çatdı.
Dodaqları əsə-əsə güclə pıçıldadı:
-
O, qız götürüb qaçıb ee.
-
Cəhənnəmə qaçırsın.Piyanıska əclaf. Noulsun ki?! Indi onun oturub fikrini edirsən?-
qardaĢı bütün bunları elə sakitciliklə söylədi ki sanki hər Ģeyi öncədən bilirmiĢ.
Beləcə evdə hamı sakit qarĢıladı, onun üçün faciə olmuĢ bu xəbəri.Hər kəs əslində “elə bu
da lazım idi”- ifadəsi ilə dolaĢırdı evdə.
Aylar günlərin tərkinə minib zamanı hərlədikcə qapılarını baĢqa bir xəbər döydü: “ġirinin
oğlu oldu” ürəyinin baĢını sızlatdı xəbər. Bir az paxıllıq, bir az həsəd qarıĢıq
bir hiss ilə xəbər gətirənə heç nə demədən düz otağına getdi. Gözləri ĢiĢənə
qədər ağladı. Sonra ona xəyanət etmiĢ qarnına o ki var yumruq döĢədi. Bu
dəfə ildən yuxarı yumruq təpik dəyməyən bədənini özü əziĢdirdi, çimdiklədi.
Zamanla alıĢdı özü-özü ilə yaĢamağa. Yay axĢamlarının birində yenə gözünü
dikmiĢdi vaxt öldürən serialların birinə. Arabir saçlarını qarıĢdırır və gözünü ekrandan
ayırmadan alabəzək fincandan çay qurtumlayırdı.Anası gəlib sakitcə divanın bir
küncündə oturdu. Serialın Ģirin yerinə reklam salınanda hirslənib ayağa qalxdı. Istədi
gedib çayını təzələsin amma anasının üzünə dikilmiĢ baxıĢlarını görəndə duruxdu.Anası
baĢı ilə ona oturmaq iĢarəsini verdi. Barmaqları ilə divanın adyalını sığallaya-sığallaya
yavaĢca dilləndi:
-
Sahibə bizə gəlimiĢdi. Səni soruĢdu. Dedi ki boĢanma-zad qutarıbbı....
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
84
-
Hansı Sahibə?
-
EmoĢun, od ey ƏtirĢahın gəlininin bacısı.
-
Onun nəyinə lazımdı? – yenə qalxıb getmək istəyəndə anası bu dəfə:
-
Otur sənə sözüm var. GəlmiĢdi ki sənin ağzını arasın. Mən də dedim ki, qoy birinci
özüm danıĢım. – bütün xəbəri birnəfəsə deyəcəkmiĢ kimi tələsik dilləndi.
Özündən asılı olmadan divanın üstünə çökdü. Evlərinə qayıdıb gəldiyi bu bir il ərzində
ərə getmək qətiyyən ağlının ucundan belə keçməmiĢdi. “Onsuz da sonsuzam məni kimdi
alan” düĢüncəsi ilə qapanmıĢdı özü-özünə. Anası isə onun bu sükutundan istifadə edərək
sözləri sıraya düzürdü.
-
Elə deyir ki, mənim qardaĢıma da bir həyan lazımdı.UĢağı-zadı neynirik. Elə gəlsin
qardaĢımıza baxsın, bizə bəsdi.Ay bala, sən də oturub- oturub neyniyəcəksən? BeĢ
günlük ömrümüz qalıb, ya qalmayıb biz ölüb gedəcəyik. Səni də qardaĢa, qardaĢ
arvadına möhtac qoyub getmək istəmirəm..
Anası bu sözləri O evi tərk edənəcən dedi. Dayanmadan təkrarladı. Sanki bu sözlərə
proqramlanmıĢ bir robot kimi susmadı. BeĢ altı nəfər gəldi. Yedilər içdilər. Elə orada
gördü ikinci qismətini. Əlli yaĢlarında bir kiĢi idi. Sakit tövrlə “Rusyətin çöllərində
gəzməkdən vaxtı olmayıb evlənməyə” bəhanəsi ilə yuyub təmizləməyə cəhd edirdi
keçmiĢini. Bütün yalançı get- gəllərdən sonra hər Ģey bitdi. Əvvəlki qismətinin-ġiringilin
evinin tam əksi olan bir evə köçdü.
Hər Ģeyin yerində olduğu bu evin ən böyük özəlliyi sakitçilik idi. Qu desən qulaq tutulan
bu beĢ otaqlı evdə o yana, bu yahna gəzməkdən tezliklə canı sıxıldı. Gecələr çarpayıda
fikirlərini ha qucaqlayıb yatmaq istəyirdi, bir tərəfə çıxa bilmirdi. Artıq kiĢi- Adil də baĢa
düĢmüĢdü nəyinsə yerində olmadığını. Bir səhər çayını içib yenə həyətə düĢmək
istəyəndə qəfil ayaq saxladı və uzun uzadı onu nəzərdən keçirəndən sonra:
-
Bəlkə uĢaq götürək detdomdan.- dedi.
Boğazı qurudu. Bilmədi sevincdənmi, yoxsa kədərdənmi ağlamağa baĢladı.
Adil yaxınlaĢıb onu qucaqladı.
-
Ġstəmirsən götürmərik. Ağlama! Niyə ağlayırsan.- deyərək onu sakitləĢdirdi.
O, isə ona bir kəlmə də güldən ağır bir söz deməyən bu adama bilmədi minnətdarlığını necə
bildirsin. Bir yerdə olduqları bu altı ay müddətində ilk dəfə olaraq, O da onu ürəklə qucaqladı və
ağarmıĢ saçlarından öpdü:
- Çox sağ ol. Elə bil mənə dünyanı bağıĢladın. Elə sabah gedək.
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
85
Hər Ģey əvvəlcə yolunda getdi. UĢaq evlərinn birinə getdilər.Hətta götürəcəkləri uĢağı-
kilkəbaĢ bir qızı da seçdilər. SənədləĢmə iĢinə gözucu baxaraq sanki vaxt itkisi kimi
baĢını bulayırdı. Lakin sənədləĢmənin içində elə qəmbərqulu çıxdı ki, bu yatsa da onun
yuxusuna girməzdi.
UĢaq evinin müdirəsi onun üzünə əyri- əyri baxaraq:
-
Biz buna icazə verə bilmərik.
-
Axı, bu yalandır- deyə etiraz etsə də sənəd artıq əleyhinə çevrilmiĢ dəlil kimi qarĢısını
kəsmiĢdi. Sükutla geri döndülər.
Hər Ģey baĢlanğıca döndü. Yenə evin boĢ səssiz divarlarına söykənə-söykənə
gününü keçirtməyə baĢladı. QarĢısını dağ kimi kəsən dəlilik kağızı ona gərəksiz sənəd
kimi evin bir küncünə atılmıĢdı. On il aldığı pulları geri çevirib “mən ağıllıyam” deyə
sübut etmək qüvvəsi də yox idi. Aldığı təqaüdə çox ehtiyacları var idi.Bir körpənin
həsrəti ilə yanan qoynunu hey qucaqlayıb o yana gedir, bu yana gedirdi. Çarə aradıqca
çarəsizliyin içində boğulurdu. Qəminin bol olduğunu kiĢi də hiss edirdi. Evdəki sükutu
pozmağa heç birinin cəsarəti çatmırdı.Ehtiyac boğazlarına kəndir kimi keçmiĢdi.Yalnız
bir dəfə cəsarət edib soruĢdu:
-
Bu pensiyanı niyə dəliliyə görə düzəltmiĢdiniz ki?
-
Atam etmiĢdi. Onda atam o idarədə iĢləyirdi. Mənim kimi o qədər ağıllı dəlilər var.
Daha bu barədə danıĢmadılar.Payız düĢdükcə rütubətli hava sanki sümüklərini üĢüdürdü.
Qaçıb qurtulmaq istəyirdi evdən, rayondan, dünyadan. Təzə iĢlətməyə baĢladığı taksi ilə
qonĢu rayonlara gedən Adil gec gələndə bağrı daha da yarılırdı. Bir dəfə küçədə
eĢitmiĢdi Adilin tay-tuĢuna “ Adam arvadın üzünə nə qədər baxar. Adam bezir. Qoy, bir
az gec gedim” dediyini eĢitmiĢdi.Ondan sonra Adil həmiĢə evə gec gələndə uzun –uzadı
güzgüdə özünə baxar və özü özündən bezərdi. Tənhalığın kral olduğu qəlbinin dəriliyində
günü- gündən özünə etiraf etməsə də, artıq dəli olmağa baĢladığını hiss edirdi.
Ürəyinin sıxıldığı axĢamların birində Adil evə qapıdan bir baĢqa sifətlə girdi. Üzü alıĢıb
yanırdı. Sürətlə ona tərəf gələrək:
- Düzəldi. Allah düzəltdi.çarə axtarmaqdan az qala dəli olacaqdım- deyərək olan
bitəni bir nəfəsə danıĢdı.”qonĢu rayona gedəndə yolda bir qadın götürüb maĢına. Qadın
səssiz ağlaya-ağlaya gözünün yaĢını gizlin silirmiĢ. Hal- əhval tuta-tuta öyrənir ki, qadın
ehtiyac üzündən uĢağını uĢaq evinə vermək istəyir amma heç ürəyi gəlmir.”
Dostları ilə paylaş: |