The Archeology of Azerbaijan a brief Discourse
Yüklə 5,15 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 86 O gecə quĢ olub uçdu ora. Sabahı gözləyə bilmədi. Eyni uĢaq evindəki qıza bənzər qıvırcıq saçlı bir körpə qız uĢağını görəndə hönkürüb ağlamağa baĢladı.Öpdü, doyunca öpdü öz balasını itirmiĢ ana kimi.Aradılar, axtardılar uzaq qohum çıxdılar. Qadın sənədləĢməni gözləmədən elə o gecə verdi uĢağı. Bağrına basıb qoxusunu içinə çəkdi körpənin. Payızın soyuğunda cındır adyalla titrəyən uĢağı öz paltosuna büküb maĢına gətirdi. Az sonra qucağında mıĢıldayan körpənin balaca dırnaqlarından öpərək özünə daha da sıxdı. MaĢının ĢüĢəsini aĢağı salıb siqaret yandırmaq istəyən Adilə: -uĢağa ziyandır eləmə!- deyəndə Adil gülümsünərək: -Bu sözün həsrətini o qədər çəkmiĢdim- deyərək əlindəki siqaret qutusunu bayıra atıb ĢüĢəni qaldırdı. Heykəltəmizləyən Səhərin ayazı üzünü daladıqca yeriĢi zəifləyirdi. Əlləri cibində də qızmırdı. Sanki, ayaz soyuq ilan kimi qıvrılaraq boğazından içəri soxularaq qarnına dolmaq istəyirdi. “Gərək bu gün çıxmayaydım” deyə öz-özünə düĢündü. Lakin havadakı soyuqla evdəki ümidsizliyi müqayisə etdikdə soyuğu secməkdə yanılmadığını anladı. Yolu qısaldıqca titrədiyini unudur, qəlbini yenə eĢidəcəyi sözlərin sıxıntısı bürüyürdü. “Ay qoca get nərd oyna , parkda otur. Sənin kimilərinə daha iĢ yoxdur. Yıxılıb qolunu qıçını qırarsan. Sənin daha o vaxtın deyil”. Bu sözləri əzbərləmiĢdi. Amma yenə gedirdi. Bir zaman qabarlı olduğuna görə xəcalət cəkdiyi əlləri indi ağappaq idi. Ġmkanı olsaydı indi xoĢuna gəlməyən o ağ əlləri ilə müdirin yaxasindan yapıĢar, üstünə qıĢqırardı: “Ay kiĢi heykəl vermirsən heç olmasa balaca da olsa bir büst ver. Mənim sənətim budur. Mən ömrümün əlli ilini bu iĢdə çürütmüĢəm. Bundan baĢqa iĢ bacarmıram”. Bu qamaqarıĢıq düĢüncələr içində iki həftə əvvəl onu, “-get, fikirləĢərik”-deyə baĢından eləyən bürokrat müdirin atasından qalma kimi Ģəxsi hesab etdiyi bu köhnə idarəyə necə çatdığını bilmədi. Katibə özünü görməməzliyə vurdu . Həm tünd ətir, həm də təmizlik qoxusu verən gözləmə otağında ilk nəzərə çarpan yarıçılpaq katibə və böyük bədənnüma güzgü idi. Katibə iĢ masasını sanki, qəsdən güzgü ilə üzbəüz qoymuĢdu. Qoca, “bir az da bura gəlsəm deyəsən çox Ģey kəĢf edəcəm”-deyə öz-özünə gülümsədi. Katibə ona, əyləĢmək üçün yer də təklif etmədi. Deyəsən güzgüdə özünə tamaĢa edərək daha vacib bir iĢlə məĢğul idi. www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 87 -Baba, yenə gəlmisən? - Arxadan gənc bir adamın səsi eĢidildi. Qoca döndükdə uca boylu birini gördü. Ġlk dəfə idi ki, onu görürdü. Amma deyəsən cavan onu artıq tanıyırdı. -Hə, bala iĢ verilənə qədər gələcəm. Bu sözü eĢidən katibənin dodaği azacıq qaçdı. Güzgüdə onu görən qoca sanki onun nə düĢündüyünü üzündən oxudu “Ay qoca, bir ayağın burda, bir ayağın gorda. Hələ bir gələcəm deyirsən”. Üzünü turĢutdu. Gənc adam gərgin sükutu pozdu. -Ay baba iĢi neynirsən? -Bala, at ölüncə otlayar. -Əgər iĢ vermirlərsə, o qədər iĢ var. get baĢqa yerdə axtar. Niyə burda özünü yorursan? -Bala, hər kəsin bacardığı bir iĢ var. Mən qırx ildir ki, heykəl təmizləyirəm. Bu əllərim onların hər yerini əzbər bilir. Gecənin qaranlığında məni gözübağlı aparıb hansı heykəlin yanına buraxsan əllərimin yaddaĢı ilə onu tanıyaram. -Bunlardan iĢ istəmək Yeziddən su istəmək kimi bir Ģeydir- deyən gəncin üzündə səmimi bir ifadə vardı. -Mən onlardan iĢ istəmirəm ki,- deyə qoca sakitcə cavab verdi.-Mən dövlətdən istəyirəm. Gənc susdu, amma bu sükut çox çəkmədi. Gələn telefon zəngi ikisinin də diqqətini özünə cəlb etdi. Katibə boyalı dodaqlarını oynadaraq naz-qəmzə ilə telefona cavab verdi. Dəstəyi yerinə qoyduqdan sonra bayaqkı qəmzəli qız, ciddi bir ifadə ilə: -Müdir bu gün olmayacaq. Gedə bilərsiniz. Qocanın ayaqları bu sözlərdən sonra elə bil yerə yapıĢdı. Ġki ay dayanmadan ayaq döydüyü idarə sanki ona ağır bir təpik iliĢdirmiĢdi. -Baba, buna fikir vermə bir azdan müdir gələr. Bu, bizi baĢdan etmək üçün uydurur.- deyən gəncin səsi ona dumanli çatdı. Acqarına dörd saat müdirini gözlədiyi idarəni asta-asta tərk etdi. Ayaqlarini sürüdükcə zəmanənin ağirlığı, həyatının yoxsulluğu sanki sinəsinin üzərinə çökür, nəfəsini daraldırdı. ġəhərin bu geniĢliyi qəlbini sıxır, mağazaların gözqamaĢdıran parıltısı ona uzaq ulduzlar kimi görünürdü. Ona həmin anda, “sən ölmusən, burda yoxsan” deyən olsaydı, buna qətiyyən təəccüblənməzdi. Evdəkilərə nə deyecəkdi... www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 88 Özünü yaxinlıqdakı parka zorla çatdırdı. Özünü ilk rast gəldiyi skamyaya atdı. Nəfəsini geniĢləndirmək üçün köynəyinin düymələrini dartıĢdırdı. Bir az özünə gəldikdən sonra ətrafa göz gəzdirdi. Lakin gözü, nə kolluqlarda gizlənməyə çalıĢan gəncləri, nə də fürsət gəzən dilənçiləri gördü. Gözündə, parkın ortasindakı böyük heykəl bitdi. Ġnstiktləri qocanı ona tərəf itələdi. Bilmədi süründü, bilmədi yeridi. Bir anda özünü heykəlin yanında gördü. Kürəyini ona söykəyərək pıçıldamağa baĢladı: “Yəqin içində mənə gülürsən. Deyirsən: “Ay qoca, get cəhənəm ol, öl! Sənin kimilərinə mənim ehtiyacım yoxdur”. Eeh sənin özündən xəbərin yoxdur. Bilmirsən ki, sən də fələyin diĢinə keçəcəksən? Mənim kimi sən də kiməsə lazim olmayacaqsan? Mən ölsəm yenə mənə yiyə çıxan olacaq. Bəs sənə?!... Bir bax üstünü quĢ batırıb.” Qoca, nimdaĢ, ancaq təmiz olan pencəyinin ağzı süzülmüĢ cibindən əl yaylığını çıxarıb tüpürcəyi ilə heykəli təmizləməyə baĢladı. Çirkabı təmizlədikcə mızıldanırdı: “Lenin baba sağ olsun, Dörd bir yanı bağ olsun.” KEÇMĠġĠN HÖKMÜ Hər Ģey iki gün öncə məhv oldu. Iki gün öncə mən azad quĢ kimi idim.Yalnız iki gün öncə, sanki bir sehirli əl mənim məkanımı və zamanımı dəyiĢdi və məni koordinat xəttinin sıfırıncı nöqtəsinə atdı. Mən indi zamanın ilbiz təki süründüyü bir yerdəyəm: bir həbsxana kamerasında. Bura qaranlıq və rütubətli olmağına baxmayaraq, insanın zehninə sanki çıraq tutur və hər Ģeyi sıfırıncı nöqtədən baĢlayaraq insanın beynində canlandırır. Bu dar kamerada xatirələr məni küncə sıxıĢdıracaq qədər böyükdürlər. Bilirəm bu baĢıma gələnləri eĢidənlər onun kökünü araĢdırmadan belə : biz onun belə iĢ tutacağını bilirdik . elə belə də olmalı idi. Axı kim kimin həyatının ta kökünə qədər enıb əsılində nəyin nə üçün baĢ verdiyini araĢdıra bilər ki.... Əslində mən də iki gün öncəyə qədər mənə anladılan bir hadisəni soyuqqanlıqla qəbul etmiĢdim.. O hadisəni beynimdə keçmiĢimə aid bir iki hadisə cəmlədiyim qovluğa atımıĢdım vəssalam. Nə ürəyimdə bir yanğı hiss oyanmıĢdı nədə ki.........baĢıma gələn bu hadisələr o qədər qarma qarıĢıqdır ki, mən hakimə nə anladacağımı belə bilmirəm. Yüklə 5,15 Kb. Dostları ilə paylaş:
|