www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
98
zəhərləndiyi stola enməyi sanki saatlar çəkdi.Mən isə silahı kənara ataraq elə o stolun üstünə
əlimi qoyaraq o ki var qusdum. Bədənimdəki qisası, kini,üfunəti qusdum.
Nigah yaĢı on səkkiz və ya Yəqin
Hani nə yazacağını bilməzsən ..... Dolanıb durarsan bir mövzunun kənarında. Sanki kimsə sənə
lazım olan qapını baglayıb və açarını hara gəldi vızıldadıb....... Bax mən indi eləyəm....Sanki
mən altına ördək yumurtası qoyulmuĢ hindquĢu kimi suya tullanıb üzən balalarımın ardından
qıĢqırıb özümü dağıdıram. Əslində anlamadığımız iĢlər də elədir . Ördək balaları üzər, biz isə
anlamsız təlaĢımızda.
Dolanıb dururam mövzunun kənarında .bir atılsam. Bax budur məsələ: dönsəm uçurum,
atılsam uçurum. Qurtulma ehtimalım sıfıra bərabər. Hadisələrin baĢlangıc ucunu ələ keçirə
bilsəm............
Hamı kimi bizimki də bir eĢq. Məni onun zindanına atan eĢq .
Əslində eĢq insanıın içində qövr edən bir əzaba yanlıĢ adın qoyulmasıdır. Bəlkə də eĢq elə bu
deməkdir.
EĢq – bütün yaradılıĢların dib nöqtəsi, məsuliyyətdən azad, azadlıqdan məhrum bir duyğu.....
Ən pisi isə zənnin aldanıĢına uğramaq . Mən arxayın sevgimin badəsini içərkən ,yalnıĢ zamanda
yalnıĢ adamla bir ömrü xərclədim. Budur məsələ: yalnıĢ yumurta, yalnıĢ ana ,boĢuna təlaĢ....
-
Mən səni sevmirəm. Biz ayrılmalıyıq.
-
Bu zorla deyil ki, mən bu evə gəlmək istəmirəm.
Azərbaycanda boĢanmaların qarĢısını almaq üçün yaĢ həddinin on səkkizə çatdırılması
qarĢımızda duran vacib məsələdir.-televizordan ucalan səs sanki üçüncü Ģəxs kimi söhbətə
qarıĢırdı.
Əlindəki telefondan gələn mesay cikiltisini kəsmək üçün baĢ barmağını səssiz düyməsinə
sıxmıĢdı. Bunu hiss etdiyimi duyanda əlini qeyri –ixtiyari cibinə apardı. Utandı deyəsən.
-
Bizim uĢaqlarımız var axı?!........
-
Onlar belə gözümdə deyil. Mən baĢqasını sevirəm.
-
Axı sən mənə də sevirəm deyib evlənmiĢdin. Sən qırx yaĢında etdiyindən utanmırsan?
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
99
-
Mən səninlə necə evli olmuĢam, bunu belə anlamıram
Nigah yaĢının on səkkizə qaldırılması....-əlimi televizorun qapat düyməsinə atdım. Otağa
dəryalar qədər dərin bir sükut çökdü.
-
Bəs biz?! ...........
-
Aliment ödəyəcəm. Mən məsuliyyətdən qaçmıram ki.........
Daha sonra uzun bir sükut. Içimdə açılan bir böĢluğun divarına bir boĢanma kağızı asdılar. Bu
qədər sadə. Yəni biz də sıradan boĢananların sırasına qatıldıq. Statistikanın bir rəqəmi də bizdən
ibarət oldu. Bütün hisslər , yaĢanmıĢlar balaca bir kağıza sığıĢdı. Cəmiyyətin bir Ģikəsti də mən
oldum:boĢanmıĢ qadın...............
Nədən doydum ki......
Insanın ağlı bir az qanunlara satılmıĢ casus kimidir.. Ürək isə yağıĢda büzüĢmüĢ tüksüz cücələr
tək bir ümidlə boylanır . Boylanır ki, bəlkə yağıĢ yaxın saatlarda kəsəcək xəbərini ona kimsə
yalandan da olsa desin.
-
Sən boĢanan ilk qadın deyilsən ki,,
-
Bunlar primitiv hadisələrdir . Hər kəsin baĢına gələ bilər.
-
Sən yəqin lazımı diqqəti ərindən əskik etmisən.
-
Sən yəqin.......sən yəqin......
Bu yəqinlər və ağlımın casusluğu ürəyimi təpiklər altına salmıĢdı. Mən içimə çölümdəkilərin
hesabını verib qurtara bilmirdim
Sükut. Sükut.
Sonra telefonlar susmadı. Həyat öz axarına düĢdü. “Mənim otuz yaĢım var. Mən gəncəm hər Ģeyi
yoluna qoya bilərəm . Məni bir natəmiz birinə dəyiĢibsə ............ Mən hər halda onun tapdığı
qadından daha gözələm. Ən azından bunu mənimlə on il yaĢamağı sübut edir. Özünə haqq
vermələr çoxaldıqca, həyat məni ağuĢuna daha sürətlə almağa baĢlayırdı.
-IĢ qadını olmaq öz ayaqları üzərində durmaq ...........
-Onun alimenti mənə lazlm deyil, alsın baĢına çaxsın
-Çox gözəl qadınsan, sən müstəqilsən istədiyini edə bilərsən.
- Özünü yığıĢdır! Son zamanlar qulağıma axmaq- axmaq sözlər dəyir- gözəl komplimentlərin
ardından pis hədələr gəlməyə baĢladı.
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
100
Nə yalnıĢ idi ki, ........Harada yalnıĢa yol vermiĢdim?!.... Əslində mən olduğum vəziyyəti
qəbullanərkən hər Ģey onun üçün bitməyibmiĢ.....Əslində sönmüĢ bildiyim bir vulkanın ta
ətəyində yeni yuva qurmağa çalıĢirdım. Çifayda....
Mən balasını hər dəfə div yeməsinə baxmayaraq, hər yaz bala çıxaran simurq təki “bəlkə
alındıların” ardınca yuvaralanarkən kimlərinsə mənim üçün hazırladığı planlarının içində özümü
tapdım.
Insanlar əlləri yetməyəndə ya iftira atarlar ya da ............Ġkinci ya da yüksək insanlara məxsus bir
hərəkət olur. Yəni sadəcə hörmətlə çəkilmək...Məğlubiyyəti qəbullanmaq. Bu hər kəsin edəcəyi
iĢ deyil. Mən eĢqdə məğlub oldum . Budur meydan mən çəkilirəm.
Amma insan keçmiĢindən qurtula bilməz ki,. Bu qeyri-mümkün bir iĢdir. KeçmiĢin səni bir
kabus təki izləyəcəkdir. Sən onu ha gizləsən ,......O bir cəsəddir sən ondan ha qurtulsan: onu üzə
çıxaracaq bir yalnıĢ hərəkətin mütləq olacaqdır.
Mənim də keçmiĢim bir anda gələcəyimin içində peyda oldu. Silahını üzərimə qaldırdı.
-EĢitdim ərə gedirsən?
-Bundan sənə nə? Sən gedib evlənərkən mənə gənəĢdin?!
-Mən kiĢiyəm. KiĢi ilə qadın bir deyil.
- Mən sənin bu hərəkətini necə baĢa düĢüm? Məni hədəliyirsən?
-Bu gün hər Ģey bitəcək. Yəqin camaat da mənə haqq qazandıracaq.
- Sənə camaatın yəqini lazımdı yoxsa ......... niyə məndən əl çəkmirsən ?... Getdin qoĢuldun
birinə . Mənim öz həyatımı yenidən qurmağa haqqım yoxdur?
***
Indi mən parkda qanlar içində sərilib qalmıĢam . Ətrafda yenə yəqinlər səpələyən insan toplumu
var . Mənim gözüm isə səmanın lap dərinliklərinə dikilib qalıb.Səma nə qədər mavi nə qədər
gözəl imiĢ .......
Gülümsəmək istədim. Sonra bədənimə boĢaldılan güllələri xatırladım. Əlim qatı bir mayenin
içində idi. Yəqin ki qanım idi. Yəqin ki... Bir təbəssüm qondu dodağıma. Mənim bu yəqini bol
insanlardan fərqim nə idi ki........ Bir yəqin ucundan mən bu gün burada uzanmıĢdım. Tərpənə
bilmirdim.
Dostları ilə paylaş: |