The Archeology of Azerbaijan a brief Discourse
Yüklə 5,15 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 101 Sonra təcili yardım gəldi. “Məni aparmayın! Mən yaĢamaq istəmirəm.....”. DanıĢdırmadılar. Ağzıma oksigen ambusunu basdılar. Amma bir Ģeyə yəqinim dəqiq idi: Mən üzərimə güllələr saçan bu adamı hələ də sevirdim.. . Ən dəhĢətlisi isə deyəsən son nəfəsimdə belə ona bir Ģərqli beyni ilə haqq qazandırırdım..................... On üç yaĢlı insan Soyuq küçələrin möhkəm yaddaĢı var idi. Onu heç unutmazdılar ki,... Özünü bildi-biləli buralarda böyümüĢdü. Ona -“sənin qanında it genləri var”- desəydilər buna təccüblənməzdi. Bu qıĢda soyuq, yayda qaynar küçələrin “insan” adlı iti idi. Onun illərdir yuyulmamıĢ üzü bu küçələrin daĢları tək yağıĢlar yağanda sevinirdi. Ovucları daim açıq, gözləri yazıqlıq ifadəsi ilə dolu olardı. O, bu meqapolisin cazibədar sifətinin “dilənçi” adlı Ģıramı idi. Bu Ģıramı Ģərqin qoynundakı bu avropa Ģəhərinə elə buranın da yaradıcıları atmıĢdılar. Bəli, O bu meqapolisin dilənçi adlı gözmuncuğu idi. Haradan gəlmiĢdi , göydənmi düĢmüĢdü, yoxsa elə bu Ģəhərə də bir dilənçi torbası cırılıb da düĢmüĢdü?! KeçmiĢi yox idi! Gələcəyi də yox idi! Onun üçün bu gün var idi. O, bu günün övladı idi. Səhərin qoynuna günəĢ doğmamıĢ, gecənin qınına girmiĢ dilənçi topluluğu oradan çıxaraq, Ģəhərin canına birə kimi daraĢardı. Onun üçün öz bildiyi, on üç il belə keçmiĢdi. Ad günü olmazdı. Doğulduğu yer kimi, doğulduğu zaman da onun üçün mübhəm idi. Ad günü olan insanlar onun üçün dilənməyə daha avantajlı idilər. Vəssalam. Zaman onu da, bu Ģəhərin dolanbaclarında hərləyə- hərləyə qarnında əridirdi. www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 102 Ona edilən müraciətlərin ən yumĢağı “ rədd ol” idi. Əl-ayaq təmasından isə ən yaxĢı tanıdığı təpik idi. Bu səhər də, günəĢdən erkən oyanıb tərk etdi məskənini. Payızın yelləri Bakının saçlarını qarıĢdırıb, ətəyini qaldıra-qaldıra, bu səhərdə öz sataĢmağında davam edirdi.. Dünənki planı verə bilməmiĢdi. Bir təpiklə canını qurtarsa da, bu günü baĢqa cür qurtarmalı idi. Külək pəriĢan saçlrını qarayanız üzünə dağıdıb, ona da sataĢdı. Amma O bu gün bütün bunları görəcək vəziyyətdə deyildi.Pul! Pul bu günün yeməkdən və küçədə oturub insanlara tamaĢa etməkdən də, daha vacib məsələsi idi. Universitetə, iĢə və daha bir çox yerlərə tələsən insanlar ona fikir vermədən yanından o yana bu yana ötürdülər. O insanların bəzisinin üzündən kədər, bəzisinin üzündən yarıxöĢbəxtlik, bəzilərinin üzündən isə onun anlamadığı nələrsə yağırdı. Yenə pul üçün ona aid küçələrdə insanlardan sallaĢmağa baĢladı. Əllərinə toxunduğu bəzi yaraĢıqlı xanımlar cəld çantalarından çxardıqları ətirli dəsmallarla onun təmas etdiyi yerləri silərdilər. Bu səhər də eyni mənzərələr, eyni hərəkətlər. Daha bunları dərd edəcək vaxtı da yox idi. Plan! Plan! Bu axĢam da yerinə yetirilməsəydi döyülməyi daha sərt olacaqdı. Universitetin qarĢısında toplanmıĢ gənclərdən yan ötmək istəsə də, bir ümid onu onlara tərəf itələdi. -Siz sevdiklərinizin canı, bu sabah məni sevindirin. Nooolar- həmiĢə əzbərində olan sözləri iĢə saldı. -Aaz bəri gəl- gənclərin arasından ən balaca boylusu ona səsləndi.- bəri gəl mən deyəni et, gör sənə nə verəcəm. “Verəcəm”- bu sözün sehirli qüvvəsi onu bir anda gənclərin ortasına itələdi. -Gözəl, bax! Bu əyri gədəni öpsən sənə bu yaĢıl pulu sənə verəcəm-həmin gödəkboylu onun gözündə iri yağlı tikəyə çevrilmiĢ əskinazı sifətinin qarĢısında yellədi. -Əə, rədd ol yox bir- ona göstərilmiĢ oğlan çığırdı. -Əə əzik ,atamın canıycın yüz dollar da sənə verəcəm. Bax, cıqqılı Beyoncedir. Gödək boylu əlini onun üzündə gəzdirib, çənəsindən tutub qaldırdı. Gəncin əli o qədər yumĢaq və isti idi ki, bir anlıq özündən asılı olmayaraq canı titrədi. O an anladı ki, bunlar ona pul verməyəcəklər. Istədi Ģütüyüb aradan çıxsın lakin həmin gəncin əli sürətlə çənəsindən sürüĢüb, kəlbətin kimi qolundan yapıĢdı. www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 103 -Az, sən bilirsən qəĢəng geyindirilsən, yuyundurulsan nə qəĢəng olarsan. And içərəm ki, sən qaraçı deyilsən.Ə, bir bunun gözlərinin alalığına, dərisinin qarayanızlığına baxın- bunu deyərək onun sifətini əllərinin arasına alıb, onun bərabərincə yerə çökdü. Bu hərəkətdən onun canı lap titrədi. Ġlk dəfə idi ki, kimsə onu gözlərinə baxırdı və ilk dəfə idi ki bu bir gənc oğlan idi.Canına özünün anlamadığı istilik qarıĢıq titrətmə gəldi. -Səlim, gözlə vurularsan. YavaĢ- ətrafdakı digər gənclər necə səs-küy saldılarsa O, qəfil qızı buraxaraq: - Səndən nə əcaib iy gəlir. – deyib cəld əllərini digərlərinin həmiĢə etdiyi kimi yaĢ salfetlə silməyə baĢladı.Oradan qaçaraq neçə aralandısa bir də iki küçə o tərəfdə dayandı.Nəfəsini almaq üçün səkiyə çökdü.Ürəyi quĢ balası tək sinəsində çırpınırdı. QarĢısında bir dükanın böyük bir vitrini rəngli paltarlarlı manikenlərlə sanki gəl-gəl deyirdi.Qalxıb yerindən vitrinin önünə gəldi. Paltarlar əvəzinə, ĢüĢəyə düĢən rəsminə baxdı.Son zamanlar bədənində gedən dəyiĢikliklər, üzündə əmələ gələn sızaqlar ona nədənsə xəbər versə də bunun nə olduğunu hələ anıĢdıra bilməmiĢdi.Bayaq o gənclərin yanında da, oldu həmin Ģey. Sanki birdən tənəffüs etdiyi havanın da dadı dəyiĢərdi, içindəki o qəribə hiss tərpənəndə. Bu acmaq, susamaq kimi bir hiss deyildi. Bu bütün yeniyetmə qızlarda baĢ verən əsrarəngiz təbii bir qüvvə idi. Ġndi yenə oksigenin baĢqa dad verdiyi aləmdən baxırdı vitrin ĢüĢəsinə.Mənsub olduğu dünya az qala yadından çıxmıĢdı ki, qulağınım dibində “rədd ol” kəlimələri Ģaralaq kimi partladı. Dabanına tüpürüb qayıtdı həmin doğma küçələrə. AxĢam düĢənə qədər lazım olan məbləğin demək olar ki, yarısını toplamıĢdı. Tez-tez dayanıb topladığı pulları sayır və saydıqca ona elə gəlirdi ki, bir sehirli əl onları mütləq artıracaq.Yarıümidlə özünü iĢdən evə ya da haralarasa tələsən insanlara çırpırdı. Bu gün pulun azalmasından qorxaraq heç nahar da etməmiĢdi. Aclıqdan mədəsi sıyrılıb gedir, gözünün qarĢısında sarı nöqtələr oynayırdı. Son bir Ģans. GünəĢ artıq yatağına doğru gedirdi. Ümidinin son damlasını içirdi ki, qəfil qarĢıdakı restorandan bir topa insan çıxdı.Dayanmadan gülüĢür, ətrafa xöĢbəxtlik səpələyirdilər. O da instiktiv olaraq onlara tərəf irəlilədi. Yolu keçmək üçün keçidə girməyə qorxdu. Qorxdu ki, keçiddə itirəcəyi vaxtda onlar çıxıb gedərlər.Özünü yola atdı. Dörd qanadlı iĢləyən yolun birincisini keçdi, ikincisini keçdi üçüncüsünü....... Üçüncüsünü keçəndə sanki üstünə bir canavar düĢdü.Çox əcaib bir vıyıltı eĢitdi. Sonra yerdə olduğunun fərqinə vardı, sonra sinəsinin üstündə yekə bir təkər gördü. Bu təkər ona o qədər nəhəng gəldi ki, elə bildi üstünə dünya yıxılıb. Çapaladı. Tora düĢmüĢ balıq kimi çapaladı.Tərpəndikcə heyi kəsilir, ağzından qan Ģoralanıb yerə tökülürdü. O can atdığı topa insan Yüklə 5,15 Kb. Dostları ilə paylaş:
|