www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
12
Mahir dedi:
– Konsertə oxumağa getmişdi. Mahnının lap əvvəlində xuliqanlar səhnədən itələyib zala yıxdılar. Huşunu
itirmişdi. Bir nəfər nişatır spirti qoxulatdı. Ayıldı. Amma indi, görürsünüz, heç özündə deyil.
Davıdov bir kəlmə:
– Stres, - dedi. Sonra resept yazıb Mahirə verdi:
– Növbətçi aptekdən bu dərmanları alın. Gözləyirəm, - dedi.
Bir az ara verib:
– Çox bərk stres keçirib. Təcili dərman lazımdı.
Mahir Davıdovun yazdığı uzun resepti oxuya-oxuya pillələri enib, dolu sifətli provizora verəndə dərmanların
adlarını dedi:
– Vitamin B - odin. Sulfakompakain.
Provizor:
– Var, - deyib, Mahirin verdiyi onluğu götürüb, kassanın qulpunu şaqqıldatdı və siyirtməni açıb iki iri qutu
çıxartdı.
Mənzilə qayıdanda Mahir həkimin əlində hazır saxladığı iki şpris gördü. Davıdov “sulfakompakain”i bir şprisə,
“Be - 1” vitamininin ikisini isə başqa şprisə doldurub Tahirəyə yaxınlaşdı.
– Çevril, qızım, - dedi. Və qızın hər buduna bir şpris yeridib, spirtli pambıqla ovuşdurandan sonra divanın
böyründəki kresloya çöküb fikrə getdi. Bu köhnə, zərif ziyalının zərif sifəti rəğbət doğururdu. Mahirlə Mahirə
gözlərini ona dikib xeyli gözləməli oldular. Nəhayət, Davıdov başını qaldıranda ərlə arvad intizarla dikəldilər.
Davıdov məxmər kimi yumşaq səslə, asta-asta danışmağa başladı:
– Güclü stres keçirib. Ürəyinə zor düşüb. Ciyərləri sıxılıb. Mənim Bakıda çox istedadlı bir tələbəm var --
Qədimov Bəhram. O da “təcili yardım”da işləyir. Aparın onun yanına. Bəhramın bu xəstəliyi müalicə eləməyə
gücü çatar. Amma mən özüm də çox maraqlandım bu xəstəliklə. Bir - iki saatdan sonra zəng vurun mənə,
vəziyyətini deyin.
Davıdov, Mahirənin gətirdiyi çayı içmədən, pul götürmədən təşəkkür edib getdi.
Mahir xəstənin yanında oturub, mürgülədi və bir azdan dərin yuxuya getdi. Tahirənin səsini eşidəndə isə, bir
müddət oyana bilmədi. Yuxuda erməni diasporunun zalını görürdü. Tahirə səhnədə, mikrofonun qabağında
dayanıb “Sar gəlin” oxuyurdu. Sonra necə oldusa yoxa çıxdı. Həmişəki məlahətli səs “Sar gəlin”i oxuyurdu.
Mahir əvvəlcə heç nə anlamadan qızına tamaşa etdi. Yalnız Mahirə qonşu otaqdan yüyürüb gəlib, həyəcandan
titrəyən səslə:
– Bu nədi, a kişi?! Yuxuda oxuyur?! - deyə soruşanda Mahir tamam oyandı.
– Yuxuda?! Hə, yuxuda oxuyur! - dedi. - Bu nədi belə, Mahirə?!
Mahirə tir - tir əsdi. Əlini uzadıb ehtiyatla qızın alnına qoydu.
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
13
– Qızım! Qurbanın olum, oyan! Sən yuxuda oxuyursan?!
Tahirə gözlərini açıb anasına, atasına baxdı və tamamilə sərbəst soruşdu:
– Nə olub? Niyə narahatsız?
Mahirənin səsi titrədi:
– Sən yuxuda oxuyurdun! Bu nə təhər şeydi? Yuxuda ey!
Tahirə ağır - ağır başını buladı.
– Yox, - dedi.
Mahirlə Mahirə heç nə deyə bilmədilər.
– 5 –
M ahirə ibtidai məktəb müəlliməsi olmuşdu. Tahirəni dünyaya gətirəndən sonra isə işdən çıxıb, özünün dediyi
kimi “xoşbəxt mətbəx qadını” olmuşdu. Xoşbəxtliyini ərinə və yeganə qızına ləziz xörəklər bişirməkdə, mənzili
daim təmiz saxlamaqda, paltar-palazı nimdaşlaşana qədər yuyub - yaxalayıb, səliqəli saxlamaqda, Bakıda və
Moskvada saysız-hesabsız qohum-əqrabalarını tez-tez qonaq çağırıb ürəkdən qulluq eləməkdə, bunların
əvəzində hamının sevimlisi olmaqda görürdü.
Mahir isə, beş il bundan əvvəl diasporda işə gətirildikdən sonra öz xoşbəxtliyini Moskvada daimi ünsiyyətdə
olduğu camaata hər cür xidmət göstərməkdə, Azərbaycanın Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi ilə, daha doğrusu,
nazirliyin nəşriyyatı ilə sıx əlaqə saxlayıb Qarabağ hadisələrinə həsr etdiyi xırda hekayələrini, demək olar ki,
hər il çap etdirməkdə, Bülbül adına musiqi məktəbində özünün şəxsi təşəbbüsü ilə əlavə fəndən - qədim
Azərbaycan tarixindən dərs deyə - deyə təşəbbüskar pedaqoq kimi tanınmaqda, televiziyanın “İctimai kanalı”
üçün səhnəciklər yaza-yaza Yazıçılar Birliyində də tanınmasında və perspektivdə böyük roman yazacağına
inamında görürdü. Həmqafiyə adları kimi özləri də bir-birinə heyrətli dərəcədə oxşamaqla yanaşı, ailədə üçüncü
həmqafiyə ad daşıyan Tahirənin də ata-anasının “kopyası” olması da bir xoşbəxtlik idi. Bu gözəl, həqiqətən
xoşbəxt ailə ilin on - on bir ayını Moskvada aldıqları mənzildə, payız aylarından birində, meyvə bolluğu
başlayanda isə Bakıda, televiziya qülləsinin arxa tərəfində, Patamdarın aşağısındakı binalardan birinin ikinci
mərtəbəsində, üçotaqlı mənzildə yaşayırdılar. Bakıdakı həyatları Moskvadakı həyatlarına oxşayırdı. Təyyarədən
düşəndə “taksi”ni “örtülü bazar”a, ya da Yasamal bazarına sürdürüb bol bazarlıq eləyirdilər. Yəni bir neçə
təndir çörəyi, ət, çolpa, yağ, pendir, düyü, vermişel, makaron, xiyar, pomidor, hər cür mer - meyvə ilə iki
soyuducunu və şkafı doldurandan sonra qohum - əqrabanı qonaqlığa çağırıb, il boyu kəsilmiş əlaqəni - ünsiyyəti
bərpa edirdilər.
Bakıya yalnız 2011-ci ilin dekabrın iyirmi səkkizində gəlişləri əvvəlki illərin gəlişlərinə bənzəmədi. Maşını
Yasamal bazarına, ordan da evə sürdürəndən sonra bütün fikirləri Tahirənin qəribə, görünməmiş xəstəliyində
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Kitabxana
14
olduğundan, qohum-əqraba əvəzinə psixiatr Bəhram Qədimov yada düşdü. İl boyu təmizlənməmiş mənzildə
təmizlik işlərini qurtaran kimi “təcili yardım”a zəng vurdular, Bəhram Qədimovu çağırdılar.
Qəribə idi ki, Bəhram Qədimov da boyunun ucalığından başlamış çənəsinin ucundakı qara saqqalına qədər
Davıdovun cavanlığının eyni idi. İçəri girəndə o da Davıdov kimi “Bəhram Qədimov”, - deyə özünü təqdim
etdi. Eynilə Davıdovun çamadanı kimi balaca, qara dəri üzlü çamadanını stolun üstünə qoyub, Tahirəni
müayinə edə - edə suallar verdi. Davıdova verdiyi qısa məlumatın əksinə, Mahir baş verənlərin hamısını
danışdı. Axırda:
– Yuxuda oxumağı bizi çox qorxudur, - deyib Davıdovun yazdığı resepti göstərdi. Bəhram resepti oxuyub.
– Dərmanlar düz təyin olunub, - dedi və Mahiri aptekə göndərdi, stolun arxasında oturub, çay içə-içə gözləməyə
başladı. Yarım saat sonra Tahirə həkimin nə gözlədiyini hiss etmiş kimi yuxuya gedib, həzin yorğun səslə
oxumağa başladı.
Bəhram dərhal dik atılıb, çarpayıya yaxınlaşdı, əyilib qızın sifətinin donuq ifadəsinə baxa - baxa mahnı
qurtarana qədər gözlədi.
Mahir aptekdən gətirdiyi iki qutu dərmanı həkimin çamadanının üstünə qoyub qızının oxuyub qurtarmasını
gözləyirdi. Mahnı qurtaranda çarpayıya yaxınlaşıb gözlərini Bəhrama dikdi.
Bəhram da diqqətlə ona baxa - baxa nədənsə xeyli susandan sonra soruşdu ki:
– “Sarı gəlin” demir. Niyə “Sar gəlin” deyir?
Mahir:
– “Sarı” əvəzinə “sar”ı mən demişəm, - dedi. - Məhəmməd peyğəmbər dünyasını dəyişəndən sonra Fatmeyilər
Fatmaya “Sar gəlin” deyiblər, mahnını da o cavan gəlinə qoşublar, “Sar” çar, hökmdar deməkdi. Ermənilər
“Sarı” eləyiblər.
Bəhram:
– Çox maraqlıdı, - dedi. - Belə çıxır ki, “sar”a biz sonralar “çar” demişik.
Mahir:
– Rusiyanın tərkibinə keçəndən sonra demişik. Amma “çar” əvəzinə “sar” oxumuşuq. Ermənilər “sarı”nı
saxlayıblar. Məncə, bu da səbəbsiz deyil. Yəqin bilirlər Fatmanın Məkkədə bir müddət Sar olduğunu.
Bəhram:
– Ola bilər. Ola bilər, - deyə təkrar etdi. - Ola bilər ki, diasporadakı qalmaqal da elə bunun üstündə olub.
Bir qədər də susandan sonra dedi:
– Keçmişdə İtaliyada belə bir xəstəlik olub. Məşhur bir müğənni yuxuda oxuyurmuş. Sağaldıblar onu. Amma
çox qəribə üsulnan sağaldıblar. Operadakı səslərnən sağaldıblar. Yuxuda oxuyan müğənni oxumağa başlayanda
üç - dörd müğənni növbəynən nadir, eşidilməmiş mahnılar oxuyurmuşlar. Təzə mahnı beyinə, ürəyə tez təsir
eləyir, ürək döyüntüsünü tənzim eləyir. Məncə, bu təcrübədən istifadə eləmək lazımdır. Çünki Tahirədə ürək
Dostları ilə paylaş: |