To ukazanie piękna i bogactwa przyrody, a także pobudzanie wyobraźni dziecka przez stawianie pytań i wspólne szukanie na nie odpowiedzi



Yüklə 0,65 Mb.
səhifə11/52
tarix17.11.2018
ölçüsü0,65 Mb.
#80352
1   ...   7   8   9   10   11   12   13   14   ...   52

Wstęp.Na ¶wiecie występuje wiele rodzajów wód: oceany, morza, rzeki, jeziora, wody podziemne, lodowce. Wszystkie te wody tworz± hydrosferę. Najwięcej wody występuje w morzach – aż 97,2% całkowitej ilo¶ci wody na ¶wiecie to wody morskie. Znaczenie tych wód dla ludzi jest ogromne. Choć nie nadaje się do picia ani do większo¶ci celów przemysłowych, zachodzi w nich ci±gle produkcja ogromnych zasobów żywno¶ci w postaci ryb, skorupiaków i innych organizmów wodnych. Pozostałe 2,8 % zasobów wodnych ¶wiata to wody l±dowe zawarte w rzekach, jeziorach, lodowcach, bagnach. Przyjęto te wody nazywać wod± słodk±, przez przeciwieństwo do wody słonej, jednak z logicznego punktu widzenia ta nazwa nie ma żadnego uzasadnienia. Wody l±dowe dzielimy na wody powierzchniowe i wody podziemne. Wody powierzchniowe z kolei dzielimy na wody płyn±ce (potoki, rzeki, sztuczne kanały) i wody stoj±ce jeziora, stawy, zbiorniki zaporowe. Podział ten nie obejmuje wszystkich wód, gdyż istnieje np. starorzecza, powstałe w wyniku zmian ukształtowania koryt rzecznych. S± to wody stoj±ce, które w okresach wezbrań obejmowane s± nurtem rzeki i staja się wówczas wodami płyn±cymi.Niezwykła substancjaW¶ród licznych jej zalet jest i taka, że w zakresie temperatur spotykanych na Ziemi występuje w postaci gazu (para wodna), cieczy (woda), jak i ciała stałego (lód). Poza tym tysi±ce różnorodnych substancji potrzebnych ludziom, zwierzętom i ro¶linom musz± być przenoszone w cieczach, takich jak krew czy soki ro¶linne. Woda nadaje się do tego idealnie, ponieważ rozpuszcza się w niej więcej substancji niż w jakiejkolwiek innej cieczy. Bez wody nie można by się odżywiać, ponieważ żywe organizmy przyswajaj± tylko pokarm rozpuszczony w wodzie. Niezwykły jest też proces zamarzania wody. W miarę ochładzania się woda w jeziorach i morzach staje się cięższa i opada głębiej, wskutek czego lżejsza i cieplejsza woda jest wypychana na powierzchnię. Kiedy jednak zbliża się punkt krzepnięcia, proces ten się odwraca. Zimniejsza woda staje się lżejsza i się unosi. Po zamarznięciu pływa po powierzchni. Lód działa jak izolator i zabezpiecza głębsze warstwy wody przed zamarzaniem, chroni±c w ten sposób żyj±ce tam organizmy. Gdyby woda nie miała tej cechy, wówczas każdej zimy opadałoby na dno coraz więcej lodu, gdzie następnego lata promienie słoneczne nie zdołałby go roztopić. W krótkim czasie woda w większo¶ci rzek, jezior, a nawet oceanów zamieniłaby się w lód, a Ziemia stałaby się planet± niego¶cinn±, zlodowaciał±.Niezwykły jest też sposób, w jaki woda dociera na tereny oddalone od rzek, jezior i mórz. Co sekundę ciepło słoneczne zamienia w parę miliony litrów sze¶ciennych wody. Para wodna, która jest lżejsza od powietrza, unosi się w górę i tworzy na niebie chmury. Wiatr i pr±dy powietrzne przemieszczaj± je, a w odpowiednich warunkach zawarta w nich wilgoć opada w postaci deszczu. Krople deszczu rosn± jednak tylko do pewnych rozmiarów. Deszcz delikatnie opada, zazwyczaj w postaci niedużych kropli, rzadko, kiedy uszkadzaj±c nawet ĽdĽbła traw czy kwiatów. Rzecz jasna większo¶ć wody na ¶wiecie znajduje się w morzach, a więc jest słona. Zaledwie 3 procent ¶wiatowych zasobów wodnych stanowi woda słodka. Prawie w cało¶ci mniej więcej 99 procent uwięziona jest w lodowcach i czapach lodowych lub głęboko pod ziemi±. Tylko 1 procent jest dostępny dla ludzi.Nawet taka ilo¶ć, gdyby zostało równomiernie rozprowadzana i racjonalnie wykorzystana, wystarczyłaby do zaspokojenia potrzeb dwa lub trzy razy większej liczby ludno¶ci niż obecna.Woda stale kr±ży w przyrodzie z oceanów dostaje się do atmosfery, stamt±d do gleby i rzek, po czym znowu wraca do oceanów. Jednakże pomimo tak obfitych zasobów słodkiej wody w wielu rejonach ziemi jej brakuje. Jeziora.Jezioro, zbiornik wodny wypełniaj±cy naturaln± nieckę ¶ródl±dow±, niemaj±cy swobodnej wymiany wód z morzem. Klasyfikację jezior przeprowadza się zwykle w oparciu o sposób powstania misy jeziornej. Inaczej przeprowadzane klasyfikacje mog± brać pod uwagę cechy hydrologiczne, fizyczne, chemiczne i biologiczne jeziora.Największe pod względem zajmowanej powierzchni s± jeziora będ±ce pozostało¶ciami po dawnych morzach. Przykładem jeziora tego typu jest Morze Kaspijskie, Jezioro Aralskie.Jeziora mog± także powstawać przez odcięcie od mórz dawnych zatok morskich. Ten typ jezior występuje m.in. na polskim wybrzeżu Morza Bałtyckiego (Łebsko, Gardno, Jamno).Jeziora s± ¶ródl±dowymi zbiornikami wody, o różnej głęboko¶ci, powierzchni i żyzno¶ci wód. Zazwyczaj maj± dopływy i odpływy, w postaci rzeczek lub strumieni, często t± drog± do jezior przedostaj± się zanieczyszczenia z okolicznych pól (zmywane przez deszcze nawozy lub ¶rodki ochrony ro¶lin) i ze wsi lub miasteczek (¶cieki komunalne, nios±ce różnorodne zanieczyszczenia organiczne). Jeziora, więc s± silnie powi±zane z otaczaj±cym je l±dem, a wiele zwierz±t (zwłaszcza ptaków) i ro¶lin z nimi zwi±zanych to gatunki wodnol±dowe. Jeziora maj± bardzo wyraĽnie zaznaczon± charakterystyczn± strukturę przestrzenn±, zarówno poziom± jak i pionow±. Posuwaj±c się od strony brzegu, najpierw natrafimy na strefę pobrzeża. Jego czę¶ć zewnętrzna, l±dowa, nie jest nigdy zalewana wod± i zazwyczaj jest poro¶nięta wilgociolubnymi ro¶linami l±dowymi. Czę¶ć ¶rodkowa pobrzeża bywa okresowo zalewana wod± lub ochlapywana przez przybrzeżne fale, dzięki czemu jest bardzo mokro. Gromadzi się tu wiele osadów organicznych wynoszonych przez fale z jeziora. Stanowi± one znakomity pokarm dla wielu drobnych zwierz±t (skorupiaków, larw owadów, ¦limaków, pijawek i innych pier¶cienic). Bardzo obficie rozwijaj± się niewidoczne gołym okiem pierwotniaki i bakterie, zwłaszcza, Ze strefa ta jest ¶wietnie natleniona. Zanurzona w wodzie czę¶ć pobrzeża tworzy ¶rodowisko rozwoju bardzo licznych zwierz±t z grup wymienionych powyżej. Całe pobrzeże bardzo często poro¶nięte jest ro¶linami błotnymi (sit, turzyca) lub oczeretami (tatarak, trzcina, pałka). W sposób płynny pobrzeże przechodzi w strefę litoralu. Rozci±ga się on pod woda od pobrzeża aż do tej głęboko¶ci, do której bez przeszkód dociera ¶wiatło – w naszych nizinnych jeziorach jest to głęboko¶ć ok. 5-6 metrów. Niżej ¶wiatło nie dochodzi z powodu niewielkiej przejrzysto¶ci wody, w której znajduje się mnóstwo drobnej zawiesiny organicznej (detrytusu), silnie rozpraszaj±cej promienie ¶wiatła. Im żyĽniejsze jest jezioro, tym strefa ta jest płytsza. Szeroko¶ć strefy litoralu zależy od tego, na ile stromo dno jeziora opada w dół. W jeziorach płytkich o niedużej powierzchni, litoral miewa po kilkadziesi±t metrów szeroko¶ci i może zajmować główn± czę¶ć całego lustra wody w jeziorze. W dnie tej strefy zakorzenione s± liczne ro¶liny, układaj±ce się w kolejne pasy, wraz ze wzrostem głęboko¶ci. Najbliżej pobrzeża rosn± ro¶liny wynurzone (oczerety), nieco głębiej ro¶liny o li¶ciach pływaj±cych po powierzchni wody (gr±żel żółty, grzebień biały, jaskier wodny), jeszcze głębiej – ro¶liny o li¶ciach całkowicie w wodzie zanurzonych (rolestnica, rogatek, moczarka, wywłucznik). Litoral to istny raj dla drobnych zwierz±t, maj± tu mnóstwo kryjówek, tworzonych przez g±szcz ro¶lin porastaj±cych dno.Kolejn± strefę jeziora, najbardziej oddalon± od brzegu, jest Pelagia, czyli strefa otwartej toni wodnej. Jej wielko¶ć zależy wyraĽnie od całkowitej powierzchni jeziora i od stromo¶ci opadania jej dna. W strefie tej wyraĽnie zaznacza się pionowe rozwarstwienie na prze¶wietlon± słońcem warstwę powierzchniow±, w której koncentruj± się żywe organizmy i na nieo¶wietlon± warstwę głębsz±, w której z powodu braku ¶wiatła nie występuj± już żadne ro¶liny. Pelagial zasiedlony jest przez fitoplankton (drobne glony unosz±ce się swobodnie w toni wodnej i zasilaj±ce wodę w tlen), zooplankton (drobne zwierzęta unoszone pr±dami wody – głównie skorupiaki) i Nekton (swobodnie i niezależnie od pr±dów wody poruszaj±ce się ryby). Opis: Jezioro Bajkał, Irkuck, Rosja - zdjęcie satelitarne. Południowa czę¶ć najgłębszego jeziora ¶wiata i pokryte ¶niegiem pasmo Khamar Daban, rozci±gaj±ce się na południe od jeziora. Rzeka Angara widoczna w ¶rodku zdjęcia wypływa z jeziora na północ w kierunku o¶nieżonego Irkucka. Na południe od Irkucka widać tamę na rzece Angara.Najgłębsz±, przydenn± i całkowicie ciemn± stref± jeziora jest profundal. Z toni wodnej opadaj± tu, jak „deszcz” martwe szcz±tki ro¶lin i zwierz±t, osiada drobny detrytus i obficie rozwijaj± się pierwotniaki i bakterie zwłaszcza beztlenowe, rozkładaj±ce te szcz±tki.Rzeki.Rzeka, naturalny ciek wodny, powstały w wyniku poł±czenia strumieni lub potoków albo wypływaj±cy ze Ľródła, jeziora, bagna, lodowca. Za rzeki przyjmuje się cieki o odpowiedniej wielko¶ci, np. w Polsce - o powierzchni dorzecza powyżej 100 km2.Rzeki kształtuj± powierzchnie Ziemi. Wymywaj± glebę, krusz± skały, nanosz± piasek, kamienie i głazy. Rzeki mogę zmieniać bieg, omijać własne zakola, pozostawiaj±c słodkowodne jeziora. Podstawowym dostawc± wody w rzece s± Ľródła, – czyli miejsca gdzie wody gruntowe wydostaj± się na powierzchnie ziemi. Strumienie Ľródlanej wody wzbogacane s± deszczówk±. Chłodne, szybko płyn±ce wody strumieni s± dobrze natlenione, jednak pr±d wody jest tu wyj±tkowo silny. Specyficzny charakter tego ¶rodowiska wymusił u mieszkańców strumieni i potoków wykształcenie trzech głównych rodzajów przystosowań mog±cych zapewnić im skuteczne przeciwstawienie się naporowi wody.Niektóre zwierzęta maj± płaski lub opływowy kształt ciała, co zmniejsza opór, jaki stawiaj± wodzie. Czę¶ć posiada haczyki lub przyssawki za pomoc± których przytwierdza się do podłoża. Niektóre wykazuj± przystosowania behawioralne, takie jak nieustanne pływanie pod pr±d.Rzeka płynie w korycie, które znajduje się w dolinie, utworzonej wskutek wcinania się rzeki w podłoże (erozja rzeczna). Woda w rzece płynie pod działaniem siły grawitacji, z terenów wyżej położonych ku nizinom. Najczę¶ciej cały bieg rzeki dzieli się na:1) górny (duży spadek rzeki, woda płynie szybko, koryto ma niewielkie rozmiary i prowadzi stosunkowo niewiele wody),2) ¶rodkowy (koryto jest szersze, dolina wyraĽnie wykształcona, spadek mniejszy i płynie więcej wody, mog± pojawiać się meandry),3) dolny wraz z uj¶ciem (woda płynie tu najwolniej i jest jej najwięcej, spadek niewielki).W zależno¶ci od tego, czy rzeka prowadzi wody przez cały rok czy tylko przez jego czę¶ć wyróżniamy rzeki: stałe, okresowe (płyn± w porze deszczowej) i epizodyczne (płyn± po ulewnych deszczach na terenach pustynnych). Rzeki ł±cz± się ze sob± tworz±c sieć rzeczn±, gdzie jedne rzeki przyjmuje się za główne, inne za¶ za ich dopływy.Parametry charakterystyczne dla każdej rzeki, pozwalaj±ce porównać j± z innymi, to: długo¶ć, powierzchnia dorzecza, przepływ przy uj¶ciu, ¶redni roczny odpływ, reżim rzeczny.Najdłuższe rzeki ziemi: Nil (6671 km), Amazonka z Marañón (6437 km), Jangcy (6300 km). Największy przepływ przy uj¶ciu maj±: Amazonka (110 tys. m3/s), Zair (42 tys. m3/s), Río de la Plata (40 tys. m3/s), Jangcy (31 tys. m3/s).JAKO¦Ć WÓDBadania jako¶ci wód rzecznych prowadzone s± w trzystopniowym układzie poprzez:– sieć krajow±– sieci regionalne– sieci lokalne.Sieć krajowa obejmuje badania wykonywane w:– reperowej sieci monitoringu, któr± tworzy 20 przekrojów pomiarowo-kontrolnych zamykaj±cych obszary dorzeczy o szczególnym znaczeniu gospodarczym i zlokalizowane powyżej uj¶ć głównych rzek do Bałtyku (12 przekrojów), – podstawowej sieci monitoringu, która umożliwia: kontrolę i gromadzenie informacji o jako¶ci i ilo¶ci wód rzecznych, porównywanie zmian jako¶ci wód rzecznych w wieloleciu oraz analizę porównawcz± stopnia zanieczyszczenia wód w Polsce i Europie.W 1995 roku ocenę jako¶ci wód rzecznych uzyskano na podstawie pomiarów w sieci podstawowej, wykonanych w 321 przekrojach pomiarowo-kontrolnych zlokalizowanych na 20 rzekach o ł±cznej długo¶ci ponad 6,7 tys. km. W oparciu o ocenę miarodajn± parametrów obligatoryjnych (stężenie rozpuszczonego tlenu, (stężenie rozpuszczonego tlenu, BZT5*, ChZT-Mn **,zawarto¶ci fenoli, chlorków, siarczków, substancji rozpuszczonych i zawiesin), stanowi±cych podstawę porównań zmian jako¶ci wód w okresach wieloletnich, stwierdzono, że w 22,4 % badanych odcinków rzek występowały wody spełniaj±ce kryteria wymagane dla klasy I, a tylko w 12,6% badanych odcinków rzek wody pozaklasowe. Znacznie mniej korzystnie przedstawia się ocena jako¶ci wód płyn±cych na podstawie pełnej listy cech fizykochemicznych i biologicznych, a porównanie oceny jako¶ci wód rzecznych w 1995 roku i wcze¶niejszych, w oparciu o te kryteria wskazuje, że mimo spadku obci±żenia rzek ¶ciekami w latach 1990–1995, w odniesieniu do roku 1985, stan ich czysto¶ci utrzymuje się na stałym, niezadowalaj±cym poziomie Istotne znaczenie dla jako¶ci wód w rzekach Polski ma fakt, że rejony koncentracji przemysłu i główne Ľródła niebezpiecznych zanieczyszczeń s± zlokalizowane w górnych czę¶ciach ich dorzeczy, oddziaływuj±c następnie na cał± rzekę poniżej.ESTUARIAEstuaria to wody morskie występuj±ce przy brzegach l±dów u uj¶ć rzek. Charakteryzuj± się one znaczn± twardo¶ci± i wysokim zasoleniem, które jednak mog± ulegać gwałtownym zmianom. W estuariach występuj± lasy namorzynowe.Z uwagi na żyzno¶ć opisywanych wód stanowi± one doskonałe siedlisko dla ro¶lin i zwierz±t, którym udało się opanować to ¶rodowisko. Z ryb występuj± tu często ryby typowe dla wód słodkich (pochodz±ce z przyuj¶ciowych odcinków rzek, jak i ryby typowo morskie. Lasy namorzynowe s± wylęgarni± narybku wielu ryb pelagicznych i mieszkańców raf koralowych. W lasach namorzynowych oprócz już wspomnianych, nie brakuje również ryb, które s± charakterystyczne tylko dla tego ¶rodowiska.Większo¶ć gatunków ryb z tego ¶rodowiska toleruje krótkotrwałe przebywanie w wodzie słodkiej i nadaje się do pielęgnacji w akwarium, jednak o racjonalnej hodowli można mówić dopiero, gdy uda nam się stworzyć akwarium z wod± słonaw±. Wielu gatunkom wystarcza dodanie do zwykłej wody kranowej zwykłej soli kuchennej w ilo¶ci łyżka stołowa na każde 10 l wody w akwarium, inne wymagaj± dla dobrego samopoczucia dodatku soli morskiej w odpowiednich proporcjach.Wody przyuj¶ciowe charakteryzuj± się zwykle w stosunku do wód występuj±cych na pełnym morzu duż± zawarto¶ci± garbników pochodz±cych z rozkładaj±cych się szcz±tek ro¶linnych, niższym zasoleniem i pH.Wody o podobnym charakterze można również spotkać w głębi l±du, np. w Australii w okolicach jeziora Eyre występuje w takich wodach babka stepowa (Clamydogobius eremius). Wody tego typu charakteryzuj± się podobnie jak wody z typowych estuariów zmiennym zasoleniem i dużymi dobowymi zmianami temperatury, czego nie spotyka się w estuariach.Ryby występuj±ce w wodach słonawych należ± do rodzin: Gobiidae, Tetraodontidae, Cyporinidae, Anablepidae. Przedstawiciele niektórych z wymienionych rodzin s± rybkami o bardzo różnym charakterze i usposobieniu, znajduj± się w¶ród nich łagodne rybki stadne jak i agresywni samotnicy (Tetraodontidae).MORZAMorze, akwen słonych wód będ±cy czę¶ci± oceanu, oddzielony od niego wyspami, podwodnymi progami, cie¶ninami, położony w pobliżu l±du.Niekiedy jako morze okre¶la się duże słone jeziora, odcięte od oceanu, np. Morze Kaspijskie, Morze Martwe.Ze względu na odległo¶ć od brzegu i głęboko¶ć mórz, wyróżnia się następuj±ce strefy życia organizmów:- strefa przybrzeżna (chełbie – maj± postać polipa i meduzy, koralowce – ukwiały)- strefa otwartej toni wodnej (różnorodne ryby i ssaki – wieloryby, delfiny, ryby głębinowe).- strefa denna (g±bki, pełzaj±ce ¶limaki, chodz±ce kraby, pływaj±ce ryby przydenne np. płaszczki, fl±dry).W poszczególnych strefach żyje wiec wiele różnych organizmów, które przystosowały się do ¶rodowiska życia. W każdej ze stref żyje plankton, czyli zespół drobnych organizmów swobodnie unoszonych przez wodę.OCEANYWyróżnia się 3 oceany: Spokojny (Pacyfik, Wielki), Atlantycki (Atlantyk), Indyjski (Indyk). Często wyróżnia się ponadto jeszcze Ocean Lodowaty, który w międzynarodowym podziale zalicza się do Oceanu Atlantyckiego jako Morze Arktyczne.Czę¶ci oceanów oddzielone od otwartych wód łańcuchami wysp lub podwodnymi progami okre¶la się jako morza. Oceany stanowi± na półkuli południowej 81% powierzchni, a na północnej - 61%. Główne formy morfologiczne dna to: obrzeże kontynentalne (szelf i stok), strefa przej¶ciowa (łuk wysp i rowy oceaniczne), dno basenów oceanicznych i grzbiety ¶ródoceaniczne.Charakterystyczn± cech± oceanów jest ich zasolenie, które wpływa m.in. na: temperaturę i gęsto¶ć wody, zamarzanie oraz życie organizmów żywych. ¦rednie zasolenie wód wynosi ok. 35‰ i waha się w granicach: 34,5‰ w okolicach równika, 38‰ w strefie okołozwrotnikowej, 30‰ w strefie okołobiegunowej. Woda - bezbarwna, bezwonna, pozbawiona smaku i kalorii jest niezbędna do życia wszystkim organizmom na ziemi. Bez niej nie przetrwałby żaden człowiek, żadne zwierzę, żadna ro¶lina. Potrzebuje jej i słoń, i bakteria; nie można jej niczym zast±pić. Aby być zdrowym, każdy z przeszło pięciu miliardów ludzi musi codziennie przyj±ć w posiłkach i napojach około dwóch i pół litra wody. Gdyby jej nie było, nie istniałoby życie. Brak wody uniemożliwia uprawę ziemi i hodowlę zwierz±t. Bez wody nie ma żywno¶ci, a bez żywno¶ci nie ma życia.Na szczę¶cie dysponujemy ogromnymi zasobami wody. Kiedy spogl±da się na zdjęcia wykonane z kosmosu, można odnie¶ć wrażenie, że nasza piękna, błękitna planeta nie powinna się nazywać Ziemia, lecz Woda. A zatem choć ¶wiat obfituje w słodk± wodę, jej zasoby nie s± rozmieszczone równomiernie. Na przykład jeziora i rzeki Azji stanowi± zdaniem naukowców 36 procent ziemskich zasobów wody, ale na kontynencie tym mieszka 60 procent ludno¶ci ¶wiata. Dla porównania woda w Amazonce stanowi 15 procent słodkiej wody na ziemi, lecz tylko 0,4 procent ludno¶ci ¶wiata mieszka na tyle blisko, by móc z niej korzystać. Nierównomiernie rozkładaj± się także opady deszczu. W pewnych rejonach ziemi susza panuje od czasu do czasu, inne cierpi± z tego powodu niemal bez przerwy.Zdaniem wielu ekspertów człowiek może powodować pewne zmiany w klimacie wpływaj±ce na ilo¶ć opadów. Wylesianie oraz nadmierna eksploatacja ziemi i pastwisk przyczyniaj± się do wyjałowienia gleby. Niektórzy s±dz±, że wskutek tego więcej promieni słonecznych odbija się od ziemi i powraca do atmosfery. W rezultacie atmosfera się ociepla, rozpraszaj± się chmury i rzadziej pada deszcz. Wyjałowiona gleba może wpływać na zmniejszenie opadów również dlatego, że spora czę¶ć deszczu spadaj±cego na las to woda, która najpierw wyparowała z ro¶lin, z li¶ci drzew i krzewów. Innymi słowy, ro¶linno¶ć niczym wielka g±bka chłonie i zatrzymuje wodę. Kiedy gin± drzewa i krzewy, zostaje mniej wody, z której mogłyby powstawać chmury deszczowe. Bank ¦wiatowy ostrzega, że brak wody już zagraża gospodarce oraz zdrowiu mieszkańców 80 krajów. A 40 procent ludno¶ci ziemi czyli ponad dwa miliardy osób nie ma dostępu do czystej wody ani do urz±dzeń sanitarnych.Bogate państwa radz± sobie nawet w razie poważnych niedoborów wody. Buduj± zapory, stosuj± kosztowne technologie oczyszczania wody i ponownego wprowadzenia jej do obiegu, a nawet odsalaj± wodę morsk±. Biedne kraje nie maj± takich możliwo¶ci, co hamuje rozwój gospodarczy i ogranicza produkcję żywno¶ci, albo korzystaj± z używanej i nieoczyszczonej wody, co prowadzi do szerzenia się rozmaitych chorób. Ponieważ wszędzie ro¶nie zapotrzebowania na wodę, trzeba liczyć się z tym, że w przyszło¶ci może jej zabrakn±ć.Wiceprezes Banku ¦wiatowego zajmuj±cy się rozwojem niezagrażaj±cym ¶rodowisku zapowiada: W tym stuleciu toczyło się wiele wojen o ropę, ale w następnym wieku będ± to wojny o wodę.ZanieczyszczenieLista trudno¶ci nie kończy się na niedoborach wody i ogromnych potrzebach rozrastaj±cej się ludno¶ci - jest jeszcze trzeci problem; zanieczyszczenie wody. Co roku do rzek wlewa się jakie¶ 450 km kilometrów sze¶ciennych ¶cieków. Mnóstwo rzek i strumieni jest zanieczyszczonych do samego Ľródła po uj¶cie. W krajach rozwijaj±cych się niemal każd± większ± rzekę zatruwaj± nieoczyszczone ¶cieki. Rzeki i wody gruntowe krajów uprzemysłowionych, nie s±, co prawda zatruwane ¶ciekami, ale nierzadko bywaj± zatruwane toksycznymi chemikaliami, na przykład pochodz±cymi z nawozów stosowanych w rolnictwie. Prawie na całym ¶wiecie kraje nadmorskie wylewaj± nieoczyszczone ¶cieki do płytkich wód przybrzeżnych, powoduj±c poważne skażenie plaż. Propozycje rozwi±zańBudowa zakładów odsalaj±cych wodę. Zakłady te usuwaj± sól z wody morskiej. Zwykle pompuje się wodę do komór niskoci¶nieniowych, gdzie podgrzewa się j± do stanu wrzenia. Woda paruje i jest kierowana gdzie indziej, a w komorze pozostaje skrystalizowana sól. Proces ten należy do bardzo kosztownych, toteż wiele krajów rozwijaj±cych się nie może sobie na niego pozwolić.Rozpuszczanie lodowców. Zdaniem niektórych uczonych olbrzymie góry lodowe, zawieraj±ce czyst± wodę pitn±, można by za pomoc± wielkich holowników sprowadzić z Antarktydy, rozpu¶cić i zaopatrzyć w wodę suche rejony na półkuli południowej. Istnieje jednak pewna trudno¶ć: zanim góra lodowa dotarłaby na miejsce przeznaczenia, mniej więcej jej połowa rozpu¶ciłaby się w morzu.Wykorzystanie warstw wodono¶nych. Warstwy wodono¶ne to skały ukryte głęboko w ziemi, w których gromadzi się woda. Nawet na najbardziej suchych pustyniach można z nich wydobywać wodę. Ale metoda ta jest kosztowna i obniża poziom wód podziemnych. I jeszcze jedna wada: większo¶ć warstw wodono¶nych odnawia się bardzo powoli, a niektóre w ogóle się nie regeneruj±.BIBLIOGRAFIA.• Salomon, Berg, Martin, Willee „Biologia”. Multico 1996 r.• W. Wójcie, B. Puszczewicz – poradnik „Eko – lego”. PWE 1998 r.• Stańczykowska „Ekologia naszych wód”. WSiP W-wa 1991 r.• Red. A. Zdrójkowska „Człowiek i przyroda”. KiW W-wa 1986 r.• Red. J. Dziewański „Encyklopedyczny Słownik Sozologiczny”. CPPGSMiE PAN 1993 r.• A.Kalinowska „Ekologia – wybór przyszło¶ci”. EDITIONS SPOTKANIA W-wa 1992 r.• Vester „Woda =Życie”. PKE Kraków 1992 r.• H. Hłuszczyk,. A.Stankiewicz „Słownik Szkolny – ekologia”. WSiP W-wa 1996 r.

Pierwsza strona jako temat projektu wydany przez prowadzącego!!!


POLITECHNIKA SWIĘTOKRZYSKA W KIELCACH

WYDZIAŁ BUDOWNICTWA I OCHRONY ŚRODOWISKA

PLAN BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY ZDROWIA


OSIEDLA MIESZKANIOWEGO

„Podlasie”


ADRES INWESTYCJI: MÓJCZA

DALESZYCE 26 - 021

 

 



INWESTOR: ECHO INVESTMEN

UL.OKRZEI 104

KIELCE 25 - 900

 

 



PROJEKTANT: MARCIN KURPIAS

ROK IV semestr VII

GRUPA IV – p

ROK AKADEMICKI 2004/2005


Część opisowa
PKT.1

Zakres robot dla całego zamierzenia budowlanego oraz kolejność realizacji dla całego zamierzenia budowlanego.


Przy realizacji osiedla dysponowałem następójącym sprzętem : 3 koparki, 2 żurawie wieżowe oraz 1 żurawie samojezdne.Obiekty wchodzące w sklad osiedla mieszkaniowego:
?obiekty mieszkalne

?przedszkole

?szkola

?przychodnia



?pawilon handlowy

?restauracja,kawiarnia

?parkingi osiedlowe:3
Początek realizacji projektu przewidziany został na marzec 2005 roku.

Harmonogram realizacji poszczególnych obiektow obejmuje:


LP.

Obiekt


Początek

Realizacji

Koniec

Realizacji



1.

Czynności prawne

03.2004 r.

04.2004 r.

2.

Zagospodarowanie placu budowy



04.2004 r.

06.2004 r.

3.

Budynek jednorodzinny nr. 1



06.2004 r.

04.2005 r.

4.

Budynek jednorodzinny nr. 14



06.2004 r.

04.2005 r.

5.

Sieć elektryczna



06.2004 r.

09.2004 r.

6.

Restauracja



06.2004 r.

04.2005 r.

7.

Sieć C.O.



07.2004 r.

10.2004 r.

8.

Sieć wodociągowa



07.2004 r.

10.2004 r.

9.

Sieć gazowa



07.2004 r.

10.2004 r.

10.

Budynek jednorodzinny nr. 2



10.2004 r.

08.2005 r.

11.

Budynek jednorodzinny nr. 15



10.2004 r.

08.2005 r.

12.

Przedszkole



10.2004 r.

08.2005 r.

13.

Pawilon handlowy



Yüklə 0,65 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   7   8   9   10   11   12   13   14   ...   52




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə