To ukazanie piękna i bogactwa przyrody, a także pobudzanie wyobraźni dziecka przez stawianie pytań i wspólne szukanie na nie odpowiedzi
Yüklə 0,65 Mb.
|
| Przed dokonaniem zakupu jednostek należy się dobrze zastanowić. Wybór odpowiedniego funduszu inwestycyjnego, któremu powierzysz swoje oszczędności zależy od:
-Okres, przez jaki pieniądze mają pracować, im dłużej tym bardziej zadowalająca stopa zwrotu, przy możliwie małym ryzyku; -Analizy sytuacji na rynku i próby przewidywania przyszłych wydarzeń (poznać prawidłowości rządzące rynkiem), analiza i obserwacja rynku kapitałowego, decyzji Rady Polityki Pieniężnej dotyczące stóp procentowych, kursy dolara i euro; -Dopasowania typu funduszu do profilu inwestycji oraz zastanowić się nad wyborem konkretnego TFI uwzględniając wysokość opłat i prowizji pobierane przez TFI; -Wyników jakie osiągnęły fundusze, jakich specjalistów zatrudnia, jak sobie radzą z rynkowymi realiami (prześledzenie rentowności poszczególnych funduszy); TFI jak każdy podmiot gospodarczy musi mieć jakieś dochody, te dochody to są nasze koszty, które można podzielić na dwie kategorie: -Opłaty manipulacyjne, zwane też dystrybucyjnymi, najczęściej inkasowane są w momencie kupowania jednostek inwestycyjnych (na wejściu). Istnieją też fundusze, które każą sobie płacić zarówno przy wejściu, jak i przy wyjściu z funduszu, oraz takie które opłat manipulacyjnych nie pobierają w ogóle. Opłaty te zależą od wysokości wpłaconej/wypłaconej kwoty lub od wartości jednostek uczestnictwa posiadanych na rejestrach w danym funduszu. Obowiązuje relacja: im wyższa lokata, tym niższa prowizja dystrybucyjna. Niektóre fundusze opłaty uzależniają od okresu inwestycji – im dłużej oszczędzasz, tym niższe są opłaty jakie poniesiesz. -Opłata za konwersję czyli zmianę jednostek uczestnictwa np. w funduszu obligacji na jednostki w funduszu akcyjnym, przy tej operacji zostanie pobrana różnica między niższą prowizją zapłaconą przez nas w funduszu obligacji a wyższą obowiązującą z reguły w funduszach akcji. -Opłata za zarządzanie aktywami, są one naliczane jako procent od wartości kapitału zebranego w danym funduszu. Suma kosztów ponoszonych na korzyść TFI jest limitowana, tzn. ich maksymalna wartość jest zapisana w statucie funduszu i nie może wynosić ani złotówki więcej. Wybierając fundusz należy zwrócić uwagę na koszty, jakie będziesz płacić z tytułu członkostwa. W miarę jak czas inwestycji rośnie udział kosztów w twoim zysku z inwestycji maleje i zarabiasz więcej. Fundusze inwestycyjne są efektywną formą lokowania kapitału, cieszącą się dużym uznaniem inwestorów na całym świecie. Główną zaletą inwestowania w fundusz inwestycyjny jest to, że potencjalny zysk jest wyższy niż przy indywidualnym inwestowaniu, a zainwestowane środki można wycofać w każdej chwili bez utraty zysku. Ponadto klient otrzymuje zdywersyfikowany portfel papierów wartościowych, którym zarządzają wysokiej klasy specjaliści. Jedną z najważniejszych zasad działalności funduszy inwestycyjnych jest ograniczenie ryzyka poprzez różnicowanie dokonywanych lokat. Zaletą tego rozwiązania, jest że specyficzne ryzyko związane z danym papierem wartościowym ma niewielki wpływ na całkowite ryzyko, jakim obarczone są inwestycje funduszu, i tak – straty ponoszone na poszczególnych papierach wartościowych są równoważone zyskami, jakie przynoszą lokaty wchodzące w skład portfela inwestycyjnego danego funduszu inwestycyjnego. Obecnie, głownie ze względów czysto ekonomicznych, Polacy znacznie chętniej zaczynają powierzać swoje pieniądze funduszom inwestycyjnym niż jeszcze nawet dwa lata temu. Co się zmieniło? Przede wszystkim rozwój sektora funduszy, spadek stóp procentowych, a co za tym idzie- mierne przychody z lokat bankowych. Swoje trzy grosze wrzucił również minister Belka, a raczej jego podatek, który jeszcze bardziej skłonił co bardziej obrotnych do szukania innych źródeł trzymania pieniędzy niż banki. Przesłanek zresztą jest wiele, faktem jest jednak że sektor funduszy inwestycyjnych w Polsce dynamicznie się rozwija, przynosząc co najważniejsze- zyski swoim klientom. Ważnym aspektem oszczędzania z funduszem inwestycyjnym jest dla oszczędzającego powierzenie swojego kapitału specjalistom, których zadaniem jest osiągnięcie jak najwyższego zysku. Lokujący ma także dostęp do możliwości inwestycyjnych, które zazwyczaj są dostępne dla klientów z bardzo dużym kapitałem. Innymi istotnymi elementami funduszu inwestycyjnego jest przede wszystkim: -Dziedziczenie jednostek; -Zmiana jednostek udziałowych; -Możliwość oszczędzania na rzecz małoletnich; -Szeroki wybór sposobów inwestowania - każdy może dobrać to co akurat będzie mu odpowiadać; -Nieograniczoność w stosunku do czasu- w każdej chwili można sprzedać posiadane jednostki, i zamienić je na gotówkę; -Rozkład ryzyka- przy agresywniejszym inwestowaniu daje nam to wygodę, gdyż samemu trudno byłoby kupić akcje wielu spółek, by rozłożyć ryzyko ewentualnych niepowodzeń; -Prostota- to ważne dla wielu z nas, nie każdego stać na śledzenie rynku, analizy itd. Fundusze są proste- wpłacamy na konto, i właściwie nie martwimy się niczym (zwłaszcza przy dłuższym czasie). Oczywiście ci którzy znają się bardziej mogą zarobić więcej, gdyż nietrudno przewidzieć pewne ruchy na rynku. Generalnie ci którzy nic nie wiedzą mogą spać spokojnie kupując jednostki według kilku prostych zasad; -Duży poziom bezpieczeństwa, w myśl maksymy "pieniądze klienta są święte"; -Dobry środek zarówno na przechowanie kapitału (od 3 miesięcy do 2 lat) jak i dłuższe, perspektywiczne oszczędzanie; -Jasno określone i niskie koszty. Koszty każdego funduszu są przejrzyste, i podawane do publicznej wiadomości w statutach, prospektach, materiałach informacyjnych; -Dostęp do wielu rynków. Inwestując przez tzw. fundusze zagraniczne możemy pośrednio stać się właścicielami największych firm na świecie; -Inwestując w dłuższym czasie, wykorzystujemy moc czasu, dzięki mozolnej pracy kapitału przy stosunkowo niewielkich inwestycjach zarabiamy bardzo dużo. Od nas zależy, jaki fundusz wybierzemy, jak dobry fachowiec będzie czuwał nad transakcjami. To w znaczący sposób będzie decydowało o bezpieczeństwie naszych pieniędzy. Z punktu widzenia prawnego - nic nam nie grozi. Co więcej - można zaryzykować stwierdzeniem, że pieniądze które są w funduszu są bezpieczniej ulokowane niż w banku! Gwarantuje nam to ustawa o funduszach inwestycyjnych z 1997 roku. -Stała kontrola Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (KPWiG) -Jasne i przejrzyste koszty -Obowiązek codziennej wyceny, wg. ściśle określonych norm -Obowiązek informowania o wartości jednostek -Fundusz, nie ma dostępu do pieniędzy klienta. Pieniądze te są święte i przechowywane w banku depozytariuszu. Można jedynie nimi zarządzać. Przy działalności funduszy inwestycyjnych możemy spotkać się z trzema typami podmiotów: towarzystwami funduszy inwestycyjnych (dalej TFI), depozytariuszami oraz tzw. agentami transferowymi. Jedną z podstawowych zasad dotyczących funkcjonowania funduszy inwestycyjnych w Polsce jest rozdzielenie zarządzania aktywami funduszu (TFI - podejmowanie decyzji inwestycyjnych) od przechowywania aktywów funduszu (depozytariusz - przechowywanie aktywów i wykonywanie decyzji inwestycyjnych towarzystwa). Agent transferowy, którego działalność nie jest w Polsce uregulowana specjalnymi przepisami prawa, na zlecenie TFI dokonuje przeliczenia wpłacanych środków na jednostki uczestnictwa (i odwrotnie) oraz zarządza kontami indywidualnych klientów (uczestnik funduszu). W TFI zarządzaniem funduszami zajmują się licencjonowani przez KPWiG doradcy inwestycyjni. To do nich należy przygotowanie decyzji w zakresie nabywania i zbywania aktywów funduszu. Towarzystwo musi zatrudniać co najmniej 2 doradców. Dla ochrony środków uczestników funduszy powołana została instytucja depozytariusza. Jego zadaniem jest przechowywanie aktywów funduszu inwestycyjnego oraz kontrola funduszu w zakresie zgodności działań funduszu z przepisami prawa i statutem funduszu. Depozytariuszem może być jedynie bank z siedzibą w Polsce, którego fundusze własne wynoszą co najmniej 100 mln zł lub Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych. Do obowiązków depozytariusza w zakresie przechowywania aktywów funduszu inwestycyjnego należy: 1.Prowadzenie rejestru aktywów funduszu inwestycyjnego zapisywanych na właściwych rachunkach oraz przechowywanych przez depozytariusza i inne podmioty na mocy odrębnych przepisów lub na podstawie umów zawartych na polecenie funduszu, 2.Zapewnienie, aby odkupywanie jednostek uczestnictwa lub wykupywanie certyfikatów inwestycyjnych odbywało się zgodnie z przepisami prawa i statutem funduszu inwestycyjnego, 3.Zapewnienie, aby rozliczanie umów dotyczących aktywów funduszu inwestycyjnego oraz rozliczanie umów z uczestnikami funduszu następowało bez nieuzasadnionego opóźnienia, 4.Zapewnienie, aby wartość netto aktywów funduszu inwestycyjnego i wartość jednostki uczestnictwa była obliczana zgodnie z przepisami prawa i statutem funduszu inwestycyjnego, 5.Zapewnienie, aby dochody funduszu inwestycyjnego były wykorzystywane w sposób zgodny z przepisami prawa i ze statutem funduszu, 6.Wykonywanie poleceń funduszu inwestycyjnego, chyba że są sprzeczne z prawem lub statutem funduszu inwestycyjnego. Rozdzielenie zarządzania aktywami od przechowywania aktywów umożliwia przekazanie kontroli działań funduszu depozytariuszowi. Kontrola działalności inwestycyjnej jest kontrolą wyłącznie formalną, tzn. depozytariusz nie może wypowiadać się co do celowości dokonania takiej czy innej inwestycji, może natomiast (i ma obowiązek) odmówić wykonania polecenia prowadzącego do naruszenia prawa lub statutu funduszu. Agent transferowy to instytucja, która na zlecenie TFI zajmuje się prowadzeniem rachunków (kont) poszczególnych uczestników funduszu oraz dokonuje przeliczenia wpłaconych środków pieniężnych na nabywane przez inwestora jednostki uczestnictwa, a także odkupywanych jednostek uczestnictwa na wypłacane inwestorowi środki pieniężne. Dużą korzyścią jest oczywiście to, że nie musimy się specjalnie znać na giełdzie, aby móc inwestować- robią to tak naprawdę za nas specjaliści-licencjonowani doradcy finansowi. Do nas należy jednak wybór, kiedy i jaki fundusz ewentualnie kupić. Reguły, którymi należy się kierować przy wyborze funduszu inwestycyjnego: 1.Zwracać uwagę na historię wzrostów, i spadków. Najlepiej brać pod uwagę różne okresy- ostatnie kilka miesięcy, rok, 2 lata, 3 lata, oraz wykresy od początku działalności. Fundusze mogą mieć różne strategie inwestowania i nie powinno się martwić krótkotrwałymi spadkami wartości. Gorzej, jeśli wybierze się fundusz, który wiecznie jest na minusie. Trzeba korzystać z rankingów, gazet, i pojawiających się notowań - pozwoli to na śledzenie w porównaniu do innych funduszy o podobnym ryzyku. 2.Dowiadywać się coś o doradcach którzy będą inwestować twoje pieniądze- czasem szybko mogą pracować w innej firmie, to oznaka że albo mieli kiepskie wyniki, albo przy lepszych wynikach są zatrudniani przez konkurencję. 3.Dobry fundusz, to taki, który zyskuje najwięcej wtedy kiedy jest dobrze, oraz traci najmniej gdy jest źle. Ale nie jest łatwo to określić. 4.Jeśli inwestujesz systematycznie, to dobrze gdyż cena jaką zapłacisz za jednostkę będzie uśredniona- raz większa raz mniejsza. Ryzyko takiej inwestycji jest mniejsze, niż w przypadku zakupienia naraz sporej ilości jednostek. 5.Jeśli wiesz dobrze, że ceny jednostek są bardzo tanie, to możesz na takiej jednorazowej operacji nieźle zarobić. 6.Uważnie patrzeć na koszty zarządzania funduszem- zmieniać się mogą one jak w kalejdoskopie, lecz trzeba pamiętać, że uczestnictwo np. w planach systematycznego oszczędzania przynosi wiele korzyści w postaci rabatów. 7.Największe opłaty mają fundusze najbardziej agresywne- akcyjne, najmniejsze fundusze gdzie ryzyko jest niewielkie- pieniężne, obligacyjne. 8.Fundusze otwarte, koszty za zarządzanie pobierają w ten sposób, że klient tego nie widzi. Dobrze jest jednak wiedzieć, że owe koszty pomniejszają jednak faktyczny zysk- choć wycena jest już podawana po odliczeniu tych kosztów. 9.Zawsze powinno ustalić się cel który przyświeca, oraz termin w jakim chce się go osiągnąć. Jeśli myśli się o czymś konkurencyjnym do banku, to wybrać należy fundusze pieniężne i obligacji- ich wzrost nie jest może największy (z tendencją w dół) ale zawsze to będzie więcej niż w banku. Pamiętać jednak należy, że przez pierwsze około 3 miesiące, straci się jeśli wycofa się pieniądze z takiego funduszu - chyba że jest to fundusz bez opłat wstępnych. 10.Wycofanie pieniędzy trwa zazwyczaj kilka dni do tygodnia, więc płynność nie jest najwyższa. 11.Jeśli ktoś mówi, że można zarobić na funduszach przez ubezpieczenie z funduszem inwestycyjnym- traktujemy to jako cel co najmniej 25 letni. Różne są produkty firm ubezpieczeniowych, lecz pamiętać należy, że w nich liczy się przede wszystkim czas gromadzenia pieniędzy. Nawet produkty typowo inwestycyjne- bez sum ubezpieczenia, traktuje się jako inwestycje co najmniej 5 letnie. 12.Jeśli chce się inwestować na emeryturę, wykupić można ubezpieczenie inwestycyjne, oraz założyć dodatkowo 2 Plany Systematycznego Oszczędzania w kilku różnych funduszach w obrębie 2 różnych firm. Nie trzeba od razu dawać tam wielkich sum pieniędzy. W niektórych TFI wystarczy nawet 50 zł. 13.Nie bać się funduszy, bo one są stworzone dla każdego. Aby zakupić jednostki danego funduszu, należy udać się do domu maklerskiego, lub przejrzeć oferty w internecie- tu również można otworzyć tzw. rejestr ( tak jak konto w banku), gdzie będzie można wpłacać pieniądze. Ta forma oszczędzania wydaje mi się że jest dobra dla młodych ludzi (młodego małżeństwa), ponieważ pozwala inwestować dowolne sumy, posiada szeroki wybór sposobów inwestowania, w każdej chwili można spieniężyć posiadane jednostki, a przede wszystkim nie ma dużego ryzyka, że można stracić pieniądze i ich nie odzyskać. Młodzi ludzie mają to do siebie, że nie boją się ryzyka, nowości i chcą mieć duże dochody. Fundusze inwestycyjne pozwalają na kierowanie swoimi środkami finansowymi, poprzez wybór pomiędzy funduszami obligacji, funduszami zrównoważonymi a funduszami akcji. Mając podstawową wiedzę z zakresu giełdy, oszczędności, inwestowania możemy działać-oszczędzać, bo tak naprawdę fundusze inwestycyjne posiadają wyspecjalizowanych pracowników (agentów, doradców finansowych) którzy specjalizują się w tym i to oni za nas inwestują. INWESTYCJE PRZEDSIĘBIORSTWA ISTOTA I RODZAJE INWESTYCJI PRZEDSIĘBIORSTWA. Podstawowym warunkiem zapewnienia pozycji oraz ekspansji rynkowej firmy jest nie tylko sprawność bieżącego zarządzania, lecz również podejmowanie, optymalnych decyzji dotyczących rozwoju i źródeł jego finansowania. Od trafności tych decyzji zależy bowiem perspektywiczna konkurencyjność przedsiębiorstwa, jego udział w rynku i możliwość generowania zysków. ”Inwestycje można zdefiniować jako długookresowe zaangażowanie zasobów ekonomicznych w celu produkowania i uzyskiwania korzyści netto w przyszłości. Głównym aspektem takiego zaangażowania jest transformacja środków płynnych inwestora lub środków pożyczonych w aktywa produkcyjne w postaci środków trwałych i obrotowych, jak również zapewnienie płynności w trakcie korzystania z tych aktywów.”[1] Rozwój firmy dokonuje się zasadniczo poprzez realizację określonych przedsięwzięć inwestycyjnych (rozwojowych). Inwestowanie jest procesem długotrwałym. Wymaga ono zgromadzenia kapitału niezbędnego do sfinansowania początkowych nakładów, które przynoszą efekt zawsze z pewnym opóźnieniem. Jeżeli przedsiębiorstwo posiada środki pieniężne, to powinno je inwestować, aby powiększać swoje zasoby. Jeśli przedsiębiorstwo nie może inwestować w rzeczy, to powinno lokować pieniądze w inwestycje finansowe. Inwestycje przedsiębiorstwa dzielimy na: ?inwestycje rzeczowe, ?inwestycje finansowe. Przedmiotem inwestycji rzeczowych są:
?postęp techniczny i organizacyjny dzięki wartościom niematerialnym i prawnym (zakup prawa do korzystania z projektów, wynalazków, patentów, licencji, znaków towarowych oraz koszty zakończonych prac rozwojowych), ?trwały przyrost majątku obrotowego (trwały przyrost zapasów dla potrzeb zwiększonej skali produkcji, zwiększenie stanu należności od odbiorców dla potrzeb wzrostu przychodów ze sprzedaży i zysku). Przedmiotem inwestycji finansowych są: ?udziały i akcje (udziały przedsiębiorstwa w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością i spółdzielniach, akcje w spółkach akcyjnych, w których przedsiębiorstwo jest akcjonariuszem, udziały nabyte w funduszach powierniczych), ?obligacje, bony skarbowe i weksle jako papiery wartościowe stanowiące trwałą lokatę kapitału o charakterze długoterminowym, ?udzielone przez przedsiębiorstwo pożyczki długoterminowe oraz należności długoterminowe.
W literaturze przedmiotu spotyka się szereg kryteriów klasyfikacji przedsięwzięć inwestycyjnych.” Jedno z kryteriów pozwala wyróżnić następujące inwestycje: 1)inwestycje odtworzeniowe – polegające na zastępowaniu zużytych lub przestarzałych urządzeń nowymi; są to inwestycje stosunkowo najmniej ryzykowne, których celem jest przede wszystkim zapobieżenie wzrostowi kosztów związanych z procesem starzenia się majątku, 2)inwestycje modernizacyjne – nastawione głównie na zmniejszenie kosztów wytwarzania wyrobów i przeprowadzane zazwyczaj łącznie z inwestycjami odtworzeniowymi, 3)inwestycje innowacyjne – służące modyfikacji wytwarzanych dotychczas wyrobów, 4)inwestycje rozwojowe – obejmujące dwa rodzaje przedsięwzięć: a)mające na celu zwiększenie szeroko rozumianego potencjału produkcyjnego w znaczeniu wydajności parku maszynowego, rozwoju sieci handlowej, zróżnicowania kanałów dystrybucji, b)służące wdrażaniu do produkcji nowych wyrobów, lepiej zaspokajających istniejące potrzeby potencjalnych nabywców lub powodujących powstawanie nowych, dotychczas nieznanych potrzeb, 5)inwestycje strategiczne – o charakterze: a)defensywnym – zmierzające do ochrony przedsiębiorstwa przed działaniem konkurencji lub przed niekorzystnymi warunkami narzucanymi przez dawców, b)ofensywnym – służące umocnieniu pozycji firmy na rynku poprzez np. tworzenie filii, wchodzenie w związki kooperacyjne, przejmowanie konkurentów na drodze fuzji, 6)inwestycje dotyczące ustroju społecznego – służące zapewnianiu możliwie najlepszych warunków personelowi firmy, zarówno w czasie pracy jak i poza nią, 7)inwestycje dotyczące interesu publicznego – obejmujące między innymi wydatki związane z ochroną środowiska naturalnego, tworzeniem funduszy służących finansowaniu badań naukowych, itp.”[2] ŹRÓDŁA FINANSOWANIA INWESTYCJI Zarząd rozwijającego się przedsiębiorstwa zawsze stoi przed decyzją dotyczącą wyboru kierunku pozyskania dodatkowych kapitałów na jego rozwój. Pozyskując kapitał własny, co w praktyce najczęściej oznacza nowych wspólników (akcjonariuszy), dotychczasowi właściciele w wypadku dobrej koniunktury i istniejących zysków ponoszą duże koszty związane z pozyskaniem tego kapitału, gdyż będą musieli podzielić się zyskami. Lecz gdy nastąpi zła koniunktura i pojawią się straty, nowi wspólnicy również ze swoich kapitałów sfinansują część strat, czyli przejmą część ryzyka. Natomiast pozyskując kapitał obcy w wypadku dobrej koniunktury po opłaceniu kosztu tego kapitału właściciele przejmą resztę zysku wypracowanego przez ten kapitał. Podejmując decyzje odnośnie kierunku pozyskania kapitałów zarząd zmuszony jest rozważyć dwa czynniki. Pierwszy czynnik to korzyść, jaką uzyskają dotychczasowi właściciele z zaangażowania kapitału obcego, a więc tańszego, natomiast drugi to wielkość ryzyka, o jakie powiększy kapitał obcy istniejące ryzyko gospodarcze. Plan finansowy powinien określać źródła środków finansowych potrzebnych na sfinansowanie projektu oraz harmonogram ich spływu wśród źródeł finansowania zazwyczaj wymienia się dwie grupy: ?fundusze własne firmy ?zewnętrzne źródła finansowania. Źródła kapitału własnego I. Zysk zatrzymany w przedsiębiorstwie Zysk przedsiębiorstwa jest jednym z wewnętrznych, własnych źródeł pochodzenia kapitału (funduszu) przeznaczonego na cele inwestycyjne jest zysk przedsiębiorstwa. Stanowi on nadwyżkę sumy przychodów ze sprzedaży produktów i usług oraz z innych tytułów nad wydatkami poniesionymi dla osiągnięcia tych przychodów. Przychody ze sprzedaży pochodzą przede wszystkim od nabywców towarów i usług. Wydatki ponoszone dla uzyskania przychodów składają się głównie z kosztu własnego oraz innych wydatków, do których poniesienia przedsiębiorstwo jest zobowiązane (np: cło, podatek od nieruchomości). Wielkość zysku w przedsiębiorstwie zależy od wielu czynników, a przede wszystkim przychodów i kosztów kształtujących wydatki przedsiębiorstwa. Wielkość przychodu uwarunkowana jest cenami sprzedaży i ilością produktów lub usług oraz możliwością zbytu wytworzonych produktów czy świadczonych usług. Zysk jest źródłem samofinansowania rozwoju. II. Amortyzacja Amortyzacja jest drugim, oprócz zysku, źródłem samofinansowania rozwoju - jest finansowym wyrazem zużycia majątku trwałego. Zużycie majątku znajduje odzwierciedlenie w rachunku kosztów własnych przedsiębiorstwa. W praktyce przedsiębiorstwa nie utrzymują funduszów amortyzacyjnych w formie rezerw. Amortyzacja w miarę dokonywania odpisów, może być wykorzystywana na nowe inwestycje.
Rozmiary źródła kapitału jakim jest amortyzacja zależą przede wszystkim od wielkości majątku trwałego przedsiębiorstwa oraz od metod amortyzacji. Polityka amortyzacyjna przedsiębiorstwa dotyczy rozłożenia kosztów zużycia się środków trwałych na produkty i jednocześnie gromadzenie dzięki amortyzacji środków pieniężnych odpowiednio do potrzeb zakupu środków trwałych. Polega ona na wyborze metod amortyzacji oraz ustalenia wysokości stawek amortyzacyjnych, zgodnie z obowiązującymi przepisami. ”Odpisy amortyzacyjne, po uregulowaniu zobowiązań z tytułu ich zakupu, nie należą do kosztów, które są wydatkami. Odpowiadająca im część dochodów pozostaje do dyspozycji jako kwota środków płynnych do momentu podjęcia reinwestycji. Dzięki odpisom amortyzacyjnym można nie tylko odtwarzać środki trwałe, lecz również prowadzić nowe inwestycje.”[3] III. Emisja akcji. Nowym źródłem kapitału przedsiębiorstwa na cele inwestycyjne są dochody z emisji i sprzedaży papierów wartościowych, pozyskiwane na tworzącym się w naszym kraju rynku. Spośród wielu rodzajów papierów wartościowych, istotne znaczenie mają dochody z emisji i sprzedaży akcji. Akcje to jedne z podstawowych rodzajów papierów wartościowych emitowanych przez przedsiębiorstwa. Akcja jest papierem wartościowym, reprezentującym część kapitału akcyjnego (zakładowego) przedsiębiorstwa, emitowanym przez emitenta, zamierzającego pozyskać środki na rozwój. Akcja stanowi tytuł własności i jest częścią kapitału własnościowego. W wyniku sprzedaży akcji na rynku papierów wartościowych właściciel akcji nabywa środki niezbędne do finansowania jego inwestycji. Zewnętrzne źródła finansowania inwestycji. Do zewnętrznych źródeł finansowania przedsięwzięć inwestycyjnych można zaliczyć: a)kredyty krótko-, średnio- i długoterminowe, b)emisję obligacji przedsiębiorstwa, c)leasing, d)pożyczki. I. Kredyty bankowe Najstarszym i najbardziej klasycznym przykładem finansowania inwestycji za pomocą obcego kapitału jest kredyt bankowy. Yüklə 0,65 Mb. Dostları ilə paylaş:
|