To ukazanie piękna i bogactwa przyrody, a także pobudzanie wyobraźni dziecka przez stawianie pytań i wspólne szukanie na nie odpowiedzi

W systemie kredytu ze względu na przesunięcie w czasie wpływu gotówki, powstaje niejednokrotnie konieczność znalezienia źródeł finansowania krótkoterminowych zobowiązań. Są to zobowiązania wobec pracowników, budżetu lub dostawców, których terminy regulacji przypadają przed momentem wpływu gotówki z tytułu posiadanych należności za sprzedane wyroby gotowe. Ponieważ jednym z możliwych źródeł finansowania tych zobowiązań jest kredyt bankowy, dlatego następuje transformacja zobowiązań wobec pracowników, budżetu czy dostawców na zobowiązania wobec banku. Oczywiście część tych zobowiązań jest regulowana ze środków będących aktualnie w dyspozycji przedsiębiorstwa, co zmniejsza wielkość całkowitych zobowiązań.

W ostatnim etapie cyklu kapitału obrotowego firma uzyskuje wpływy ze sprzedaży na skutek regulacji powstałych wcześniej należności. Umożliwia to spłatę zaciągniętego kredytu, a także innych zobowiązań. Cechą charakterystyczną zakończenia cyklu powinien być przyrost gotówki ponad stan początkowy. Nastąpi to jednak tylko wtedy, jeśli przedsiębiorstwo prowadzi działalność, która przynosi zysk, lub też nie wydało otrzymanych środków na powiększenie stanu posiadania innych czynników produkcji. Cykl kapitału obrotowego nazywany jest również cyklem gotówkowym (z ang. cash to cash cycle). Wyraża on przeciętny okres, jaki występuje między wydatkami gotówkowymi poniesionymi na nabycie składników majątku obrotowego, niezbędnych do prowadzenia działalności oraz wpływami pieniężnymi ze sprzedaży wyrobów gotowych lub usług.

Analiza tego cyklu stanowi jeden z najważniejszych elementów oceny efektywności gospodarowania kapitałem obrotowym.

Długość cyklu kapitału obrotowego uwarunkowana jest przez następujące czynniki:

?długość cyklu konwersji zapasów, czyli przeciętnego okresu potrzebnego na wytworzenie dóbr finalnych z materiałów wyjściowych i sprzedaży tych dóbr,

?długość cyklu konwersji należności (zwanego również okresem spływu należności), czyli przeciętnego czasu potrzebnego na zmianę należności na środki pieniężne, tj. na uzyskanie środków pieniężnych ze sprzedaży,

?długość okresu odroczenia płatności zobowiązań przedsiębiorstwa, czyli przeciętnego okresu między nabyciem materiałów i siły roboczej, a pieniężną zapłatą za nie.
Długość cyklu konwersji zapasów i cyklu konwersji należności określana jest mianem cyklu brutto kapitału obrotowego. Natomiast cykl netto kapitału obrotowego stanowi różnicę pomiędzy cyklem brutto kapitału obrotowego a okresem odroczenia płatności zobowiązań (zwanym także cyklem regulacji zobowiązań).
Cykl netto kapitału obrotowego = cykl konwersji zapasów + cykl konwersji należności - cykl odroczenia płatności zobowiązań

Cykl netto kapitału obrotowego nazywany jest również cyklem kasowym lub cyklem konwersji gotówki i oblicza się go następująco:

Z interpretacji cyklu kapitału obrotowego wynika, że im dłuższy cykl, tym wolniej następuje konwersja zapasów materiałów w wyroby gotowe oraz w gotówkę potrzebną do rozpoczęcia następnego cyklu. Dłuższy cykl oznacza mniejszą ilość obrotów w roku obrachunkowym, co z kolei powoduje zmniejszenie globalnej kwoty zysku.

Mechanizm ten działa także w drugą stronę, tzn. krótszy cykl kapitału obrotowego oznacza większą ilość jego obrotów w roku i wzrost zysku co, przy niezmienionym poziomie zaangażowanego kapitału obrotowego, podwyższa stopę zysku z kapitału.

Zarządzanie zasobami pieniężnymi.
Zasoby pieniężne, są jednym z podstawowych aktywów każdej firmy. Składają się na nie środki pieniężne na rachunkach w banku, w kasie oraz należą do nich także krótkoterminowe papiery wartościowe, do których zalicza się czeki, weksle, bony skarbowe itp. Stanowią one substytut pieniądza, ponieważ mogą być w stosunkowo krótkim czasie zamienione na gotówkę lub też mogą być wykorzystywane w sposób bezpośredni do regulowania zobowiązań.

Zapewnienie płynności finansowej w przedsiębiorstwie narzuca konieczność utrzymania pewnego poziomu środków pieniężnych. Umożliwiają mu one bowiem nie tylko korzystanie z rabatów proponowanych przez dostawców dóbr zaopatrzeniowych czy też zachowania dobrej oceny zdolności kredytowej w bankach i u dostawców, ale przede wszystkim stwarzają warunki elastycznego reagowania w przypadku zagrożenia utratą płynności finansowej bądź skorzystania z nadarzającej się okazji zakupu produktów po atrakcyjnych cenach lub długów innych firm po cenach znacznie niższych niż ich wartości nominalne.

W literaturze wymienia się dwa aspekty zarządzania środkami pieniężnymi:

?minimalizację bieżących środków pieniężnych w przedsiębiorstwie i maksymalizację korzyści płynących z ich posiadania,

?umożliwienie jak najszybszego przepływu środków pieniężnych przez przedsiębiorstwa.

Minimalizacja posiadanych środków pieniężnych wymaga przede wszystkim zapewnienia synchronizacji wpływów i wydatków. Zharmonizowanie tych dwóch elementów zależy w dużym stopniu od przeznaczenia środków pieniężnych oraz prognozy ich przepływu. Minimalizacja stanu gotówki oznacza możliwość zaangażowania pozostałej wolnej kwoty w takim kierunku, aby zmaksymalizować dochody z jej posiadania. Wzrost zysku z całości zasobów gotówkowych może być osiągnięty przez inwestycje w papiery wartościowe o większej rentowności lub poprzez zmniejszenie udziału gotówki nie oprocentowanej bądź poprzez połączenie tych dwóch możliwości.

Przyśpieszenie napływu środków pieniężnych do firmy oparte jest na dwóch założeniach:

?przyśpieszaniu poboru należności,

?opóźnianiu regulowania zobowiązań wobec dostawców.
Przyśpieszanie terminów inkasowania należności od odbiorców można osiągnąć poprzez staranny dobór form płatności (przelewy, czeki, weksle itp.). Jest to ważne, zwłaszcza przy mało sprawnym systemie bankowym.

Natomiast opóźnienie regulowania zobowiązań wobec dostawców w oczywisty sposób poprawia stan gotówki, ale może się ono odbywać w terminach wynegocjowanych z dostawcami. W innym przypadku pociąga za sobą pewne koszty i ryzyko.

Instrumentami, które służą zarządzaniu środkami pieniężnymi są:

?rezerwa gotówkowa,

?preliminarz środków pieniężnych.
Rezerwa gotówkowa stanowi zasób wolnych środków służących na pokrycie nieprzewidzianych wydatków. Jest więc swoistym amortyzatorem chroniącym przed utratą płynności finansowej, zarazem pozwalającym na swobodne gospodarowanie dodatnimi saldami przepływów pieniężnych pojawiającymi się ponad tą rezerwą.

Preliminarz środków pieniężnych to harmonogram pokazujący prognozowane wpływy i wydatki środków pieniężnych w pewnym okresie. Preliminarz środków pieniężnych jest stosowany do prognozowania nadwyżek i niedoborów środków pieniężnych, a więc jest, dzięki temu, podstawowym narzędziem planistycznym w zarządzaniu środkami pieniężnymi.

Kapitał obrotowy a płynność finansowa.

W literaturze ekonomicznej pojęcie płynność używane jest w różnym znaczeniu. Do najważniejszych określeń zaliczyć można:

?płynność jako pozytywny stan środków płatniczych,

?płynność w rozumieniu właściwości składników majątku do powrotnej przemiany w pieniądz,

?płynność jako stosunek pokrycia zobowiązań składnikami majątku,

?płynność jako możliwość pokrycia w każdym momencie zobowiązań przedsiębiorstwa.

W praktyce płynność finansowa rozumiana jest w czwartym z przedstawionych określeń, a więc jako zdolność firmy do wywiązywania się z krótkoterminowych zobowiązań, tzn. tych, których terminy płatności nie przekraczają jednego roku (inaczej mówiąc jest to zdolność do uzyskiwania środków pieniężnych w reakcji do zapotrzebowania na nie). Podstawowym źródłem środków służących do ich zaspokojenia są aktywa bieżące, czyli te składniki majątku, które muszą być szybko zamienione na gotówkę. Odpowiedni stopień płynności jest szczególnie ważny w okresie dużej inflacji oraz rozruchu działalności firmy.
Jednym z głównych czynników wpływających na płynność, a tym samym i zdolność płatniczą przedsiębiorstwa jest zysk. Odzwierciedla on dynamikę rozwoju firmy i stanowi najważniejszą podstawę pomiaru i oceny efektywności gospodarowania - rentowność.
Zysk i płynność są wzajemnie powiązane, jednakże często nie występują one równolegle. Wzrostowi zysku nie zawsze towarzyszy zwiększenie dopływu środków, a poprawa rentowności nie jest równoznaczna z polepszeniem się sytuacji finansowej przedsiębiorstwa i zwiększeniem stanu środków pieniężnych.

Wiele przedsiębiorstw legitymujących się wysoką rentownością posiada kłopoty z opłaceniem swoich bieżących zobowiązań. W praktyce firma o wysokich nawet zyskach może być zmuszona do ogłoszenia upadłości z powodu braku środków pieniężnych, gdyż są one zamrożone np. w nieosiągalnych lub wątpliwych należnościach, gdy natomiast przedsiębiorstwo wykazujące stosunkowo niskie zyski może przetrwać, jeśli zachowuje niezbędny stan środków pieniężnych zapewniających utrzymanie płynności.

Płynność sama przez się nie jest celem. Ale w czasach burzliwych staje się ogranicznikiem. Staje się potrzebą warunkującą przetrwanie.

Dlatego też, ważnym aspektem jest, aby przedsiębiorstwa znały minimum swej płynności, konieczne dla utrzymania się w interesach.

Płynność finansowa przedsiębiorstwa jest na tyle istotna w gospodarce rynkowej, że konieczna jest jej wielokierunkowa analiza. Wymaga ona zatem bardzo dokładnej analizy cyklu kapitału obrotowego, zwłaszcza jego długości. Często wykorzystuje się również analizę przepływów strumieni pieniężnych (cash flow), ponieważ płynność firmy jest uzależniona od poziomu kapitału obrotowego.

Kapitał obrotowy jako miernik informuje, w jakim stopniu krótkoterminowe zobowiązania znajdują pokrycie w tych składnikach majątku, które w porównywalnie krótkim czasie umożliwiają przedsiębiorstwu dostęp do środków pieniężnych.

Dodatnia wartość tego miernika informuje o dostosowaniu źródeł zasileń kapitałowych do struktury majątku przedsiębiorstwa. Pozwala ona oczekiwać, że uwolnienie kapitału związanego z tą częścią majątku nastąpi w czasie nie dłuższym niż wymagany dla wywiązania się z ciążącego na przedsiębiorstwie obowiązku płatności.

W procesie zarządzania krótkoterminową płynnością, miernik kapitał obrotowy wspomagany jest, mając na uwadze jego walory informacyjne, przez wskaźniki płynności finansowej (opisane w części praktycznej). Umożliwiają one obserwację zmian zachodzących w strukturze składników majątku przedsiębiorstwa, które znajdują się poza polem percepcji kapitału obrotowego.

Wskaźniki płynności finansowej sporządzone dla oceny przedsiębiorstwa mogą dotyczyć długiego horyzontu czasowego, jak i okresów krótszych, często jednorocznych. Analiza porównawcza w długich okresach jest elementem składowym dynamicznego rachunku ekonomicznej efektywności inwestycji. Natomiast bieżąca ocena sytuacji finansowej uwzględnia stan płynności w danym okresie sprawozdawczym.

AUSTRIA

Struktura systemu edukacji

Edukacja jest obowiązkowa dla dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 15 lat (od pierwszego do dziewiątego roku szkolnego).

Austriacki system oświaty i wychowania w swej zasadniczej części jest zorganizowany w sposób jednolity na obszarze całej federacji. Władzę wykonawczą sprawują Bund i Lä nder. Najwyższym organem władzy na szczeblu wykonawczym jest Federalne Ministerstwo Edukacji i Spraw Kulturalnych. W ostatnich latach poszczególne szkoły uzyskały znaczny stopień autonomii.

Wprowadzone do Schulsorganisationsgesetz (Ustawy o organizacji szkół) poprawki nabrały od roku 1993 szczególnego znaczenia dla polityki szkolnej. Wprowadziły one koncepcję autonomii szkoły (Schulautonomie), umożliwiającą szkołom opracowywanie ich własnych programów nauczania w ramach centralnie zalecanych wytycznych. Również szkoły całodzienne zostały włączone w główny nurt systemu szkolnictwa. Od roku 1993 stało się dostępne zintegrowane koedukacyjne kształcenie dzieci niepełnosprawnych i pełnosprawnych w szkołach określanych mianem Volksschulen, zaś od roku 1997 w szkołach typu Hauptschulen i Allgemeinbildenden hö heren Schulen.

Większość szkół ma charakter placówek publicznych. Istnieją również subwencjonowane szkoły prywatne i placówki szkolnictwa niezależnego.

Prawa rodziców

1. Prawa indywidualne

Dzieci mieszkające stale w Austrii mają obowiązek uczęszczania do szkoły publicznej albo prywatnej o takim samym statusie na przestrzeni całego okresu obowiązku szkolnego. Religia w szkołach austriackich jest przedmiotem obowiązkowym. Wszystkie dzieci, należące do oficjalnie uznawanego kościoła lub grupy wyznaniowej, muszą pobierać lekcje religii w ich konkretnym wyznaniu. Możliwe wszakże jest żądanie zwolnienia na początku każdego roku szkolnego.

Rodzicom przysługuje również prawo kształcenia dzieci w domu lub w szkole prywatnej nie uznanej przez władze oświatowe. W takich przypadkach pod koniec roku szkolnego organizuje się egzaminy porównawcze celem sprawdzenia, czy nauka ta jest ekwiwalentna do edukacji w placówkach publicznych. Ustawa o obowiązkowej edukacji z roku 1985 (Gesetz zur Schulpflicht) przyznaje rodzicom wolność wyboru szkoły dla swych dzieci. Ten akt prawny był zmieniany w latach 1993 i 1996 na mocy poprawek do Ustawy o organizacji szkoły, który to akt prawny umożliwił - po przeprowadzonych próbach z programami pilotażowymi - integrowanie dzieci niepełnosprawnych w klasach głównego nurtu kształcenia w Volksschule, Hauptschule i Allgemeinbildende hö here Schule.

Osoba fizyczna lub stowarzyszenie może założyć szkołę prywatną, musi jednak powiadomić z przynajmniej trzymiesięcznym wyprzedzeniem odpowiedni organ zwany Landesschulrat o takim zamiarze. Jeżeli w ciągu dwóch miesięcy nie wpłynęła odmowa wyrażenia na to zgody, szkołę uważa się za zatwierdzoną.

Rodzice i nauczyciele mogą się spotykać indywidualnie lub w celu dyskusji grupowych o tematach wiążących się z edukacją, o postępach czynionych przez ucznia, poradnictwie edukacyjnym i możliwościach wyboru zawodu, o higienie i bezpieczeństwie na terenie szkoły oraz o zagadnieniach dotyczących dzieci mających szczególne potrzeby edukacyjne.

W pierwszym roku szkolnym w szkołach wszystkich typów (na początku każdego roku szkolnego w szkołach typu Allgemeinbildende Pflichtschulen) spotkania nauczycieli z rodzicami są obowiązkowe, jak również muszą się one odbywać w innych terminach, jeżeli jedna trzecia rodziców uczniów domaga się takiego spotkania. Na początku każdego roku szkolnego oraz w razie potrzeby, albo też jeżeli tak życzy sobie jedna trzecia wszystkich rodziców uczniów w danej klasie, w Volksschulen, Hauptschulen i Sonderschulen muszą być zwoływane zebrania Klassenforum (forum klasowego).

Uczniom - albo ich rodzicom - przysługuje prawo do odwołania, jeżeli na przykład dziecko nie uzyskuje promocji do następnej klasy, nie otrzymuje świadectwa ukończenia szkoły albo gdy odmówiono mu przyjęcia do szkoły, albo gdy dziecko zostało z niej usunięte.

2. Prawa zbiorowe

Ustawa daje rodzicom prawo do wysuwania reprezentacji na wszystkich poziomach systemu szkolnictwa. Rodzice mają prawo być wysłuchani oraz prawo do uczestniczenia w podejmowaniu decyzji, które to uprawnienia - w zależności od rodzaju szkoły - są realizowane w postaci Schulforum (forum szkolnego) lub Schulgemeinschaftsausschuß (komitetu szkolnego). Prawo do konsultowania stosuje się do wszystkich ważnych zagadnień dotyczących nauczania i wychowania, jak również do gospodarowania przez szkołę powierzonym jej budżetem. Prawo do uczestniczenia w podejmowaniu decyzji jest w szczególności realizowane w odniesieniu do spraw związanych z opracowywaniem przez szkoły - w kontekście autonomii szkoły - programów nauczania i akcji na terenie szkoły trwających kilka dni.

Ustawodawstwo

1962: Ustalono kwestię członkostwa i zakresów odpowiedzialności Kollegium der Landes- und Bezirkschulrä te (B-VG, Art. 81a-81b; Bundesschulaufsichtsgesetz).

1974: Na mocy Ustawy o organizacji szkoły zostały wprowadzone komitety szkolne (Schulgemeinschaftsausschü sse).

1986: Na mocy Ustawy o organizacji szkoły ustalono kwestię członkostwa i zakresów odpowiedzialności rady klasowej (Klassenforum) i rady szkoły (Schulforum).

1993: Wprowadzenie - na mocy Schulorganisationsgesetz i Schulunterrichtsgesetz: koncepcji autonomii szkoły; całodziennych form kształcenia w szkolnictwie głównego nurtu; możliwości dostępu dzieci niepełnosprawnych - na żądanie rodziców - do zintegrowanego kształcenia w klasach głównego nurtu nauczania w szkole typu Volksschule (integracja społeczna); prawa rodziców dzieci niepełnosprawnych do zabierania głosu w trakcie postępowania mającego na celu ustalenie, jakie są możliwe specjalne warunki ich edukacji.

1996: Rozciągnięcie na Hauptschule i Allgemeinbildende hö here Schule niższego stopnia koncepcji integracji społecznej dzieci niepełnosprawnych (Schulorganisationsgesetz i Schulunterrichtsgesetz).

Uczestnictwo rodziców

Szczebel Struktury Przedstawicielstwo rodziców Uprawnienia/Rola

uczestnictwa Liczba/Kadencja Uczestnicy i procedury Konsultacje/Informacja Uprawnienia decyzyjne

OgólnokrajowyPaństwo Federalne Schulreformkommission(Komisja do Spraw Reformy Szkoły) - liczba: stanowią mniejszość (6 przedstawi-cieli rodziców i organizacji zrzeszających rodziny spośród 44 członków)- kadencja: stały komitet: mandat poszczególnych członków zależy od ich mandatu w ich poszczególnych organizacjach. Komitet zbiera się w miarę potrzeb. Członkowie są wyznaczani przez zespoły reprezentowane w Komisjach ds. Reformy Szkoły. - konsultacje z Federalnym Ministrem we wszystkich dziedzinach edukacji.

Elternbeirat beim Bundes-ministerium fü r Unterricht und kulturelle Angelegenheiten(Rada Rodziców) - liczba: wyłącznie rodzice (18); przedstawiciele nauczycieli i uczniów mogą być zapraszani do udziału w charakterze obserwatorów- kadencja: stały komitet: mandat poszczególnych członków zależy od ich mandatu w ich poszczególnych organizacjach. 5 posiedzeń w ciągu roku szkolnego. Przedstawiciele 7 federalnych stowarzyszeń rodziców i organizacji zrzeszających rodziny. - konsultacje z Federalnym Ministrem- opiniowanie we wszystkich sprawach większej wagi dla decydentów:. doradzanie w sprawach nauczania i wychowania;. opiniowanie proponowanych aktów prawnych;. składanie wniosków;. zgłaszanie życzeń i zażaleń.

Szczebel pośredniKraje związkowe Kollegien der Landesschulrä te(Kolegialne zgromadzenie władz federalnych na szczeblu krajów związkowych, landów) - liczba: parytet (liczba rodziców jest przynajmniej równa liczbie nauczycieli); liczba jest różna w różnych landach- kadencja: różna w różnych landach Wyznaczani przez lokalny parlament (Landtag, czyli ciało ustawodawcze kraju związkowego, landu); członkowie z prawem głosu wyznaczani proporcjonalnie do przedstawicielstwa politycznego w Landtagu. - wnioski w sprawie mianowania nauczycieli i dyrektorów szkół w szkołach Bundu;- opiniowanie projektów ustaw i dekretów. Podejmowanie decyzji (typ D):- wydawanie zarządzeń i ogólnych przepisów;- mianowanie urzędników, np. przewodniczącego i członków komisji/komitetu.Zarówno przedstawiciele nauczycieli, jak i rodziców mają prawo głosu.

Uczestnictwo rodziców

Szczebel Struktury Przedstawicielstwo rodziców Uprawnienia/Rola

uczestnictwa Liczba/Kadencja Uczestnicy i procedury Konsultacje/Informacja Uprawnienia decyzyjne

Okręg (Bezirk) Kollegien der Bezirksschulrä te(Kolegialne zgromadzenie władz federalnych na szczeblu okręgu) - liczba: parytet (liczba rodziców jest przynajmniej równa liczbie nauczycieli); liczba jest różna w różnych landach- kadencja: różna w różnych landach Wyznaczani przez kraj związkowy i urzędy gminne wchodzące w skład Bezirk; mający prawo głosu członkowie wyznaczani proporcjonalnie do przedstawicielstwa politycznego na szczeblu Bezirk. - zgłaszanie wniosków w sprawie mianowania nauczycieli i dyrektorów w szkołach krajów związkowych;- opiniowanie projektów aktów prawnych. Decyzje (typ D):- zatwierdzanie zarządzeń i ogólnych przepisów;- mianowanie urzędników, np. przewodniczących i członków komisji/komitetów.Zarówno przedstawiciele nauczycieli, jak i rodziców mają prawo głosu.

SzkołaAllgemeinbildende Pflichtschulen(obowiązkowe szkoły ogólne) Schulforum(Rada szkoły) - liczba: parytet, jeden przedstawiciel rodziców na klasę plus wszyscy wychowawcy klas- kadencja: stały komitet: mandat nauczycieli pokrywa się z okresem piastowania funkcji wychowawcy klasy; mandat rodziców: 4 lata; spotyka się przynajmniej razy w ciągu roku szkolnego Dyrektor szkoły nie posiada prawa głosu, ale jego głos jest rozstrzygający w przypadku równowagi głosów w sprawach, w których decyzje zapadają zwykłą większością głosów; w Schulforum w kwestii decyzji dotyczących autonomii szkoły wymagana jest większość 2/3 głosów zarówno rodziców, jak i nauczycieli. Tak jak w Klassenforum (zob. poniżej): Wychowawcy klasowi i rodzice służą pomocą w charakterze doradców. Tak jak w Klassenforum (zob. poniżej):Dodatkowe uprawnienia decyzyjne w sprawie programów nauczania wynikające z autonomii szkoły. Wychowawcy klasowi i rodzice mają prawo głosu.

Klasa Klassenforum(Rada klasowa) - liczba: stanowią większość jeden rodzic na ucznia oraz wychowawca klasy)- kadencja: 4 lata; Klassenforum spotyka się przynajmniej 1 raz w ciągu roku szkolnego Bezpośredni wybór jednego przedstawiciela rodziców do Schulforum przez rodziców uczniów pierwszej klasy w szkole każdego typu. Zwykła większość głosów; w kwestii decyzji dotyczących autonomii szkoły wymagana jest większość 2/3 głosów. Różnice zdań między rodzi-cami i nauczycielami, jak również zagadnienia będące wspólne dla kilku klas są przekazywane do Schul-forum. Stowarzyszenia rodziców mają prawo wyzna-czania kandydatów na swych przedstawicieli. - konsultacje na temat, np.:. istotnych kwestii dotyczących nauczania i wychowania;. wykorzystania środków finansowych. Podejmowanie decyzji w sprawach:- akcji szkolnych trwających kilka dni;- akcji związanych z poradnictwem szkolnym i higieną;- przepisów dotyczących czasu pracy szkoły wprowadzanych w myśl uprawnień wynikających z autonomii szkoły.

Uczestnictwo rodziców

Szczebel Struktury Przedstawicielstwo rodziców Uprawnienia/Rola

uczestnictwa Liczba/Kadencja Uczestnicy i procedury Konsultacje/Informacja Uprawnienia decyzyjne

Polytechnische Lehrgä nge, mittlere und hö here Schulen, Berufsschulen

Szkoła Schugemeinschaftsausschuß (Komitet szkolny) - liczba: parytet przedstawicieli nauczycieli, rodziców i uczniów (po 3), pod przewodnictwem dyrektora szkoły- kadencja: stały komitet; mandat przedstawicieli rodziców zależy od ich mandatu w stowarzyszeniu rodziców; kadencja nauczycieli trwa 2 lata; uczniów - 1 rok. Komitet zbiera się przynajmniej dwukrotnie w ciągu każdego roku szkolnego. Przedstawiciele wybierani przez właściwe grupy; stowarzyszenia rodziców są uprawnione do delegowania przedstawicieli. Dyrektor szkoły nie posiada prawa głosu, ale jego głos jest rozstrzygający w przypadku remisu w sprawach, w których decyzje zapadają zwykłą większością głosów; w Schugemeinschaftsaus-schuß w kwestii decyzji dotyczących autonomii szkoły wymagana jest większość 2/3 głosów rodziców, uczniów i nauczycieli. . Tak jak w Schulforum przedstawiciele rodziców, uczniów i nauczycieli służą pomocą w charakterze doradców Tak jak w Schulforum przedstawiciele rodziców, uczniów i nauczycieli służą pomocą w zakresie podejmowania decyzji.

Stowarzyszenia

W większości szkół występują stowarzyszenia rodziców. Nie jest wymagana akceptacja przez władze administracyjne szkoły, ponieważ są to - w myśl Vereinsgesetz (Ustawa o stowarzyszeniach) - ciała samorządowe. Członkostwo jest dobrowolne i na ogół wiąże się z koniecznością wpłacania składek z tytułu członkostwa. Na szczeblu kraju związkowego, landu, i na szczeblu federalnym istnieją stowarzyszenia zwierzchnie.

Przedstawiciele tych organizacji mogą uczestniczyć - na zasadzie ciał doradczych - w dyskusjach nad zagadnieniami edukacyjnymi wraz z władzami szkolnymi i Ministerstwem. Ustawa o szkolnictwie wymaga od dyrektorów szkół, aby aktywnie zachęcali do tworzenia stowarzyszeń rodziców i wspierali ich działalność.

Oficjalni przedstawiciele stowarzyszenia rodziców mogą przekazywać dyrektorowi szkoły i wychowawcom klasowym swe sugestie, życzenia i skargi. Dyrektorzy szkół muszą się zapoznać z kwestiami poruszonymi przez stowarzyszenie rodziców i przedyskutować je wraz z ich przedstawicielami.