To ukazanie piękna i bogactwa przyrody, a także pobudzanie wyobraźni dziecka przez stawianie pytań i wspólne szukanie na nie odpowiedzi
Yüklə 0,65 Mb.
|
|
Szkolenie Istnieją możliwości wspólnego szkolenia w zakresie problematyki uczestnictwa w formie programów szkolenia, jakie przechodzą nauczyciele przed podjęciem pracy i w jej trakcie, przeznaczonych dla nauczycieli, rodziców i uczniów. Niektóre prywatne stowarzyszenia rodziców oferują kursy szkoleniowe na temat uczestnictwa rodziców w życiu szkoły. http://miglanc.socrates.org.pl/eurydice/eurydice.html AUSTRIA
Na szczeblu federalnym Minister Edukacji i Kultury może konsultować się z dowolną spośród szeregu rad konsultacyjnych. Najważniejszą jest Schulreformkommission (Komisja ds. Reformy Szkolnej), która została powołana przez Ministra Edukacji na mocy uchwały Nationalrat (Niższej Izby Parlamentu) w 1969 roku. W jej skład wchodzą posłowie z partii politycznych reprezentowanych w Nationalrat (członkowie Komisji ds. Edukacji), Landesschulräte (Komisji Edukacji - służb federalnych administrowanych na szczeblu Landu), przedstawiciele nauczycieli, rodziców i uczniów/studentów, a także profesorowie z uniwersytetów, kadra kierownicza i pracownicy, kościoły i eksperci ds. kształcenia dorosłych. Głównym celem Komisji ds. Reformy Szkolnej jest doradzanie Ministrowi Edukacji i Kultury w sprawach edukacji, tj. rozwoju austriackiego systemu oświaty w następstwie zmian w ustawodawstwie i organizacji. Bundesschülervertretung (federalna reprezentacja uczniów austriackich), składająca się z wybranych przedstawicieli uczniów, spotyka się cztery razy do roku pod przewodnictwem Federalnego Ministra Edukacji i Kultury. Rada Konsultacyjna Rodziców (Elternbeirat) spotyka się pięć razy do roku pod przewodnictwem Federalnego Ministra Edukacji i Kultury. Prywatne organizacje reprezentujące interesy rodziców i rodzin proszone są o przedstawienie swojego stanowiska w konsultacjach między władzami szkolnymi a Ministerstwem Federalnym, które dotyczą podstawowych problemów edukacji i interesują rodziców. Na szczeblu Landu najważniejszymi ciałami decyzyjnymi są Kollegien (zgromadzenia) rad edukacyjnych na szczeblu landu, tj. Landesschulräte. W skład tych rad wchodzą przedstawiciele rodziców i nauczycieli, którzy mają prawo głosu, oraz członkowie związków, stowarzyszeń branżowych i kościołów, którzy uczestniczą w charakterze konsultantów. Są one upoważnione do komentowania projektów ustaw, zarządzeń i programów nauczania oraz do tworzenia ram (trzy zestawy propozycji) dla systemu mianowania nauczycieli i dyrektorów szkół prowadzonych przez federację. Szkolnictwo obejmujące okres obowiązkowej nauki Szkolnictwo średnie 2 stopnia Szkolnictwo zawodowe zaoczne Szkolnictwo wyższe Szczebelfederalny Schulreformkommission(Komisja ds. Reformy Szkolnej) Różne Ministerstwa, Sądy Apelacyjne, organiz. pracodawców i pracowników, władze federalne, konferencje federalne (profesorowie, kadra naukowa i artystyczna), uniwersytety Bundesschülervertretung (Federalna reprezentacja uczniów) Elternbeirat beim Bundesministerium für Unterricht und kulturelle Angelegenheiten(Konsultacyjna Rada Rodziców) Bundesberufsausbildungsbeirat(Federalna Rada Konsultacyjna ds. Kształcenia Zawodowego) SzczebelLandu Kollegien der Bezirksschulräte(Zgromadzenia lokalnych rad edukacyjnych) Kollegien der Landesschulräte(Zgromadzenia rad edukacyjnych na szczeblu Landu) Elternbeiräte bei den Landesschulräten (Konsultacyjne rady rodziców) Landesschülervertretung(Reprezentacja uczniów na szczeblu Landu) Landesberufsausbildungsbeirat (Ciało konsultacyjne ds. kształcenia zawodowego na szczeblu Landu) Szczebellokalny Schulforum(Forum Szkolne) Schulgemeinschaftsausschuß(Komitet Społeczności Szkolnej) Kuratorien* Schulausschüsse * W odniesieniu do berufsbildenden mettleren und höheren Schulen Gdy przedstawia się projekty aktów prawnych dotyczących kształcenia uniwersyteckiego, uwzględnia się opinie organizacji pracodawców i pracowników, wszystkich władz federalnych i władz prowincji oraz wszystkich grup „statutowo” zainteresowanych kształceniem uniwersyteckim. Wśród tych grup i organizacji wymienić należy Zgromadzenie Studentów Austriackich, Federalną Konferencję Kadry Naukowej i Artystycznej, Konferencję Profesorów oraz Konferencję Rektorów, a także różne ministerstwa odpowiadające za sprawy objęte nowym ustawodawstwem. To samo dotyczy przygotowywania projektów zarządzeń. W obrębie uniwersytetu proces decyzyjny w większości spraw angażuje wszystkie grupy kadry uniwersyteckiej: profesorowie, młodsza kadra nauczycielska oraz kadra nie-akademicka współpracują w większości organów kolegialnych i podejmują decyzje wspólnie. Skład i zadania najważniejszych rad Na szczeblu federalnym Rada SCHULREFORMKOMMISSION(Komisja ds. Reformy Szkolnej) PrzewodniczącySkład Federalny Minister Edukacji i Kultury58 członków, w tym: członkowie Komisji ds. Edukacji z Nationalrat(11) przewod-niczącyLandes-schulräte(9) przedsta-wiciele nauczycieli (12), organizacji rodziców i rodzin (6) reprezentacja uczniów (6) profesorowie uniwersyteccy(5) przedsta-wiciele kadry kierown. i pracowników, kościołów, ekspertów ds. kształcenia dorosłych (8) Zadania Doradzanie Ministrowi w sprawach edukacyjnych. Rada BUNDESSCHÜLERVERTRETUNG(Federalna reprezentacja uczniów) PrzewodniczącySkład Federalny Minister Edukacji i Kultury30 uczniów wybieranych przez koleżanki i kolegów w szkołach średnich 2 stopnia Zadania To zgromadzenie stanowi forum prawnej reprezentacji uczniów. Na wspólnych posiedzeniach doradza Ministrowi w sprawach związanych z kształceniem i nauczaniem oraz opiniuje projekty ustaw i dekretów. Ponadto, przedstawia sugestie o wydawaniu ustaw i dekretów.
PrzewodniczącySkład Przedstawiciele Federalnego Ministra Edukacji i Kultury18 delegatów prywatnych organizacji rodziców i rodzin Zadania Konsultacyjna rada dla Federalnego Ministra Edukacji i Kultury, której zadania dotyczą istotnych kwestii kształcenia i dydaktyki.
PrzewodniczącySkład 2 zmieniających się przewodniczących (pracodawcy/pracownicy)14 członków delegaci z prawem głosu:delegaci nominowani przez Izbę Handlu (6) i delegaci nominowani przez Izbę Pracy (6)(12) delegaci w charakterze konsultantów: delegaci nauczycieli ze szkół prowadzących zaoczne kształcenie zawodowe(2) Zadania Wszystkie sprawy dotyczące ustawy regulującej system apprenticeship (w szczególności dot. tej części, która odbywa się w firmie) Na szczeblu Landu
PrzewodniczącySkład Przewodniczący LandesschulratCzłonkowie: z prawem głosu: przewodniczący, rodzice, nauczyciele (nominowani przez landy, przy czym ich liczba zależy od ustawodawstwa danego Landu) w charakterze konsultantów: kościoły, przedstawiciele uczniów, inspektorzy szkolni i wyżsi urzędnicy z Landesschulrat (nominowani przez Landy, przy czym ich liczba zależy od ustawodawstwa danego Landu) Zadania Są one upoważnione do komentowania propozycji ustaw, zarządzeń i programów nauczania oraz tworzenie ram do systemu mianowania nauczycieli i dyrektorów w szkołach prowadzonych przez federację. Na szczeblu szkoły Rada SCHULFORUM UND SCHULGEMEINSCHAFTAUSSCHUSS(Forum Szkolne/Komitet Społeczności Szkolnej) PrzewodniczącySkład Dyrektor szkołyCzłonkowie reprezentujący następujące grupy: nauczycieleSchulforum: 1 na klasęSchulgemeinschaftsausschuß: 3 rodziceSchulforum: 1 na klasęSchulgemeinschaftsausschuß: 3 uczniowieSchulforum: 0Schulgemeinschaftsausschuß: 3 Zadania Prawo do udzielania konsultacji w sprawach nauczania, wyboru pomocy dydaktycznych oraz wykorzystania funduszy szkolnych; ma określone uprawnienia decyzyjne w zakresie planowania imprez szkolnych, zatwierdzania regulaminu szkolnego i autonomii szkoły. Decyzje podejmuje bezwzględną większością głosów. Rada KURATORIEN* PrzewodniczącySkład Mianowany spośród członków KuratoriumOprócz Dyrektora szkoły przedstawiciele następujących instytucji/grup: nauczyciele (1), uczniowie (1), rodzice (1) ciało prowadzące szkołę (1) Izba Handlu (1), Izba Pracy (1) oraz inne zainteresowane ciała (do 40) Zadania Współpraca między szkołą i światem biznesu w szeregu spraw * W berufsbildenden mittleren und höheren Schulen.
PrzewodniczącySkład Dyrektor szkołyDelegaci następujących organizacji/grup: nauczyciele (3) pracodawcy (firmy)(3) organizacje pracowników, które można zapraszać Zadania Dyskusja nad tematyką dotyczącą różnych branż i zawodów, w których prowadzi się kształcenie, w celu optymalizacji kształcenia. „Model działania doradców zawodowych”
Profesjonalni doradcy zawodu zatrudnieni są w: - Urzędach pracy - Centrach Informacji zawodowej - Specjalistycznych Poradniach Zawodowych - Szkołach publicznych lub prywatnych jako nauczyciele-doradcy zawodu, którzy prowadzą orientację zawodową uczniów lub są konsultantami innych nauczycieli W praktyce wyróżniono następujące modele działania doradców zawodowych: 1. ekspert 2. informator 3. konsultant 4. spolegliwy opiekun 5. leseferysta Model działalności doradcy zawodu eksperta . W tym modelu, podmiotem działającym, który warunkuje powstanie sytuacji poradniczej, jest doradca ekspert. Stosunki społeczne pomiędzy ekspertem a radzącym się można rozpatrywać w relacji zależności i podporządkowania. Ekspert jest przekonany o swojej racji, zakłada, że jeżeli radzący dostosuje się do porady, rezultaty będą zgodne z przewidywaniami. Rozwiązuje problem za radzącego się. W relacji z nim radzący się jest tylko wykonawcą poleceń i instrukcji. Doradca ekspert obejmuje całość problemu, formułując prognozę , zna sposób rozwiązania problemu. Doradca zawodu ekspert musi być specjalistą w obszarze co najmniej dwóch wielkich działań: poradnictwa i wyboru zawodu. Powinien zatem cechować się większą kompetencją niż inny doradca, ponieważ oprócz wiedzy doradcy ogólnego musi posiadać wiedzę dotyczącą zawodów. Doradca zawodu powinien mieć rozległą wiedzę psychologiczno - pedagogiczną, socjologiczną i zawodoznawczą oraz umiejętności nawiązywania kontaktu, komunikatywnego przekazywania porad i słuchania innych. Specyfika zawodu doradcy zawodu polega na: informowaniu, badaniu, przewidywaniu i przekonywaniu. Natomiast głównym problemem, który musi rozwiązać doradca zawodu ekspert, jest wybór zawodu dla radzącego się. Inne problemy osoby radzącej się przeważnie nie są specjalnie brane pod uwagę, choć trudności w wyborze zawodu mogą okazać się wierzchołkiem góry lodowej. Dla doradcy zawodu eksperta wybór zawodu nie jest procesem, raczej jednorazowym aktem. To doradca diagnozuje, a także podejmuje decyzję za radzącego się, zatem odpowiedzialność za wybór leży po stronie eksperta. Wybór zawodu jako przedmiot działania eksperta można również rozważyć w skali makrospołecznej. Nie tylko czynniki indywidualne, osobiste działają na człowieka w trakcie wyboru zawodu, ale również często nieuwzględniane czynniki społeczne: struktury społeczn , system szkolny, rynek pracy, polityka firm, system prawny i społeczny. Również doradca doradzając lub odradzając uczniom zawód, stosując ekspertyzy, wpływ na kształt np. społeczności lokalnej lub na środowisko zakładów pracy czy szkół. ¦rodkami działania doradcy eksperta są kwestionariusze ankiet i wywiadów, rozmaite testy papierowe i przyrządowe, materiały oraz instrukcje. Dokładne określenie wyników działania doradcy zawodu jest zabiegiem bardzo trudnym, ponieważ doradca nie może być zupełnie pewny, że właśnie dzięki jego instrukcjom uczeń wybrał polecany zawód. Jednostka jest bowiem pod wpływem różnych działań i różnych informacji. Wyniki działania doradcy w skali makrospołecznej będą się przejawiały w zmianach w instytucjach (np. poradnia, szkoła) i zmianach w środowisku.
Informację można określić jako: „powiadomienie o czymś, za komunikowanie czegoś, wiadomość, wskazówkę, pouczenie”; takie znaczenie jest najczęściej eksponowane w literaturze, natomiast rzadziej traktuje się informację jako proces, który można nazwać informowaniem. Traktując relację człowiek - otocznie jako układ komunikacyjny, można w nim wyróżnić następujące elementy składowe: nadawca, przekaz, odbiorca informacji. Osobę, która udziela informacji, nazywa się informatorem (nadawcą), osobę, która uzyskuje informacje -odbiorcą. W tym modelu doradca może występować w dwóch rolach: jako nadawca i jako odbiorca informacji. Jeżeli komunikacja jest jednokierunkowa, wówczas rozpatruje się ją jako wpływ jednostronny . Określa się wówczas współzależność jako asymetryczną i utożsamia ją z poradnictwem dyrektywnym. Jeżeli rolę nadawcy i odbiorcy będą się zmieniały, czyli będą podejmowane raz przez radzącego się, a raz przez doradcę, to ich wpływ będzie dwustronny, czyli nastąpi działanie symetryczne. W przedstawionym modelu doradca informator wystąpi głównie jako nadawca z elementami działania symetrycznego. Doradca jako nadawca wykonuje czynności i operuje elementami składowymi procesu komunikacji. Na proces komunikacji składają się : 1. Kodowanie informacji , tj. przekład myśli , uczuć i zamiarów na informacje. 2. Przekaz wiadomości (informacji) . 3. Wiadomości , które : - zawierają informacje o faktach, opiniach, sądach doradcy odnoszących się do problemu i możliwości jego rozwiązania, których intencją jest ukierunkowanie dalszych samodzielnych działań radzącego się w zakresie rozwiązywania problemu; - umożliwiają prezentację siebie jako osoby kompetentnej i godnej zaufania oraz gotowej do udzielania pomoc ; - określają ustosunkowanie się doradcy do apelu i osoby radzącego się ; - przekazują apel, mający na celu wywarcie nacisku na radzącego się, aby ten zaakceptował proponowane działania i rozwiązania oraz postępował zgodnie z udzielonymi wskazówkami. 4. Kanał doradcy - metody i środki, którymi przekazywany jest komunikat doradcy do radzącego się . 5. Szumy - wszelkie zakłócenia w komunikacji między doradcą a radzącym się . Nadawcami mogą być doradcy profesjonalni i nieprofesjonalni . W procesie przekazywania informacji bardzo ważnym czynnikiem jest także wiedza doradców o odbiorcach. Informacje nie mogą być bowiem sprzeczne z ich wyobrażeniami i oczekiwaniami, ponieważ będą wtedy odrzucone. Wskazane jest zatem, aby nadawcy byli zorientowani, jakie są potrzeby młodzieży oraz na jakim etapie rozwoju zawodowego znajduje się uczeń. Informacje powinny różnić się w zależności od wieku i etapu podejmowania decyzji. Innym warunkiem dobrego przyswajania i utrwalania informacji jest zaufanie odbiorców. Informatorzy powinni być kompetentni, lubiani i znaczący dla ucznia - wtedy bowiem informacje przez nich przekazywane mają szansę zostać w pełni zaakceptowane. Doradcy muszą być dobrze przygotowani do informowania o szkołach i zawodach; przestrzega się jednak, aby doradcy nie ograniczali się tylko do przekazywania wiedzy o zawodach, ale zajęli się również wychowaniem młodzieży do wyboru zawodu, kształtowaniem zainteresowań zawodowych. Rozważając działalność doradcy zawodu informatora w skali makrospołecznej należy zwrócić uwagę na fakt, że jego oddziaływania powinny być systemowo powiązane z innymi procesami komunikacyjnymi. Doradca informator musi bowiem wiedzieć , że jest jednym z wielu nadawców informacji, zwłaszcza wobec wzrostu środków, liczby przekazu. Przedmiotem działania doradcy informatora nie jest jednostka, ale jej problem, który w trakcie rozwiązywania staje się również problemem doradcy, jednak w innym zakresie aniżeli osoby radzącej się. Metodą działania doradcy w tym modelu jest gromadzenie, selekcjonowanie, przetwarzanie i przekazywanie informacji. Wynikiem działania doradcy w tym modelu powinno być uzyskanie informacji przez odbiorców (do doradcy informatora zgłasza się najczęściej niedoinformowany radzący się uczeń, a więc wynikiem działania doradcy powinno być doinformowanie go). Rozpatrując wyniki działalności doradcy zawodu informatora w skali makrospołecznej można uznać, że polegają one na wzroście stopnia poinformowania społecznego w zakresie możliwości wyboru zawodu. Model działalności doradcy zawodu konsultanta . Termin „konsultant” występuje w literaturze przedmiotu w różnym kontekście i ma różne znaczenia - konsultant jako: specjalista, fachowiec udzielający rad, wskazówek, wyjaśnień, orzeczeń w zakresie swojej specjalności „konsultować”, to „udzielać porad”, natomiast „konsultować się” - „radzić się, zasięgać rady w jakiejś sprawie u specjalisty”. W modelu działalności doradcy konsultanta są dwa działające podmioty : doradca i radzący się, nie tylko bowiem doradca, ale i radzący się charakteryzują się aktywnością, są badaczami, przy czym jednego z nich (doradcę) cechuje większe doświadczenie i kompetencje. Doradca i radzący się są partnerami, którzy nawiązują dialog. Radzący się jest jednostką twórczą i samodzielną, kieruje sam swoim losem, jednak w pewnych sytuacjach może potrzebować pomocy. Wtedy doradca dostarcza mu nowych informacji, doświadczeń, inaczej organizuje informacje już przez niego posiadane, wspólnie z radzącym się rozwiązuje problemy. W obszarze poradnictwa zawodowego doradca zawodu konsultant zajmie się przekazywaniem, analizowaniem wiedzy (informacji) nie tylko o zawodach, ale również o osobie radzącej się, która nie jest bierna, lecz aktywnie współdziała z doradcą. Podstawą działania tego typu doradcy jest szeroki zakres wiedzy psychologicznej, potrzebnej do poznania ucznia, poza tym dokładna znajomość zawodów, zagadnień ekonomicznych, wiedza medyczna i inne. Działalność konsultanta w skali makrospołecznej polega na prowadzenia rozeznania problemów w środowisku oraz rejestrowania sił pozytywnych w środowisku. Przedmiotem działania w tym modelu jest zarówno problem radzącego się, jak i problem doradcy. Przy udzielaniu pomocy w podejmowaniu decyzji zawodowej ważne jest zarówno poznanie ucznia, jak i poznanie zawodów, a także dopasowanie ucznia do zawodu. Narzędzia, które stosuje konsultant, są tożsame z wcześniej wymienionymi (testy, wywiady, informatory, filmy, itp.), konsultant jednak powinien dysponować wiedzą życiową, doświadczeniem, intuicją; wskazane jest także by był ciepły, życzliwy i empatyczny. Metodą działania konsultanta jest udzielanie porad. Porada zawodowa powinna mieć charakter rozmowy dwóch partnerów, którzy co prawda różnią się wiekiem i doświadczeniem, ale są zainteresowani przedmiotem porady. Doradca nie powinien namawiać ani wywierać nacisku, a nawet sugerować, ale przez ukazywanie różnych możliwości i dyskusję przygotować ucznia do samodzielnych wyborów. W skali makrospołecznej wynikiem działalności doradcy konsultanta jest: tworzenie się zintegrowanego systemu otwartego na innowację, a także wytwarzanie refleksyjnego stosunku do problemów, rozwijanie myślenia alternatywnego, elastycznego, podnoszenie kompetencji interpersonalnej, dążenie do poznawania siebie.
Termin „spolegliwy opiekun” utworzony został przez T. Kotarbińskiego, a oznacza kogoś, na kim można polegać: opiekun wtedy jest spolegliwy, kiedy można słusznie zaufać jego opiece, że nie zawiedzie, że zrobi wszystko, co do niego należy, że dotrzyma placu w niebezpieczeństwie - w ogóle będzie pewnym oparciem w trudnych okolicznościach. Najbardziej na spolegliwego opiekuna nadaje się ten, który jest usposobiony życzliwie względem podopiecznych, ma dobre serce, jest wrażliwy na cudze potrzeby i skłonny do pomagania; powinien także umieć panować nad sobą i dawać z siebie maksimum możliwego wysiłku. W modelu tym radzący się został umieszczony w diadzie na pierwszym miejscu, aby podkreślić jego znaczenie i aktywność. Radzący się w tym układzie nie jest jednostką bierną, ale świadomie działającym podmiotem, a nawet inicjatorem i kreatorem układu. Zadaniem doradcy jest wspieranie, podtrzymywanie i łagodne ukierunkowanie aktywności radzącego się, aby uwierzył we własne siły i sam mógł sobie pomóc; rola doradcy polega na wspomaganiu rozwoju, otwieraniu osobowości, jest realizacją formy wychowania bez przymusu. Doradca powinien wiedzieć, jak oddziaływać na uczniów, jak pobudzić ich do samopoznania i samodzielności w budowaniu planu życiowego, doradca powinien być przy osobie stojącej przed wyborem zawodu, a nie zamiast niej podejmować decyzję. Nie może tłumić zachowania młodzieży, aby była bierna i słuchała rad, ale powinien w niej wyzwalać aktywność i samodzielność; powinien wspierać młodych do samodzielnego i dojrzałego wyboru. Wybór zawodu rozpatrywany z pozycji spolegliwego opiekuna jest długofalowym, dynamicznym i skomplikowanym procesem. Proces przygotowania do wyboru zawodu jest procesem wychowawczym i wobec tego jest wielce złożony; zdaniem W. Rachalskiej można przedstawić kilka elementów niezbędnych do jego prawidłowej realizacji : - Wyposażenie ucznia w wiedze o rynku pracy i zawodach - Ukształtowanie umiejętności i nawyków umożliwiających prawidłowe wykonywanie podstawowych czynności - Ukształtowanie zainteresowań zawodowych i motywacji . Cechą charakterystyczną doradcy zawodu spolegliwego opiekuna jest uznawanie wyboru zawodu jako procesu długotrwałego i jednocześnie zwrócenie uwagi na wagę, w tym wyborze przede wszystkim poznania siebie, a w mniejszym stopniu (choć również) poznania zawodów. Doradca spolegliwy opiekun nie stosuje tak wielu testów jak ekspert, informator czy konsultant, nie posługuje się też taką liczbą narzędzi; dla tego typu doradcy najważniejsze są narzędzia niematerialne : - Kongruencja, czyli bycie tym, kim się jest - Empatia, czyli zrozumienie tego, co się w kim dzieje - Niezaborcza życzliwość i ciepło - Bezwarunkowa akceptacja Niematerialne środki działania doradcy w skali makrospołecznej, mogą powodować poprawę stosunków międzyludzkich w środowisku. Doradca w tym modelu posługuje się metodami wpływu osobistego i sytuacyjnego. Pobudza, stymuluje, nie narzuca zdania, ale proszony nie odmawia udzielenia porady. Wśród stosowanych przez niego metod podtrzymujących można wyróżnić następujące sposoby oddziaływania: - Zaspokojenie potrzeby znalezienia oparcia w czyjejś życzliwości - Rozładowanie spiętrzonych uczuć - Obiektywne rozważenie problemu - Tolerancja dla mechanizmów obronnych - Zmiana okoliczności i przyczyn wyzwalających stres - Podsunięcie aktywności pomagającej . Stroną czynną w wyborze zawodu powinien być bezwzględnie radzący się. On bowiem wybiera zawód i decyduje, gdzie będzie pracował. Doradca przygotowuje go tylko do tej decyzji, ostateczny wybór jest zatem zdeterminowany działalnością doradcy, ale na końcowym etapie ostateczna decyzja powinna należeć wyłącznie do ucznia.
Yüklə 0,65 Mb. Dostları ilə paylaş:
|