To ukazanie piękna i bogactwa przyrody, a także pobudzanie wyobraźni dziecka przez stawianie pytań i wspólne szukanie na nie odpowiedzi



Yüklə 0,65 Mb.
səhifə36/52
tarix17.11.2018
ölçüsü0,65 Mb.
#80352
1   ...   32   33   34   35   36   37   38   39   ...   52

j.transakcje futures

-przyszłościowe transakcje walutowe zawierane na wyspecjalizowanych giełdach w drodze otwartego przetargu

-biorą w nich udział członkowie danej giełdy wykonujący zlecenia swoich klientów krajowych i zagranicznych

-obecne jest tu pośrednictwo firm brokerskich

-przedmiotem są kontrakty o standardowej wielkości i określonej walucie

-gwarantem jest instytucja (giełda), w stosunku do której są odpowiedzialni kontrahenci zawierający miedzy sobą transakcje

-z tej operacji wynika obowiązek dostarczenia określonej waluty

k.opcje walutowe

-umowa, która daje nabywcy prawo zakupienia w przyszłości określonej kwoty w walucie, po określonym z góry kursie (prawo to nie stwarza jednak takiego obowiązku)

-instrument umożliwiający spekulacje kursowe i zabezpieczający przed ryzykiem kursowym

-zawierane na giełdach terminowych i poza nimi

l.forward rate agreement (FRA)

-transakcja zabezpieczająca przed ryzykiem stopy procentowej (ryzyko stopy procentowej zależy od wielu czynników, rozmiary ryzyka zależą od stopnia zmian rynkowej stopy oprocentowania, ilości transakcji oraz czasu na jaki zawierane są umowy, niebezpieczeństwem jest tu możliwość powstania różnicy między odsetkami płaconymi a otrzymanymi – może to przynieść straty)

-FRA polega na umownym przyjęciu przez dwóch partnerów stałej stopy procentowej od określonego kapitału, która będzie obowiązywać w ustalonym terminie. Punktem odniesienia są notowania stopy procentowej LIBOR, WIBOR i FIBOR. Różnicą między LIBOR, a stopą wynikającą z umowy pokrywa jeden na rzecz drugiego (od autora – dobrze by było napisać coś więcej nt. LIBOR, WIBOR i FIBOR bo dr Brzeziński uznaje to za bardzo ważne)

-są to transakcje relacji bank – klient, jednoroczne

-mogą być przedmiotem spekulacji

m.opcje odsetkowe

-transakcje zabezpieczające przed ryzykiem stopy procentowej

-zawarcie umowy w wyniku której nabywający opcję ma prawo do nabycia lub sprzedania określonego instrumentu finansowego (bez obowiązku)

-w przypadku określenia w umowie wysokości stopy procentowej może ona służyć ograniczeniu ryzyka stopy procentowej

-opcja kupna – kupujący ma prawo zakupu instrumentu finansowego na umownych warunkach (kupujący ryzykuje wysokością zapłaconej premii, sprzedający ponosi ryzyko zmiany stopy procentowej)

-opcja sprzedaży – nabywca jest zabezpieczony przed spadkiem stopy procentowej, ryzyko ponosi sprzedający opcję sprzedaży

n.operacje cap i floor

-operacje zabezpieczające przed ryzykiem stopy procentowej. W operacji cap zostaje zawarta umowa między sprzedającym cap i jego nabywcą. Stanowi ona, że w przypadku wzrostu określonej stopy procentowej sprzedawca cap zwróci jego nabywcy różnicę liczoną w umownym okresie w stosunku do kapitału określonego w umowie (płatności mogą być jednorazowe bądź okresowe)

-odwrotnością cap jest floor – nabywca nie ponosi straty w przypadku spadku ustalonej stopy procentowej, gdyż sprzedawca floor wypłaci mu różnicę liczoną od umownej kwoty kapitału

o.call deposit (rodzaj lokaty)

-umowa w której stopę procentową negocjuje się z klientem co miesiąc na okres miesiąca, a lokatą dysponuje się na okres co najmniej siedmiu dni, dwa dni przed upływem umownego okresu klient może złożyć dyspozycję wypłaty

-brak dyspozycji oznacza kontynuowanie umowy

p.leasing

-alternatywa wobec kredytów, forma finansowania podmiotów gospodarczych

-polega na dostarczaniu przez leasingodawcę ustalonego przedmiotu leasingu leasingobiorcy, zobowiązującego się do płacenia określonej opłaty leasingowej rozłożonej na raty, właścicielem pozostaje leasingodawca (firma leasingowa, producent, bank)

-leasing bezpośredni – producent bezpośrednio oddaje swoje wyroby w użytkowanie

-leasing pośredni – w transakcji obecna jest firma leasingowa
Wyżej wymienione instrumenty stanowią podstawę nowych produktów bankowych.
dn. 2 maja 2004r.

Praca z logistyki:


Elektroniczna wymiana danych w handlu i finansach

1.WSTĘP
Niniejsza praca jest adresowana do przedsiębiorstw zainteresowanych wdrażaniem elektronicznej wymiany danych (EDI) przy realizacji transakcji handlowych. Jej zadaniem jest wyjaśnienie zasad i prezentacja możliwości stosowania komunikacji elektronicznej w kontaktach handlowych i transakcjach finansowych, a także korzyści, osiąganych dzięki niej przez wszystkich partnerów, uczestniczących w wymianie. Praca została przygotowana na podstawie dokumentu EAN International pt. "An Introduction to EANCOMâ in Trade and Finance" przez Centrum Kodów Kreskowych - organizację krajową EAN we współpracy z Radą Bankowości Elektronicznej przy Związku Banków Polskich.

Stowarzyszenie EAN International to międzynarodowa organizacja „non-profit'', zajmująca się tworzeniem i wdrażaniem międzynarodowych standardów w zakresie identyfikacji towarów, usług i lokalizacji oraz wymiany informacji handlowych drogą elektroniczną. Rada Bankowości Elektronicznej przy Związku Banków Polskich, skupiająca banki i inne instytucje zainteresowane handlem i biznesem elektronicznym realizuje ideę budowy Wspólnej Sieci Bankowości Elektronicznej, w której założeniach strategicznych jest między innymi ujednolicenie formatów elektronicznej wymiany danych oraz zasad uwierzytelnienia dokumentu elektronicznego i jego zabezpieczenia.

Celem wspólnej inicjatywy CKK - EAN Poland i Rady Bankowości Elektronicznej przy Związku Banków Polskich w zakresie promocji elektronicznej wymiany danych jest wspieranie tworzenia jednorodnego środowiska dla aplikacji EDI po to, by każde przedsiębiorstwo miało możliwość prostej integracji elektronicznych dokumentów handlowych i finansowych.


2.KORZYŚCI Z ZASTOSOWANIA EDI W HANDLU I FINANSACH

Wdrożenie EDI do obsługi dokumentów handlowych i płatniczych może przynieść przedsiębiorstwu szereg różnorodnych korzyści, wśród których najważniejsze to:

?partnerzy handlowi, którzy przechodzą ze stosowania tradycyjnych metod płatniczych na komunikaty finansowe i handlowe UN/EDIFACT - EANCOM®, mają możliwość automatycznego kojarzenia własnych rejestrów wystawionych faktur z nadchodzącymi z banku potwierdzeniami wpłat od kontrahentów;

?zwiększy się dokładność i wiarygodność informacji wymienianych między systemami komputerowymi partnerów handlowych, co spowoduje tym samym znaczącą redukcję liczby pomyłek i opóźnień w realizacji płatności;

?wykorzystując opcję wielokrotności w komunikatach finansowych kupujący nie musi komunikować się bezpośrednio z każdym ze swoich dostawców, ale zrealizuje wszystkie płatności przez swój bank. Bank kupującego przekazuje płatność i dane o przelewie do dostawcy przez jego bank;

?dane o płatności mogą być automatycznie pobrane z innych komunikatów UN/EDIFACT, na przykład z faktury przekazanej przez dostawcę. Jest to możliwe, ponieważ formaty danych stosowane w komunikatach handlowych i finansowych są takie same;

?partnerzy handlowi potrzebują tylko jednego kanału do realizacji wszystkich swoich transakcji handlowych bez względu na to, czy są one krajowe, czy międzynarodowe. Pozwala to wyeliminować konieczność stosowania krajowych standardów bankowych. Komunikaty finansowe UN/EDIFACT mogą być stosowane na całym świecie;

?stosowanie komunikatów finansowych UN/EDIFACT umożliwia centralne przetwarzanie danych o płatności, ponieważ w komunikacie UN/EDIFACT zlecenia płatniczego można identyfikować dodatkowo strony płatności, na przykład wierzyciela.

?na żądanie bank może udostępnić awiza wstępne przyszłych wpłat na rachunek, pozwalające beneficjentowi na bardziej efektywne zarządzanie funduszami;

?kupujący może wysłać zlecenia płatnicze UN/EDIFACT, zawierające przyszłe daty realizacji płatności, co pozwala kupującemu na płacenie należności dopiero wtedy, gdy są one wymagane;

?banki mogą generować awiza debetowe i kredytowe oddzielnie, upraszczając w ten sposób dzienne salda rachunków.
3.ELEKTRONICZNA WYMIANA DANYCH I UN/EDIFACT
EDI (ELECTRONIC DATA INTERCHANGE) - elektroniczna wymiana danych to zgodnie z przyjętą definicją: „elektroniczna wymiana standardowo sformatowanych danych w postaci uzgodnionych komunikatów między systemami informatycznymi partnerów handlowych przy minimalnej interwencji człowieka.”

Elektroniczna wymiana danych (EDI) to technika umożliwiająca natychmiastowe przekazywanie partnerom informacji, które w tradycyjnej korespondencji są zawarte w takich dokumentach, jak: zamówienie, faktura, zawiadomienie o wysyłce, polecenie przelewu, awizo zapłaty i wielu innych. EDI polega na wymianie danych sformatowanych, które mogą być następnie przetwarzane przez system informatyczny. Możliwa jest z zastosowaniem standardowych komunikatów, co zapewnia, że wszyscy uczestnicy wymiany mogą jednoznacznie interpretować informacje. Standardowy komunikat jest odpowiednikiem zunifikowanego dokumentu handlowego lub finansowego, który został przystosowany do celów elektronicznej transmisji. Zaletą elektronicznej wymiany danych jest to, że dane zawarte w komunikatach mogą być bezpośrednio wprowadzane do systemów informatycznych partnerów handlowych, co powoduje, że dane są wprowadzane bezbłędnie oraz dostępne w każdej chwili.

Podstawową normą UN/EDIFACT są zasady składni, które zostały przyjęte także przez Międzynarodową Organizację Standardów ISO jako norma ISO 9735. CEN (Europejski Komitet Normalizacji) przyjął ją jako normę europejską EN 29735. Norma ta została ustanowiona przez Polski Komitet Normalizacji Miar i Jakości jako Polska Norma PN-90/T-20091 - Elektroniczna Wymiana Danych dla Administracji, Handlu i Transportu (EDIFACT) - zasady składni dla warstwy zastosowań. Norma PN-90/T-20091 obowiązuje od stycznia 1993r.
4.PRZYKŁADOWE ETYKIETY EDIFACT/EANCOM®
Tabela 1. Komunikaty handlowe EDIFACT/EANCOM®

Etykieta


Nazwa angielska

Nazwa polska

COACSU

Commercial Account Summary



Wyciąg z bilansu handlowego

COMDIS


Commercial Dispute

Spór handlowy

CONTRL

Syntax and Service Report



Komunikat kontrolny

DELFOR


Delivery Schedule

Harmonogram dostaw

DESADV

Despatch Advice



Awizo wysyłki

GENRAL


General Message

Komunikat ogólny

INSDES

Instruction to Despatch



Instrukcja do wysyłki

INVOIC


Invoice

Faktura


INVRPT

Inventory Report

Raport o zapasach

MSCONS


Metered Services Consumption Report

Raport zużycia wg. licznika

ORDCHG

Purchase Order Change Request



Zmiany w zamówieniu

ORDERS


Purchase Order

Zamówienie

ORDRSP

Purchase Order Response



Odpowiedź na zamówienie

OSTENQ


Order Status Enquiry

Zapytanie o status zamówienia

OSTRPT

Order Status Report



Raport o statusie zamówienia

PARTIN


Party Information

Informacja adresowa

PRICAT

Price/Sales Catalogue



Katalog/Cennik

PRODAT


Product data

Dane o produkcie

PROINQ

Product Inquiry



Zapytanie o produkt

QUALTY


Quality Test Report

Raport z testu jakościowego

QUOTES

Quotation



Oferta cenowa

RECADV


Receiving Advice

Awizo przyjęcia

REMADV

Remittance Advice



Awizo przelewu

REQOTE


Reuest for Quotation

Prośba o ofertę cenową

RETANN

Announcement For Returns



Zawiadomienie o zwrotach

RETINS


Instruction For Returns

Instrukcja dla zwrotów

SLSFCT

Sales Forecast Report



Prognoza sprzedaży

SLSRPT


Sales Data Report

Raport o sprzedaży

TAXCON

Tax Control



Kontrola podatków

Tabela 2. Komunikaty transportowe EDIFACT/EANCOM®

Etykieta

Nazwa angielska

Nazwa polska

HANMOV


Cargo/Goods Handling and Movement

Ruch i przeładunek towarów/ ładunku

IFCSUM

Multiple Consignment Transport Instruction



Instrukcja transportowa dla zróżnicowanej przesyłki

IFTMAN


Arrival Notice

Zawiadomienie o przybyciu

IFTMBC

Booking Confirmation



Potwierdzenie rezerwacji

IFTMBF


Firm Booking

Stała rezerwacja

IFTMIN

Transport Instruction



Instrukcji transportowa

IFTSTA


Transport Status

Status transportu


Wprowadzenie powyższych etykiet jest początkiem standaryzacji, która jest procesem ciągłym ze względu na zmianę potrzeb biznesowych w sektorze bankowym. Już teraz planowane jest uzgodnienie standardów rozszerzających funkcjonalność aplikacji bankowości elektronicznej na inne, specyficzne komunikaty związane z rozwojem usług bankowych, a także wymianą informacji finansowej między bankami.
5.EDI W DZIEDZINIE HANDLU I FINANSÓW
Każda z milionów transakcji handlowych, które zawierane są każdego dnia, obejmuje przynajmniej jedną operację finansową, zwykle płatność, przekazywaną z pomocą łańcucha banków. Elektroniczna wymiana danych prowadzi do integracji dwóch funkcjonujących dotychczas osobno dziedzin: dziedziny handlu, w której działają przedsiębiorstwa i dziedziny finansów, tworzonej przez banki.

Wzajemne interakcje można zilustrować w postaci dwóch nakładających się częściowo kół, których część wspólna przedstawia dziedzinę handlu i finansów (rys. 1). Spojrzenie na tę samą transakcje z punktu widzenia przedsiębiorstwa handlowego i banku może być odmienne ze względu na różne potrzeby, występujące w dziedzinach handlu i finansów, które muszą być respektowane. Cechy wspólne i różnice występują zarówno w nazewnictwie, jak i w samej zawartości transakcji.


Rys. 1. Dziedziny handlu i finansów

Pierwsza różnica dotyczy terminologii używanej przy definiowaniu partnerów w transakcji. W komunikatach handlowych EDIFACT wymagane jest określenie, co najmniej „kupującego'' i „sprzedającego'' produkt lub usługę. Pozostali uczestnicy transakcji, na przykład dostawca, mogą być identyfikowani w miarę potrzeby. Partnerzy występujący tylko w transakcjach handlowych są przedstawieni z lewej strony rysunku 2.

Rys. 2. Partnerzy w dziedzinach handlu i finansów
Określenia „kupujący'' i „sprzedający'' nie są szczególnie adekwatne w społeczności bankowej, ponieważ banki realizują zlecenia swoich klientów. Takie zlecenie może pochodzić od każdego z partnerów biorących udział w transakcji (to jest kupującego albo sprzedającego). W zwykłej transakcji handlowej strona określana jako „kupujący” będzie dla banku „klientem zlecającym'' (stroną zlecającą), ponieważ zleca bankowi dokonanie przelewu funduszy w celu zapłaty za otrzymane towary. Dostawca lub producent będą z kolei przez banki określani jako beneficjenci, ponieważ to na ich konta przekazywane są należności. Określenia „klient zlecający'' oraz „beneficjent'' lokują się w części wspólnej handlu oraz finansów i stanowią połączenie tych dwóch dziedzin. Dane przesyłane w komunikatach handlowych i finansowych mogą również być właściwe tylko dla jednej z dziedzin handlu albo finansów lub mogą dotyczyć ich obydwu. Wszystkie dane związane z daną transakcją finansową są generowane przez stronę zlecającą (np. kupującego). Nie oznacza to jednak, że będą wykorzystywane przez banki w jednakowy sposób.

Na przykład: dane generowane przez klienta zlecającego, związane z awizowaniem, nie będą zwykle wykorzystywane przez bank realizujący zlecenie, a tylko transmitowane do beneficjenta poprzez łańcuch banków pośredniczących. W części wspólnej występują dane dotyczące konkretnego działania, które ma podjąć bank na życzenie klienta zlecającego, na przykład kwota i termin płatności. Odnośniki cytowane w kolejnych komunikatach w łańcuchu płatności, potrzebne tylko dla banku do wykonania zlecenia, przesyłane tylko między bankami, będą wykorzystywane wyłącznie w dziedzinie finansów.

Kolejne różnice występują już w samych komunikatach EDIFACT i dotyczą ich budowy oraz rodzajów. Ilustruje je rys. 3. Komunikaty występujące w handlu: ORDERS (,,Zamówienie), INVOIC (,,Faktura'') i DESADV (,,Awizo wysyłki'') są przeznaczone do realizacji transakcji handlowej np. do zakupu i dostawy towarów lub usług. W części wspólnej wymieniono komunikaty, które służą do realizacji płatności. Komunikaty występujące wyłącznie w dziedzinie finansów to komunikaty typowo bankowe, przesyłane w międzybankowym standardzie SWIFT.

Rys. 3. Komunikaty stosowane w handlu i finansach (Uwaga: wskazano tylko niektóre komunikaty)


Pierwsze trzy komunikaty, przedstawione w części wspólnej (PAYMUL, DEBMUL, CREMUL) mogą być wykorzystywane na dwa sposoby: jako pojedyncze komunikaty proste lub rozszerzone oraz jako komunikaty wielokrotne. Komunikaty pojedyncze dotyczą tylko jednej płatności dla jednego beneficjenta i nie zawierają danych służących do awizowania płatności. Komunikaty pojedyncze rozszerzone mogą realizować także funkcję awiza przelewu, jeśli zawierają odpowiednie dane. Komunikaty wielokrotne dotyczą płatności dla wielu beneficjentów i mogą być także użyte do przekazania informacji o dokonaniu przelewu.

Każdy handlowy komunikat EDIFACT jest podzielony na trzy części: nagłówek, część szczegółową i część sumaryczną, odpowiadające podobnym częściom w dokumencie papierowym. Przykładowo w nagłówku tradycyjnej faktury umieszcza się nazwy i adresy wystawcy oraz odbiorcy faktury, w części szczegółowej wymienia się wszystkie towary lub usługi, których ona dotyczy, a część końcowa zawiera sumę wszystkich wymienionych wcześniej kwot. Faktura elektroniczna posiada identyczną strukturę. Opis każdego towaru lub usługi rozpoczyna się segmentem LIN (Line item), którego podstawową funkcją jest identyfikacja danej pozycji w dokumencie. Oprócz numeru identyfikacyjnego EAN produktu element ten zawiera również numer kolejny pozycji (element 1082), który można wykorzystać w kolejnych komunikatach jako odnośnik do śledzenia przepływu informacji.

Komunikaty finansowe podzielone są na trzy poziomy A, B, i C. Poziom A służy do przekazywania informacji dotyczących danej transakcji, na przykład takich, jak identyfikator komunikatu, data komunikatu, identyfikatory nadawcy i odbiorcy oraz danych sumarycznych. Poziom A pełni podobną funkcję jak nagłówek komunikatu i jego zakończenie w komunikacie handlowym.

Poziomy B i C służą do przekazania szczegółów samej transakcji finansowej, to jest identyfikatora strony zlecającej i beneficjenta, kwoty przekazanej lub kwoty otrzymanej, itp. Poziomy te odpowiadają części szczegółowej komunikatu handlowego. Poziom B w komunikatach finansowych EDIFACT zawsze zaczyna się od segmentu LIN, służącego wyłącznie do jednoznacznej identyfikacji danego poziomu jako numer kolejny pozycji w dokumencie. Segment LIN w komunikatach finansowych nigdy nie jest wykorzystywany do identyfikacji produktu lub usługi.

Poziom C jest identyfikowanym segmentem EDIFACT SEQ (Sequence details). Podobnie jak w przypadku segmentu LIN na poziomie B, segment SEQ służy wyłącznie do podania kolejnego numeru (element danych 1050), identyfikującego jednoznacznie każdy poziom C zawarty w danym poziomie B w ramach tego samego komunikatu. Rysunek 4 ilustruje powiązania między poszczególnymi poziomami.
Rys. 4. Poziomy / części komunikatów handlowych i finansowych.

Poziomy komunikatu finansowego przedstawia rysunek 5.

Rys. 5. Poziomy komunikatów finansowych
Bank, który oferuje klientowi usługi w standardzie EDIFACT, zapewnia możliwość skutecznego dokonywania rozliczeń bez względu na to, czy zarówno strony pośredniczące w transakcji finansowej (np. bank beneficjenta), jak i beneficjent transakcji stosują ten standard. Jeżeli beneficjent nie korzysta z EDI, wówczas klient zlecający płatność zawiadamia o tym bank po to, żeby szczegóły dotyczące płatności były przekazane do beneficjenta środkami innymi niż EDI, na przykład listownie lub faksem. Należy zauważyć, że banki mogą oferować taką usługę tylko jako dodatkową, a nie jako część normalnego serwisu płatniczego EDIFACT.

Obecnie opracowany zestaw komunikatów UN/EDIFACT będzie zapewniał realizację usług bankowych związanych z podstawowymi zleceniami klienta, dotyczącymi przelania środków w kraju i za granicę w dowolnej walucie oraz pełnej obsługi nowej formy rozliczeń bezgotówkowych, jakim jest polecenie zapłaty.

W zakresie przekazywania informacji opracowany zestaw komunikatów umożliwi między innymi poinformowanie klienta o wykonaniu dyspozycji lub odmowie jej realizacji, zestawieniu zaksięgowanych operacji (wyciąg) – dziennych i okresowych oraz o stanie konta.
6.BEZPIECZEŃSTWO TRANSAKCJI EDI
Realizacja transakcji handlowych przy pomocy komunikatów finansowych EDIFACT/EANCOM stawia przed użytkownikami po raz pierwszy pytanie o bezpieczeństwo komunikatów. Dla efektywnego stosowania komunikatów finansowych EDIFACT ważne jest, aby wszyscy partnerzy mieli pewność, że informacje zawarte w komunikatach są zabezpieczone przed nieupoważnionym dostępem.

Możliwych jest kilkanaście rozwiązań zabezpieczających komunikaty EDI, a najważniejsze z nich to:

?integralność sekwencji komunikatów

?integralność zawartości

?autentyczność pochodzenia komunikatu

?niezaprzeczalność pochodzenia

?niezaprzeczalność odbioru
Dla zapewnienia możliwości przesyłania informacji dodatkowych, do zestawu podstawowych subkomunikatów dołączony jest komunikat do przesyłania danych o niesformatowanej strukturze w postaci dowolnego tekstu. Umożliwia on przekazywanie dodatkowych informacji dotyczących między innymi oferty usług bankowych, kursów walut, informacji o oprocentowaniu, a także procedur związanych z udzieleniem i anulowaniem pełnomocnictwa.

Opracowany zestaw subkomunikatów bankowych umożliwi zastosowanie rozwiązań (zgodnych ze standardem UN/EDIFACT), zapewniających bezpieczną wymianę informacji finansowych oraz autoryzację zleceń zgodnie z zasadami obowiązującymi w systemach bankowych.

Wymiana komunikatów bankowych wymaga zastosowania odpowiednich środków ochrony danych elektronicznych, takich jak uwierzytelnienie (autoryzacja) nadawcy przesyłki, autoryzacja transakcji, niezaprzeczalność odbioru przesyłki, poufność danych czy zabezpieczenie przed ponownym przesłaniem komunikatu.

Struktura opracowywanych subkomunikatów, oprócz informacji uwierzytelniającej nadawcę przesyłki, umożliwi przesłanie wyników wielokrotnej autoryzacji transakcji przez osoby upoważnione.


Niezaprzeczalność odbioru realizowana będzie poprzez przekazanie skrótu oryginalnej wiadomości przez odbiorcę uwierzytelnionej odpowiedzi na otrzymaną przesyłkę, odnoszącej się do numerów referencyjnych.

Powyższe usługi zabezpieczają przesyłkę przed zmianą zawartości przez niepowołane osoby, pozostawiając ją w postaci jawnej, umożliwiającej odczyt wiadomości. W przypadku konieczności utajnienia przesyłanych danych będzie można zastosować szyfrowanie, zapewniające usługę poufności.

7.PRZYKŁAD ZASTOSOWANIA KOMUNIKATÓW HANDLOWYCH

I FINANSOWYCH

Poniższy scenariusz opisuje typowe zastosowanie komunikatów UN/EDIFACT - EANCOM® w dziedzinie handlu i finansów. Można zauważyć, że kojarzenie komunikatów z pomocą kodów referencyjnych ma podstawowe znaczenie dla sprawnego funkcjonowania każdego z komunikatów. Nazwy kodów podane w ramkach na rysunkach i ich kwalifikatory (w nawiasach) wskazują na odpowiednie komunikaty.

Scenariusz ten dotyczy sytuacji, w której dostawca żąda zapłaty za dostarczone towary przy pomocy komunikatu „Faktura” (INVOIC) identyfikowanego kodem AX-1285. W komunikacie przywołuje się kod referencyjny „Zamówienia'' (ORDERS) 6554-87 oraz kod „Awiza dostawy'' (DESADV) 04-173-96 w celu ułatwienia kupującemu skojarzenia dokumentów. Ponadto dostawca przekazuje także kod referencyjny płatności 001-594221-186, na który kupujący winien się powołać realizując zapłatę. Po stwierdzeniu poprawności faktury przez porównanie odnośników do „Zamówienia'' i „Awiza wysyłki'' przekazanych przez sprzedawcę kupujący wysyła do dostawcy komunikat „Awizo przelewu” (REMADV) o kodzie ACK-6321, informujący o szczegółach płatności, a następnie uruchamia proces transferu funduszy ze swojego banku do banku dostawcy. Od chwili wprowadzenia banków do tego scenariusza kupujący i sprzedawca określani są odpowiednio jako „klient zlecający'' oraz „beneficjent''.


Yüklə 0,65 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   32   33   34   35   36   37   38   39   ...   52




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə